330. O tem, jako dziewica Maryja pokorno prosiła swego syna, by nie chciał tak sromotną śmiercią umrzeć

Tako wstawszy nic nie mieszkała i szła k niemu sama, i poczęła jego wielmi pokornie prosić rzekąc: "Moj miły synu i me miłe dziecię, nie daj mi tako wielikie żałości prze cię cirpieć. Weźry na ty piersi, ktorychżeś ty używał, i na żywot, w ktorem jesteś noszon. Proszę cie, matka twa, nie daj plwać na twe święte oczy, nie daj sie na tę sromotną mękę kr<z>y[stu]żową; u czyń to dla mnie, swoje matki, synku moj namilejszy. Pytaszli mię, kako to mogłoby sie stać, toć ja tobie powiem, twoja matka, bo wiem, iże możesz człowieka wykupić, nie cirpiawszy tako wielikie boleści ani tej okrutnej męki, bo ty możesz przemoc, co sam chcesz".