Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 II, | zapewnienie równowagi wzrostu i stworzenie warunków pełnego zatrudnienia
2 VI, | Bóg chciał — jako jedyne stworzenie — dla niego samego, i wobec
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
3 1, | właśnie na skutek grzechu „stworzenie (...) zostało poddane marności (...),
4 1, | upragnieniem oczekuje całe stworzenie”, jak czytamy w Liście do
5 2, | z której bierze początek stworzenie, ale sam jest tą Miłością.
6 2, | rzeczy doczesnych”, pisze: „Stworzenie bowiem bez Stworzyciela
7 2, | Bóg odrzucony przez swe stworzenie: „nie wierzą we Mnie”! I
8 3, | poprzez tajemnice Wcielenia. Stworzenie zostaje dopełnione Wcieleniem
9 3, | ogarniają ludzkość i całe stworzenie. Mówi o tym św. Paweł, którego
10 3, | podejmować głos Psalmisty: stworzenie „z upragnieniem oczekuje
11 3, | wszystkich ludzi, a poniekąd całe stworzenie. W tym samym też uniwersalnym
12 3, | wiecznego i kieruje całe stworzenie — całe dzieje — do ostatecznego
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
13 Wpr, 8 | w sobie i przenika całe stworzenie. Syn Boży stał się człowiekiem,
14 Wpr, 8 | uwielbienia przywrócić całe stworzenie Temu, który je uczynił z
15 Wpr, 8 | Stwórcy i Ojcu całe odkupione stworzenie. Czyni to przez posługę
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
16 I, 4, | lapidarnie Sobór Watykański II: „Stworzenie (...) bez Stworzyciela zanika. (...)
17 I, 4, | zanika. (...) Co więcej, samo stworzenie zapada w mroki przez zapomnienie
18 II, 4, | bezkształtnego chaosu wyprowadza stworzenie najdoskonalsze. Wszystko
19 II, 4, | przez fakt, że tylko jego stworzenie zostaje przedstawione jako
20 II, 4, | zmierzch szóstego dnia i stworzenie świata zakończyło się ukształtowaniem
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
21 I, 2, | którego początkiem było stworzenie. Człowiek, który pragnie
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
22 V, | przeciwstawiały się potędze Boga, a stworzenie rozumne stawało się jakby
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
23 II, 1, | uczestnicząc jak żadne inne stworzenie w tajemnicy Chrystusa. Uczy
24 III, 1, | uczestnictwo96. Jeśli bowiem żadne „stworzenie nie może być nigdy stawiane
25 Zak, 0, | współistotnego Ojcu. Całe stworzenie, a bezpośrednio człowiek,
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
26 II, 4, | charakteru ateistycznego: „Stworzenie bowiem bez Stworzyciela
27 II, 4, | zanika. (...) Co więcej, samo stworzenie zapada w mroki przez zapomnienie
28 II, 5, | sam Bóg zatem miłuje całe stworzenie i troszczy się o nie w najbardziej
29 II, 5, | stworzeń — pisze św. Tomasz — stworzenie rozumne poddane jest Bożej
|