Dominum et vivificantem
   Rozdzial, Numer
 1   2,       |       przekonywa świat o grzechu” odrzucenia Chrystusa, jest w sposób
 2   2,       |        stałe ciśnienie w kierunku odrzucenia Boga przez człowieka, aż
 3   2,       |         bieguna grzechu, w stronę odrzucenia Bożych przykazań „aż do


Evangelium vitae
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 4   I,  4,   |          do ich „posiadania” lub „odrzucenia”. ~Nie dziwi zresztą fakt,
 5  II,  3,   |           cierpień i różnych form odrzucenia przez społeczeństwo. W głębszym
 6 III, 12,   |         drugim człowiekiem oraz z odrzucenia go na akceptację: inni ludzie
 7 III, 12,   |       wobec życia lub skłaniać do odrzucenia go. Przestrzegając skrupulatnie
 8 Zak,  1,   |        stanowią zwięzłą zapowiedź odrzucenia Jezusa, a wraz z Nim także


Fides et ratio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 9  IV,  2,   |       nienaturalnej skłonności do odrzucenia świata i jego wartości,
10   V,  1,   |        tradycją filozoficzną oraz odrzucenia tradycyjnej terminologii77. ~


Redemptoris missio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
11  II,  2,   |            18). Wszystkim ofiarom odrzucenia i pogardy Jezus oświadcza: „
12  VI,  2,   |         przejawów niezrozumienia, odrzucenia, prześladowania. Niech rozbudzą


Veritatis splendor
   Rozdzial, Paragraf, Numer
13  II,  3,   |         autonomii prowadzi też do odrzucenia szczególnej kompetencji
14  II,  4,   |  człowieka nie oznacza bynajmniej odrzucenia, ale właśnie przyjęcie prawa
15 III,  3,   |         Rdz 9, 5-6). ~Konieczność odrzucenia teorii etycznych „teologicznych” — „
16 III,  6,   | możliwości i interesów albo wręcz odrzucenia samego pojęcia normy. Natomiast
17 III,  8,   |         stanowić uzasadnienia dla odrzucenia prawdziwości norm moralnych