533. O tem, kako miły Krystus był okrutnie ubit miotłami albo biczmi u słupa

Toż tako nędzno utrudziwszy ji tym wiązanim i poczęli ji tako trudno i tako okropno bić, iż od głowy aż do ziemie nie było całe mieśce na jego świętym ciele a szwytko jego święte ciało było krwią opłynęło. Bo tako nędzno bit, aże sie częstokroć mięso biczmi wyrywało z jego świętego ciała i ostawało na pęgach i na powroziech. Bo ji było tako twardo i tako wysoko u słupa uwiązali, iżby był mogł zliczyć w jego świętym żywocie wszytki kości. A to sie przeto stało, aby sie popełniło proroctwo krola Dawida, gdzież tako stoi: "Zliczyli są wszytki kości moje". Bo jako mowią mistrowie przyrodzenia, iże w każdem człowiece cztyrzysta sześćdziesiąt i dwoje kości, a takież ich zliczono w miłem Jesusie. A tam nie był nijeden staw, ktory by osobnego razu nie cirpiał, a każdy raz krew osobno przelał, a każdy raz trzy razy w sobie miał: jeden raz od miotły, ktorych leżała kupa wielika, a ty wszytki oń zbito, drugie razy od biczow i trzecie razy barzo ciężkie od ciężkich a trudnych rzeciądzow i od pąg.