62. O tem, jako Jezus siedział pod drzewem palmowem a uczynił studnicę palcem i wywiodł wodę

Jednego dnia cirpieli są wieliką gorącość słoneczną, iż od chcienia picia już sie byli spragli i jich dobytek, a już ni mieli wody w s[w]ych łagwicach, co byli [z] sobą nabrali; tako szukali studnie a nie mogli najć. Tako przyszli są ku jednemu drzewu palmowemu i siedli pod niem barzo utrudziwszy sie. Tako dzieciątko miły Jezus jął palcem ziemię kopać, tako natychmiast wyrzuciło sie źrzodło wielikie i napili sie i wszemu dobytku dali.

To jiste drzewo było barzo wysokie, pod nimże siedzieli, a na samem wirzchu jego wisiał owoc. Maryja kiedy ji uźrała, wieliką żądzą jęła jego pożędać a wszakoż tego nikomu nie powiedziała. Jezus miły poznawszy żądzą swej miłej matki, nie mogł sie wzdzierżeć, aby jej dał cirpieć ktore niedostatki; natychmiast przykazał onej palmie, aby skłoniła swoj owoc i swoj wirzch jego matce dziewice Maryje i czosali są s niego owoc z wielikiem weselim, a najadszy sie schowali ostatek sobie na drogę. Tedy to jistne święte zebranie siedzieli tamo przez noc, bo jim ono drzewo dało gospodę i pokarmienie.