Rozdzial

 1 144| musiłabych umrzeć, słysząc twoję mękę, a wszakoż moje serce nigdy
 2 327|        nie oddalał na tę wieliką mękę?" ~ ~
 3 328|        sie nie dał na tak trudną mękę~ ~We środę jedno jęło świtać,
 4 328|        dawaj sie na taką wieliką mękę, bo będzielić patrzyć na
 5 330|       nie daj sie na tę sromotną mękę kr<z>y[stu]żową; u czyń
 6 332|       sie nie dał na taką trudną mękę. Proszę, twa matka, raczy
 7 336|    jabłku, a przeto ja mam ninie mękę cirpieć i dać moje obie
 8 396|        grzesznym dostał przez tę mękę i śmierć ku naszemu wykupieniu,
 9 399|       mnie ten kielich, czusz tę mękę, wszakoż nie stań sie moja
10 399|        ma<t>ki i też wszytkę swą mękę, ktorąż miał cirpieć, bo <
11 430|       prze więcszą i trudniejszą mękę nie przepuścili jego ziemie
12 486| bogosławiona, a ten jemu więtszą mękę zadał, niżli wszytko biczowanie,
13 530|         patrząc na jego sromotną mękę. Niektorzy się dziwowali,
14 536|        rozpamiętaj, kako wieliką mękę cirpiał za nas, aby duszę
15 536|        albo słyszał tako wieliką mękę, jaka była Pana naszego
16 536|          tobie miał, kiedyć taką mękę za cie cirpiał! Baczyż,