106. Czcienie o dziecięciu, ktore sie swalilo [z] skały i zdechło, a to miły Jezus wskrzesił zmartwych

Jednego dnia dziecię miły Jezus wyszedł na pole a za nim dzieci naśladowały wielika tłuszcza. Tako są weszli na jedną gorę wielmi przykrą i poczęli jigrać każdy swoje jigrę, ktora sie komu widziała. A Jezus siedział niedaleko jich przyglądając. Bieżąc jedno dziecię nieopatrznie i swalilo sie z onej gory, to jest skały, padnie na ziemię i zdechnie. Użrąc to jine dzici i poskoczą przecz od niego i poczną powiedać, kako sie stało. Od niemiłościw[ych] żydow natychmiast słowo pojdzie, iże by Jezus zepchnął. Poślą po Jezusa a po Maryją jego matkę i jimą dawać winę Jezusowi, rzekąc iże on krzyw w jego śmierci. Maryja wiedząc syna swego niewinnego milcząc jidzie do niego i jimie k niemu mowić, łaskawie rzekąc: "Powidz mi, synku miły, co mam uczynić i przeciw takiej potwarzy co mam odpowiedzieć?" Rzekł Jezus: "Moja miła matko, nie będziemy cirpieć od niemiłościwych żydow rozmajite potwarzy, jichże winę nie zasłużemy, a wszakoż by sie nikt nie pogarszał, w tej potwarzy, a też bych niewinność moje ukazał, niechaj dadzą to ciało a jemu każę, iże powie moje niewinność".

Takoż przystąpił Jezus z matką swoją ku ciału onego dziecięcia umarłego i rzekł jemu: "Zenonie, każę tobie, a[by] powiedział przed wszem ludem, jest ja ciebie zepchnął albo uczyniłem tobie co złego?". Tedy on umarły westchnął a przede wszemi żałował rzekąc: "Aniś mię zepchnął ani rzucił, aniś niektore złości uczynił". Dziecię miłe rzekł k niemu: "Przeto iżeś mię wyprawił a prawdęś powiedział, każę tobie, abyś zmartwych wstał i był żyw a popełnił dni swoje we zdrowi". Natychmiast jako Jezus to słowo rzekł, nagle ono dziecię ożyło i wstało zmartwych a poklęknąwszy przed Jezusem dał jemu chwałę, przed wszemi ludźmi chwaląc ji rzekł: "Toć jest syn Boży, tegoż chwalą anjeli, ale źli duchowi nie naźrą, jako i ludzie".