1-500 | 501-715
Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | nowe”, wśród których żyje Kościół i świat.~Do takich rzeczy,
2 I, | koniec ubiegłego stulecia Kościół był świadkiem procesu historycznego,
3 I, | Papież, a wraz z nim Kościół, jak też środowiska świeckie
4 I, | trwały wzór postępowania. Kościół mianowicie wypowiada się
5 I, | dostrzec rację, dla której Kościół broni i aprobuje tworzenie
6 I, | związane z kontynuowanym przez Kościół nauczaniem społecznym, a
7 II, | konfliktowości społecznej: Kościół dobrze wie, że w historii
8 III, | powszechnej ludzkiej godności, Kościół głosił z prostotą i mocą,
9 III, | teorii i praktyki wyzwolenia, Kościół ofiarowuje nie tylko swą
10 IV, | autonomii i rozwoju osoby, Kościół nieustannie bronił aż po
11 IV, | aż po dzień dzisiejszy. Kościół naucza też, że posiadanie
12 IV, | jak należy używać bogactw, Kościół bez wahania odpowiada: pod
13 IV, | potrzeb całego społeczeństwa.~Kościół uznaje pozytywną rolę zysku
14 IV, | którym stanowczo występuje Kościół. Wielkie rzesze ludzkie
15 IV, | 43. Kościół nie proponuje żadnych modeli.
16 IV, | ze sobą84. Temu wysiłkowi Kościół ofiarowuje, jako niezbędną
17 V, | totalitaryzm stara się zniszczyć Kościół, a przynajmniej podporządkować
18 V, | Broniąc własnej wolności, Kościół jednocześnie broni osoby
19 V, | 46. Kościół docenia demokrację jako
20 V, | zakamuflowany totalitaryzm.~Kościół nie zamyka bynajmniej oczu
21 V, | godności i praw osoby98.~Kościół respektuje słuszną autonomię
22 V, | 49. Kościół, wierny nakazowi swojego
23 V, | zasługuje zjawisko wolontariatu. Kościół mu sprzyja, rozwija je i
24 V, | rzecz prawdziwej kultury. Kościół rozwija te właściwości ludzkich
25 V, | walki i prowadzenia wojny. Kościół pełni tę posługę, głosząc
26 VI, | ciągu ostatnich stu lat Kościół wypowiadał się wielokrotnie,
27 VI, | tajemnicę108. Wynika stąd, że Kościół nie może opuścić człowieka
28 VI, | po której winien kroczyć Kościół w wypełnianiu swojego posłannictwa (...),
29 VI, | społeczna Kościoła. Jeśli Kościół wypracował ją stopniowo
30 VI, | częścią prowadzonego przez Kościół dzieła ewangelizacji, podobnie
31 VI, | 55. Kościół czerpie „zdolność rozumienia
32 VI, | miłości Boga i bliźniego, Kościół przyczynia się do ubogacenia
33 VI, | wigilię trzeciego tysiąclecia, Kościół pozostaje „znakiem i zabezpieczeniem
34 VI, | 57. Kościół uważa, że orędzie społeczne
35 VI, | bardziej niż kiedykolwiek Kościół jest świadom, że jego orędzie
36 VI, | wszystkim do ubogiego, w którym Kościół widzi Chrystusa, jest umacnianie
37 VI, | postępowania i struktur. Kościół czuje się szczególnie odpowiedzialny
38 VI, | Podjętemu wówczas zobowiązaniu Kościół pozostał wierny w ciągu
39 VI, | jarzmo prawie niewolnicze”, Kościół czuje się niezmiennie zobowiązany
40 VI, | encykliki Rerum novarum Kościół stoi nadal wobec „rzeczy
41 VI, | Również w trzecim tysiącleciu Kościół pozostanie temu wierny,
42 VI, | ludziom i z ludźmi i poprzedza Kościół w pielgrzymce wiary, towarzyszy
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
43 I, | posłannictwo, jakie spełnia Kościół, jest skoncentrowane na
44 I, | antropocentryzm, to natomiast Kościół, idąc za Chrystusem, stara
45 I, | ONZ, UNESCO, FAO i inne), Kościół musi rozważać je równocześnie
46 VI, | które przenikają świat. ~Kościół dzieli z ludźmi naszych
47 VI, | pokolenia, do którego należymy, Kościół podziela niepokój tylu współczesnych
48 VII | wielkiej rodziny ludzkiej, Kościół naszej epoki musi uświadomić
49 VII | Chrystusa i Jego Apostołów. Kościół winien dawać świadectwo
50 VII | ludzi dobrej woli. Wreszcie Kościół — wyznając miłosierdzie
51 VII | Kościół wyznaje miłosierdzie Boga
52 VII, | Miłosierdzie Boże winien Kościół wyznawać i głosić je w całej
53 VII, | zobaczył także i Ojca” (tamże). Kościół wyznaje miłosierdzie Boga
54 VII, | miłosierdzie Boga samego, Kościół nim żyje w swoim rozległym
55 VII, | sposób szczególny zdaje się Kościół wyznawać miłosierdzie Boga
56 VII, | posłannictwa Syna Człowieczego. ~Kościół żyje swoim autentycznym
57 VII, | Chrystusowego. ~I dlatego też Kościół wyznaje i głosi nawrócenie.
58 VII, | statu viatoris. Jak widać, Kościół wyznaje miłosierdzie Boga
59 VII, | przez to świadectwo życia Kościół spełnia właściwe Ludowi
60 VII, | posłannictwa samego Chrystusa. ~Kościół współczesny ma głęboką świadomość
61 VII, | starania w tym kierunku, Kościół wyznaje z całą pokorą, że
62 VII | Kościół stara się czynić miłosierdzie ~
63 VII, | miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7). Kościół znajduje w tych słowach
64 VII, | przeciw drugim. ~Dlatego też Kościół za swój naczelny obowiązek
65 VII, | radości (por. Łk 15, 32). ~Kościół przeto słusznie uważa za
66 VIII | Kościół odwołuje się do Miłosierdzia
