13. Czcienie o tem, iże dziewica Maryja przeszła była wszystkie towarzyszki [przeszła] <...> i cnemi obyczajmi

Kiedyż dziewica Maryja w tym świętem zborze <bydliła>, widziała sie wszech naśmierniejsza i nanabożniejsza. Jako światłość miedzy ciniem i jako gwiazda w nocy świci, tako świ[a]tła dziewica Maryja miedzy innemi pannami. Jako miesiąc miedzy obłoki <...> Ja ko <...> roża miedzy cirniem, tako kwitła <na de wszytki> miła Maryja. Jako się lilija zuści nad inne kwiecie, tako się zuściła dziewica Maryja miedzy swemi wszytkiemi towarzyszkami, bo była cicha, mądra, roztropna, śmierna, lubiezna, posłuszna i utulna <...> i innemi wszemi cnotami okraszona. Też była wielmi [też była] umowna <...> i dostojna wszwe chwały, <...> święta a wszytka się była wydała ku służbie Boga wszechmogącego <...> a wielika nieprzyjaciołka wszem grzechom <...> Miłości wszytkiej była pełna, wszech swych towarzyszek czyniła się niszą, każde czyniła <cześć> i ukazowała służbę podług swej mocy a tem przyjaźni nabywała u nich <...>, iże ją wszytki silno a osobnie miłowały <...> a też ją w wielikiej czci dzierżały miłując miedzy sobą.