1-500 | 501-613
Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | Papieży. Rzec zatem można, jej historyczną drogę wyznaczały
2 Wprow, | tej rocznicy, towarzyszą jej i będą realizowane w przyszłości —
3 Wprow, | spojrzenia wstecz”, to jest na jej tekst, aby sobie uświadomić
4 Wprow, | sposobności i tworzywa do jej wzbogacenia i do wzbogacenia
5 Wprow, | osoby ludzkiej i ochrony jej godności, przez co przyczyniali
6 I, | utrzymania danej osoby i jej rodziny. Pracownik nie miał
7 I, | właściwością osoby, która jej używa i na której pożytek
8 I, | ludzkiej, które wyprzedza jej integrację w społeczność
9 I, | koncepcja osoby ludzkiej, jej niepowtarzalnej wartości,
10 II, | gdyby zabrakło odniesienia jej do sytuacji dzisiejszej.
11 II, | urzeczywistnić nie uwzględniając jej samodzielnego wyboru i niezależnie
12 II, | odpowiedzieć, że pierwszym jej źródłem jest ateizm. Odpowiadając
13 II, | Negacja Boga pozbawia osobę jej fundamentu, a w konsekwencji
14 II, | zniszczenia wszystkiego, co jej się przeciwstawia. Jest
15 II, | które przywróciłyby pracy jej godność wolnej działalności
16 II, | towarem”, i zapewniają godne jej wykonywanie.~Istnieją też
17 II, | światowej i jako reakcja na jej okrucieństwa upowszechniła
18 III, | wolność, ale nie determinują jej do końca; ułatwiają albo
19 III, | korzystanie z niej, ale nie mogą jej zniszczyć. Lekceważenie
20 III, | osoby ludzkiej i afirmacji jej praw; ogarnia on wiele krajów
21 III, | interesie Europy i służy jej ogólnemu dobru. Europa bowiem
22 III, | każdej poszczególnej osoby, jej zdolności do odpowiedzi
23 IV, | sobie poddaną i cieszył się jej owocami (por. Rdz 1, 28-
24 IV, | co ją uprawiają, nie są jej właścicielami i żyją w warunkach
25 IV, | okazji do dowartościowania jej pracy, płynie również z
26 IV, | wcześniejszego, wyznaczonego jej przez Boga, przeznaczenia,
27 IV, | człowiekowi przez Boga, aby używał jej z poszanowaniem pierwotnie
28 IV, | osoby ludzkiej, umożliwiając jej w chwili zawierania kontraktu
29 IV, | własności, czyli przyznając jej fundament materialistyczny
30 IV, | również w sferze pracy, kiedy jej organizacja jest nastawiona
31 IV, | raczej sprzyja większej jej wydajności i skuteczności,
32 V, | działalności politycznej i nadająca jej kierunek, łatwo o instrumentalizację
33 V, | por. J 8, 31-32) i służy jej zgodnie z misyjną naturą
34 V, | znajdował bodziec do wykonywania jej skutecznie i uczciwie. Brak
35 V, | konieczności i pomóc w koordynacji jej działań z działaniami innych
36 V, | ze strony Państwa i brak jej dostatecznych środków. Sprawą
37 V, | samej rodziny i pomagają jej, przeznaczając na to odpowiednie
38 V, | środki w celu wspierania jej zarówno w wychowaniu dzieci,
39 V, | społeczną, zapobiegając jej degradacji, jaką jest anonimowość
40 V, | dziedzictwo przekazywanych jej wartości. Kontestuje, to
41 V, | prawdy o człowieku, to grozi jej jałowość i upadek.~
42 VI, | wypracował ją stopniowo i nadawał jej systematyczną formę, zwłaszcza
43 VI, | społeczno-ekonomiczną końca XIX wieku, ale jej szczególna wartość wynika
44 VI, | społecznej Kościoła jest ponadto jej charakter interdyscyplinarny.
45 VI, | poznanej i miłowanej w pełni jej powołania.~Obok wymiaru
46 VI, | także dalej wspomnieć o jej wymiarze praktycznym i w
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
47 III, | ruhama, „umiłowana”, ponieważ jej będzie okazane miłosierdzie (
48 III, | podstawowej, aby wyrazić jej transcendentne bogactwo,
