401. O tem, jako miły Krystus przy swej modlitwie silno omdlawszy, a wżdy sie dłużej modlił

Tako wtem miły Jesus na silnie omdlawszy, potem dłużej począł sie modlić, le przeto dłużej sie modli, iże bliżej ku śmierci idzie, i piał ten psalm: "Gospodnie, Gospodnie moj, czemuś mię opuścił?" I śpiał ty wszytki psalmy aże do tego psalmu: <"W tobieśm, Gospodnie, imiał nadzieję". Tego psalmu> piał na poły, a tu ji przestał, bo wtenczas krwawy pot potem barzo z niego poszedł, aże ciekł na ziemię. A gdyż dokonał tej modlitwy i wstał, był tako medł, iże jedwo stał na nogach, tako wieliki smętek miało jego święte człowieczeństwo.