334. Trzecia prośba albo napominanie dziewice Maryjej

Matka boża usłyszawszy to a o[d]mdlawszy na śmierć i padła, a wstawszy i rzekła k niemu trzecie: "Miły synku, wspomieni na to, iżci ciebie jednego mam, a też na ony słowa, ktorem ja od ciebie słyszała, iżem przez boleści być miała, też dzisia zbyć nie mogę. Ślubowałeś, iżbych była pełna miłości, a wszakom wszwej żałości pełna. Obiecałeś przy mnie być, a dziś mię chcesz samę zostawić w wielikim udręczeniu, bo wim, iże twe słowo zasie ić nie może; podobnie ziemi i niebu przeminąć sie niżli twemu słowu. Tegodla, moj namilszy synu, proszę ciebie za to, aby mie napr<z>od umorzył, pirwe niżli siebie, bo mamli patrzyć na twe męki, rozkruszy sie moje serce we mnie".