Rozdzial
1 1 | wszystko stworzenie i moc jego krolewstwa stanie na wieki.
2 1 | barzo szyrokie morze a na jego głębokości założyłeś ućwirdzenie
3 14 | nadobne i silno śmierne, iże jego śmiary i jego krasy i też
4 14 | śmierne, iże jego śmiary i jego krasy i też wielikie pokory
5 14 | myśląc sobie, aby się mogła jego śmierze niektorą rzeczą
6 34 | ewanjelist, bo ci telko czas jego kazania położyli a cuda <
7 34 | ktorzyż popisali księgi o jego narodzeniu, dziwy, ktoreż
8 34 | i do dziewiątego lata o jego świętym żywocie, bo wi<e>
9 34 | potwirdzenia świętej wiary <z> jego świętego kazania. Wszakoż
10 34 | tych ksiąg polepszać, jako jego wola <...>~ ~
11 35 | zwiastując jemu narodzenie jego syna Jana, jegoś ty swą
12 35 | widział, iże ten stary mąż i jego żona Elżbieta, prz<ez> dziatkini,
13 37 | Syn Wirzchniego i jimię jego zdziejesz Jesus. Bog Wszechmogący
14 37 | Wszechmogący da jemu stolec ojca jego Dawidow i będzie krolewać
15 38 | ktoreż stracił Lucyper z jego towarzyszmi.~
16 39 | błogosławionej dziewice i o poczęciu jego w żywocie dziewice Maryje
17 40 | przyszła, abych widziała jego narodzenie, też bych <sie>
18 40 | też bych <sie> weseliła jego urodzeniu i służyła tobie
19 40 | uczynił, jen jest mocny a jego imię jest święte i chwalebne.
20 40 | chwalebne. Miłosierdzie jego z pokolenia w pokolenie
21 40 | ojcom, ku Abramowi i ku jego synom, bo jest on śmierny
22 43 | wszechmogący[go] ku służbie jego a też na to, by tobie napirwe
23 46 | Bog ojc<o>w naszych, przed Jego obeźrzenim stoję, iżem męża <
24 48 | podniowszy je i ni miała jego wecz objąć, ale wziąwszy
25 48 | chwalił Boga Wszechmogącego w jego wielikiej mocy [...].~
26 52 | chwale miłego Jezukrysta, bo jego mocy wszytko stworzenie
27 59 | wziąwszy dziecię z matką jego i poskoczył do Ejiptu, uciekając,
28 62 | siedzieli, a na samem wirzchu jego wisiał owoc. Maryja kiedy
29 62 | uźrała, wieliką żądzą jęła jego pożędać a wszakoż tego nikomu
30 62 | swoj owoc i swoj wirzch jego matce dziewice Maryje i
31 63 | czyniąc cześć Maryje, matce jego. Jedni szli przed nimi,
32 67 | a Maryja zmyła je, matka jego. Tako przygodziło sie, iże
33 78 | dzieciątkiem> i s Maryją, matką jego, a żywili sie z rąk ich
34 81 | piersi matki swojej, bo jako jego czas przyszedł, sam sie
35 87 | Jezusa krolem, wstawiwszy na jego głowę koronę klękały czestnie
36 101 | miły a barzo lubiezny. Bo jego krasie sie wszyscy dziwowali
37 101 | sie wszyscy dziwowali a w jego nadobnych o byczajoch wszyscy
38 101 | wszyscy sie kochali <...> i jego mądrości zumiawszy sie kochali.
39 101 | pokorny. Rozlana miłość była w jego uściech, iż był umow<n>y
40 101 | zebrali, bo sie kochali w jego krasie <...> a w jego cnych
41 101 | w jego krasie <...> a w jego cnych obyczajoch, bo był
42 102 | postawili i wszyscy panem jego zwali. Ale grzech a za<z>
43 102 | Jesukrystusowi. Bo niektorzy jego żywot chwalili, a niektorzy
44 102 | nienaźrąc potępiali [niektorzy jego żywot chwalili]. A niektorzy
45 106 | Poślą po Jezusa a po Maryją jego matkę i jimą dawać winę
46 106 | Jezusowi, rzekąc iże on krzyw w jego śmierci. Maryja wiedząc
47 107 | ukrocił drzewa, ktoreż mu był jego pan <kazał> urownać, to
48 117 | swemu synu miłemu pocznie jego z płaczem prosić rzekąc: "
49 119 | nadobnej i o krasie ciała jego wielebnego~ ~Jako miły Jezus
50 119 | każdemu mił. Bowim było jego przyrodzenie tako okrasiło,
51 120 | Damascenus pisze.~ ~Skora była jego ciała biała jako mleko,
52 120 | był jako lilija nadobny w jego stadle dziecinnym, ale kiedy
53 121 | Jezukrystusowych~ ~Włosy jego głowy były czarne, miękkie
54 122 | Jan Złotousty pisze~ ~Oczy jego były jako gwiazda świecące,
55 122 | telko dobrotliwość myśli a jego serca niewinność <zjawiające>.
