336. Odpowiedzenie miłego Jesusa albo wymowienie, iż to inako być nie mogło

Miły Jesus odpowiedział barzo łaskawie swej matce rzekąc: "Matko, pirwy człowiek rozgniewał mego ojca, iże wyciągnął rękę ku jego jabłku, a przeto ja mam ninie mękę cirpieć i dać moje obie ręce targać na krzyżu Żydom, aż sie w nich każda żyła starga, abowim je mają rozciągnąć, aż będą z krzyżem rowne. A też przeto mam uplwan być na moje oczy, bo tem chcę człowieka i oblicze jego oczyścić, i będzie czyst od wszwego grzecha, toż dopiro przydzie czyst przed mego ojca. Matko miła, też to znam, iżeś moja matka, a mam cie sprawnie ćcić i słuchać, ale więcej muszę być posłuszen ojca mego kaźni, bo od niego mam bostwo, a od ciebie człowieczeństwo; bostwem ja mogę uczynić, co chcę, ale człowieczeństwem nic nie mogę; przetoż, miła matko, kończenie rzeczy. Moj ociec dzierży nade mną dziś swoj miecz ostry abych tego nie uczynił, grozi mię im ściąć". Tedy błogosławiona dziewica o[d]mdlawszy ledwo przemowiła z wielikiem płaczem: "Ach me miłe dziecię, stań sie podług wolej twojej, kiedy nie może pomoc prośba matki twej".