Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
1 3, | narodzin Jezusa, Maryja pyta: „Jakże się to stanie, skoro nie
2 3, | wymiarze na opór i sprzeciw. Jakże wymowne są pod tym względem
3 3, | życia setki tysięcy ludzi. Jakże nic wspomnieć o zamachach
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
4 V, 50 | chrześcijanie Zachodu i Wschodu. Jakże więc nie złożyć szczególnego
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
5 I, 2, | masowe mordy i ludobójstwo. ~Jakże nie wspomnieć tu o przemocy
6 I, 5, | podziału środków medycznych, jakże nie dostrzec w działaniach,
7 I, 5, | zdecydowaną jego obronę. ~Jakże nie wspomnieć również o
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
8 IV, 1, | nie na Chrystusie» (2, 8). Jakże aktualnie brzmią te słowa
9 VI, 1, | Boga» (Ef 2, 19). ~W tym jakże prostym stwierdzeniu zawarta
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
10 II, 6 | sercu, w jego sumieniu. Jakże wspaniałym potwierdzeniem
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
11 I, 1, | niezwykłym pozdrowieniem, pyta: „Jakże się to stanie, skoro nie
12 I, 2, | odpowiedzieć na pytanie Maryi: „Jakże się to stanie, skoro nie
13 I, 2, | wyznaje swoje dziewictwo („Jakże się to stanie, skoro nie
14 I, 2, | tylko Ojciec” (Mt 11, 27). ~Jakże więc Maryja może „znać Syna”?
15 I, 2, | zdruzgotany” (por. Iz 53, 3-5). Jakże wielkie, jak heroiczne jest
16 I, 2, | niezbadanych wyroków” Boga! Jakże bez reszty „powierza siebie
17 I, 3, | Galilejskiej (por. J 2, 4). Jakże wątpić, że zwłaszcza teraz —
18 II, 1, | różnych krajach, wśród których jakże nie wspomnieć Jasnej Góry
19 Zak, 0, | Ludu, w sercu Kościoła. Jakże niesłychanie daleko poszedł
20 Zak, 0, | samego człowiekowi! 147 Jakże wyraźnie przekroczył wszelkie
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
21 VI, 5, | świeckich w czasach nowożytnych. Jakże nie wspomnieć tu ich ważnego
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
22 II, | się jego główną motywacją. Jakże dobitnie przypomina nam
23 III, | bardziej totalnej zależności, jakże podobnej do tradycyjnej,
24 III, | związku z tym nasuwa się jakże tu stosowna myśl z Encykliki
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
25 II, 6, | publicznie — w momencie jakże uroczystym dla Kościoła
26 II, 8, | brzemiona noście” (Ga 6, 2). Jakże stosowne jest dla nas i
27 II, 8, | wzięło początek tradycyjne i jakże piękne miano «Kościołów
28 II, 8, | dokładnie pouczyć wiernych o tej jakże trudnej i delikatnej sprawie,
29 II, 12, | miłością. Ten sam gest, jakże bogaty w znaczenie, powtórzyliśmy
30 II, 13, | 76. Jakże nie wspomnieć w tym kontekście
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
31 II, 10, | tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność!” (Mt
32 III, 6, | uczyniłeś mnie z prochu. Jakże będę mógł wytrwać, jeśli
|