Rozdzial

 1 1  |             nie wysłuchał, kiedykoli ji wzywają, a też nigdy nie
 2 1  |       Przyszedwszy k niemu pozdrowił ji rzekąc: "Zdrow bądź, Joachymie,
 3 7  |            na tym świecie i wybrałeś ji sobie ze wszego luda, aby
 4 12 |              stroży kościoł a też by ji <...> umiatały <...> a prały
 5 14 |            kapłan żydowski. Uźrawszy ji dziewica Maryja naczęła
 6 35 |          boża rozumie, a wezw<awsz>y ji i rzekł: "O Gabryjele, bądź
 7 40 |             twem żywocie i porodzisz ji temu światu ku wielikimu
 8 41 |    ubaczywszy smętek Jozefow pocznie ji weselić, świaczcząc innymi
 9 47 |      narodzenia Jesukrysta, i wwiodł ji w jeden dom pospolny, jenże
10 52 |          gorącości nie rostajał, ale ji położyli w ziemię, gdzie
11 62 |            wisiał owoc. Maryja kiedy ji uźrała, wieliką żądzą jęła
12 69 |      stworzyciela poznawszy chwalili ji rzekąc: "Zdrow bądź, krolu
13 102|              niektorzy syna boże<go> ji być mienili, a drudzy doliczali,
14 105|          matce posługował, wezwawszy ji, posłała po ogień. Tedy
15 106|          przed wszemi ludźmi chwaląc ji rzekł: "Toć jest syn Boży,
16 107|       wtenczas przydę k nie mu uźrzy ji barzo smętnego a pocznie
17 109|          wiodła do szkoły i poleciła ji mistrzowi, aby ji pismu
18 109|           poleciła ji mistrzowi, aby ji pismu nauczył. Dziecię miły
19 109|         umiał. Ten istny mistrz, jen ji pismu chciał uczyć, kiedy
20 117|         płaczęcy a narzekając. Takoż ji w kościele pochowano, a
21 120|            lilijowe krasy, a wszakoż ji słońce było okrasiło, a
22 120|    złączywszy sie z białością, silno ji krasiła, bo białość słoneczna
23 144|            duszę pr<z>ynidzie, kiedy ji uźrzysz cirpiąc <śmierć>?"
24 145|           Bogu nic nie zgrzeszę, ale ji sobie miłościwie będę mieć
25 149|             wszytkę prawdę". A takoż ji krzcił. Trojaka rzecz była
26 150|     krzczenia inszem dał. Bo j<e>nże ji był posłał <krzcić przed
27 160|           trzej krolowie nawiedzając ji; <krszczon tegoż dnia we
28 160|             imieniem wezwan. Napirwe ji mienią Epifanija, jeż sie
29 171|              raczył przyć a uzdrowić ji od tej niemocy. To istne
30 173|            swego zwolenika, ktory by ji uzdrowił jako on sam. Tedy
31 174|              Judę Tadeusza, i posłał ji po swem wstąpieniu na niebo
32 174|        uzdrow krola Abagara a nauczy ji wierze krześci jańskiej,
33 174|             jemu chwałę a przyjąwszy ji silno łaskawie pozdrowił
34 174|             silno łaskawie pozdrowił ji a kazał jemu z sobą siedzieć
35 174|              Maryje. Wierzę też, iże ji niemiłościwi Żydowie umęczyli
36 174|           Jesukrystusowo natychmiast ji uzdrowił od jego niemocy,
37 290|            Nie wim". Tako przywiedli ji licemiernikom, ktory był
38 290|       zwolenicy?" Tedy oni zakląwszy ji i rzekli jemu: "Ty bądź
39 290|          chcesz uczyć?" I wy rzucili ji z synagogi. Usłyszawszy
40 290|       Usłyszawszy to miły Jesus, iże ji precz wyrzucili <a nalazwszy
41 290|         precz wyrzucili <a nalazwszy ji> i rzekł k niemu: "Ty wierzysz
42 290|         Jesus rzekł jemu: "Widziałeś ji sercem i ten z tobą mowi,
43 298|            Łazarz śpi, ale idę, bych ji se sna obudził". Tedy rzekli
44 298|            Jesus przy szedszy nalazł ji już <cz>t<e>rzy dni w grobie
45 298|         gdzie był miły Jesus, uźręcy ji i padła na swe kolana i
46 298|         sobie, i rzekł: "Gdzieżeście ji położy li?" A oni rzekli <
