1-500 | 501-676
Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | Istotnie, data ogłoszenia tej encykliki, poczynając od
2 Wprow, | które poprzedziły obchody tej rocznicy, towarzyszą jej
3 Wprow, | próbowali ją ograniczyć.~Celem tej encykliki jest uwydatnienie
4 I, | kształtowało obecności człowieka na tej ziemi. Stanowiska Papieża,
5 I, | robotnika jako takiego i, z tej samej racji, godność pracy,
6 I, | możliwość korzystania z tej wolności29.~Słusznie w tym
7 I, | daje majątek, szczególniej tej opieki potrzebują. Dlatego
8 II, | kwestii robotniczej. Trafność tej oceny można dostrzec szczególnie
9 II, | porządek społeczny. Skutkiem tej błędnej koncepcji osoby
10 II, | praktycznie zniewolić43.~W tej dziedzinie encyklika Rerum
11 II, | społecznym. Niezmiernie ważna w tej dziedzinie jest rola związków
12 II, | potrzebom ludzi pracy; w tej sferze jego wysiłki łączyły
13 II, | historii51. Świadome odrzucenie tej koncepcji niezawodnie prowadzi
14 II, | poważne ryzyko zniszczenia tej wolności i tych wartości
15 II, | odpowiedzialnie kierować gospodarką. W tej sytuacji wielu uważa, że
16 III, | wsparł ludzkie serca w czasie tej trudnej próby i proszę Go,
17 III, | europejskich, które uczestniczyły w tej samej historii i ponoszą
18 IV, | przeznaczenia dóbr” 68. Do tej doktryny nawiązałem najpierw
19 IV, | zawsze jednak pozostają one w tej samej relacji do siebie.
20 IV, | pomocą i uzupełnieniem dla tej urodzajności. W naszych
21 IV, | oraz — jako część istotna tej pracy — rola zdolności do
22 IV, | obowiązków i zadań, jakie w tej dziedzinie spoczywają na
23 IV, | że ludzka inteligencja w tej dziedzinie jest nastawiona
24 IV, | mającym podporządkować je tej nowej formie przemocy” 78.
25 IV, | człowieczeństwa i nawiązania tej relacji solidarności i wspólnoty
26 IV, | tego daru, jak i budowanie tej międzyludzkiej solidarności.~
27 V, | samowola ludzi.~Koncepcji tej w czasach współczesnych
28 V, | Prawda chrześcijańska do tej kategorii nie należy. Nie
29 V, | mógł korzystać z owoców tej pracy, a więc znajdował
30 V, | ono żadnej kompetencji w tej dziedzinie, jak utrzymywali
31 V, | właściwych Państwu zadań. Także w tej dziedzinie winna być przestrzegana
32 V, | i swojego przeznaczenia. Tej właśnie płaszczyzny dotyczy
33 VI, | każdemu człowiekowi i z tej samej racji objawia człowieka
34 VI, | jednym z działów teologii; z tej samej racji nauka społeczna
35 VI, | 56. W setną rocznicę tej encykliki pragnę podziękować
36 VI, | moim życzeniem, by obchody tej rocznicy rozbudziły nowy
37 VI, | nigdy nie braknie jego w tej sprawie pomocy”113.~
38 VI, | spójności i logice. Również z tej świadomości wypływa jego
39 VI, | rozwijać. Niewątpliwie w tej dziedzinie wiele pozostaje
40 VI, | i otwartego piętnowania tej sytuacji, choć wie, że to
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
41 I, | miłości. ~I dlatego też ku tej tajemnicy wypada nam zwrócić
42 I, | umysłem i sercem, sięgnąć do tej podstawy. Już w Encyklice
43 II, | najważniejsze. Zanim jednakże tej sprawie, to znaczy ustaleniu
44 III, | Starym Testamencie. Musimy do tej historii sięgnąć, aby tym
45 III, | Kiedy budziła się świadomość tej niewierności — a w ciągu
46 III, | jest także oblubieńcem tej, której Prorok oznajmia
47 III, | jaki z Nim prowadzą. W tej nade wszystko postaci znalazło
48 III, | Chrystus objawia Ojca w tej samej perspektywie, a zarazem
49 III, (4) | odpowiedzialny za swą miłość”. Owocem tej miłości jest przebaczenie
50 III, (4) | rehem = łono matczyne). Z tej najgłębszej, pierwotnej
51 III, (4) | dana, nie zasłużona, że w tej postaci stanowi ona jakąś
52 IV, | grzechu. Mniej uwydatnia się w tej analogii niewierność całego
53 IV, | poczucie utraconej godności, tej, która wynikała ze stosunku
54 IV, | stosunek sprawiedliwości do tej miłości, która objawia się
55 IV, | wszak wątpliwości, iż w tej prostej, a tak wnikliwej
56 IV, | swojemu ojcostwu, wierny tej swojej miłości, którą obdarzał
57 IV, | odnalezione na nowo. Wyrazem tej świadomości są słowa, które
58 IV, | jest miarą jego miłości, tej miłości, o której później
59 IV, | kształt takiej miłości, tej, którą w języku Nowego Testamentu
60 IV, | na wspólnym doświadczeniu tej godności, jaka jest jemu
61 IV, | szczególnie twórczy sprawdzian tej miłości, która „nie daje
62 V, | historyczny” odsłonić głębię tej miłości, która nie cofa
63 V, | w przywróceniu miłości, tej twórczej mocy w człowieku,
64 V, | wyłania się z samej głębi tej miłości, jaką człowiek,
65 V, | syn przybrany uczestnikiem tej prawdy i miłości, która
66 V, | jest z Boga. I właśnie na tej drodze odwiecznego wybrania