49 III, | sprawiedliwości, a jednak jej się nie sprzeciwia, skoro
50 IV, | miłosierdziem wówczas, gdy wypada jej przekroczyć ścisłą miarę
51 V, | miłości, jest jakby drugim jej imieniem, a zarazem właściwym
52 V, | zarazem właściwym sposobem jej objawiania się i realizacji
53 V, | ściśle związana z krzyżem Jej Syna, u którego stóp wypadło
54 V, | u którego stóp wypadło Jej stanąć na Kalwarii. Ofiara
55 V, | Kalwarii poprzez śmierć Jej Syna wraz z ofiarą macierzyńskiego
56 V, | macierzyńskiego serca, wraz z Jej ostatecznym fiat. ~Maryja
57 V, | szczególnym przysposobieniu Jej duszy, całej Jej osobowości
58 V, | przysposobieniu Jej duszy, całej Jej osobowości do tego, aby
59 VI, | związane z godnością osoby, z jej wewnętrznym prawem do prawdy
60 VI, | sprawiedliwości, które mają służyć jej urzeczywistnieniu we współżyciu
61 VI, | sprawiedliwości oraz praktycznego jej wypaczenia świadczy o tym,
62 VI, | współczesne kształtują się na jej przedłużeniu. Wiadomo przecież,
63 VII, | przewyższa tej mocy ani jej nie ogranicza. Ograniczyć
64 VII, | duszpasterstwie. ~Jednakże zasięg jej tutaj się nie kończy. Jeśli
65 VII, | 38), a nie postaramy się jej zasadniczo przetworzyć i
66 VIII, | nad ludzkością, i jakie jej zagraża. To właśnie jest
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
67 1, | rozwijając w dziejach zbawcze jej owoce, o tym mówi słowo „
68 1, | tej tajemnicy, może odkryć jej oddźwięk również w tych
69 2, | ofiarę złożył sam — sam był jej jedynym kapłanem: „złożył
70 3, | macierzyństwa, uczynił równocześnie Jej serce doskonale posłuszne
71 3, | 45) — tak pozdrowi Maryję Jej krewna, Elżbieta — również „
72 3, | zwłaszcza w niektórych jej kręgach — i „pożądaniami
73 3, | Kościół, rozważając Jej tajemnicza świętość i naśladując
74 3, | tajemnicza świętość i naśladując Jej miłość (...) sam także staje
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
75 Wpr, 9 | wspólnocie wiernych i jako jej pokarm duchowy, jest czymś
76 Wpr, 9 | Sacrosanctum Concilium wskazuje na jej różnorakie aspekty.~Ja sam,
77 Wpr, 9 | tajemnicy Eucharystii i jej wpływu na życie tych, którzy
78 Wpr, 10 | Eucharystii. Ogołocona z jej wymiaru ofiarniczego, jest
79 Wpr, 10 | jedynie do skuteczności jej głoszenia. Stąd też, tu
80 I, 11 | siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie,
81 I, 11 | uczestniczyć ikorzystać z jej niewyczerpanych owoców.
82 I, 12 | ofiarę Krzyża, nie powiększa jej, niczego jej nie dodaje
83 I, 12 | nie powiększa jej, niczego jej nie dodaje ani jej nie mnoży. 16
84 I, 12 | niczego jej nie dodaje ani jej nie mnoży. 16 To, co się
85 I, 15 | jest substancjalna, a w jej mocy Chrystus, Bóg-Człowiek
86 I, 15 | wysiłków zmierzających ku jej zrozumieniu.~Są to wysiłki
87 I, 20 | proponuje, ukazując jednocześnie jej głęboki charakter, relację
88 II, 22 | ewangelizacji, ponieważ jej celem jest zjednoczenie
89 II, 25 | nieocenionym skarbem: nie tylko jej sprawowanie, lecz także
90 II, 25 | sprawowanie, lecz także jej adoracja poza Mszą św. pozwala
91 III, 26 | pragnę zwrócić uwagę na jej apostolski charakter.~
92 III, 29 | właściwie nie może być w jej spełnianiu wyręczony ».60
93 III, 29 | mocą święceń, który będzie jej przewodniczył, ażeby była
94 III, 30 | eucharystycznej, lecz nie mogą jej zastąpić.~Fakt, iż władza
95 III, 31 | iposłudze kapłanów wynika także jej pierwszorzędna rola w duszpasterstwie
96 III, 32 | posiada kapłana, który by jej przewodził. Parafia bowiem
