40. Czcienie o tem, jako dziewica Maryja natychmiast wstawszy i weszła w dom Zacharyjasza a też o tem, jako Elżbieta wielmi łaskawie przywitała ją jako swą siestrzankę

Po ustąpieniu anjelskiem dziewica Maryja wezwawszy swą matkę i ty panny, ktore s nią były z Jerusalem posłany i powiedziała im, cokolwie i jako anjoł zwiastował je a też iże Elżbieta, je ciotka, w starych lecich będęcy poczęła i porodzić miała swoj płod, w takie starości będąc. Tegodla dziewica Maryja pojąwszy z sobą trzy dziewice, ktoreż s nią przybywały i poszła barzo rącze w gory, gdzie był Zacharyjasz z swą żoną Elżbietą. T<ak>o dziewica błogosławiona chciąc ją nawiedzić przy jej brzemienności, jako jej anjoł powiedał, weszła w dom Zacharyjaszow a uźrawszy sie z swą ciotką i wielmi pokornie ukłoniwszy sie i pozdrowiła ją rzekąc: "Zawitaj Bog, ciotuchno miła, a tobie mir z nieba! Przyszłam k tobie, abych sie weseliła twemu ucieszeniu. Od Boga mi to anjoł powiedział, iże już sześć miesięcy, jakoś poczęła syna w twem żywocie i porodzisz ji temu światu ku wielikimu weselu i ucieszeniu, a przetom ja przyszła, abych widziała jego narodzenie, też bych <sie> weseliła jego urodzeniu i służyła tobie jako mej ciotuchnie przy tem płodzie". Elżbieta widząc dziewicę Maryją, usłyszawszy i jej pozdrowienie, rzuciwszy sie k niej i obłapiwszy ją i zawołała wielkim głosem rzekąc: "Błogosławiona si ty miedzy niewiastami wszytkimi <...>" "<...> Iże mi wieliką rzecz uczynił, jen jest mocny a jego imię jest święte i chwalebne. Miłosierdzie jego z pokolenia w pokolenie idzie wszytkim bojącym sie. Uczynił moc swoją prawicą, rozpłoszył wszytki pysznej myśli. Strącił mocarze z stolca a śmiernie powyszył. Łaczne nakarmił szwem dobrem a bogate puścił prozne. Przyjął swe dzieciątko israelskie, wspomionąw swe miłosierdzie, ja koż mowił k naszem ojcom, ku Abramowi i ku jego synom, bo jest on śmierny i miłosierny".