399. O tem, jako miły Jesus napirwej odłączył sie od swych apostołow i kako sie modlił, padwszy na swe oblicze

Tako miły Jesus od tych [miast] trzech apostołow odłączył się tako daleko, jakoby mogł małym kamieniem ręką rzucić, i padł na ziemię na swe oblicze, aby śmiarę swej myśli przykryciem ciała ukazał a też, aczby to mogło być, aby minęła godzina od niego męki, bo jako wierny człowiek lękał sie śmierci i nie chciał umrzeć, aby mogło być sprawnie. Bo sprawiedliwość Boga ojca miała, iże Krystus miał cirpieć i była ta świąt[l]ość męki jego pirwej ukazana. I począł sie modlić rzekąc: "Abba, pater, jakoby rzekł: Ojcze, ojcze!"; bo to słowo "abba" po żydowsku tako wiele rzeczono jako 'ociec'. I chciał miły Jesus to słowo dwojc rzec: "Ojcze, oczsze!", jako my mowimy po polsku, kiedy kogo pilno upominamy: "A bracie, bracie, możesz to prze mię uczynić". Takież miły Krystus barzo upomina, to rzekąc: "Ojcze, ojcze, wszytki rzeczy są podobne tobie, oddal ode mnie ten kielich, czusz tę mękę, wszakoż nie stań sie moja wola, ale twa; jakoby rzekł: Ojcze moj niebieski i Boże, wiem, iże wszytki rzeczy są w tobie podobne, tegodla możesz ten świat podług dobrowoleństwa twego sprawić, a przeto, jestli podobno, stań sie, aby mnie nie umarwszy, śmierć umarła, człowiek odkupion, niebo otworzono, a wszakoż nie moja, ale twa stań sie wola, czusz nie człowiecza sie popełni wola, ale sie stań podług bożego wyłożenia". W tem nas naucza naszę wolą karać a na bożą przepuszczać. Tu potem rozkr<z>yżowawszy swoje święte ręce poklęknął nagima kolan<om>a na ziemię a przykłoniwszy swoje święte lice ku ziemi począł sie modlić rzekąc: "Ojcze moj miły i krolu niebieski, możeli sie to stać, oddal ten kielich ode mnie, a wszakoż stań sie wola twoja, a nie moja". I począł sie przemagać, aż pot[em] krwawy[m aż] pociekł s niego i padały krwawe kropie aż na ziemię, a w tem ukazał swoj smętek i takież swej ma<t>ki i też wszytkę swą mękę, ktorąż miał cirpieć, bo <z> jego wszech [v]stawow kurząc sie pot krwawy poszedł jako z gorącej łaźniej.