290. Czcienie o tem, jako miły Jesus wrocił wzrok człowieku ślepemu od narodzenia

A mijając miły Jesus uźrał czło wieka ślepego od urodzenia. I poczęli pytać jego zwolenicy <jego> rzekąc: "Mistrzu, kto zgrzeszył, ten człowiek czyli rodzina jego, iże sie ślep urodził?" Odpowiedział miły Jesus i rzekł: "Ani ten człowiek ani jego rodzina zgrzeszyli, ale by uczynki boże były sie w nim zjawiły. Ja muszę czynić uczynki tego, ktory mie posłał, gdy jest dzień; przyjdzie i noc, kiedy nikt nie może działać. Dokąd jestem na świecie, jestem światłość tego świata". Gdyż to zmowił miły Jesus, plunąwszy na ziemię i uczynił błoto z ślin i pomazał <błotem> na jego oczy, i rzekł jemu: "Idzi, umyj sie w stawie Syloe, ktore <sie> wykłada posłanem". Tedy on szedł i umył sie i przyszedł zasie widząc. Tedy sąsiedzi i ci, ktorzy widzieli, iże pirwej był ślepem żebrakiem, poczęli mowić: "Wszako to jest on, ktory siedział żebrząc". Niektorzy mowili: "Ten", a drudzy: "Niekakiej, aleć podobny jemu jest". A on zawołał i rzekł: "Jaciem". A oni rzekli jemu: "Kako<ć> sie otworzyły oczy?" Odpowiedział im: "On człowiek, ktoremu dzieją Jesus, uczynił błoto i pomazał oczy moi[ch], i rzekł mi: "Idzi w staw Syloe i umyjże sie!" A szedszy umyłem sie i widzę". A oni jemu rzekli: "Gdzie jest ten?" A on im odpowiedział: "Nie wim". Tako przywiedli ji licemiernikom, ktory był jest ślep. A było w sobotę, kiedy miły Jesus uczynił błoto i otworzył jego oczy. Tegodla poczęli jego potem pytać licemiernicy, jako widział. A on <im> rzekł: "Położył mi błota na oczy a umywszy sie widziałem". Tedy niektorzy licemiernicy poczęli mowić: "Nie jest ten człowiek od Boga, ktory soboty nie święci". A drudzy rzekli: "Kako może grzeszny człowiek [mo że] <ty> cuda czynić?" I było rozdzielenie miedzy imi. Tedy są rzekli potem onemu, ktory był ślep: "Co ty mowisz o nim, ktory otworzył twoje oczy?" A on rzekł: "Prorok jest wieliki[e]". Nie wierząc temu Żydowie, aby on był ślep a przeźrał, ależ wezwali jego rodzinę, <ktory przeźrał>. I poczęli ich pytać rzekąc: "Toli jest wasz syn [boży], <ktorego wy mowicie>, iżby sie ślep urodził? Kakoż już widzi?" Odpowiedziała <im> rodzina <jego i rzekła>: "Wimy, iż ten jest syn <nasz> a też sie ślep urodził, ale jako już widzi, nie wimy; albo jemu kto oczy otworzył, tego nie wimy; wszakoć ma lata, pytajcie jego, niechać sam za sie mowi". A to mowili <rodzina je go>, iże sie Żydow bali; bo Żydowie już sie byli sprzysięgli, iże ktokolwie by poznał, aby on był Krystus, ten z synagogi był wyrzucon. Tegodla rodzina je go rzekła: "Mać lata, pytajcie jego samego". Tako są potem wezwali onego ślepego i rzekli jemu: "Daj chwałę Bogu! Myć wimy, iżeć ten jest człowiek grzeszny". Odpowiedziawszy on rzekł <im>: "Nie wimci, jestli grzeszny, jednoć to wiem, iżeciem był ślep a już widzę". A oni potem rzekli jemu: "Coć uczynił? Kakoć otworzył oczy?" Od powiedział im i rzekł: "Powiedziałem wam już <i słyszeliście>; czemu jeszcze chcecie widzieć albo słyszeć? Azali i wy chcecie być jego zwolenicy?" Tedy oni zakląwszy ji i rzekli jemu: "Ty bądź jego zwolenik, ale my jestesmy zwolenicy Mojżeszowi. My wimy, iże z Mojżeszem Bog mowił, ale tego nie wimy, skąd jest". Odpowiedział on człowiek, ktory był ślep i rzekł im: "W tym jest dziwna rzecz, iże wy mowicie: "Nie wimy, skąd jest", a on otworzył moje oczy. Ale to wimy, iże Bog grzesznych nie słucha, jedno tego, ktory jest sługa boży a czyni jego wolą, tego Bog wysłucha. Od początka świata nie jest słychano, aby kto otworzył jego oczy, ktory sie ślep urodził. Jedno iżby ten człowiek od Boga był, nie mogłby tego czynić". Odpowiedzieli Żydowie i rzekli jemu: "W grzesze<ch>żeś sie wszytek urodził a ty nas chcesz uczyć?" I wy rzucili ji z synagogi. Usłyszawszy to miły Jesus, iże ji precz wyrzucili <a nalazwszy ji> i rzekł k niemu: "Ty wierzysz syna bożego?" Odpowiedziawszy on i rzekł: "A ktory jest, miły Panie, bych wierzył weń?" A miły Jesus rzekł jemu: "Widziałeś ji sercem i ten z tobą mowi, i ten jest". A on odpowiedziawszy i rzekł: "Wierzę, Gospodnie". A padszy na swe oblicze i dał jemu chwałę.