46. Czcienie o tem, jako dziewica Maryja ukazała swą niewinność, iże nie poczęła złym żądanim, ale Duchem Świętym, a tako wszytek lud jej święte i dostojne nogi <całował>

Tedy Maryja uźrawszy podeźrenie luda, iżby jeszcze pewnie oczyszczona nie była, przede wszytkimi jasnem głosem rzekła: "Żywie Bog ojc<o>w naszych, przed Jego obeźrzenim stoję, iżem męża <nigdy> nie poznała ani kiedy od mej młodości poznać żądała [ani kiedy od mej młodości poznać żądała] i ten [ktorym] Bogu ślub od mej młodości uczyniła, iżbych w tego ślubie <ostała>, jen mie stworzył; przez jegoż moc wierzę czystotę moję przez wszego pokalania, dokąd jestem żywa, chować". Tedy poczęli wszyscy jej nogi całować prosząc jej, aby im odpuściła, iż to złe porozumienie mieli k niej. I dowiedli ją wszyscy kapłani i wszytek lud, i wszytki dziewice z radością a z wielikiem weselim <w jej dom> wołając a rzekąc jej: "Bądź imię boże błogosławiono, jen zjawił świątość twą szwemu ludu israelskiemu".