132. O szyi miłego Jesukrysta

Szyję miał światłą a białą jako mleko, w czas miąszą a barzo nadobną. Nie była barzo cienka a takież nie miąsza, takież nie krotka ani barzo długa. A też ni miał gruczoła na garle ani garbu ktorego, ani sie też marszczyła, ale była jego szyja prosta, pełna a nadobna a nosił szyję kraśnie podniosłą. Rzadko kiedy szyję nakłonił, bo zawsze miał [szyję k niebu] <głowę pod niesioną>, bo zawsze k niebu patrzył oczyma a swe serce <...> ku Bogu zawsze ojcu miał. Tegodla miał szyję podniesioną <...>, bo zawsze głowę, oblicze a oczy k niebu częstokroć podnosił, oglądając je, iże był z niego przyszedł. Plecy miał miły Jesus nie bar szyrokie ani barzo wąskie, ale maluczko nachylony a rowny, bo nijedne kości nie było znać.