541. O tem, jako miły nasz zbawiciel był barzo trudno koronowan

A gdyż był w to istne odzienie sprostne obleczon, pojąwszy go włodyki albo sługi Piłatowy i żydowszczy i posadzili ji na jednem stolcu a splotwszy koronę albo wieniec tarnowy, alboż, jako ini mienią, iże ta korona była uczyniona z ciernia morskiego, bardzo kończatego i silno ostrego, jako chcą tego, iże wstawiwszy tę istną koronę na głowę miłemu Panu naszemu Jesukrystowi i wcisnęli ją dwiema drągoma w głowę tako silnie, iże ty istne ostry cirnie przeszły jego świętą głowę aże do mozgu i oblał sie potem krwią z jego świętej głowy, a Żydowie i słudzy Piłatowi poczęli mowić naśmiewając sie jemu i rzekąc: "Otoż ci korona twego krolewstwa dostojna, czyńże sie krolem miedzy wami". Ale miły nasz zbawiciel Krystus nie odpowiedział im nijednego słowa, ale wszystko śmierno cirpiał.