67 V, | wolności, ale starając się z tej ludzkiej wolności wyzwolić
68 V, | miłosierni”), nie odsłaniają w tej samej perspektywie najgłębszej
69 V, | zmartwychwstaniu objawił całą pełnię tej miłości, którą Ojciec ma
70 V, | niewyczerpalne miłosierdzia: tej samej miłości, która w dalszej
71 V, | Zmartwychwstałego. Jako o Tej, która doświadczywszy miłosierdzia
72 V, | Mówią o Niej wreszcie jako o Tej, która poprzez swój ukryty,
73 V, | wyjątkowy udziałem serca Tej, która była Matką Ukrzyżowanego
74 VI, | którzy obecnie żyjemy na tej ziemi — pokoleniem, które
75 VI, | użyciu, musi być fakt, że w tej samej rodzinie ludzkiej
76 VII, | zarysować przynajmniej zręby tej prawdy, która znajduje tak
77 VII, | rozbrzmiewa jakby nieustające echo tej wyrażonej w Biblii prawdy
78 VII, | prawdy. Jest ona podobna do tej prostoty i prawdy, jaką
79 VII, | Ogromne znaczenie ma w tej dziedzinie stałe rozważanie
80 VII, | przybliża nas zawsze do tej miłości, która jest potężniejsza
81 VII, | słowo i krzyż, świadczy o tej niewyczerpalnej miłości,
82 VII, | doświadczyć miłosierdzia, czyli tej miłości, która jest potężniejsza
83 VII, | grzech ludzki nie przewyższa tej mocy ani jej nie ogranicza.
84 VII, | od nas przyjmują. Jeśli tej dwustronności, tej wzajemności
85 VII, | Jeśli tej dwustronności, tej wzajemności brak, wówczas
86 VII, | por. 1 J 2, 16). To w imię tej właśnie tajemnicy Chrystus
87 VII, | Ile razy powtarzamy słowa tej modlitwy, której On sam
88 VII, | idzie w parze z wezwaniem do tej braterskiej solidarności,
89 VIII, | objawienie miłosierdzia — czyli tej miłości, która jest potężniejsza
90 VIII, | prorocy, odwołujmy się do tej miłości, która ma cechy
91 VIII, | ludzi w Bogu, wypowie w tej modlitwie całą macierzyńską
92 VIII, | współczesnych nie podziela tej wiary i nadziei, która każe
93 VIII, | por. 1 Kor 4, 7) wołać w tej godzinie dziejów o miłosierdzie
94 VIII, | Błagamy za pośrednictwem tej, która nie przestaje głosić „
95 VIII, | gruncie rzeczy bliskość tej tajemnicy, która — ukryta
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
96 Wstep, | więcej, jako najwyższe źródło tej jedności, która pochodzi
97 1, | świecie przez Kościół. O tej kontynuacji swego dzieła
98 1, | Chrystus kilkakrotnie w czasie tej samej rozmowy pożegnalnej,
99 1, | dodaje jakąś nową treść do tej samej zapowiedzi i obietnicy.
100 1, | niewidzialny — Nauczyciel tej samej Dobrej Nowiny, co
101 1, | całkowicie będzie czerpała z tej odkupieńczej misji, utrwalając
102 1, | szczególne przygotowanie do tej trynitarnej formuły, w której
103 1, | Święte i zna już objawienie tej tajemnicy, może odkryć jej
104 1, | Jezus Chrystus odwoła się do tej zapowiedzi, zawartej w słowach
105 1, | owocach swego posłannictwa. „W tej właśnie chwili — czytamy —
106 1, | w Duchu Świętym, podczas tej mowy — a zarazem rozmowy —
107 1, | wydarzeń paschalnych. W tej chwili wydarzenia paschalne:
108 2, | wedle przytoczonych w tej chwili słów — zostaje zapowiedziany
109 2, | zachować pełny kontekst tej wypowiedzi z Wieczernika.
110 2, | wszystkich grzechów człowieka. Na tej właśnie podstawie Kościół
111 2, | 32. O tej niewysłowionej prawdzie,
112 2, | por. 1 Kor 2, 10). Wobec tej tajemnicy, jaką jest grzech, „
113 2, | Krzyża Chrystusa. Ukazany w tej relacji grzech, zostaje
114 2, | Kol 1, 15-1.8). W świetle tej prawdy rozumiemy, że „nieposłuszeństwo”
115 2, | czyli do przekroczenia tej „granicy”: „Gdy spożyjecie
116 2, | podatność w stosunku do tej motywacji, jaka zawiera
117 2, | przekonać o grzechu” czy o tej motywacji pierworodnego
118 2, | obrazą Boga Co odpowiada tej „obrazie” w niezgłębionym
119 2, | pierwszych słowach, które mówią o tej ofierze, z kolei zaś osobno
120 2, | Chrystusa, dlatego też w tej ofierze „otrzymuje” On Ducha
121 2, | Eucharystycznej, nawiązując do tej samej zbawczej ekonomii,
122 2, | szczególny sposób stanowi o tej godności. Jest ono bowiem „
123 2, | głosem ludzkich sumień. ~Na tej też drodze dochodzi do ukazania
124 2, | Chrystusowego Krzyża. W tej relacji chrześcijaństwo
125 2, | cierpieć. Utajonym szafarzem tej zbawczej siły jest Duch
126 2, | odpuszczenia grzechów. W całej tej wspaniałej dynamice nawrócenia —
127 2, | głębię”)37. W stosunku do tej właśnie „przepastnej głębi”
128 2, | ale wznosiły się w stronę tej miłości, w której objawia
129 2, | sprawia, że poznają prawdę tej sprawiedliwości, jaka wkroczyła
130 2, | sądu”, wprowadzeni zaś do tej sprawiedliwości, która jest
131 2, | miłość. ~W sprawiedliwości tej Duch Święty, który jest
132 3, | Nazaretu, wypowiadają się w tej sprawie w taki sam sposób.
