Rozdzial

 1 106|  łaskawie rzekąc: "Powidz mi, synku miły, co mam uczynić i przeciw
 2 117|    śmierci. Ale widzisz, miły synku, iżeś jeszcze młoda ja jako
 3 144|         Maryja>: "Bieda mnie, synku moj, coś to rzekł, aza masz
 4 144|  odkupion". <Maryja>: "O miły synku, rozkociło sie serce moje
 5 144|    Ona słowa pamiętam dobrze, synku miły, ale jedno pytanie
 6 144|            Maryja: "Zaprawdę, synku miły, <jakoś rzekł>, przez
 7 144|   tobie może krzywdę uczynić, synku miły, kiedy jego łup albo
 8 144|       Zaprawdę, a biada mnie, synku moj namilejszy, jakoś mi
 9 144|          Maryja>: "Powidz mi, synku miły, jako twą śmiercią
10 144|   martwych". <Maryja>: "O moj synku namilejszy, duch moj, jen <
11 144|         Po twoim um<o>rzeniu, synku miły, uźręli cię kiedy albo
12 144|     tych czterdzieści dnioch, synku miły, co będziesz działał
13 144|    ich krola". Maryja: "O moj synku jedyny, wstąpiwszy na niebo
14 330|     to dla mnie, swoje matki, synku moj namilejszy. Pytaszli
15 332|  żałości przemowiła: "Ach moj synku, me miłe dziecię, to jeś
16 332|       wielebnego. A pytaszli, synku moj miły, kako sie to mogło
17 334| rzekła k niemu trzecie: "Miły synku, wspomieni na to, iżci ciebie
18 349|   swemu synu: "Moj namilejszy synku, weźrzy na moje uranione
19 349|    żywot moj. Wysłuchaj, miły synku, <...> prośby mej, uczyń