107. Czcienie o tem, kako miłe dzie[vy]cię Jesus przedłużył drzewa ciągnę z sługą z Jozefowym

Jozef iż był cieśla, dał słudze swojemu dwie drzewie, aby je uciosał rowno podług miary, ktorąż mu dał. Ten istny nie rozmyśliwszy sie przerąbi ono drzewo i ukroci je, przeto bojęcy sie swego pana wielmi sie smęcił. Jesus wtenczas przydę k nie mu uźrzy ji barzo smętnego a pocznie pytać, czemu by był tako barzo smęcien. Powie jemu sługa, iż ukrocił drzewa, ktoreż mu był jego pan <kazał> urownać, to jest [Czyos] ukrocić. Usłysząc to Jesus i rzecze: "A my je dłuższe uczyniemy a przyciągnąwszy przyprawimy miarę". Parobek rzecze k niemu: "Miłe dziecię, drzewo nie może być <dłuższe>, jedno jako je urąbi, aby je nawięcej ciągnął". Ale wżdy Jesus wziąwszy drzewo za koniec a za drugi koniec parobek i przyciągnęli onych drzew, iże były dłuższe, takoż je przyprawią podług prawej miary.