133 3, | ludzkiej natury, ale — w tej naturze — poniekąd wszystkiego,
134 3, | Jest w błogosławieństwie Tej, która „uwierzyła”, jakby
135 3, | wiadomy do uczestnictwa w tej paschalnej tajemnicy”46. ~
136 3, | wszystko w człowieku, z tej podstawowej przyczyny, że
137 3, | jeśli w interpretacji tej mówi się także o „duchu”
138 3, | cywilizacji — zwłaszcza tej najbardziej rozwiniętej
139 3, | poznanie i pełna realizacja tej prawdy o istnieniu dokonuje
140 3, | Ducha Świętego. Uczy się tej prawdy człowiek od Jezusa
141 3, | którego On sam nam dał. ~Na tej drodze — na drodze takiego
142 3, | wnętrza serc i sumień. Na tej drodze cały ów świat — uczestnicząc
143 3, | Pierwowzoru człowieka. Na tej właśnie drodze Duch Święty,
144 3, | utajonym szafarzem tego życia i tej chwały jest Duch Święty.
145 3, | Rzecz znamienna, że w tej samej mowie pożegnalnej
146 3, | zjednoczonymi w sprawowaniu tej samej Eucharystii, która
147 3, | posłannictwa, niejako wewnątrz tej niewidzialnej obecności
148 3, | Pogłębiając świadomość tej tajemnicy, Kościół widzi
149 3, | sakramentalność Kościoła od tej, jaka jest właściwa Sakramentom
150 3, | jest znakiem i narzędziem tej mocy w realizacji zbawczego
151 3, | nadzieję, że w nauczaniu tej Encykliki znajdą wszyscy
152 3, | Bogarodzica jest obecna w tej tajemnicy tak, jak jest
153 3, | jest Stróżem i Ożywicielem tej nadziei w sercu Kościoła. ~
154 Zakon, | wszystkich obdarowując darami tej Miłości, która „rozlana
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
155 Wpr, 3 | Rozpoczynało się przelewanie krwi – tej samej Krwi, którą nieco
156 Wpr, 4 | powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Ależ właśnie dlatego
157 Wpr, 4 | gdyby w sposób namacalny do tej Jego « godziny » – godziny
158 Wpr, 4 | uwielbienia. Do tego miejsca i do tej godziny przenosi się duchowo
159 I, 11 | 11. « Pan Jezus tej nocy, której został wydany » (
160 I, 12 | ale zawsze tego samego. Z tej racji i ofiara jest zawsze
161 I, 15 | Doktorem Anielskim. Wobec tej tajemnicy miłości rozum
162 I, 20 | przynależnych mieszkańcom tej ziemi. Ich zadaniem jest
163 II, 21 | Komunię sakramentalną. Od tej chwili aż do końca czasów
164 II, 23 | Koryntian odnosi się do tej jednoczącej skuteczności
165 II, 25 | Wielu świętych dało przykład tej praktyki, wielokrotnie chwalonej
166 III, 29 | prawowitym Podmiotem i Sprawcą tej swojej Ofiary – i przez
167 IV, 36 | powiększeniem kary ».73~Idąc po tej linii, słusznie stwierdza
168 IV, 39 | nigdy nie jest celebracją tej tylko wspólnoty: przyjmując
169 IV, 44 | możliwe koncelebrowanie tej samej liturgii eucharystycznej,
170 IV, 46 | zasad i norm ustalonych w tej materii99 jest jednocześnie
171 V, 47 | dostąpił jako zapowiedź tej czci, jakiej Jego ciało,
172 V, 48 | Eucharystię w oprawie godnej tej wielkiej tajemnicy. Nawiązując
173 V, 48 | uległ pokusie zbanalizowania tej « zażyłości » ze swym Oblubieńcem
174 VI, 53 | oczekiwaniu Pięćdziesiątnicy. Tej obecności nie mogło oczywiście
175 Zak, 62 | wszystkich. Jeżeli wobec tej tajemnicy rozum doświadcza
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
176 Wprow, 0, | Łk 2, 10-11). Źródłem tej „wielkiej radości” jest
177 Wprow, 0, | fundamentem i wypełnieniem tej radości, jaką przynosi każde
178 Wprow, 2, | indywidualnej wolności i wychodząc z tej przesłanki domaga się nie
179 Wprow, 3, | opracowaniu dokumentu poświęconego tej sprawie6. Jestem głęboko
180 Wprow, 3, | życiu ludzkiemu! Tylko na tej drodze znajdziesz sprawiedliwość,
181 I, 1, | więc teraz przeklęty na tej roli, która rozwarła swą
182 I, 1, | Skoro mnie teraz wypędzasz z tej roli, i mam się ukrywać
183 I, 1, | pomstę do nieba” i włączył do tej kategorii przede wszystkim
184 I, 2, | celem badań naukowych w tej dziedzinie jest uzyskiwanie
185 I, 2, | przykazanie „nie zabijaj”. ~Mimo tej odmiennej natury i ciężaru
186 I, 2, | prawnie dopuszczalne — na tej samej zasadzie co przerywanie
187 I, 3, | moralności, poczynając od tej mentalności, która doprowadzając
188 I, 3, | pozwala się na zabijanie tej najsłabszej i najbardziej
189 I, 3, | godne obrony, a odmawiając tej godności innym?” 16. Pojawienie
190 I, 4, | poddaje się oddziaływaniu tej atmosfery, łatwo może się
191 I, 4, | Skoro mnie teraz wypędzasz z tej roli i mam się ukrywać przed
192 I, 5, | dostrzec w działaniach, do tej pory podjętych, oznaki coraz
193 I, 5, | uzbrojonych agresorów. W tej samej perspektywie należy
194 I, 5, | 12, 24). ~Światło i moc tej wiary pozwala zatem Kościołowi