47 298|              Żydowie rzekli: "A jako ji silno miłował". A drudzy
48 298|             miły Jesus: "Rozwiężcież ji, ać chodzi". Tegodla wiele
49 325|          niewierni Żydowie, odejmują ji ode mnie. Pamiętasz, iżeś
50 328|         przyszedszy k nie mu nalazła ji klęczęcy przeciw słońcu
51 349|       przystąpiła k niemu i odwiodła ji od swego luda i poczęła
52 396|          miłego Jesukrysta a Żydowie ji kupili, aby ji umęczeli,
53 396|             a Żydowie ji kupili, aby ji umęczeli, aby sie nam grzesznym
54 396|         Poskoczcie rychło, najdziemy ji w ogrodzie". Tako są tam
55 400|           anjoł s nieba podpomagając ji. Możem miłościwie wierzyć
56 401|           psalmu> piał na poły, a tu ji przestał, bo wtenczas krwawy
57 404|          skoczy na jego oblicze, aby ji zbudził ze snu, by jego
58 405|      boskiego miłosierdzia a wzbudza ji, by nie urażon jadowitem
59 415|              Jesu krystusowi obłapił ji i całował, a miły Krystus
60 415|       sprosne myto przedałeś i podał ji w ręce [v]niemiłościwych
61 415|             Przyjacielu!", bo chciał ji jeszcze ode złego umysła
62 529|          pany rozgniewał, zewlekwszy ji i więżcież ji u słupa a
63 529|             zewlekwszy ji i więżcież ji u słupa a pokaźnicież jego
64 529|           wilcy chwatający i poczęli ji siepać barzo nielutościwie,
65 529|             barzo nielutościwie, aże ji przywiedli pośrod witnice. ~ ~
66 530|           odzienie s niego i zwlekli ji, aże stał nag, jako sie
67 530|              tak niemiłościwie mogli ji siepać a też iże jemu tako
68 530|          rąbek z swej głowy i podała ji jednemu Żydowi prosząc go,
69 530|       jednemu Żydowi prosząc go, aby ji obwinął. ~ ~
70 533|              tako nędzno utrudziwszy ji tym wiązanim i poczęli ji
71 533|            ji tym wiązanim i poczęli ji tako trudno i tako okropno
72 533|           pęgach i na powroziech. Bo ji było tako twardo i tako
73 536|            miłego Jesusa, obrociwszy ji krzebietem ~ ~Tedy tako
74 536|            Tedy tako iste obrociwszy ji brzuchem i poczęli bić pęgami
75 536|    zbroździli jego ciało wszytko. Bo ji bili temi istnemi pęgami
76 536|             ciele, to oni wysiepnęli ji z ciałem i wysiepali byli
77 536|             jego żywocie, iże jakoby ji czyrwonem płotnem obwinął,
78 536|         ranami a jego żona biczowała ji trudnemi słowy. I cirpiał
79 536|       przykremi biczmi i pęgami, ale ji też udręczali po jego sercu
80 541|             i żydowszczy i posadzili ji na jednem stolcu a splotwszy
81 545|            po tem ubiczowaniu a kako ji Piłat ukazał tako ubiczowanego ~ ~
82 545|            sromotnie, Piłat uźrawszy ji tako zbitego a snędz[z]onego,
83 545|         sobie myślić: "Żydowie jedno ji uźrą tako zbitego a tako
84 545|             nim smiłowali, ale jedwo ji uźrą, smiłują sie nad nim
85 545|        smiłują sie nad nim i puszczą ji". Takoż natychmiast przed
86 545|         szyrokie i wielikie, jako to ji mogł wszytek lud obeźrzeć,
87 545|               Owa toć człowiek. Otoż ji wam wiodę na dwor. Widzcie,
88 545| nieposłuszeństwo, widzicieli, iżciem ji kazał umęczyć i ubiczować?
89 545|             krwie niewinnej, puśćcie ji, jużci dosyć unędzon". Bo
90 545|      miłosierdziu przywieść, abyście ji puści li". A zatem kazał
91 545|             puści li". A zatem kazał ji oblec w tę istną pawłokę
92 549|          rzekł: Pirwej kusił, kakoby ji miał albo mogł puścić, ale