56 122 | niewinność <zjawiające>. Jego uźrenie było lubiezne, śmierne
57 122 | wielikie, ale były w umiar. Jego święte oczy nie były też
58 122 | jacynktowa <...> Białość jego oczu jakoby białe mleko,
59 123 | powiekach Jesusowych ~ ~Powieki jego były powleczony a silno
60 123 | nieustawiczne, ale śmierne. Włosy na jego powiekach nie były barzo
61 125 | O nosie Jesusowym ~ ~Nos jego był nimając żadnego niestatku,
62 125 | to jest schylony. Nozdrze jego były czyste a nie obrosłe,
63 126 | czeluściach Jesusowych ~ ~Żyły jego a czeluści jego, ty są wielmi
64 126 | Żyły jego a czeluści jego, ty są wielmi światłe a
65 126 | czyrwone roże <...> Policzki jego były nie tłuste a takież <
66 129 | zębiech miłego Jezusa~ ~Zęby jego były silno białe, jako abur
67 130 | Jesukrystusowym ~ ~Język jego umowny a wielebne mowy,
68 130 | mowie <...>, nie było słowo jego przemieniające, nie okropne
69 130 | Rozkoszne było wzdychanie jego wielebnych ust, słodkie
70 132 | też marszczyła, ale była jego szyja prosta, pełna a nadobna
71 133 | gładkie, zdrowy a prosty. Od jego wielebnego przyrodzenia
72 133 | wielebnego przyrodzenia były ręce jego dobrze ciałem przykryte
73 133 | kość nie była wysiadła na jego rękę. Palce miał wielebne,
74 134 | jemu, iże były sinie. Bo w jego piętach świętych przykre
75 134 | kamienie rosło, ktoreż urażały jego święte nogi. A też od jego
76 134 | jego święte nogi. A też od jego dziectwa, jako począł odrastać,
77 134 | wszakoż takie stąpanie <jego> było lubiezne a chwalebne,
78 134 | rzucające [takie stąpanie jego było]. Nie było też nieustawiczne <...>,
79 134 | ale było wartkie jego poście a silno urupne <...>,
80 134 | silno podobne. We wszech jego obyczajoch był ustawiczny
81 134 | stąpanie, poście a odzienie jego wszytko było słuszne. ~ ~
82 135 | przyrodzenia zjednały sie w jego świętym ciele, iże jedno
83 135 | przyrodzeniu <...> A takież przeciw jego mocnemu a stałemu przy rodzeniu
84 135 | kiedy i przeminił. Krew jego przyrodzona nigdy sie w
85 135 | ruszyła. Nie uczyniła kry w jego piersiach nieczystoty ani
86 135 | piersiach nieczystoty ani jego uczyniła kiedy gnuśnym albo
87 135 | uczyniła, aby tłustością ciału jego zawadziła. Takie to przyrodzienie,
88 135 | suche <przyrodzenie>, nigdy jego nie uczyniło, aby był smęcien
89 143 | sobie nie wybrał, abyszę jego cuda popisali a potem wszemu
90 144 | wszytko je wzjawił. I poczęła jego pytać dziewica Maryja rzekąc: "
91 144 | Boga, bo jest to wszytko jego stworzenie". Maryja: "Co
92 144 | człowieczy i jest obwiązan jego służbie. Tegodla przyszedłem
93 144 | ktorąż będzie stracon z jego mocą i będzie obłupion z
94 144 | uczynić, synku miły, kiedy jego łup albo zboj chcesz odjąć?" <
95 144 | swemi będzie mię kusić a jego chytrością przyprawi mię
96 149 | pirweg<o> poczynając od jego urodzenia ~ ~Tedy przyszedł
97 149 | zebrawszy sie [wszytka] około jego stała, a wszytki ryby tej
98 171 | albo list poselny, prosząc jego, aby k niemu raczył przyć
99 174 | do krola Abagara, oblicze jego Abagarus uźry światłe jako
100 174 | z sobą siedzieć i począł jego pytać rzekąc: "Ty-li jeś
101 174 | natychmiast ji uzdrowił od jego niemocy, ktorą dawno cirpiał <...>
102 290 | urodzenia. I poczęli pytać jego zwolenicy <jego> rzekąc: "
103 290 | poczęli pytać jego zwolenicy <jego> rzekąc: "Mistrzu, kto zgrzeszył,
104 290 | ten człowiek czyli rodzina jego, iże sie ślep urodził?"