195 II, 1, | doskonałego „czynienia” tej prawdy (por. J 3, 21), to
196 II, 3, | sensu: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy
197 II, 4, | będzie pytał wytrwale o sens tej szczególnej i specyficznej
198 II, 5, | życiem synów Bożych. Wobec tej nieoczekiwanej i nieogarnionej
199 II, 5, | umiłowanie. Właśnie w świetle tej prawdy św. Ireneusz uściśla
200 II, 6, | Łk 6, 34-35). Szczytem tej miłości jest modlitwa za
201 II, 7, | Najwznioślejszym przejawem tej odpowiedzialności jest przekazywanie
202 II, 9, | Mk 8, 35). Liczne są w tej materii świadectwa Nowego
203 II, 10, | dążyć do zachowania życia w tej prawdzie, która należy do
204 II, 10, | to przykazanie. Wyrwane z tej perspektywy, staje się ono
205 II, 10, | wymiarach i relacjach. W tej perspektywie możemy dostrzec
206 II, 11, | nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje
207 III, 2, | por. Mt 19, 16-19). W tej samej perspektywie mieszczą
208 III, 2, | 56. W tej perspektywie należy też
209 III, 2, | Watykański II poświęcił tej sprawie zwięzłą, ale stanowczą
210 III, 2, | ostatnim «nędzarzem» na tej ziemi: wobec wymogów moralnych
211 III, 3, | że jest pozbawiona nawet tej znikomej obrony, jaką stanowi
212 III, 3, | powierzona trosce i opiece tej, która nosi ją w łonie.
213 III, 3, | decyzję i domaga się zabójstwa tej istoty, a nawet sama je
214 III, 3, | Deklaracja opublikowana w tej sprawie przez Kongregację
215 III, 3, | prawodawstwo kanoniczne idzie po tej samej linii, gdy stwierdza: „
216 III, 3, | stwierdzić, że nauczanie w tej dziedzinie „nie zmieniło
217 III, 3, | po świecie — aprobatę dla tej doktryny — oświadczam, że
218 III, 7, | którą jest Jezus Chrystus. Tej Ewangelii służymy, podtrzymywani
219 III, 7, | miłości: źródłem i wzorem tej miłości jest wcielony Syn
220 III, 8, | staje się członkiem rodziny tej Istoty, której wspaniałości
221 III, 8, | zdoła wysłowić przeobfitość tej łaski? Człowiek przerasta
222 III, 8, | głosić najistotniejszą treść tej Ewangelii. Jest ona zwiastowaniem
223 III, 8, | na wszystkie konsekwencje tej Ewangelii, które tak można
224 III, 8, | nauczania na nowo ujętego w tej Encyklice oraz stosować
225 III, 9, | ukazywania piękna i wielkości tej Ewangelii. ~W tym celu należy
226 III, 10, | zapisywać kolejne karty tej historii poprzez różnorodną
227 III, 10, | Istnieją liczne metody tej pracy, które należy stosować
228 III, 12, | wszystkimi. Nagląca potrzeba tej odnowy kultury wynika z
229 III, 12, | podstawowym krokiem w kierunku tej odnowy kultury jest kształtowanie
230 III, 12, | potrzebie właściwej formacji w tej dziedzinie. Kościół jest
231 III, 12, | głębokiej tajemnicy, ukrytej w tej konkretnej i trudnej rzeczywistości.
232 III, 12, | otrzymuje i ofiarowuje. W tej perspektywie pragnąłem,
233 III, 12, | powinien czuć się wyłączony z tej mobilizacji na rzecz nowej
234 III, 12, | zainteresowanie wszystkich. Właśnie w tej perspektywie ustanowiłem
235 III, 12, | wiedzy o nich i formacja w tej dziedzinie” 132. Szczególny
236 III, 13, | radości, gdybyśmy nie głosili tej Ewangelii innym, ale zachowali
237 Zak, 0, | 102. Na końcu tej Encykliki kierujemy spojrzenie
238 Zak, 1, | Pełne i wzorcowe wypełnienie tej tajemnicy Kościół odnajduje
239 Zak, 3, | kierujemy ufne spojrzenie ku Tej, która jest dla nas znakiem „
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
240 Wprow, 0, | konsekwentnie służyć. ~W tej perspektywie można wyodrębnić
241 Wprow, 0, | również pragnę przyjrzeć się tej szczególnej formie aktywności
242 I, 1, | wcieleniu Syna Bożego już od tej chwili dane nam jest przeżywać
243 I, 1, | sens swojemu istnieniu. Od tej chwili wszyscy mają w Chrystusie
244 I, 2, | niczego nie zaniedbując. W tej refleksji może nas wspomóc
245 II, 1, | Jeszcze jeden kamyk do tej mozaiki dodaje Psalmista,
246 II, 1, | rozumem. Opierając się na tej głębszej formie poznania,
247 II, 1, | 20. W tej perspektywie należy dowartościować
248 III, 1, | niezwłocznie skorzystał z tej inspiracji, aby znaleźć
249 III, 2, | siebie i przez wierność. W tej wierności, która uzdalnia
250 III, 2, | prawdę o własnym życiu, i tej pewności nikt ani nic nie
251 III, 2, | Objawienie daje pewność tej jedności, ukazując, że Bóg
252 III, 2, | filozofią w ciągu dziejów. Na tej podstawie można będzie wskazać
253 IV, 1, | analizy racjonalnej. Na tej właśnie podstawie Ojcowie
254 IV, 1, | muszą mieć możność przejścia tej drogi. Nadal istnieje wiele
