102. O zazdrości żydowskiej przeciw dziecięciu miłemu Jesukrystusowi

Dzieci żydowskie w Nazaret Jesusa nad sobą krolem postawili i wszyscy panem jego zwali. Ale grzech a za<z>drość zawżdy Żydom przyrodzona, jich obyczajow niemiłościwi a zazrościwi przeciw jemu podnieśli, gdy są widzieli kogo w ktorą cześć wstępując albo nosząc sie w dostojeństwie <...> Tegodla zazrość niemiłościwych Żydow poczęła sie zażegać przeciw dziecięciu miłemu Jesukrystusowi. Bo niektorzy jego żywot chwalili, a niektorzy skutkow nienaźrąc potępiali [niektorzy jego żywot chwalili]. A niektorzy miłe mu dzieciątku uwłaczali <...> A niektorzy syna boże<go> ji być mienili, a drudzy doliczali, aby dyjabła w sobie <miał>. Drudzy mowili, aby był anjoł albo duch niektory, a drudzy doświadszali, by był czarownik albo czarnoksiężnik, mieniąc, iże nawykł w Eipcie czarnoksięstwa; niektorzy tako mowili, iże s nieba przyszedł. Jesus dzieciątko miłe był poddan swe matce i Jozefowi, domnimanemu ojcu, służąc im podług ich dostojeństwa <...>