Redemptoris missio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 1 III,  2,    |                              25. Misjonarze szli tą samą drogą, biorąc
 2 III,  3,    |      wysłanników byli także inni misjonarze, którzy „spontanicznie”
 3  IV,  1,    |   stosowanie terminów „misje” i „misjonarze”, uważanych za przebrzmiałe
 4  IV,  1,    |        nawet wymaga, by istnieją misjonarze ad gentes „na całe życie”,
 5  IV,  3,    |   ludzkie. ~Do niektórych krajów misjonarze mają wzbroniony wstęp; w
 6  IV,  6,    |       ale na kontynentach, które misjonarze otworzyli dla wiary,. ~Pozostaje
 7   V,  1,    |       życia Chrystusa. Kościół i misjonarze winni także dawać świadectwo
 8   V,  6,    |                              53. Misjonarze pochodzący z innych Kościołów
 9   V,  8,    |         dążenie do postępu. Dziś misjonarze, bardziej niż w przeszłości,
10   V,  8,    |    ewangelizacji”110. ~Kościół i misjonarze są krzewicielami rozwoju
11  VI,  2     |                                  Misjonarze i instytuty Ad Gentes ~
12  VI,  2,    |          rozdział zatytułowany: „Misjonarze” 128. W związku z tym konieczna
13  VI,  2,    |      jako słudzy Ewangelii” 130. Misjonarze winni zawsze rozważać, jakiej
14  VI,  2,    |        nowych śmiałych impulsów. Misjonarze i misjonarki, którzy poświęcili
15 VIII,  4,   |       Kościołów. ~Ze swej strony misjonarze winni rozmyślać o potrzebie
16 Zak,  0,    | chrześcijanie, a w szczególności misjonarze i młode Kościoły, odpowiedzą


Slavorum apostoli
   Rozdzial, Numer
17 III,        |        zachodnim. Obydwaj święci Misjonarze bywali w nie osobiście uwikłani,
18 VII,        |         choć pojawiali się różni misjonarze, większość ludności słowiańskiej
19 VIII,       |          pełnia czasów” i święci Misjonarze z Tesalonik, wypełniając