Centesimus annus
   Rozdzial, Numer
 1   V,       |          prawo do sprawowania władzy absolutnej. Trzeba dodać, że totalitaryzm


Dominum et vivificantem
   Rozdzial, Numer
 2   3,       |  współistotny Ojcu i Synowi — jest w absolutnej tajemnicy Trójjedynego Boga:
 3   3,       | nienaruszonym i niezmienionym w swej absolutnej transcendencji. ~Owa obecność


Evangelium vitae
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 4   I,  3,   |              pojmowana w kategoriach absolutnej autonomii, prowadzi nieuchronnie
 5   I,  3,   |       wspólnych wartości i do prawdy absolutnej, uznawanej przez wszystkich:
 6   I,  5,   |         nadziei, a wręcz fundamentem absolutnej pewności co do tego, że
 7  II,  7,   |      człowiekowi, nie oznacza władzy absolutnej, nie może też być mowy o
 8 III,  2,   |             jednoznacznie nauczała o absolutnej i trwałej wartości przykazania „
 9 III,  2,   |         przestępcy, poza przypadkami absolutnej konieczności, to znaczy
10 III,  2,   |           bezbronny, który jedynie w absolutnej mocy Bożego przykazania
11 III,  4,   |         istocie jest ono odrzuceniem absolutnej władzy Boga nad życiem i
12 III,  5,   |              wyrażająca uznanie Jego absolutnej i najwyższej władzy — człowiek


Fides et ratio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
13   I,  2,   |           poznać, autorytetem swojej absolutnej transcendencji zaświadcza
14 III,  1,   |    osiągnięcie prawdy uniwersalnej i absolutnej. Ze swej natury każda prawda,


Laborem exercens
   Rozdzial, Numer
15 III,       |        podtrzymywała tego prawa jako absolutnej i nienaruszalnej zasady.


Sollicitudo rei socialis
   Rozdzial, Numer
16  IV,       |      człowiekowi, nie oznacza władzy absolutnej, nie może też być mowy o


Veritatis splendor
   Rozdzial, Paragraf, Numer
17   I,  3,   |       przeniknięta żywą świadomością absolutnej świętości Boga: „Święty,
18  II,  4,   |            było podporządkowane woli absolutnej wszechmocy, zewnętrznej
19  II, 14,   |            nie podawało w wątpliwość absolutnej ważności przykazań moralnych