97 III, 33 | kościelnego nie ma przeszkód do jej sprawowania.~ ~
98 IV, 35 | z zachowaniem wszystkich jej więzi.~
99 IV, 41 | znaczenia niedzielnej Mszy św. O jej wadze i powodach, które
100 IV, 41 | znaczenie, podkreślając jej skuteczność w tworzeniu
101 IV, 42 | zachowanie komunii kościelnej io jej umacnianie jest zadaniem
102 IV, 43 | jego znaczenia: myślę o jej związku z zaangażowaniem
103 IV, 43 | sakramentem jedności Ludu Bożego, jej stosownym znakiem i cudowną
104 V, 52 | zadanie przewodniczenia jej in persona Christi, zapewniając
105 V, 52 | pozwolić sobie na traktowanie jej wedle własnej oceny, która
106 V, 52 | oceny, która nie szanowałaby jej świętego charakteru i jej
107 V, 52 | jej świętego charakteru i jej wymiaru powszechnego. ~ ~
108 VI, 53 | Kościołem i Eucharystią, wcałym jej bogactwie, nie możemy zapomnieć
109 VI, 53 | Dz 2, 42).~Jednak poza Jej uczestnictwem w Uczcie eucharystycznej,
110 VI, 53 | pośrednio określić wychodząc od Jej wewnętrznej postawy. Maryja
111 VI, 53 | swój wzór, jest wezwany do Jej naśladowania także w odniesieniu
112 VI, 56 | miecz » przeszyje także Jej duszę (por. Łk 2, 34-35).
113 VI, 56 | ciałem, które poczęło się w Jej łonie! Przyjmowanie Eucharystii
114 VI, 56 | niejako powtórne przyjęcie w Jej łonie serca, które biło
115 VI, 56 | serca, które biło rytmem Jej serca, ponownym przeżywaniem
116 VI, 57 | ku naszemu pożytkowi. To Jej właśnie powierza umiłowanego
117 Zak, 59 | wświetle waszej wiary i ku jej umocnieniu przekażę Wam
118 Zak, 61 | umniejszyć jakiegokolwiek jej wymiaru czy wymogu, stajemy
119 Zak, 61 | zagubiona choćby najmniejsza jej cząstka. Nie ma niebezpieczeństwa
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
120 Wprow, 1, | zostaje nam powierzona, abyśmy jej strzegli z poczuciem odpowiedzialności
121 I, 1, | zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą” (
122 I, 1, | godności i Bóg sam czyni się jej gwarantem. Właśnie tutaj
123 I, 2, | prawdziwą strukturę grzechu: jej cechą charakterystyczną
124 I, 2, | jako takiej, bez względu na jej rasę, narodowość, religię
125 I, 3, | ludzkiej, przekreślając jej odniesienie do solidarności
126 I, 3, | jako że ma służyć osobie i jej spełnieniu, które dokonuje
127 I, 3, | ujęciu prowadzi do ogołocenia jej z pierwotnej treści oraz
128 I, 3, | treści oraz do przekreślenia jej najgłębszego powołania i
129 I, 3, | ludzkiej wolności: z uznaniem jej za absolutną władzę nad
130 I, 4, | śmierci”, nie możemy uznać za jej jedyną przyczynę wspomnianej
131 I, 4, | interwencji w naturę w imię niemal jej „ubóstwienia”, które także
132 I, 4, | tym razem nie dostrzega jej zależności od zamysłu Stwórcy. ~
133 I, 5, | Jest to krew pokropienia. Jej symbolem i proroczym znakiem
134 II, 2, | domagają się odpowiedzi z jej strony. ~Zwłaszcza problem
135 II, 2, | czekają na próżno, szukają jej bardziej niż skarbu w roli?” (
136 II, 4, | w całej Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje
137 II, 5, | ją ogarnia i prowadzi ku jej ostatecznemu przeznaczeniu: „
138 II, 6, | miłości każdej osobie i jej życiu. Takie pouczenie kieruje
139 II, 7, | ekologiczna z wszystkimi jej aspektami — od ochrony naturalnych „
140 II, 7, | ścisłym sensie28; drogę do jej rozwiązania, szanującego
141 II, 8, | wartość osoby od chwili jej poczęcia zostaje jeszcze
142 II, 9, | uwolnienie od starości i od jej ciężaru, przeciwnie, modli
143 III, 2, | najbardziej ograniczonego jej stosowania albo wręcz całkowitego
