405. Figura albo przykład onego węża miedzianego w starem zakonie, ktoregoż Mojżesz powy[e]szył na puszczy

Też miły Krystus [też] był znamienowan przez węża miedzianego, ktorego był podniosł Mojżesz na puszczy, na ktoreg<o> kiedy kto weźrał, ktorego wąż ujadł, natychmiast był zdrow. Takież i oni, ktorzy byli urażeni wężem pkielnem, kiedy nabożnie weźrąć na Jesukrysta na krzyżu wiszącego, natychmiast będą uzdrowion<i> od ukuszenia grzecha. I dobrze[m] możem rzec jemu: "Uzdrow mię, Gospodnie, a zdrow będę; zbaw mię, a zbawion będę, iże sława moja ty jeś". I mowią, iże Krystus był przez jadu grzecha i zgłoby i miłował człowieka miłością boskiego miłosierdzia a wzbudza ji, by nie urażon jadowitem wężem pkielnym.