255 IV, 2, | pragnął ukazać pierwszeństwo tej mądrości, która jest darem
256 IV, 2, | Ducha Świętego jest różna od tej, którą zalicza się do cnót
257 IV, 2, | Anielski uznaje pierwszeństwo tej mądrości, nie zapomina jednak
258 IV, 3, | 46. Przejawy tej radykalizacji, które wywarły
259 IV, 3, | gdy człowiek przyznaje tej drodze walor absolutny: «
260 IV, 3, | dążeń jego woli. Owoce tej wielorakiej działalności
261 V, 1, | nurtom myśli nowożytnej. W tej sytuacji Magisterium Kościoła
262 V, 1, | wiary. Konstruktywne treści tej debaty zostały formalnie
263 V, 1, | refleksji chrześcijańskiej w tej szczegórej po ~
264 V, 1, | Rozpowszechnionym dziś przejawem tej fideistycznej tendencji
265 V, 1, (72) | rozdz. IV: DS 3016. Na tej podstawie wysuwał praktyczny
266 V, 2, | Kościoła. Tekst ten był do tej pory jedynym dokumentem
267 V, 2, | jedynym dokumentem papieskim tej miary poświęconym w całości
268 V, 2, | wiele wskazań zawartych w tej Encyklice nie straciło nic
269 V, 2, | przekonująco wykazuje błędy tej wizji filozoficznej, zwłaszcza
270 V, 2, | zmuszone było interweniować w tej materii, między innymi po
271 V, 2, | zauważyć pewien regres w tej dziedzinie, co było wyrazem
272 V, 2, | filozofią. ~Różne są przyczyny tej postawy. Należy tu przede
273 V, 2, | luterańskich. Natomiast zarzucenie tej metody stało się przyczyną
274 VI, 1, | poziom ogólności. Refleksji tej wymaga zresztą także owocna
275 VI, 1, | stopniowo kształtują cechy tej kultury. W każdą kulturę
276 VI, 1, | kulturowych pozostających do tej pory poza zasięgiem oddziaływania
277 VI, 2, | naturalnego poznania. Należą do tej dziedziny takie zagadnienia,
278 VI, 2, | zwłaszcza filozofii bytu. W tej sferze mieści się także
279 VI, 2, | zamierzam w ostatniej części tej Encykliki wskazać pewne
280 VII, 1, | formy zła — ~Fundamentem tej «filozofii» zawartej w Biblii
281 VII, 1, | 82. Tej roli mądrościowej nie mogłaby
282 VII, 1, | Czyż nie należy dostrzec w tej postawie jeszcze jednego
283 VII, 1, | który będzie umiał czerpać z tej tradycji i znajdować w niej
284 VII, 1, | nieprzemijającą tradycję tej filozofii, która dzięki
285 VII, 1, | 90. Poglądy omówione do tej pory prowadzą z kolei do
286 VII, 2, | wykształcenie i formację w tej dziedzinie; konieczne jest,
287 VII, 2, | nie żądając w zamian. W tej perspektywie fundamentalną
288 VII, 2, | stać się bardzo pomocna w tej dziedzinie. Jest zatem pożądane,
289 VII, 2, | źródła poznania, przyjęcie tej perspektywy jest uzasadnione
290 VII, 2, | dobra. Opierając się na tej jednolitej wizji, która
291 Zak, 0, | 105. Na zakończenie tej Encykliki zamierzam zwrócić
292 Zak, 0, | atomowych i molekularnych. Na tej drodze osiągnęli oni zwłaszcza
293 Zak, 0, | koniec zwracam się myślą ku Tej, którą Kościół wzywa w modlitwie
294 Zak, 0, | przeszkód dzięki wstawiennictwu Tej, która rodząc Prawdę i zachowując
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
295 I, | człowiekowi w szerokim kontekście tej rzeczywistości, jaką jest
296 I, | formułować nowe zadania, jakie w tej dziedzinie stoją przez każdym
297 I, | ośrodkiem koordynacyjnym w tej dziedzinie stała się Papieska
298 I, | Konferencjach Episkopatów. Nazwa tej instytucji jest bardzo wymowna.
299 I, | w przeszłości w centrum tej kwestii ujawniał się przede
300 I, | Rerum novarum. W kontekście tej „kwestii” zgłębianie problemu
301 I, | stopniowe rozwiązywanie — tej stale na nowo kształtującej
302 II, | kolejnych faz postępu w tej dziedzinie, poprzez nowe
303 II, | Księgi Rodzaju, do których w tej naszej analizie nawiązujemy —
304 II, | Natomiast w świetle analizy tej podstawowej rzeczywistości
305 II, | ludzkiej cywilizacji przynosi w tej dziedzinie stałe wzbogacenie.
306 II, | wręcz głodu. Kościół jest w tej sprawie żywo zaangażowany,
307 II, | wychowania w rodzinie właśnie z tej racji, że każdy „staje się
308 II, | Kościoła zawsze poświęcała tej sprawie szczególną uwagę,
309 II, | uświadamiając sobie przy tym, że na tej drodze praca ta służy pomnażaniu
310 III, | wymowy. Praca jawi się w tej analizie jako wielka rzeczywistość,
311 III, | Przede wszystkim w świetle tej prawdy widać jasno, że nie
312 III, | produkcji zestawione ze sobą w tej samej perspektywie ekonomistycznej.
313 III, | produkcji rozpatrywanych w tej samej perspektywie ekonomistycznej,
314 III, | kwestię społeczną pod kątem tej właśnie sprawy, przypominając
315 III, | oczywiście o różne rodzaje tej pracy, nie tylko o tak zwaną
316 III, | równocześnie pragnie, aby owoce tej pracy służyły jemu i drugim
