47. O narodzeniu syna bożego z dziewice Maryjej. Święty Jan Złotousty o tem pisze rzekąc

Kiedyż czas przyszedł narodzenia bożego syna i porodzenia dziewice Maryje, Jozef z Maryją pojąwszy osła i wołu i poszłasta do Betleem, kędyż sie miał krystus narodzić podług świętych prorokow. Tedy dziewica Maryja będęcy brzemienna siedziała na osiełku a wołu myślili przedać na strawę i na ine rzeczy i potrzeby. Pośrod nocy przyszli do Betleem z wieliką tłuszczą luda, bo tedy było przykazanie od cesarza Augusta, iże każdy człowiek w tej włości mieli przyć do Betleem, aby napisani. A przeto potrzebizna była, aby Jozef z Maryją szli do Betleem, iż byli z pokolenia <Juda> i s włości krola Dawida. Tegodla <gdy> Maryja i Jozef szli po drodze, ktorąż chodzą do Betleem, rzekła Maryja do Jozefa: "Dwoj lud widzę przede mną, jeden płaczący, a dru<g>i wieselący sie". Odpowiedział Jozef i rzekł jej: "Siedzi i dzierży klusię a nie mowi proznych słow". Tedy pokazało sie jemu nadobne dzieciątko, obleczone w światłe odzienie jako śnieg i rzekło Jozefowi: "Czemuś rzekł, by to proźnia słowa, kiedyś o dwoim ludu słyszał? Boć widziała lud żydowski płacząc, iże są odstąpili od Boga, a widziała pogański weselący sie, iże przystąpili ku Bogu, jako obiecował naszym ojcom, Abramowi i Izakowi, i Jakobowi; boć już przyszedł czas, iże z pokolenia Abramowego błogosławienie dano będzie wszemu ludu". A gdyż sie przybliżyli ku wrotom blisko betlejmskim, Jozef <...> pojął osiełka, na ktorem siedziała dziewica Maryja, tego dla iże już był czas porodzenia Maryje i narodzenia Jesukrysta, i wwiodł ji w jeden dom pospolny, jenże tedy był prozny <...> Jozef wwiodąc swe dobyczęta i uczynił im jaśli, jako mogł[y], a ubaczywszy, iż sie już przybliża czas dziewice Maryje, wyszedł barzo rącze, chcąc wezwać k temu baby albo panie, iżby podług obyczaja oprawili to miłe dzieciątko i przyźreli porodzenia.