545. O tem, jako miły Jesus przywiedzion do Piłata po tem ubiczowaniu a kako ji Piłat ukazał tako ubiczowanego

A jako przywiedzion do Piłata tako sromotnie, Piłat uźrawszy ji tako zbitego a snędz[z]onego, a ono jego święte oblicze zsinia ło, oczy i wargi opuchły i wszytek ubit jako trędowaty, aże przed wieliką młdością nie mogł na nogach stać, począł sobie myślić: "Żydowie jedno ji uźrą tako zbitego a tako umęczonego, kromia aczby byli kamieniem twardości, tożby sie nad nim smiłowali, ale jedwo ji uźrą, smiłują sie nad nim i puszczą ji". Takoż natychmiast przed wszytkiem ludem tako skaradego, tako uplwanego a nędzno koronowanego kazał ukazać. I musił wstępić miły Jesus w jedno okno, ktore było barzo szyrokie i wielikie, jako to ji mogł wszytek lud obeźrzeć, i rzekł Piłat do Żydow: "Owa toć człowiek. Otoż ji wam wiodę na dwor. Widzcie, jesli podobien ku człowieczeństwu, imiejcie dosyć na tem, żałujcie sie jego, bo by on był Bogiem, jako wy mowicie, kako by on mogł taką nędzę cirpieć. Widzcie tego, ktory wam żal uczynił, dobrzelim nad nim pomścił; wszakoż ja nie widzę nijednej winy, o ktorą by mogł z prawem osądzon być ku śmierci. A przeto iże mowicie, by przeciw wam czynił niektore nieposłuszeństwo, widzicieli, iżciem ji kazał umęczyć i ubiczować? Miejcież na tem dobrze, nie ubijajcie go ani przelewajcie jego krwie niewinnej, puśćcie ji, jużci dosyć unędzon". Bo tu mienią niektorzy, iże Piłat pokazał im miłego Jesusa tako ubiczowanego i umęczonego, nago aż po pas a koronę tarnową na głowie mającego. Jakoby rzekł Piłat: "O Żydowie, i widzieliście kiedy człowieka temu podobnego, tako zbitego, tako biczowanego, tako stłuczonego a oskaradzonego? Jakoby rzekł Piłat: O Żydowie, obeźrzycie, jakociem nad nim poprawił. Tegodla proszę was, poruszcie sie niektorem żałowanim jego męki, boć jest człowiek a nie źwierzę, a wy też będąc ludźmi takie męki, ktore widzicie w tem człowiece, imają was ku miłosierdziu przywieść, abyście ji puści li". A zatem kazał ji oblec w tę istną pawłokę sprosną.