144 III, 2, | zwłaszcza na początku i na końcu jej egzystencji, jest absolutnym
145 III, 3, | ludzkiej w początkowym stadium jej życia, obejmującym okres
146 III, 3, | wyobrazić: nie sposób uznać jej za napastnika, a tym bardziej
147 III, 3, | należy się ludzkiej istocie w jej integralności oraz jedności
148 III, 3, | tego samego momentu należy jej przyznać prawa osoby, wśród
149 III, 4, | nieustanny postęp medycyny i jej technik, coraz bardziej
150 III, 4, | śmiercią poprzez spowodowanie jej przed czasem i „łagodne”
151 III, 4, | osobie, która w żaden sposób jej nie zażądała ani nie wyraziła
152 III, 5, | etycznej i nie narzucało jej innym, ale by ograniczyło
153 III, 5, | samoczynnie, ale zależy od jej zgodności z prawem moralnym,
154 III, 5, | ludzkiej osoby, poszanowanie jej nienaruszalnych i niezbywalnych
155 III, 5, | ten sposób do zmniejszenia jej negatywnych skutków na płaszczyźnie
156 III, 7, | Pana Jezusa. Dlatego do jej nieodłącznych elementów
157 III, 7, | Ewangelii życia, celebrowania jej w liturgii i w całym życiu
158 III, 7, | całym życiu oraz służenia jej poprzez różne inicjatywy
159 III, 8, | odczuwamy potrzebę głoszenia jej i świadczenia o jej niezwykłej
160 III, 8, | głoszenia jej i świadczenia o jej niezwykłej nowości: ponieważ
161 III, 8, | więzi, jaka łączy osobę, jej życie i jej cielesność;
162 III, 8, | łączy osobę, jej życie i jej cielesność; jest ukazywaniem
163 III, 8, | w każdej chwili i stanie jej życia. ~
164 III, 10, | sprzecznych z godnością osoby i z jej podstawowymi prawami, przede
165 III, 10, | uniknąć klęski cywilizacji i jej nieobliczalnych konsekwencji. ~ ~
166 III, 11, | opartej na małżeństwie — i z jej misji „strzeżenia, objawiania
167 III, 11, | między pokoleniami — lub jej przywrócenie, jeżeli została
168 III, 11, | koniecznie i pilnie zapewnić jej pomoc i oparcie. Społeczeństwo
169 III, 11, | odwagą misji wyznaczonej jej przez Ewangelię życia. ~ ~
170 III, 12, | wiary chrześcijańskiej od jej wymogów etycznych dotyczących
171 III, 12, | osoby i nienaruszalność jej życia. ~
172 III, 12, | na godność, którą nadaje jej sam fakt bycia osobą, a
173 Zak, 0, | momencie Zwiastowania i Jej macierzyństwo, znajdują
174 Zak, 0, | por. J 10, 10). Poprzez Jej zgodę na przyjęcie Słowa,
175 Zak, 1, | obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na głowie wieniec
176 Zak, 1, | ciemnościach świeci i ciemność jej nie ogarnęła” (J 1, 4-5). ~
177 Zak, 1, | uczestniczy w darze, jaki Jej Syn składa z samego siebie:
178 Zak, 1, | Go ostatecznie dla nas. Jej „tak”, wypowiedziane w dniu
179 Zak, 2 | ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię” (Ap 12, 4): życie
180 Zak, 3, | wydarzeniami historii: łamie jej „pieczęcie” (por. Ap 5,
181 Zak, 3, | Wyjednaj im łaskę przyjęcia jej~jako zawsze nowego daru,~
182 Zak, 3, | daru,~radość wysławiania jej z wdzięcznością~w całym
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
183 Wprow, 0, (1)| Bożą oznacza równocześnie jej umiłowanie i dążność do
184 Wprow, 0, (1)| może przybliżyć w całej jej zbawczej mocy, w jej wspaniałości,
185 Wprow, 0, (1)| całej jej zbawczej mocy, w jej wspaniałości, w całej głębi
186 Wprow, 0, | jednak zapominać również o jej oddziaływaniu na sposoby
187 Wprow, 0, | Ewangelii tym, którzy jeszcze jej nie znają. ~Nawiązując zatem
188 Wprow, 0, | winien stanowić przedmiot jej badań, i skupiła się na
189 Wprow, 0, | zagadnieniu samej prawdy oraz na jej fundamencie w relacji do
