Centesimus annus
   Rozdzial, Numer
 1  IV,       |       XIII powtórzyli to dwoiste stwierdzenie: własność prywatna jest
 2  VI,       | wszystkich zainteresowanych sił. Stwierdzenie to stało się trwałym elementem


Dominum et vivificantem
   Rozdzial, Numer
 3   2,       |          to zdaje się uwydatniać stwierdzenie, że „sąd” odnosi się tylko
 4   3,       |         tym kontekście rozumiemy stwierdzenie, że życie ludzkie jest wyłącznie „


Fides et ratio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 5   I,  2,   |      zwięzłe, ale bogate w treść stwierdzenie wyraża jedną z podstawowych


Laborem exercens
   Rozdzial, Numer
 6 III,       |         tajemnica stworzenia. To stwierdzenie, przyjęte jako punkt wyjścia,
 7  IV,       |       kontrakt i stosunki pracy. Stwierdzenie takie nie ma na celu uwolnienia


Redemptoris missio
   Rozdzial, Paragraf, Numer
 8   I,  1,   |       Kościoła, znajdziemy jasne stwierdzenie, że Chrystus jest jedynym
 9   I,  1,   |        zbawieni” (Dz 4, 10. 12). Stwierdzenie to, skierowane do Sanhedrynu,
10   V,  2,   |       dynamizmu — także to jasne stwierdzenie: w Jezusie Chrystusie ofiarowane


Sollicitudo rei socialis
   Rozdzial, Numer
11  II,       |   obowiązek solidarności” 25. To stwierdzenie, mimo że wiele sytuacji
12 III,       |                              23. Stwierdzenie Encykliki Populorum progressio,
13  IV,       |     powinno stać się niepokojące stwierdzenie dotyczące okresu najnowszego:


Ut unum sint
   Rozdzial, Paragraf, Numer
14  II,  1,   |   uprzejmości, ale fundamentalne stwierdzenie eklezjologiczne.~Warto przypomnieć,


Veritatis splendor
   Rozdzial, Paragraf, Numer
15   I,  3,   |                              11. Stwierdzenie, że „jeden tylko jest Dobry”,
16 III,  8,   |        społeczności — ma ponowne stwierdzenie powszechności i niezmienności