67 VIII, | 15. Kościół głosi prawdę o miłosierdziu
68 VIII, | wyznaje ją na różne sposoby. Kościół stara się również czynić
69 VIII, | tak przełomowym jak nasz — Kościół nie może zapomnieć o modlitwie,
70 VIII, | miłosierdzia — tym bardziej Kościół ma prawo i obowiązek odwoływać
71 VIII, | tym bardziej trzeba, ażeby Kościół wypowiedział to słowo w
72 VIII, | współczesnego pokolenia! Niech Kościół, który na podobieństwo Maryi
73 VIII, | jakiej wypadło nam żyć, tenże Kościół stale musi kierować się
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
74 Wstep, | Ducha Świętego wyznaje Kościół jako „Pana i Ożywiciela”.
75 Wstep, | Proroków”. ~Są to słowa, które Kościół czerpie z samego źródła
76 Wstep, | Bożego” (por. J 3, 5). ~Kościół tedy, pouczony słowem Chrystusa,
77 Wstep, | ta, stale wyznawana przez Kościół, stale winna być odnawiana
78 Wstep, | Duchu Świętym. ~W ten sposób Kościół daje odpowiedź na pewne
79 Wstep, | Tego, który daje życie. ~Kościół czuje się wezwany do takiego
80 Wstep, | prawda i jako zbawcza łaska. Kościół pragnie rozważać te słowa,
81 1, | kontynuować w świecie przez Kościół. O tej kontynuacji swego
82 1, | i w Kościele, a poprzez Kościół — w świecie. ~W ten sposób
83 1, | Prawdy doprowadzi Apostołów i Kościół „do całej prawdy” (J 16,
84 1, | Zielonych Świąt Duch Święty, aby Kościół ustawicznie uświęcał, i
85 1, | pozostać z nimi na zawsze; Kościół zaś publicznie ujawnił się
86 1, | 8, 15-16. 26). Prowadząc Kościół do wszelkiej prawdy (por.
87 1, | Mocą Ewangelii utrzymuje Kościół w ciągłej młodości, ustawicznie
88 1, | ludzkim i jego historią”13. „Kościół naprawdę wie, że sam Bóg,
89 2, | Na tej właśnie podstawie Kościół nie waha się w liturgii
90 2, | sercu nieogarnionej Trójcy? Kościół, czerpiąc natchnienie z
91 2, | Duch Święty: On, którego Kościół nazywa „Światłością sumień”,
92 2, | prawdziwego poczucia grzechu”41. ~Kościół przeto nie przestaje błagać
93 2, | 30). Nade wszystko jednak Kościół nie przestaje z największą
94 2, | działania Ducha Świętego. Kościół błaga, aby ten groźny grzech
95 2, | do pogardzania sobą”43. Kościół nie zaprzestaje swej modlitwy
96 3, | wielkiego Jubileuszu, którym Kościół pragnie uczcić to wydarzenie.
97 3, | 1, 20 n.). ~Dlatego też Kościół od początku wyznaje tajemnicę
98 3, | człowiekiem Ten, którego Kościół słowami tego samego Symbolu
99 3, | którego przygotowuje się Kościół, ma bezpośrednio profil
100 3, | treści wielkiego Jubileuszu. Kościół nie może przygotować się
101 3, | głowa Ciała, którym jest Kościół zrodzony na Krzyżu i objawiony
102 3, | Tę możliwość nadzieję Kościół zawierza ludziom współczesnym.
103 3, | porażek człowieka. Niemniej Kościół mocno wierzy, że ze strony
104 3, | głoszona i przeżywana przez Kościół, który dziedziczy i kontynuuje
105 3, | zmartwychwstania Chrystusa Kościół głosi życie, które objawiło
106 3, | Chrystusowego zmartwychwstania Kościół, w ścisłej jedności i pokornej
107 3, | Zjednoczony z Duchem Świętym, Kościół — jak nikt inny — jest świadom
108 3, | człowieku głosi Sobór, a Kościół widzi w niej szczególnie
109 3 | 5. Kościół — Sakramentem wewnętrznego
110 3, | Słowa w „pełni czasów”, Kościół ponownie usiłuje wejść w
111 3, | wewnętrzny i zespolony, że czyni Kościół swoim Ciałem. Jako Ciało
112 3, | Ciałem. Jako Ciało Chrystusa Kościół żyje, działa i wzrasta „
113 3, | Kościoła i poprzez nią. Kościół, kierowany przez Ducha Świętego,
114 3, | Vaticanum II, według której „Kościół jest w Chrystusie niejako
115 3, | całego rodzaju ludzkiego”64. ~Kościół — jako sakrament — wyrasta
116 3, | świadomość tej tajemnicy, Kościół widzi lepiej samego siebie
117 3, | oznaczają życie i daje życie. Kościół jest widzialnym szafarzem
118 3, | 64. Jeśli Kościół jest sakramentem wewnętrznego
119 3, | znaczeniu, mówi bowiem: „Kościół jest niejako sakramentem,
120 3, | który jedynie daje życie: Kościół jest znakiem i narzędziem
121 3, | Watykański II dodaje, iż Kościół jest „sakramentem (...)
122 3, | Chrystusowego, Duch Święty Stąd Kościół, zakorzeniony przez swą
123 3, | całego rodzaju ludzkiego”. Kościół wie, że jest nim dzięki
124 3, | odkupienia — Boga i człowieka — Kościół jest „sakramentem, czyli
125 3, | czyli znakiem i narzędziem”. Kościół pracuje nad przywróceniem
126 3, | lepiej, że w posłudze, jaką Kościół wypełnia w dziejach zbawienia,
127 3, | powrotów naszych czasów, Kościół pozostaje wierny tajemnicy
128 3, | faktem historycznym, że Kościół wyszedł z Wieczernika w
129 3, | zaliczać tylko do przeszłości: Kościół jest zawsze obecny w Wieczerniku
130 3, | przyjścia Ducha Świętego. ~Kościół trwa na modlitwie z Maryją
131 3, | pierwowzorem Kościoła (...)”66. „Kościół, rozważając Jej tajemnicza
132 3, | miłość (...). I on także (tj. Kościół) jest dziewica, która (...)
