174. Czcienie o tem, iże Abagarus krol był uzdrowion od swej niemocy, ktorą od wiele czasow i wiele lat cirpiał, przez świętego Judę Tadeusza

Jesus popełniając obietnicę, ktorą był obiecał krolowi Abagarowi, iże po mem wstąpieniu poślę tobie jednego zwolenika na imię Judę Tadeusza, i posłał ji po swem wstąpieniu na niebo rzekąc: "Idzi do Edyssy, do tego miasta a przepowiedajże ewanjeliją, a krci wszytki, ktorzy będą w mie wierzyć, a takie uzdrow krola Abagara a nauczy ji wierze krześci jańskiej, kiedy będzie wierzyć". Tedy Tadeusz przydąc do miasta Edyssy nalazł wszytki służąc bałwanom. Tako pocznie <jawnie> kazać wiarę krześcijańską albo bożą a w imię boże uzdrawiać niemocy, złe duchy wypędzać, trędowate oczyszczać a wszytki wrzody i wszytki niemocy uzdrawiając. Usłysząc to krol Abagarus pocznie myślić w sercu, iże to jest ten człowiek albo zwolenik, ktoregoż mi obi<e>cał posłać Jesus. <...> A jako Tadeusz wnidzie do krola Abagara, oblicze jego Abagarus uźry światłe jako słońce. Uźrąc to natychmiast padł na swe oblicze przed nim i dał jemu chwałę a przyjąwszy ji silno łaskawie pozdrowił ji a kazał jemu z sobą siedzieć i począł jego pytać rzekąc: "Ty-li jeś zwolenik Jesusow, syna bożego, ktoregoż mi on obiecał przez swoj list przysłać?" Odpowiedział jemu Tadeusz: "Jam jest, ninie mię k tobie posłał. Będzieszli weń wierzyć, popełni sie twoja wszytka wola a twoje niemocy wszytki będą uzdrowiony, ktoreż ty ninie cirpisz, a żywot wieczny przezeń pościgniesz". K temu odpowiedział krol i rzekł tako do Tadeusza: "Ja wierzę w Jezusa, iże jest prawy Bog a prawy syn boży, ktory prze nas przyjął płeć człowieczą i jest sie prze nas narodził z czystej dziewice Maryje. Wierzę też, iże ji niemiłościwi Żydowie umęczyli obiesiwszy na krzyżu i ubili. Wierzę też, iże trzeciego dnia zmartwychwstał i wstąpił potym na niebo do Boga ojca swego. Ale bych miał taką wojskę a dostatek luda a takież nie bał bych sie mocy cesarskiej, wszytkie bych Żydy chciał umęczyć a po<m>stę bych uczynił nade wszytkiem ludem żydowskiem o Jesukrysta i nade wszystką ziemią". Us<ł>ysząc to Tadeusz włożył nań rękę a w imię Jesukrystusowo natychmiast ji uzdrowił od jego niemocy, ktorą dawno cirpiał <...> Obacząc to Abagarus, iże jednym ręki włożenim zwolenika Jesukrystowego Tadeusza wziął zdrowie, wezwawszy imię bożego syna, Pana naszego Jesukrysta i zawołał: "Już wiem zaprawdę, iże wszytko, co przepowiedano o miłem Jesukryście, synu bożem, <jest prawdziwe> a już wielikim cudem <na> mnie ukazano, bo przez lekarstwa i przez ziela jednym słowem a ręki włożenim jestem uzdrowion". Tako kazał przynieść rozmaite skarby i kazał je dać Tadeuszowi. Tadeusz wzgardziw wszytki rzeczy i skarby odmowił a tego nic nie wziąw, ale głosem wielikiem zawołał: "Kiedysmy nasze imienie opuścil<i>, czemu bychmy brali cudze? Podobniej jest nam uwiarować sie ich". Tako tu mieszkaw niekielko dni albo chwil a przepowiedał wiarę Jesukrystusowę a krzcił wszytki wierzące, dziwy a cudy rozmaitemi poćwirdzał wszytko, ktore przepowiedał o Jezu kryście, naszem zbawicielu.