105 290 | rzekł: "Ani ten człowiek ani jego rodzina zgrzeszyli, ale
106 290 | ślin i pomazał <błotem> na jego oczy, i rzekł jemu: "Idzi,
107 290 | uczynił błoto i otworzył jego oczy. Tegodla poczęli jego
108 290 | jego oczy. Tegodla poczęli jego potem pytać licemiernicy,
109 290 | a przeźrał, ależ wezwali jego rodzinę, <ktory przeźrał>.
110 290 | Odpowiedziała <im> rodzina <jego i rzekła>: "Wimy, iż ten
111 290 | wszakoć ma lata, pytajcie jego, niechać sam za sie mowi".
112 290 | rzekła: "Mać lata, pytajcie jego samego". Tako są potem wezwali
113 290 | Azali i wy chcecie być jego zwolenicy?" Tedy oni zakląwszy
114 290 | i rzekli jemu: "Ty bądź jego zwolenik, ale my jestesmy
115 290 | jest sługa boży a czyni jego wolą, tego Bog wysłucha.
116 290 | słychano, aby kto otworzył jego oczy, ktory sie ślep urodził.
117 298 | maścią drogą i ucirała nogi jego swoimi włosy, tejże brat
118 298 | Tegodla posłały siostry jego k niemu rzekąc: "Gospodnie,
119 298 | Tedy zwolenicy rzekli jemu jego: "Niedawno, mistrzu, Żydowie
120 298 | Tedy rzekli zwolenicy <jego>: "Gospodnie, śpilić, będzieć
121 298 | A miły Jesus rzekł był o jego śmierci, a oni m<n>ieli,
122 298 | kolana i na swe oblicze ku jego nogam i rzekła jemu: "Gospodnie,
123 298 | prześciradłem, a oblicze jego chustą było związano>. Tedy
124 325 | Dziewica Maryja, matka jego, kiedy to jest usłyszała,
125 327 | przy szedwszy padła przed jego nogi proszęcy jego, by je
126 327 | przed jego nogi proszęcy jego, by je nie ostawił w takiem
127 330 | k niemu sama, i poczęła jego wielmi pokornie prosić rzekąc: "
128 332 | miłościw wykupić człowieka z jego wielikiej nędze". ~ ~
129 336 | ojca, iże wyciągnął rękę ku jego jabłku, a przeto ja mam
130 336 | chcę człowieka i oblicze jego oczyścić, i będzie czyst
131 399 | była ta świąt[l]ość męki jego pirwej ukazana. I począł
132 399 | ktorąż miał cirpieć, bo <z> jego wszech [v]stawow kurząc
133 400 | miłemu Jesukrystusowi przy jego modlitwie, podpomagając
134 400 | modlitwie, podpomagając jego ~ ~Wtenczas pokazał sie
135 401 | tako wieliki smętek miało jego święte człowieczeństwo. ~ ~
136 404 | ktory człowieka wzbudza, by jego jado wity wąż nie ujadł
137 404 | człowieka barzo miłuje i zdrowie jego miłuje. Tegodla kiedy najdzie
138 404 | puszczy, natychmiast skoczy na jego oblicze, aby ji zbudził
139 404 | aby ji zbudził ze snu, by jego iny zły wąż jadowity nie
140 404 | wężem tego to czasu męki jego, a tego jest rozum taki,
141 404 | bo tamo była skryta moc jego. ~ ~
142 415 | usta. Widząc skonałą zgłobę jego a zjawiając grzech jego
143 415 | jego a zjawiając grzech jego rzekł: "Judaszu, całowanim
144 415 | bo widział, iże jeszcze jego nikt nie sięgał albo jął.
