Dominum et vivificantem
   Rozdzial, Numer
 1   2,           |            antropomorficznej wizji Księga święta zda się dostrzegać
 2   2,           |           języku antropomorficznym Księga święta przypisuje Bogu?


Evangelium vitae
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 3  II,  4,       |         samego Boga. ~Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie
 4  II,  4,       |        człowieka z Bogiem. Również Księga Mądrości Syracha stwierdza,
 5  II,  7,       |      istotą żyjącą, jak przypomina Księga Mądrości: „Boże przodków


Fides et ratio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 6  II,  1,       |         kierunku prowadzi nas znów Księga Przysłów, której autor woła: «
 7  II,  1,       |           czyli właśnie wspaniała «księga natury»: odczytując ją przy
 8  II,  2,       |        przykład w słowach, którymi Księga Przysłów wyraża znużenie
 9  II,  2,       |          rozumem do Boga Stwórcy. ~Księga Rodzaju opisuje obrazowo
10 III,  1,       | prowokacyjnych pytań, jakie stawia Księga Hioba, aby wątpić w sens
11  IV,  1,       |       nurtami myśli filozoficznej. Księga ta opisuje dysputę, jaką


Laborem exercens
   Rozdzial, Numer
12   V,           |      Skądinąd zaś jeszcze ostatnia Księga Pisma Świętego rozbrzmiewa
13   V,           |           Ap 15, 3) — podobnie jak Księga Rodzaju, która opis każdego
14   V,           |          się nieodzownie z trudem. Księga Rodzaju daje temu wyraz


Redemptor hominis
   Rozdzial, Paragraf
15  II,  2        |         prawda o stworzeniu, którą Księga Rodzaju wyznaje, powtarzając


Redemptoris Mater
   Rozdzial, Paragraf, Numer
16   I,  1,       |           Apokalipsie, która jest „księgą spraw ostatecznych” Kościoła
17   I,  3,       |      niewiasta”, na którą wskazuje Księga Rodzaju (3, 15) u początku,
18  II,  2,   (81)|          dzień tygodnia Por. także Księga Przymierza Miłosierdzia;


Veritatis splendor
   Rozdzial, Paragraf, Numer
19   I,  7,       |         łasce żywym prawem, żyjącą księgą” 34. ~ ~