415. O tem, jako Judasz całował miłego Jesu krysta a kako sie miły Krystus barzo pokornie k niemu nachylił

Tych słow wszech nie dbając Judasz i wytrącąc sie ze wszego ludu, przystąpiwszy ku miłemu Jesu krystusowi obłapił ji i całował, a miły Krystus miłościwie i barzo łaskawie nachyliwszy sie k niemu i dał mu sie całować w swoje święte usta. Widząc skonałą zgłobę jego a zjawiając grzech jego rzekł: "Judaszu, całowanim syna człowieczego zdradzasz? Jako<by> rzekł: Całowanim, ktore jest znamię miru, tracisz mir a mnie śmierć oprawiasz. Złe czynisz znamię, jen przez całowanie popełniasz mężobojstwo. Opuści znamię miru a konaj, coś począł!" A Judasz nie odpowiedział nijednego słowa, bo widział, iże jeszcze jego nikt nie sięgał albo jął. O Judaszu zdrajca, kakoś sie nie lękł położyć usta swoje nieczyste na oblicze twego Krysta? O Judaszu, łotrze i zdrajca przeklęty, czemu odkupiciela tego świata zdradzasz? Wszakoś jego apostoł był, wszakoś tej nocy s nim wieczerzał a on tobie swe ciało dał, wszakoś wtory był, jemu on nogi umywał, a za takie sprosne myto przedałeś i podał ji w ręce [v]niemiłościwych Żydow twym niewiernym całowanim! O przeklęty Judaszu, całowanie twe jest całowanie niedźwiadkowo, jen z pirwu usty lizwa potem ukąsi i wpuści jad. O przeklęty Judaszu, gdzieś sie nauczył temu znamieniu zdradzenia? Nie w szkole Jesukrystowej, ale w szkole dyjabłowej, jen w tobie kroluje. O nieszczęsne znamię, przez całowanie oprawiasz boj i przez znamię mir<u> obrządzasz śmierć! Tegodla bądź ty przekląt od Boga ze wszemi zdrajcami swych panow! W tem, iże niewierny Judasz nie dbał miłości bożej, uciążon jest grzech i męka jego. O słodkości ukazanego miłosierdzia, iże jemu rzekł: "Przyjacielu!", bo chciał ji jeszcze ode złego umysła odezwać! O przeklęty zdrajca, czemuś sie śmiał tknąć oblicza Jesu krystowego? Czemuś sie nie lękł położyć twych ust pełnych jadu wszego przeklęcia na oblicze krola nieba i ziemie, jen jest studnia i początek błogosławienia?