Centesimus annus
   Rozdzial, Numer
 1  II,           |         która jest szczytem jego człowieczeństwa, i żaden mechanizm społeczny
 2  IV,           |       przeżycia w pełni własnego człowieczeństwa i nawiązania tej relacji


Dives in misericordia
   Rozdzial, Numer
 3   I,           | człowieka w pełnej godności jego człowieczeństwa nie może się dokonać inaczej
 4  IV,           |          zasadnicze dobro: dobro człowieczeństwa jego syna. Wprawdzie zmarnował


Dominum et vivificantem
   Rozdzial, Numer
 5   2,           |   wyobcowany i wyzuty z własnego człowieczeństwa, gdy idąc za ideą Boga,
 6   3,           |     Boskiej i ludzkiej: Bóstwa i człowieczeństwa w jednej Osobie Słowa-Syna.
 7   3,           |   zarazem pełnym odkryciem sensu człowieczeństwa — Bóg przybliża się do człowieka,


Evangelium vitae
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 8 III, 12,       |     każdej osoby i głęboki zmysł człowieczeństwa. ~


Fides et ratio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 9 VII,  1,       |     wszystkim jest zaprzeczeniem człowieczeństwa człowieka i samej jego tożsamości.
10 Zak,  0,       |       ofiarowania całego swojego człowieczeństwa i kobiecości, aby Słowo
11 Zak,  0,       |     bynajmniej swego prawdziwego człowieczeństwa i wolności, tak też myśl


Laborem exercens
   Rozdzial, Numer
12 Bless          |    szczególne znamię człowieka i człowieczeństwa, znamię osoby działającej
13  II,           |       urzeczywistnianiu się jego człowieczeństwa, spełnianiu osobowego powołania,
14  II,           |         właściwe z racji samegoż człowieczeństwa. Zasadnicze prawdy na ten
15  II,           |          człowieka — dobrem jego człowieczeństwa — przez pracę bowiem człowiek
16  IV,           |        na celu rozwój dojrzałego człowieczeństwa, ale także odpowiednie przygotowanie
17  IV,           |          zaprzeczeniem wspólnego człowieczeństwa, gdyby dopuszczało się do


Redemptor hominis
   Rozdzial, Paragraf
18  II,  4        |          godność i wartość swego człowieczeństwa. Człowiek zostaje w Tajemnicy
19  II,  5        |        do Boga — pełnego wymiaru człowieczeństwa, pełnego sensu życia ludzkiego.
20  II,  5        |  transcendentnej wartości samego człowieczeństwa, sensu swojego bytowania. ~
21  II,  5        |     godnością wewnętrznej prawdy człowieczeństwa, która — skoro w powszechnej
22 III,  2        |        stale w immanentną prawdę człowieczeństwa: „W samym bowiem człowieku
23 III,  3        |          świadomy godności swego człowieczeństwa, bardziej odpowiedzialny,
24 III,  5        |          wszechstronnego rozwoju człowieczeństwa. ~Kościół zawsze uczył obowiązku
25  IV,  1        | rozprasza” (Mt 12, 30). Ów skarb człowieczeństwa pogłębiony o niewymowną


Ut unum sint
   Rozdzial, Paragraf, Numer
26   I,  5,       |  Ojcostwa, a jednocześnie prawdę człowieczeństwa każdego i wszystkich.~To


Veritatis splendor
   Rozdzial, Paragraf, Numer
27  II,  7,   (94)|         na autentyczne wymagania człowieczeństwa, to tym samym dowodzą jednoznacznie
28 III,  3,       |          w istocie pogwałceniem „człowieczeństwa” człowieka, i to bardziej
29 III,  3,       |        wywyższeniem doskonałego „człowieczeństwa” i prawdziwego „życia” człowieka,