190 Wprow, 0, | zbawienia, w który są wpisane jej dzieje. ~
191 I, 2, | objawione, ponieważ sam Bóg jest jej rękojmią. Ta prawda, którą
192 I, 2, | rozum, aby otworzył się na jej przyjęcie i uznał jej głęboki
193 I, 2, | na jej przyjęcie i uznał jej głęboki sens. Właśnie dlatego
194 I, 2, | tylko towarzyszy wierze jest jej nieodzownym warunkiem. Więcej,
195 I, 2, | między rzeczywistością a jej znaczeniem pozwala uzmysłowić
196 I, 2, | autonomii istoty stworzonej i jej wolności, zobowiązuje tę
197 II, 1, | który miłuje prawdę i szuka jej: «Szczęśliwy mąż, który
198 II, 1, | rozumu, który rozważa drogi jej w swym sercu i zastanawia
199 II, 1, | sercu i zastanawia się nad jej ukrytymi sprawami. Wyjdź
200 II, 1, | jak tropiciel i na drogach jej przygotuj zasadzkę! Kto
201 II, 1, | Kto zaglądać będzie przez jej okna, kto słucha przy jej
202 II, 1, | jej okna, kto słucha przy jej drzwiach; kto zamieszka
203 II, 1, | drzwiach; kto zamieszka blisko jej domu i wbije kołek w jej
204 II, 1, | jej domu i wbije kołek w jej ściany; kto postawi namiot
205 II, 1, | postawi namiot swój przy jej boku ten zajmie miejsce
206 II, 1, | postawi swe dzieci pod jej dachem i pod jej gałęziami
207 II, 1, | dzieci pod jej dachem i pod jej gałęziami będzie przebywał.
208 II, 1, | żarem i odpoczywać bęj przy jej boku» (Syr 14, 20-27). ~
209 II, 1, | znaczenie tylko wówczas, jeśli jej treść zostaje wpisana w
210 II, 2, | nie są w stanie należycie jej wyrazić. ~Dylemat ten zostaje
211 II, 2, | mądrość nie chce uznać, że jej własna słabość stanowi warunek
212 II, 2, | słabość stanowi warunek jej mocy, ale św. Paweł nie
213 II, 2, | kulturowe, jakie można by jej narzucić, i każe otworzyć
214 III, 1, | jeśli chce może przemierzyć; jej zaczątek stanowi zdolność
215 III, 1, | natomiast może się upewnić o jej prawdziwości, doznaje satysfakcji.
216 III, 1, | filozoficznej, wyznaczającą jej kierunek od ponad dwóch
217 III, 2, | z oddali, gdyż lęka się jej konsekwencji. Nawet wówczas
218 III, 2, | Nawet wówczas jednak, gdy jej unika, prawda wywiera wpływ
219 III, 2, | zdobywając osobiście dowody na jej potwierdzenie; z drugiej
220 IV, 1, | bez trudności. Uprawianie jej oraz uczęszczanie do szkół
221 IV, 1, | głębsze zrozumienie wiary i jej uzasadnień. Wręcz przeciwnie.
222 IV, 1, | przekształcenia, zwłaszcza takie jej elementy jak nieśmiertelność
223 IV, 1, | dostrzegając wszystkie jej aspekty pozytywne i jej
224 IV, 1, | jej aspekty pozytywne i jej granice. Nie byli to myśliciele
225 IV, 1, | potrafi przeniknąć umysłem jej sposobu istnienia. (...)
226 IV, 1, | to nawet jeśli nie można jej przeniknąć umysłem, aby
227 IV, 1, | którym opiera się pewność jej istnienia. Jeśli bowiem
228 IV, 1, | wiary: wiara domaga się, aby jej przedmiot został poznany
229 IV, 2, | się na naturze i pozwala jej osiągnąć pełnie45, tak wiara
230 IV, 2, | analizie i dokładnie określić jej sens. Wiara mianowicie jest
231 IV, 2, | świecką filozofią, ale też jej z góry nie odrzuca. Dlatego
232 IV, 2, | pojąć specyfikę mądrości w jej ścisłym powiązaniu z wiarą
233 IV, 2, | zapomina jednak o istnieniu jej dwóch innych, komplementarnych
234 IV, 2, | bezinteresowną miłością. Szukał jej wszędzie, gdziekolwiek się
235 IV, 2, | jak najmocniej uwypuklić jej uniwersalność. Magisterium
236 IV, 2, | w swoim realizmie uznać jej obiektywność. Jego filozofia
237 IV, 3, | sposoby przekształcić wiarę i jej treści, nawet tajemnicę
