42. Czcienie o tem, jako insze dziewice, <jeż> z Maryją były, dawały świadectwo Jozefowi o Maryjej, iże Duchem Świętym poczęła, a on wierzyć nie chciał <

A Jozef rzekł>: "A co mie zwodzicie, iżby ją anjoł ciężką uczynił, abych to wam wierzył? Ale to może być, iże ktokoli przyszedł k niej mieniąc sie anjołem i zdradził ją". Takoż płakał rzekąc: "Ach mnie nędznemu! Ktorem obliczem pojdę do kościoła? Ktorem weźrę i uźrę kapłany boże? Coli mi myślić?" <A to mowiąc myślił>, kako by ją mogł potajemnie opuścić. Ale dziewica Maryja, kiedy ty dziewki z Jozefem mowiły, pocznie z wielikiem nabożeństwem wzywać Boga wszechmogącego, by jemu tę świątość raczył zjawić miłosiernie.