133 3, | głęboki motyw, dla którego Kościół, w zjednoczeniu z Dziewicą-Matką,
134 3, | dwutysięczny nawiązuje. Kościół pragnie do tego wielkiego
135 Zakon, | słodkim Gościem dusz”, którego Kościół nieustannie wita na progu
136 Zakon, | Modląc się w ten sposób, Kościół nieustannie wyznaje: jest
137 Zakon, | może. Do Niego zwraca się Kościół, będący w sercu ludzkości,
138 Zakon, | 5). Do Niego zwraca się Kościół na zawiłych drogach pielgrzymowania
139 Zakon, | Trójcy Przenajświętszej. ~Kościół, który sercem swym obejmuje
140 Zakon, | stworzenia cywilizacji miłości, Kościół patrzy na Tego, który jest
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
141 Wpr, 1 | Kościół żyje dzięki Eucharystii [
142 Wpr, 1 | Kościoła. Na różne sposoby Kościół doświadcza zradością, że
143 Wpr, 1 | Ducha Świętego, w którym Kościół, Lud Nowego Przymierza,
144 Wpr, 1 | ludziom ».2 Dlatego też Kościół nieustannie zwraca swe spojrzenie
145 Wpr, 3 | Kościół rodzi się z tajemnicy paschalnej.
146 Wpr, 4 | adoremus. Takie zaproszenie Kościół kieruje do wszystkich w
147 Wpr, 5 | tych lub podobnych słowach Kościół, wskazując na Chrystusa
148 Wpr, 5 | przez dar Ducha Świętego Kościół rodzi się i wychodzi na
149 Wpr, 6 | sakramencie Jego Ciała iJego Krwi. Kościół żyje dzięki Chrystusowi
150 Wpr, 6 | Za każdym razem, gdy Kościół sprawuje Eucharystię, wierni
151 Wpr, 7 | szczególny zaprosić cały Kościół do refleksji eucharystycznej
152 Wpr, 7 | Eucharystii. Dzięki niej Kościół żyje. Karmi się tym « żywym
153 Wpr, 8 | było ją sprawować. Pamiętam kościół parafialny w Niegowici,
154 Wpr, 9 | czymś najcenniejszym, co Kościół posiada na drogach historii.
155 Wpr, 9 | się wielka troska, jaką Kościół zawsze otaczał tajemnicę
156 Wpr, 10 | niezgodne z dyscypliną, w jakiej Kościół wyraża swoją wiarę. Jak
157 I, 11 | śmierć Twoją, Panie Jezu! ».~Kościół otrzymał Eucharystię od
158 I, 11 | stale obecne... ».10~Gdy Kościół sprawuje Eucharystię, pamiątkę
159 I, 12 | w Ciele iKrwi Pana ».13 ~Kościół żyje nieustannie odkupieńczą
160 I, 15 | nazwał święty i katolicki Kościół przeistoczeniem ».23 Rzeczywiście,
161 I, 17 | będzie żył na wieki ».27 Kościół prosi oten Boski Dar, źródło
162 II | Rozdział II~Eucharystia Buduje Kościół~
163 II, 21 | Stwierdziwszy bowiem, że « Kościół, czyli królestwo Chrystusa
164 II, 21 | chwili aż do końca czasów Kościół buduje się przez tę Komunię
165 II, 22 | J 20, 21). Dlatego też Kościół czerpie duchową moc dla
166 II, 23 | Komunii eucharystycznej Kościół jest w równym stopniu umocniony
167 II, 23 | Jego Ciała, którym jest Kościół. Eucharystia wzmacnia nasze
168 II, 23 | Boski Pocieszyciel umacnia Kościół przez uświęcenie eucharystyczne
169 II, 24 | zjednoczeniu z Ciałem Chrystusa Kościół coraz głębiej staje się
170 II, 24 | Chrystusa. Eucharystia, budując Kościół, właśnie dlatego tworzy
171 III, 26 | powyżej, Eucharystia buduje Kościół, a Kościół sprawuje Eucharystię,
172 III, 26 | Eucharystia buduje Kościół, a Kościół sprawuje Eucharystię, to
173 III, 27 | wyjaśniając, w jaki sposób Kościół jest apostolski, tzn. założony
174 III, 27 | następców przekazany nam. Kościół, sprawując Eucharystię na
175 III, 27 | Katechizm wynika z faktu, że Kościół « zachowuje i przekazuje,
176 III, 28 | 28. Kościół, wreszcie, jest apostolski
177 III, 28 | Sukcesja ta jest niezbędna, aby Kościół istniał w sensie właściwym
178 III, 30 | Ciała Chrystusa, którym jest Kościół, dar ten obfituje na korzyść
179 IV, 34 | Soboru Watykańskiego II. 67 Kościół pielgrzymujący tu na ziemi
180 IV, 34 | Eucharystię, dzięki której Kościół « ustawicznie żywi się i
181 IV, 37 | przeciwne normom moralnym, Kościół, wduszpasterskiej trosce
182 IV, 42 | urzędu kościelnego. Dlatego Kościół określił reguły, które mają
183 IV, 43 | SprawującOfiarę eucharystyczną, Kościół zanosi błaganie~do Boga
184 IV, 43 | doskonały (por. Jk 1, 17), Kościół wierzy wjej skuteczność,
185 IV, 46 | przejawiają wiarę, jaką Kościół katolicki wyznaje w tych
186 V, 48 | Tak jak kobieta z Betanii, Kościół nie obawiał się « marnować »,
187 V, 48 | przygotować « dużą salę », Kościół w ciągu wieków i przy zmieniających
188 V, 48 | budzi rodzinny klimat, Kościół nigdy nie uległ pokusie
189 V, 49 | Eucharystia kształtowała Kościół i duchowość, i wywarła mocny
190 V, 50 | Zakłada to i wymaga, aby Kościół był głęboko « eucharystyczny » –
191 V, 50 | Liście do artystów, 100 Kościół zawsze zostawiał szeroką
192 VI, 53 | Eucharystii » w całym swoim życiu. Kościół, patrząc na Maryję jako
193 VI, 57 | eucharystycznych. Jeśli pojęcia Kościół iEucharystia są ze sobą
194 VI, 58 | 58.W Eucharystii Kościół łączy się w pełni zChrystusem
