Dominum et vivificantem
   Rozdzial, Numer
 1   2,         |         rozbrzmiewa (...) nakazem: czyń to, tamtego unikaj”. Taka


Evangelium vitae
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 2 III,  4,     |   właściwym sensie należy rozumieć czyn lub zaniedbanie, które ze
 3 III,  4,     |      niezmiennie je odrzucała jako czyn zdecydowanie zły83. Chociaż
 4 III,  4,     |            nie potrafi się znieść. Czyn eutanazji zatem wydaje się
 5 III,  5,     |      miejsce wówczas, gdy dokonany czyn — już to z samej swej natury,
 6 III,  7,     |       każdego człowieka: „Idź i ty czyń podobnie!” (Łk 10, 37). ~
 7 III, 12,     |          etyczny, aby wprowadzić w czyn wielką strategię obrony


Sollicitudo rei socialis
   Rozdzial, Numer
 8 VII,         | przemyślenia tego i wprowadzenia w czyn na rzecz prawdziwego rozwoju


Ut unum sint
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 9 Wprow,  0,   |         przyjęcia i wprowadzenia w czyn jego zalecenia. Ci nasi
10  II,  7,     |            samym do wprowadzenia w czyn woli Chrystusa wobec jego


Veritatis splendor
   Rozdzial, Paragraf, Numer
11   I,  3,     |           postępując tak, by każdy czyn odzwierciedlał Jego blask. „
12   I,  4,     |            do życia wiecznego: „To czyń, a będziesz żył” (Łk 10,
13   I,  8,     |      Wcielonym Słowie, wprowadza w czyn Jego nakazy i Jego miłość
14  II,  8,     |       rozbrzmiewa w sercu nakazem: czyń to, tamtego unikaj. Człowiek
15  II,  9,     |       czego unikać, albo że ocenia czyn już przezeń dokonany. Jest
16  II,  9,     |           jeśli popełnia określony czyn nie będąc pewnym, czy jest
17  II, 10,     |        celu, ani też twierdzić, że czyn dokonany pod wpływem prawego
18  II, 10,     |           ma taką samą wartość jak czyn, który człowiek popełnia,
19  II, 10,     |     instancja osądzająca konkretny czyn sprzeniewierza się swojej
20  II, 12,     |         wolności osoby, która dany czyn popełnia, niż samą materią
21  II, 12,     |         znają przypadki, w których czyn poważny ze względu na swoją
22  II, 13,     |     chronią dobro człowieka. Tylko czyn zgodny z dobrem może być
23  II, 13,     |            lub „zła”. W ten sposób czyn sprzeczny z powszechną normą
24  II, 14,     |        aktu chcenia stanowi bowiem czyn wybrany w sposób wolny.
25  II, 14,     |       czynów, jest fakt, że ludzki czyn zależy od swego przedmiotu,
26  II, 14,     |    prowadzi osobę ku doskonałości. Czyn jest zatem dobry, jeśli
27  II, 14,     |            ludzkiej natury. Ludzki czyn, dobry ze względu na swój
28  II, 14,     |       ostatecznemu celowi. Ten sam czyn osiąga następnie swą ostateczną
29  II, 15,     |          ze względu na przedmiot w czyn „subiektywnie” godziwy lub
30 III,  3,     |       przykład, że odrzucają każdy czyn sprzeczny z miłością Boga
31 III,  6,     |          Go — On sam poznaje każdy czyn człowieka. Nikomu On nie