317 IV, | wypadnie rozważać odpowiadają tej powinności moralne upragnienia
318 IV, | właściwej i poprawnej sytuacji w tej dziedzinie jest bezrobocie,
319 IV, | zasady porządku moralnego w tej dziedzinie — to znaczy z
320 IV, | działać równocześnie w tej doniosłej dziedzinie w wymiarze
321 IV, | Organizacje międzynarodowe mają w tej dziedzinie ogromne zadania
322 IV, | 19. Po zarysowaniu tej doniosłej roli, jaką dla
323 IV, | ostateczności we wspólnocie tej musza się w jakiś sposób
324 IV, | posiadaczami. W świetle tej podstawowej struktury wszelkiej
325 IV, | ojczyznę, którą opuszcza. W tej dziedzinie ogromnie wiele
326 V, | Ojciec mój działa aż do tej chwili (...)” (J 5, 17);
327 V, | ważnym dopowiedzeniem do tej wielkiej, chociaż dyskretnej
328 V, | krzyżu-trudzie nowe dobro, które z tej pracy bierze początek. Z
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
329 I, 1 | moja myśl i moje serce w tej doniosłej godzinie dziejów,
330 I, 1 | dwutysięcznego. Trudno jeszcze w tej chwili powiedzieć, co będzie
331 I, 1 | sposób szczególny świadomość tej kluczowej prawdy wiary,
332 I, 2 | Apostoła Piotra stała się na tej Stolicy moim szczególnym
333 I, 2 | łączność z całą tradycją tej świętej Stolicy, z wszystkimi
334 I, 3 | dziedzictwo głęboko osadzone w tej świadomości Kościoła, której
335 I, 3 | naznaczony cierpieniem, uczył nas tej nieustraszonej niczym miłości
336 I, 4 | pewnością własnej prawdy — tej, o której powiedział Chrystus: „
337 I, 4 | Gdy dzisiaj nawiązuję do tej programowej Encykliki Pawłowego
338 I, 5 | Poprzedników, którzy dali początek tej nowej fali życia Kościoła.
339 I, 6 | kroków na drodze realizacji tej jedności. Czy zaszliśmy
340 I, 6 | Czy zaszliśmy daleko na tej drodze? Nie wchodząc tutaj
341 I, 6 | powiedzieć, że osiągnęliśmy na tej drodze prawdziwy i widoczny
342 I, 6 | chcieliby wycofać się z tej drogi. Niektórzy nawet wyrażają
343 I, 6 | oznaczać zacierania granic tej prawdy wyznawanej i nauczanej
344 I, 6 | wówczas zaprzeczylibyśmy tej prawdzie o sobie samych,
345 II, 1 | poprzez wszystkie warstwy tej świadomości, poprzez wszystkie
346 II, 2 | wewnętrznej tajemnicy człowieka, tej którą w języku biblijnym
347 II, 3 | On jeden uczynił zadość tej odwiecznej miłości, właśnie
348 II, 5 | uwydatnia dla nas w świetle tej Rzeczywistości, jaką jest
349 II, 5 | skierował do człowieka. W tej Misji musimy wszyscy uczestniczyć,
350 II, 5 | świadczy o tym, że jest ona w tej epoce bardziej potrzebna
351 II, 6 | 12. W tej jedności Misji, o której
352 II, 6 | misyjna i apostolska. W tej jedności zbliżamy się do
353 II, 6 | pomocą Ducha Świętego, aby tej Bożej prawdy wiernie mógł
354 II, 6 | misji staje się stróżem tej wolności, która warunkuje
355 III, 1 | każdym iść przez życie mocą tej prawdy o człowieku i o świecie,
356 III, 1 | Wcielenia i Odkupienia, mocą tej miłości, jaka z niej promieniuje.
357 III, 1 | Chrystus staje się obecny mocą tej prawdy i miłości, która
358 III, 1 | do każdego człowieka. Na tej drodze, która prowadzi od
359 III, 1 | Chrystusa do człowieka, na tej drodze, na której Chrystus „
360 III, 1 | względu na Chrystusa, z racji tej tajemnicy, która jest własnym
361 III, 1 | wszystkich ludzi. W imię tej troski — jak czytamy w Konstytucji
362 III, 1 | Odkupienia, z każdym Chrystus w tej tajemnicy raz na zawsze
363 III, 1 | rodząc się z niej, jest z tej właśnie racji powierzony
364 III, 1 | szczególny sposób. Przedmiotem tej troski jest człowiek w swojej
365 III, 2 | przecież każdy człowiek na tej planecie — na tej ziemi —
366 III, 2 | człowiek na tej planecie — na tej ziemi — którą oddał Stwórca
367 III, 2 | Każdy człowiek w całej tej niepowtarzalnej rzeczywistości
368 III, 2 | zewnętrznych komponentów tej sytuacji zstępował stale
369 III, 3 | umysłu, dążeń jego woli Owoce tej wielorakiej działalności
370 III, 3 | człowieczeństwo, o przyszłość ludzi na tej ziemi. Kościół, który jest
371 III, 3 | człowieczeństwo, o przyszłość ludzi na tej ziemi, a więc o kierunek
372 III, 3 | z nim związany. Początek tej troski Kościół znajduje
373 III, 4 | Chrystusa27. Istotny sens tej „królewskości”, tego „panowania”
374 III, 4 | skutecznie się rozwijać. ~Po tej trudnej drodze, po drodze
375 III, 4 | Jedno jest pewne: u podstaw tej gigantycznej dziedziny należy
376 III, 5 | znajdujemy się jeszcze daleko od tej realizacji, a niejednokrotnie
377 III, 5 | od wchodzenia w szczegóły tej właśnie dziedziny, w której