195 Zak, 61 | poza Mszą św. W ten sposób Kościół umacnia się, wzrasta i wyraża
196 Zak, 61 | uformowana komunia.~Droga, jaką Kościół kroczy w tych pierwszych
197 Zak, 61 | opiekującego się tym « skarbem ». Kościół, powodowany miłością, troszczy
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
198 Wprow, 0, | orędzia Jezusa Chrystusa. Kościół każdego dnia przyjmuje ją
199 Wprow, 1, | ofiarowany Bogu i braciom. ~Kościół jest świadom, że Ewangelia
200 Wprow, 1, | nieporównywalna wartość każdej osoby. ~Kościół zaś, rozważając wnikliwie
201 Wprow, 2, | Syna Bożego i przynagla Kościół, by pełnił swą misję głoszenia
202 Wprow, 3, | podstawowych praw robotników, Kościół z ogromną odwagą wystąpił
203 Wprow, 3, | prawa innej kategorii osób, Kościół poczuwa się do obowiązku
204 Wprow, 3, | schyłku ubiegłego stulecia Kościół nie mógł milczeć wobec istniejących
205 I, 1, | 24, 7-8). Z tego tekstu Kościół zaczerpnął określenie „grzechy
206 I, 5, | wspólnotach obrony życia? Kościół, idąc za przykładem Jezusa, „
207 II, 3, | z Nim” (por. Dz 10, 38), Kościół wie, że jest zwiastunem
208 III, 3, | angażowało się bezpośrednio, Kościół zawsze nauczał i nadal naucza,
209 III, 3, | pomocą takiej surowej kary Kościół wskazuje na to przestępstwo
210 III, 3, | rozum i głoszonemu przez Kościół. ~
211 III, 3, | samo w sobie i dla innych. Kościół stoi u boku tych małżonków,
212 III, 4, | Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1, 24). ~ ~
213 III, 5, | tak jak je przedstawia Kościół, a które należą też do dziedzictwa
214 III, 7, | 78. Kościół otrzymał Ewangelię jako
215 III, 7, | najprawdziwszą jego właściwość. Kościół jest dla ewangelizacji” 101. ~
216 III, 7, | dynamicznym, które ogarnia cały Kościół uczestniczący w prorockiej,
217 III, 10, | społecznego współżycia. ~Kościół wie, że w kontekście pluralistycznych
218 III, 11, | kształtowaniu kultury życia. ~Jako Kościół domowy rodzina jest powołana
219 III, 11, | bardziej ludzki. Ze swej strony Kościół winien niestrudzenie rozwijać
220 III, 12, | formacji w tej dziedzinie. Kościół jest wdzięczny tym, którzy
221 III, 12, | najważniejszy wkład, jakiego Kościół i ludzkość oczekują od kobiet.
222 III, 12, | dopuściłyście się przerwania ciąży. Kościół wie, jak wiele czynników
223 III, 13, | przychylnego przyjęcia. Kiedy Kościół stwierdza, że bezwarunkowe
224 Zak, 0, | odradzają się do życia, tak jak Kościół, którego Ona jest wzorem.
225 Zak, 0, | Kontemplując macierzyństwo Maryi, Kościół odkrywa sens własnego macierzyństwa
226 Zak, 1, | dwunastu” (12, 1). W tym znaku Kościół dostrzega obraz własnej
227 Zak, 1, | wypełnienie tej tajemnicy Kościół odnajduje w Maryi. To Ona
228 Zak, 1, | brzemienna” (por. 12, 2). Kościół jest w pełni świadom, że
229 Zak, 1, | się inaczej — i także tego Kościół jest świadom — jak tylko
230 Zak, 1, | J 1, 4-5). ~Podobnie jak Kościół, także Maryja musiała przeżywać
231 Zak, 2, | por. Ga 4, 4), którego Kościół musi nieustannie nieść ludziom
232 Zak, 2, | nam Chrystus i którą Jego Kościół niestrudzenie głosi: „Kto
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
233 Wprow, 0, | prawdę o życiu człowieka, Kościół pielgrzymuje drogami świata,
234 Wprow, 0, | 5. Kościół ze swej strony wysoko ceni
235 Wprow, 0, | 6. Kościół, mocą autorytetu, który
236 I, 1, | refleksji, jaką podejmuje Kościół, leży jego przeświadczenie,
237 I, 1, | pragnie przekazać człowiekowi, Kościół nie uzyskał w drodze samodzielnych
238 I, 1, | verbum, gdy stwierdza, że «Kościół z biegiem wieków dąży stale
239 I, 2, | był zawsze rozumiany przez Kościół jako moment fundamentalnego
240 III, 1, | tutaj prawdę, do której Kościół przywiązywał zawsze wielką
241 IV, 1, | Jerozolima? A cóż Akademia i Kościół?» 40, jest wyraźnym świadectwem
242 IV, 2, | Z tego właśnie powodu Kościół słusznie przedstawiał zawsze
243 V, 1, | 49. Kościół nie głosi żadnej własnej
244 V, 1, | refleksję teologiczną. ~Kościół zobowiązany jest wskazywać,
245 V, 1, | niebezpiecznych. Mimo to jednak Kościół wie, że «skarby mądrości
246 V, 1, (72) | odnośnie do wiary (...), Kościół katolicki wyznaje, iż jest
247 V, 1, (72) | gdy są one potępione przez Kościół, ale także są ściśle zobowiązani
248 V, 2, | tomistycznej. Dzięki temu Kościół w XX w. miał do dyspozycji
249 V, 2, | niniejszej Encyklice, że Kościół jest żywo zainteresowany
250 VI, 1, | pojęcia i terminy, jakimi Kościół posługuje się w swojej refleksji
251 VI, 1, | filozoficznego przejętego przez Kościół. ~W poglądach tych, obecnych
252 VI, 1, | jedność jest tak głęboka, że Kościół może mówić za św. Pawłem: «
253 VI, 1, | problemów, jakim musiał sprostać Kościół pierwszych wieków. ~Myślę
