Rozdzial

 1 1  |           wszechmogącemu <rzekąc>: "Gospodnie, stworzycielu wszego świata,
 2 1  |       przeciwna. Ale Ty, miłosierny Gospodnie, zlutowniku nędznych i ucieszniku
 3 7  |            Chwalę Ciebie i wielbię, Gospodnie moj, stworzycielu nieba
 4 7  |       świętą pomocą. Chwalę Ciebie, Gospodnie, iżeś Ty człowieka raczył
 5 35 | odpowiedział rzekąc: "To wiem, miły Gospodnie, iże uzdrowić niedostatki
 6 36 |          ten psalm: "Błogosławiłeś, Gospodnie, ziemię twoję" aże do tego
 7 290|   odpowiedziawszy i rzekł: "Wierzę, Gospodnie". A padszy na swe oblicze
 8 298|       siostry jego k niemu rzekąc: "Gospodnie, owa ktoregożeś ty miłował,
 9 298|           rzekli zwolenicy <jego>: "Gospodnie, śpilić, będzieć zdrow".
10 298|          Marta ku miłemu Jesusowi: "Gospodnie, by ty tu był, brat by mi
11 298|           rzekła jemu>: "Zawiernie, Gospodnie, jam uwierzyła, iżeś ty
12 298|          jego nogam i rzekła jemu: "Gospodnie, by ty tu był, brat by mi
13 298|               A oni rzekli <jemu>: "Gospodnie, pojdzi i uźry!" I począł
14 298|             umarłego, rzekła jemu: "Gospodnie, jużci śmierdzi, boć <cz>
15 327|              Miły Jesukryście, miły Gospodnie, proszę ciebie, nie chodzi
16 328|           orędować rzekęcy: "O miły Gospodnie, raczy wy słuchać, ocz cie
17 401|           idzie, i piał ten psalm: "Gospodnie, Gospodnie moj, czemuś mię
18 401|         piał ten psalm: "Gospodnie, Gospodnie moj, czemuś mię opuścił?"
19 401|           tego psalmu: <"W tobieśm, Gospodnie, imiał nadzieję". Tego psalmu>
20 403|             sie za nas. Wzbudź nas, Gospodnie, bysmy nie weszli w pokuszenie.
21 403|           odpoczywając. Wzbudź nas, Gospodnie, daj nam słz[l]y, abychmy
22 405|             rzec jemu: "Uzdrow mię, Gospodnie, a zdrow będę; zbaw mię,