378 III, 5 | obowiązek, to przede wszystkim z tej racji, że wraz z wszystkimi,
379 IV, 1 | Kościół wnikając w głębię tej tajemnicy, w jej pełną i
380 IV, 1 | gruntowniej rozumieć — wymowę tej prawdy, jaką Odkupiciel
381 IV, 1 | wszystkim, co w wymiarach samej tej doczesności stanowi o życiu
382 IV, 1 | nie jest zarazem dowodem tej prawdy o Kościele, którą
383 IV, 1 | zespolić i zjednoczyć wokół tej Tajemnicy, odnajdując w
384 IV, 1 | nieustannie być świadomy tej godności syna Bożego przybrania,
385 IV, 1 | składa się na jego życie na tej ziemi. Rozważając to wszystko
386 IV, 1 | uzdalnia się zarazem do tej służby człowiekowi, do jakiej
387 IV, 2 | Kościół w wyznaniu i nauczaniu tej wiary pozostawał ściśle
388 IV, 2 | którym zlecił przekazywanie tej prawdy, jej nauczanie (por.
389 IV, 2 | mieli zawsze ci, którzy do tej prawdy przybliżali się z
390 IV, 2 | wymiarze. Szczególny udział w tej posłudze mają duszpasterze,
391 IV, 2 | tylu świeckich, którzy w tej pracy znajdują wyraz swej
392 IV, 2 | dziedziny — poczynając od tej podstawowej, jaką jest katecheza
393 IV, 3 | uczy Apostoł. W świetle tej właśnie nauki jeszcze jaśniejsze
394 IV, 3 | woli Chrystusa tajemnica tej ofiary, którą złożył On
395 IV, 3 | odkupienia świadczy zarazem o tej wartości, jaką człowiekowi
396 IV, 3 | grzechy” (Mk 2, 5); „idź, a od tej chwili już nie grzesz” (
397 IV, 3 | pokuty pojętej jako cnota. Tej ostatniej dał wyraz Paweł
398 IV, 4 | 28). Jeśli zaś w świetle tej Chrystusowej postawy prawdziwie „
399 IV, 4 | równocześnie „służenie” domaga się tej duchowej dojrzałości, którą
400 IV, 4 | Chrystusa, który każdemu w tej wspólnocie w jakiś sposób
401 IV, 4 | osobowy” profil i wymiar tej społeczności, która — pomimo
402 IV, 4 | działania. Inicjatywy Soboru w tej dziedzinie znalazły swą
403 IV, 4 | siebie, i każdy biskup. Muszą tej zasadzie pozostawać wierni
404 IV, 4 | szczególne znaczenie dla tej wielorakiej budowy, gdy
405 IV, 5 | Watykańskiego II za to, że tej prawdzie dali wyraz w Konstytucji
406 IV, 5 | Paweł VI, natchniony duchem tej nauki, zaczął nazywać Matkę
407 IV, 5 | wolno będzie odwołać się do tej Matki przy końcu niniejszych
408 IV, 5 | i ludzki zarazem wymiar tej tajemnicy. Nikt tak jak
409 IV, 5 | Sam zaś macierzyński rys tej miłości, który Bogarodzica
410 IV, 5 | modlitwy pragnę, abyśmy na tej modlitwie trwali złączeni
411 IV, 5 | Kościoła, aby raczyła na tej modlitwie nowego Adwentu
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
412 Wprow, 0, | który przychodzi; ale na tej drodze — pragnę to wyraźnie
413 Wprow, 0, | cultus5 podstawy i kryteria tej szczególnej czci, jakiej
414 Wprow, 0, | narodzin Maryi. ~O ile jednak w tej sprawie trudno ustalić jakiś
415 Wprow, 0, | się w sposób szczególny do Tej, która pośród „nocy” adwentowego
416 Wprow, 0, | stopniu najszczególniejszym do tej wyjątkowej „córki ludzkich
417 Wprow, 0, | córki ludzkich pokoleń”, do tej niezwykłej „niewiasty”,
418 Wprow, 0, | dzieje ludzi, poddanych na tej ziemi przemijaniu, objętych
419 I, 1, | pozdrowienia jest to, że w duszy tej „Córy Syjonu” odsłonił się
420 I, 1, | cały „majestat łaski” — tej łaski, jaką „Ojciec (...)
421 I, 1, | por. 1 J 4, 8). Owocem tej miłości jest wybranie —
422 I, 1, | tego przedwiecznego daru, tej łaski wybrania człowieka
423 I, 1, | łasce uświęcającej oraz w tej miłości, która swój początek
424 I, 2, | niewieścim „ja”. Zawierało się w tej odpowiedzi wiary doskonałe
425 I, 2, | Wcielenie poprzedziła zgoda Tej, która była przeznaczona
426 I, 2, | cała Jej droga wiary. Na tej zaś drodze w sposób niezwykły,
427 I, 2, | Na niektórych zaś etapach tej drogi nabierze szczególnej
428 I, 2, | wymowy błogosławieństwo Tej, „która uwierzyła”. Uwierzyć —
429 I, 2, | przez wiarę — poczuła się w tej chwili Matką „Mesjasza króla”,
430 I, 2, | 16. Na tej samej drodze „posłuszeństwa
431 I, 2, | wewnętrzną prawdę Maryi: tej, którą anioł przy zwiastowaniu
432 I, 3, | Czy przez to odsuwa się od tej, która była Jego Rodzicielką,
433 I, 3, | nim się spotyka w osobie tej Matki-Dziewicy, która sama
434 I, 3, | jako Matka otwierała się ku tej „nowości” macierzyństwo,
435 I, 3, | razem z Maryją i jakby z tej racji, że Ona była tam obecna.
436 I, 3, | istnieje inny jeszcze zapis tej samej Ewangelii, który owo
437 I, 3, | Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do
438 I, 3, | boleści. Jednakże o znaczeniu tej troski Chrystusowy „testament
439 I, 3, | było już zarysowane — w tej chwili zostaje ono wyraźnie