254 VI, 1, | jest następujące: kiedy Kościół styka się po raz pierwszy
255 VI, 1, | Boga, który wiedzie swój Kościół po drogach czasu i historii.
256 VI, 1, | kryterium zresztą obowiązuje Kościół każdej epoki, także Kościół
257 VI, 1, | Kościół każdej epoki, także Kościół jutra, który będzie bogatszy
258 VII, 1, | wewnętrznej jedności. Czyż Kościół mógłby pozostać na to obojętny?
259 VII, 2, | Ducha Prawdy, aby ustanowił Kościół i napełniał go życiem. Pierwszoplanowym
260 VII, 2, | w pełni wyjaśniona przez Kościół, który w ciągu wieków nieustannie
261 VII, 2, (112)| Jest oczywiste, że Kościół nie może być związany z
262 Zak, 0, | Objawienia lub je odrzuca. Kościół bowiem zachowuje niewzruszone
263 Zak, 0, (123)| którą odpowiedzialny jest Kościół": Jan Paweł II, Enc. Redemptor
264 Zak, 0, | i jej prawdziwe wymiary, Kościół ma na uwadze dwa cele jednocześnie
265 Zak, 0, | zwłaszcza w obecnym czasie. Kościół z uwagą i życzliwością śledzi
266 Zak, 0, | się myślą ku Tej, którą Kościół wzywa w modlitwie jako Stolicę
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
267 I, | ludzi i ludów. Natomiast Kościół uważa za swoje zadanie stałe
268 II, | 4. Kościół jest przekonany, że praca
269 II, | o tym w sposób niezbity. Kościół jednak czerpie to swoje
270 II, | charakteru przekonania wiary. Kościół bowiem — to warto zauważyć
271 II, | człowieka na ziemi, znajduje Kościół już na pierwszych stronach
272 II, | nędzy, a nawet wręcz głodu. Kościół jest w tej sprawie żywo
273 III, | przypomnieć zasadę, której Kościół stale nauczał. Jest to zasada
274 III, | jak bywa nauczana przez Kościół, różni się radykalnie od
275 IV, | sprawiedliwości i pokoju, który Kościół głosi i o który nie przestaje
276 V, | wątek i składnik. ~Jeśli Kościół uważa za swą powinność wypowiadanie
277 V, | bijące z samego źródła, Kościół stale głosił to, czego współczesny
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
278 I, 1 | dziejów, w której znajduje się Kościół i cała wielka rodzina współczesnej
279 I, 4 | Właśnie w imię tego dynamizmu, Kościół, wyznając i głosząc bez
280 I, 4 | okresie posoborowym doznawał Kościół — ukazać „ad extra”, „na
281 I, 4 | zasadniczo potrzebny jest jej Kościół Chrystusowy, jego posłannictwo
282 I, 4 | kierunki krytyki, jakiej Kościół, jego instytucje i struktury,
283 I, 4 | jest rzeczą słuszną, ażeby Kościół na wzór swego Mistrza, który
284 I, 4 | właśnie w Kościele i przez Kościół stajemy się uczestnikami.
285 I, 4 | równowagę sternika Łodzi3. Kościół, który — poprzez Jana Pawła
286 I, 5 | 5. Jest to Kościół — wbrew pozorom — o wiele
287 I, 5 | swej odpowiedzialności za Kościół, chętnie podejmowali współpracę
288 I, 6 | wyznawanej i nauczanej przez Kościół. Wobec tych przeto, którzy
289 I, 6 | względów chcieliby odwieść Kościół od szukania uniwersalnej
290 I, 6 | przez Boga i głoszone przez Kościół, zbyt pochopnych w rozluźnianiu
291 II, 1 | na które Sobór wprowadził Kościół naszego stulecia, które
292 II, 1 | kierunki działalności, w której Kościół wyraża siebie, odnajduje
293 II, 1 | mądrości i wiedzy” (Kol 2, 3), Kościół jest Jego Ciałem (por. Rz
294 II, 1 | On! On Sam! Redemptor! ~Kościół nie przestaje słuchać Jego
295 II, 1 | głębia cierpienia i oddania. Kościół nie przestaje przeżywać
296 II, 1 | Chrystusa — swojego Pana — Kościół stale sprawuje Eucharystię,
297 II, 1 | zapowiedź życia wiecznego. Kościół żyje Jego tajemnicą, czerpie
298 II, 1 | ukrzyżowanego” (1 Kor 2, 2). Kościół trwa w kręgu Tajemnicy Odkupienia,
299 II, 4 | dziejach człowieka i ludzkości. Kościół, który nie przestaje kontemplować
300 II, 5 | dokonał Sobór Watykański II, Kościół i wszyscy chrześcijanie
301 II, 6 | wszystkim Sam Chrystus, Kościół i wszyscy chrześcijanie
302 II, 6 | pełni odnaleźć. ~I dlatego Kościół naszej epoki przywiązuje
303 II, 6 | prawdę odpowiedzialność. Kościół z ustanowienia Chrystusa
304 II, 6 | człowieka, tym bardziej Kościół w imię swej Bożej misji
305 II, 6 | wobec dziejów człowieka. Kościół zaś — pomimo wszystkich
306 III, 1 | Pawła VI17 winien kroczyć Kościół naszych czasów, znajduje
307 III, 1 | każdym człowiekiem” 18. Kościół widzi więc swoje podstawowe
308 III, 1 | urzeczywistniać i odnawiać. Kościół temu jednemu pragnie służyć,
309 III, 1 | się z każdym człowiekiem”, Kościół nie może być przez nikogo
310 III, 1 | wieczne dobro człowieka. Kościół ze względu na Chrystusa,
311 III, 1 | Konstytucji pastoralnej Soboru — „Kościół, który z racji swego zadania
312 III, 2 | 14. Kościół nie może odstąpić człowieka,
313 III, 2 | po której winien kroczyć Kościół w wypełnianiu swojego posłannictwa,
314 III, 2 | wszystkich dróg, jakimi Kościół kroczyć powinien, ponieważ