145 415 | świata zdradzasz? Wszakoś jego apostoł był, wszakoś tej
146 415 | uciążon jest grzech i męka jego. O słodkości ukazanego miłosierdzia,
147 430 | związali twardo. Niektorzy ręce jego, ktore wszytek świat stworzyły,
148 430 | związali tako twardo, iże jego wszytki kości wielebne ze
149 430 | wystąpiły; niektorzy krzywki w jego bok i w jego łono potajemnie
150 430 | niektorzy krzywki w jego bok i w jego łono potajemnie biczując;
151 430 | włoczniami koląc i tłukąc jego głowę świętą; niektorzy
152 430 | szyi bijąc; niektorzy włosy jego świętej głowy rwąc; niektorzy
153 430 | niektorzy z wielikim gniewem jego świętą brodę targając; niektorzy
154 430 | brodę targając; niektorzy na jego święte oblicze plując, na
155 430 | żądali; niektorzy drogą szyję jego twardymi powrozmi wiążąc;
156 430 | trudniejszą mękę nie przepuścili jego ziemie dopaść ci, ktorzy
157 430 | szyję uwiązali; niektorzy jego oczy ma naświętszyma z wielikim
158 434 | młodzieniec jeden naśladował jego, odziany płociennym odzienim
159 434 | żyw na świecie. Ale kako jego naśladował, kiedy na sobie
160 434 | byli porzucili nie dbając jego, a on oblekwszy sie i wrocił
161 503 | jemu rozkocił i wypłynęły jego wnętrze s niego, bo nie
162 529 | ji u słupa a pokaźnicież jego tako, ażciby wasze książęta
163 530 | stało wiele luda, patrząc na jego sromotną mękę. Niektorzy
164 530 | Niektorzy się dziwowali, iż są jego nie żałowali, iż tak niemiłościwie
165 530 | Niektorzy płakali, patrząc na jego wielikie udręczenie i żałość
166 530 | wielikie udręczenie i żałość jego matki, przy ktorej stało
167 530 | pań, miedzy ktoremi były jego ciotki, Maryja Kleofe, Maryja
168 530 | ista ciotka Maryja [matka jego] Kleofe zjąwszy rąbek z
169 533 | nie było całe mieśce na jego świętym ciele a szwytko
170 533 | świętym ciele a szwytko jego święte ciało było krwią
171 533 | mięso biczmi wyrywało z jego świętego ciała i ostawało
172 533 | iżby był mogł zliczyć w jego świętym żywocie wszytki
173 535 | ocuciwszy sie uźrałam ciało jego wszytko zedrane". ~
174 536 | tako trudno, aż zbroździli jego ciało wszytko. Bo ji bili
175 536 | wysiepali byli mięso na jego świętych piersiach aże do
176 536 | kości. A też na wszytkim jego świętym ciele nie ostało
177 536 | tako wiele krwie wyszło z jego święte go ciała, aż stał
178 536 | tako silnie ubit, iże w jego wszytkim żywocie, począwszy
179 536 | tako barzo krwią opłynął po jego świętem obliczu i po [v]
180 536 | świętem obliczu i po [v]jego żywocie, iże jakoby ji czyrwonem
181 536 | swo jem żywocie. Przed tym jego biczowanim stali Żydowie,
182 536 | dostojnego Jopa trudnemi ranami a jego żona biczowała ji trudnemi
183 536 | swnątrz, ale też poduścił żonę jego, aby wnątrz draźniła jego
184 536 | jego, aby wnątrz draźniła jego serce. Takież nie dosyć
185 536 | ale ji też udręczali po jego sercu barzo szaradnymi słowy.
186 536 | wielebniejsze, tem boleść jego była gorzczejsza i przykrsza.
187 536 | żywota nie mogą dosyć uczynić jego świętej jednej kropi krwie,
188 536 | rozpamiętaj to trudne stanie jego u słupa, więc ci będzie
189 541 | istne ostry cirnie przeszły jego świętą głowę aże do mozgu
190 541 | oblał sie potem krwią z jego świętej głowy, a Żydowie
191 545 | zbitego a snędz[z]onego, a ono jego święte oblicze zsinia ło,
192 545 | dosyć na tem, żałujcie sie jego, bo by on był Bogiem, jako
193 545 | ubijajcie go ani przelewajcie jego krwie niewinnej, puśćcie
194 545 | sie niektorem żałowanim jego męki, boć jest człowiek
195 549 | iż by ni miał mocy sędzić jego, by nie była moc wirzchnia ~ ~"
196 549 | wszytko było położono w jego mocy, nijednej wymowy mieć
197 Anna| sławetna,~ a Bogu i jego anjołom i duszam nabożnym
|