440 I, 3, | się w bezpośrednim zasięgu tej tajemnicy, która ogarnia
441 I, 3, | przez Kościół pozostaje w tej tajemnicy jako owa „niewiasta”,
442 II, 1, | zmierzchu” 57. ~Właśnie na tej drodze-pielgrzymce Kościoła
443 II, 1, | pozwalał mówić” (Dz 2, 4). Od tej chwili też rozpoczyna się
444 II, 1, | Wiadomo, że u początku tej wędrówki Maryja jest obecna.
445 II, 1, | zgromadzonych. Maryja ich na tej drodze „wyprzedza”, poniekąd
446 II, 1, | świadkiem tajemnicy Jezusa: tej tajemnicy, która na ich
447 II, 1, | narodzin Kościoła, u początku tej długiej pielgrzymki przez
448 II, 1, | dla Theotókos. Jednakże w tej czci zawiera się zawsze
449 II, 1, | stale urzeczywistnia się w tej jedności tajemnica Pięćdziesiątnicy.
450 II, 1, | zasięgu matczynej obecności Tej, „która uwierzyła” znaleźć
451 II, 1, | rodzaju ludzkiego” 70. ~W tej też wierze, którą Maryja
452 II, 2, | szukają dróg do odbudowania tej jedności, o jaką Chrystus
453 II, 2, | nierozłącznych aspektów tej samej tajemnicy zbawienia.
454 II, 3, | stanowią natchnione wyznanie tej wiary, w której odpowiedź
455 II, 3, | się jakby w samym sercu tej pełni Chrystusa. Jest świadoma,
456 II, 3, | jest pierwszym świadkiem tej zdumiewającej prawdy, która
457 II, 3, | Magnificat, „krzepi się” mocą tej prawdy o Bogu, która wówczas
458 II, 3, | nie można oddzielać od tej szczególnej opcji na rzecz
459 III, 1, | pośrednictwo stanowi realny wymiar tej obecności w zbawczej tajemnicy
460 III, 1, | osobę ludzką Bogu. Mocą tej miłości Maryja pragnęła
461 III, 1, | powiedzieć, że właśnie dzięki tej pełni łaski i nadprzyrodzonego
462 III, 1, (110)| pośrednictwa Maryi jako Tej, która wyprasza łaskawość
463 III, 1, | chwale jest stale zwrócone ku tej ostatecznej pełni królestwa,
464 III, 2, | Można więc powiedzieć, że na tej przede wszystkim zasadzie —
465 III, 2, | niego samego, dodaje: „I od tej godziny uczeń wziął Ją do
466 III, 2, | sposób wejść w zbawczy zasięg tej „macierzyńskiej miłości”,
467 III, 2, | wychowywaniu” 132 wedle tej miary daru, jaka każdemu
468 III, 2, | się pierwszym „świadkiem” tej zbawczej miłości Ojca i
469 III, 2, | Chrystusa” 137. ~Dzięki tej szczególnej więzi, jaka
470 III, 3, | wyznawców i nauczycieli tej duchowości — postać św.
471 III, 3, | nie brak nowych przejawów tej duchowości i pobożności. ~
472 III, 3, | pełnię czasu”, a znakiem tej pełni jest Kościół. Kościół
473 III, 3, | jego przeszłości świadczy o tej szczególnej macierzyńskiej
474 III, 3, | strony drogi na przyszłość do tej zbawczej współpracy, koniec
475 III, 3, | wszystkich synów i córek tej ziemi” 145. ~Ogłaszając
476 Zak, 0, | dał” (J 3 16). ~Pośrodku tej tajemnicy, pośrodku tego
477 Zak, 0, | 52. Słowa tej liturgicznej antyfony wyrażają
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
478 Wprow, 0, | krańce ziemi, by dać wyraz tej trosce misyjnej, i właśnie
479 Wprow, 0, | kościelnych. ~Tym niemniej, w tej „nowej wiośnie” chrześcijaństwa
480 Wprow, 0, | niemal się podwoiła. Dla tej ogromnej liczby ludzi, umiłowanych
481 Wprow, 0, | strony, nasze czasy dają w tej dziedzinie Kościołowi nowe
482 I, 0, | Odkupienia, z każdym Chrystus w tej tajemnicy raz na zawsze
483 I, 1, | wiadomy do uczestnictwa w tej paschalnej tajemnicy” 8.
484 I, 3, | sakrament zbawienia16: „Do tej zatem katolickiej jedności
485 I, 4, | wiadomy do uczestnictwa w tej paschalnej tajemnicy” 19. ~ ~
486 I, 5, | świadczyć wobec ludzi o tej wierze, przekonani, że każdy
487 I, 5, | ani zachowywać dla siebie tej nowości i tego bogactwa,
488 II, 4, | potrzebach człowieka. W tej perspektywie Królestwo zmierza
489 II, 4, | zaprzeczyć, że również na tej płaszczyźnie istnieją wartości
490 III, 3, | spontanicznie” dawali świadectwo tej nowości, która przemieniła
491 III, 5, | powszechnego wymaga się tej samej odwagi, jaka pobudzała
492 III, 5, | misjonarzy przeszłości, tej samej gotowości do słuchania
493 IV, 0, | integralności, stosownie do tej pełni życia, którą przyniósł
494 IV, 0, | mężczyzn i kobiet, którzy do tej pory nie znają Chrystusa,
495 IV, 1, | Trudność w rozszyfrowaniu tej złożonej i zmieniającej
496 IV, 2, | Królestwa. Szczególność tej misji ad gentes wynika z
497 V, 1, | cierpią. Bezinteresowność tej postawy i tych działań,
498 V, 3, | nieświadomym, ale gorącym życzeniu tej kobiety: „Panie (...), daj
499 V, 3, | kobiety: „Panie (...), daj mi tej wody, abym już nie pragnęła” (
500 V, 4, | inne owce, które nie są z tej owczarni” (J 10, 16). ~
1-500 | 501-676 |