315 III, 2 | posłannictwa i trudów — Kościół naszej epoki musi być wciąż
316 III, 3 | których nie może nie stawiać Kościół, ponieważ w sposób mniej
317 III, 3 | przyszłość ludzi na tej ziemi. Kościół, który jest ożywiony wiarą
318 III, 3 | związany. Początek tej troski Kościół znajduje w samym Jezusie
319 III, 4 | zagrożenia człowieka, o którym Kościół musi mówić do wszystkich
320 III, 4 | oskarżenia pod adresem Kościoła. Kościół, który nie dysponuje żadną
321 III, 5 | pracy dla dobra człowieka. ~Kościół nie musi zapewniać, jak
322 III, 5 | straszliwej katastrofy wojennej, Kościół sformułował wyraźnie swoje
323 III, 5 | sprawiedliwość i pokój, Kościół świadom tego, że sama „litera”
324 III, 5 | rozwoju człowieczeństwa. ~Kościół zawsze uczył obowiązku działania
325 III, 5 | obywateli w każdym państwie. Kościół także uczył, że podstawowym
326 IV, 1 | Kościół przejęty powołaniem człowieka
327 IV, 1 | każdym człowiekiem” 36. Kościół wnikając w głębię tej tajemnicy,
328 IV, 1 | na darmo Apostoł nazwał Kościół Ciałem Chrystusa (por. 1
329 IV, 1 | osiągnięciom i upadkom sprawia, że Kościół sam jako ciało, jako organizm,
330 IV, 1 | swoim własnym życiem. Nie ma Kościół innego życia poza tym, jakim
331 IV, 1 | bardzo musi być — również i Kościół — zjednoczony z każdym człowiekiem,
332 IV, 1 | ciała, które ożywia Duch! ~Kościół żyje tą rzeczywistością.
333 IV, 1 | pięknem, głos sumienia. Kościół, starając się patrzeć na
334 IV, 1 | potężną siłą jednoczącą Kościół najbardziej od wewnątrz
335 IV, 1 | działalności. Jednoczy się w niej Kościół z Duchem Jezusa Chrystusa,
336 IV, 1 | Świętego (por. Ga 5, 22 n.). A Kościół naszej epoki z jeszcze większą
337 IV, 1 | powiedzieć, że w tym wołaniu Kościół nie jest sam? Można tak
338 IV, 1 | 15; Ga 4, 5). I dlatego Kościół naszej epoki — epoki szczególnie
339 IV, 1 | życia Kościoła, musi ten Kościół nieustannie być świadomy
340 IV, 1 | bardziej zdecydowaną miłością, Kościół uzdalnia się zarazem do
341 IV, 1 | aby służyć” (Mt 20, 28). Kościół spełnia tę swoją służbę,
342 IV, 1 | lepiej, czemu ma służyć cały Kościół jako wielka społeczność
343 IV, 2 | Kościół odpowiedzialny za prawdę ~
344 IV, 2 | Soboru Watykańskiego II — Kościół jako społeczny podmiot odpowiedzialności
345 IV, 2 | Kościoła, zarówno wówczas, gdy Kościół naucza, jak też gdy wyznaje.
346 IV, 2 | jest rzeczą konieczną, by Kościół w wyznaniu i nauczaniu tej
347 IV, 2 | znaczenie dla tego, aby Kościół — Lud Boży mógł twórczo
348 IV, 2 | którą odpowiedzialny jest Kościół. ~Udział w prorockiej posłudze
349 IV, 2 | we wspólnocie Kościoła. Kościół naszych czasów, kierując
350 IV, 3 | samego Jezusa Chrystusa, Kościół uczestniczy nie tylko przez
351 IV, 3 | jest, że Eucharystia buduje Kościół50, buduje jako autentyczną
352 IV, 3 | tego w Kościele szafarzy. ~Kościół żyje Eucharystią, żyje pełnią
353 IV, 3 | zgrzeszyłem” (Ps 50 [51], 6). Kościół przeto, zachowując wiernie
354 IV, 3 | a zarazem odpuszczenia. Kościół, strzegąc Sakramentu Pokuty,
355 IV, 3 | jest rzeczą oczywistą, że Kościół nowego Adwentu, Kościół,
356 IV, 3 | Kościół nowego Adwentu, Kościół, który stale przygotowuje
357 IV, 4 | socjologicznej. Oczywiście, że Kościół, jako ludzka społeczność,
358 IV, 4 | szczególne „powołanie”. Kościół bowiem jako Lud Boży jest
359 IV, 4 | solidarną odpowiedzialność za Kościół, do której Sobór Watykański
360 IV, 4 | równocześnie służy drugim, buduje Kościół i buduje braterskie wspólnoty
361 IV, 4 | nam Jezus Chrystus. Jego Kościół, który wszyscy stanowimy,
362 IV, 4 | 5, 13) i stale wyzwala. Kościół czerpie stąd nieustanne
363 IV, 4 | w Tajemnicę Odkupienia. Kościół wówczas w całej pełni służy
364 IV, 5 | życia Kościoła. Jeśli bowiem Kościół żyje swoim własnym życiem,
365 IV, 5 | Nim, jest dla człowieka. Kościół przeto, jednocząc się z
366 IV, 5 | rozumieć co to znaczy, że Kościół jest matką59, a równocześnie
367 IV, 5 | równocześnie co to znaczy, że Kościół zawsze, a Kościół naszych
368 IV, 5 | znaczy, że Kościół zawsze, a Kościół naszych czasów w szczególności,
369 IV, 5 | widzialnie miał narodzić się Kościół, wychodząc z ukrycia (por.
370 IV, 5 | polega tajemnica Matki. Kościół, który w Nią się wpatruje
371 IV, 5 | Jej macierzyńską obecność Kościół nabiera szczególnej pewności,
372 IV, 5 | i równocześnie ten sam Kościół, zakorzeniony w tylu rozlicznych
373 IV, 5 | z nami, którzy stanowimy Kościół, czyli Ciało Mistyczne Jej
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
374 Wprow, 0, | początek drogi Kościoła. Kościół bowiem w liturgii pozdrawia
375 Wprow, 0, | 2. Kościół wzmocniony obecnością Chrystusa (
376 Wprow, 0, | starał się odczytywać ją Kościół: tajemnica Wcielenia pozwalała
377 Wprow, 0, | wypełnieniem Kościoła: „Kościół w osobie Najświętszej Maryi
378 I, 3, | kontynuację w Kościele i przez Kościół, jakby symbolicznie obecny
379 I, 3, | Bożą Rodzicielką, przez Kościół pozostaje w tej tajemnicy
380 II, 1 | 1. Kościół, lud Boży — zakorzeniony
381 II, 1, | 25. „Kościół «wśród prześladowań świata
382 II, 1, | ustanowił Kościołem, aby ten Kościół był dla wszystkich razem
383 II, 1, | historycznie się dokonuje. Kościół bowiem ma „rozprzestrzenić
384 II, 1, | doświadczenia i uciski, krzepi się Kościół mocą obiecanej mu przez
385 II, 1, | 26. Kościół, zbudowany przez Chrystusa
386 II, 1, | posłannictwo zaczyna się wypełniać. Kościół rodzi się i rośnie poprzez
387 II, 1, | Krzyżem i zmartwychwstaniem. Kościół więc od pierwszej chwili „
388 II, 1, | świadek tajemnicy Chrystusa. Kościół trwa na modlitwie razem
389 II, 1, | było zawsze. Kiedy bowiem Kościół coraz „głębiej wnika w najwyższą
390 II, 1, | narodzin. U podwalin tego, czym Kościół jest od początku — tego,
391 II, 1, | apostolskiej działalności Kościół słusznie ogląda się na Tę,
392 II, 1, | narodził z Dziewicy, aby przez Kościół także w sercach wiernych
393 II, 1, | tysiąclecia chrześcijaństwa, Kościół — poprzez magisterium Soboru
394 II, 1, | Ludowi Bożemu na całej ziemi, Kościół „ustawicznie dąży do zespolenia
395 II, 2, | Dialogi podejmowane przez Kościół katolicki z innymi Kościołami
396 II, 2, | ponadto podkreślić, jak bardzo Kościół katolicki, Kościół prawosławny
397 II, 2, | bardzo Kościół katolicki, Kościół prawosławny i starożytne
398 II, 2, | mogłoby nam pomóc do tego, aby Kościół zaczął na nowo oddychać
399 II, 2, | Zachodu86. Pielgrzymujący Kościół mógłby także dzięki temu
400 II, 3, | współczesnym etapie swej wędrówki Kościół stara się odnaleźć utraconą
401 II, 3, | przeddzień swojej męki. „Kościół «wśród prześladowań świata
402 II, 3, | doświadczenia i uciski krzepi się Kościół mocą obiecanej mu przez
403 II, 3, | 37. Kościół, który od początku swoje
404 II, 3, | Krzyż i zmartwychwstanie. ~Kościół, który pośród „doświadczeń
405 II, 3, | realizowaniu jego posłannictwa. Kościół idzie za Tym, który powiedział
406 II, 3, | wyraziła w słowach Magnificat, Kościół coraz bardziej odnawia w
407 II, 3, | słowach i czynach Jezusowych. ~Kościół więc jest świadom — a w
408 II, 3, | wszechświata. To ku Niej Kościół, którego jest Matką i wzorem,
409 III, 1, | 38. Kościół jest świadom i naucza wraz
410 III, 1, | pośrednictwo w Chrystusie. ~Kościół jest świadom i naucza, że „
411 III, 1, | Chrystusa. Czytamy bowiem: „Kościół nie waha się jawnie wyznawać
412 III, 1, | które w odniesieniu do Niej Kościół wyznaje i głosi100 i „stale
413 III, 1, | Kościołem. Wszak ten rodzący się Kościół był owocem Krzyża i zmartwychwstania
414 III, 1, | przenieść od początku na Kościół. Macierzyństwo Jej — po
415 III, 1, | wstawiennicze pośrednictwo. Kościół wyraża swą wiarę w tę prawdę,
416 III, 1, (105)| Również w swojej modlitwie Kościół uznaje i czci „macierzyńskie
417 III, 2, | również w tajemnicy Kościoła, Kościół bowiem sam także „nazywany
418 III, 2, | 43. Kościół „staje się matką (...) przyjmując
419 III, 2, | doświadczenia aż do Krzyża. Kościół zaś „staje się matką”, gdy
420 III, 2, | Można powiedzieć, że Kościół też uczy się od Maryi swego
421 III, 2, | wiernie wolę Ojca” 124, Kościół rozpoznaje ów macierzyński
422 III, 2, | sakramentalną naturą. Jeśli Kościół jest „znakiem i narzędziem
423 III, 2, | tajemnicę Wcielenia — tak Kościół pozostaje na służbie tajemnicy „
424 III, 2, | łaskę. ~Równocześnie zaś Kościół — na wzór Maryi — pozostaje
425 III, 2, | danej Oblubieńcowi” 125. Kościół jest bowiem Oblubienicą
426 III, 2, | Baranka” (por. Ap 21, 9). Gdy Kościół jako Oblubienica „dochowuje
427 III, 2, | macierzyństwa w Duchu Świętym. Kościół jednakże strzeże również
428 III, 2, | co dotyczyło Syna Bożego, Kościół zobowiązuje się strzec Słowa
429 III, 2, | 44. W tym wzorze Kościół spotyka się z Maryją i stara
430 III, 2, | przy Jej „współdziałaniu”. Kościół obficie czerpie z tego „
431 III, 2, | siebie. W świetle Maryi Kościół widzi w kobiecie odblaski
432 III, 2, | każdego i wszystkich przez Kościół. W tym znaczeniu Maryja —
433 III, 2, | jest także jego wzorem. Kościół bowiem — jak wskazywał Paweł
434 III, 2, | można powiedzieć, że „Kościół w Jej osobie osiąga już
435 III, 2, | znajdowali drogę do domu Ojca. ~Kościół przeto w całym swoim życiu
436 III, 3, | a znakiem tej pełni jest Kościół. Kościół ten jako Lud Boży
437 III, 3, | tej pełni jest Kościół. Kościół ten jako Lud Boży pielgrzymuje
438 III, 3, | niniejszy Rok Maryjny cały Kościół zostaje wezwany nie tylko
439 Zak, 0, | jeśli się upadło. ~Kiedy Kościół wraz z całą ludzkością przybliża
440 Zak, 0, | Matki z wołaniem: „wspomóż”! Kościół widzi bowiem — o tym świadczy
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
441 Wprow, 0, | moich poprzedników2, wezwać Kościół do odnowy zaangażowania
442 Wprow, 0, | Misje bowiem odnawiają Kościół, wzmacniają wiarę i tożsamość
443 Wprow, 0, | ona pierwszą posługę, jaką Kościół może spełnić względem każdego
444 I, 1, | podstawowym motywem, dla którego Kościół „jest misyjny ze swej natury”.
445 I, 1, | różny od „Chrystusa wiary”. Kościół zna i wyznaje Jezusa jako „
446 I, 2, | Zbawienie w Chrystusie, o którym Kościół daje świadectwo i które
447 I, 2, | także prawdy (...). Dlatego Kościół zachowuje swój zapał misyjny,
448 I, 3 | Kościół znakiem i narzędziem zbawienia ~
449 I, 3, | korzysta z dóbr zbawienia, jest Kościół. Chrystus nabył go swą krwią (
450 I, 3, | zbawienia (por. 1 Tm 2, 4) 15, Kościół wyznaje, że Bóg ustanowił
451 I, 3, | Bóg i dlatego ustanowił Kościół i włączył go w plan zbawienia: „
452 I, 5, | cudami i zmartwychwstaniem. Kościół ofiarowuje ludziom Ewangelię,
453 I, 5, | jest zawsze „Dobrą Nowiną”. Kościół nie może zaprzestać głosić,
454 I, 5, | tego daru i przyjęcia go. Kościół, a w nim każdy chrześcijanin,
455 I, 5, | Ci, którzy są włączeni w Kościół katolicki, powinni czuć
456 II, 0, | wszystkim narodom przez Kościół, który działa i modli się,
457 II, 4, | Królestwu. Mówi się, że jest to „Kościół dla drugich”, tak jak Chrystus
458 II, 4, | także stąd, że uważają oni Kościół za zwykły znak, zresztą
459 II, 4, | od Kościoła. Niewątpliwie Kościół nie jest celem samym w sobie,
460 II, 4, | Chrystusa i od Królestwa, Kościół jest nierozerwalnie z nimi
461 II, 4, | złączony. Chrystus obdarzył Kościół, swe ciało, pełnią dóbr
462 II, 4, | Bożym i Chrystusowym, gdyż Kościół „otrzymuje posłannictwo
463 II, 4, | powiedział również, iż Kościół „nie jest celem samym w
464 II, 5 | Kościół w służbie królestwa ~
465 II, 5, | 20. Kościół rzeczywiście i konkretnie
466 II, 5, | w imię jego” (J 1, 12). ~Kościół następnie służy Królestwu,
467 II, 5, | poszanowaniu ludzkich instytucji. ~Kościół ponadto służy także Królestwu,
468 II, 5, | umacniają i poszerzają. Kościół jest sakramentem zbawienia
469 II, 5, (29) | Kościoła: Królestwo Boże a Kościół”. ~
470 II, 5, | nawrócenia według zamysłu Bożego Kościół przyczynia się swym świadectwem
471 II, 5, | zbawienia eschatologicznego. ~Kościół w końcu służy Królestwu
472 III, 2, | Dz 15, 5-11. 28). Odtąd Kościół otwiera szeroko swe drzwi
473 III, 3 | Święty czyni misyjnym cały Kościół ~
474 III, 4, | tajemnicy” 37. W każdym razie Kościół wie, że człowiek, pobudzany
475 III, 4, | ciele Chrystusa, którym jest Kościół. Zawsze bowiem jest to ten
476 III, 4, | ludziach i narodach, prowadząc Kościół do odkrywania ich, rozwijania
477 III, 5, | pobudzają dynamizm misyjny, a Kościół, prowadzony i kierowany
478 III, 5, | Afryki i Oceanii. Dziś Kościół musi stawić czoło innym
479 IV, 0, | miejsc ziemi. W Apostołach Kościół otrzymał misję powszechną,
480 IV, 0, | i nigdy nie zakończoną. Kościół bowiem „nie może uchylać
481 IV, 1, | gentes. Mówienie, że cały Kościół jest misyjny, nie wyklucza
482 IV, 2, | Chrystusa”, wśród których Kościół „nie zapuścił jeszcze korzeni” 53,
483 IV, 4, | powszechna perspektywa: istotnie Kościół nie może się zgodzić na
484 IV, 4, | kulturalnej, pobudzając Kościół do przyjęcia ich, do dialogu,
485 IV, 4, | wymiarach katastroficznych. Kościół winien ich wciągnąć w krąg
486 IV, 4, | zawiera też jakieś wezwanie ~Kościół ma niezmierne dziedzictwo
487 IV, 5, | głosząc mu Jezusa Chrystusa Kościół ma być wierny Chrystusowi,
488 IV, 5, | powstał Chrystus zwycięzcą”63. Kościół zatem winien starać się
489 IV, 5, | przyznana wszystkim i wszędzie. Kościół pracuje nad tym w różnych
490 IV, 5, | ludzkiej. ~Z drugiej strony, Kościół zwraca się do człowieka
491 IV, 5, | ale działa na jej korzyść. Kościół proponuje, niczego nie narzuca:
492 IV, 5, | pozorami działalności misyjnej, Kościół powtarza: Otwórzcie drzwi
493 IV, 5, | misjonarzom, gdyż każdy „Kościół partykularny, który dobrowolnie
494 IV, 6, | niewątpliwie pozytywny: Kościół został założony na wszystkich
495 V, 0, | Jakimi drogami zdąża Kościół do osiągnięcia tego celu? ~
496 V, 1, | i braćmi w Chrystusie. ~Kościół wezwany jest, by dawać świadectwo
497 V, 1, | prostotę życia Chrystusa. Kościół i misjonarze winni także
498 V, 2, | pierwszym zadaniem misji: Kościół nie może uchylać się od
499 V, 3, | uczniów. ~Do tego nawrócenia Kościół wzywa wszystkich wzorcem
500 V, 3, | że to On sam zechciał, by Kościół był tym „miejscem”, w którym
1-500 | 501-715 |