238 IV, 3, | osoby ludzkiej i całości jej życia. Co więcej, część
239 IV, 3, | współczesnej ludzkiej egzystencji w jej najszerszym i najpowszechniejszym
240 V, 1, | ludzkiej oraz zaszczepianie jej w umysłach ludzi, nie mogą
241 V, 1, | ludzkiej wiedzy lub nad jej strukturami. ~Także w teologii
242 V, 1, | prawdą ostateczną, z pasją jej poszukiwać i śmiało odkrywać
243 V, 2, | lub całkowite pomijanie jej w procesie formacji duszpasterskiej
244 VI, 1, | zgodność między wiarą a jej fundamentalną potrzebą wyrażania
245 VI, 1, | wspomagając rozwój tych jej elementów, które pośrednio
246 VI, 1, | z nią nie chce pozbawiać jej właściwych dla niej treści
247 VI, 1, | niej treści ani narzucać jej obcych, niezgodnych z nią
248 VI, 1, | prowadzona zgodnie z właściwymi jej zasadami. Rzecz nie w tym,
249 VI, 2, | filozoficznej z punktu widzenia jej odniesień do wiary chrześcijańskiej.
250 VI, 2, | nieodzownym warunkiem wszelkich jej poszukiwań jest istnienie
251 VI, 2, | w celu sprawdzenia, czy jej twierdzenia są zrozumiałe
252 VI, 2, | filozofii, ze względu na jej wpływ na rozumienie Objawienia,
253 VII, 1, | dla filozofii, gdyż każe jej przystosować się do własnej
254 VII, 1, | działanie przez to, że pod jej wpływem zmierzają one do
255 VII, 1, | potencjału ludzkości każe jej na nowo i z całą ostrością
256 VII, 1, | lub praktycznymi ale także jej prawdą całkowitą i ostateczną,
257 VII, 1, | godności osoby, wskazując na jej naturę duchową. Problematyka
258 VII, 1, | do fundamentu, który jest jej podłożem. A zatem refleksja
259 VII, 1, | teologia nie mogłaby uczynić jej w pewien sposób zrozumiałą102,
260 VII, 1, | intellectus fidei nie mógłby z jej pomocą poprawnie wyrazić
261 VII, 1, | rozum jest w stanie odkryć jej istotę. Czyż nie należy
262 VII, 1, | teologii. Nie tylko dlatego, że jej pierwotnym źródłem jest
263 VII, 1, | że ten właśnie fakt każe jej na nowo przyswoić sobie
264 VII, 1, | epoki i spełnia wyznaczone jej zadanie historyczne. Podważa
265 VII, 1, | refleksji teologicznej i jej przystępność dla współczesnego
266 VII, 1, | mentalności scjentystycznej. Jej oddziaływanie wydaje się
267 VII, 1, | refleksji przez usunięcie z jej zasięgu owych fundamentalnych
268 VII, 2, | w swoim czasie powierzył jej Sobór Watykańw II, to znaczy
269 VII, 2, | ostatecznej, przekazanej jej przez Objawienie, nie zatrzymując
270 VII, 2, | zatem pożądane, aby jednym z jej szczególnie ważnych zadań
271 VII, 2, | odpowiednich dróg wiodących do jej poprawnego zrozumienia. ~
272 VII, 2, (113)| wyrażać prawdy, lecz tylko w jej zamiennych przybliżeniach,
273 VII, 2, (113)| które są w jakiś sposób jej zniekształceniami lub podlegają
274 VII, 2, | jest interpretacja źródeł, jej kolejnym, a przy tym trudniejszym
275 VII, 2, | spełniać we właściwy sposób jej funkcje. Dogmatyczny pragmatyzm
276 VII, 2, | postrzega rzeczywistość w jej strukturach ontologicznych,
277 VII, 2, | istnienia, co umożliwia jej pełne i całościowe otwarcie
278 VII, 2, | w stanie wyraźnie ukazać jej korzenie tkwiące w słowie
279 VII, 2, | różne problemy należące do jej kompetencji, takie jak pokój,
280 VII, 2, | doktrynę Kościoła118, ukazując jej więź z życiem wierzących119.
281 VII, 2, | do przekazania wiary i do jej głębszego zrozumienia. ~
282 Zak, 0, | także na teologię i na jej różne dyscypliny. Dlatego
283 Zak, 0, | znaczenie myśli filozoficznej i jej prawdziwe wymiary, Kościół
284 Zak, 0, | jako Stolicę Mądrości. Samo Jej życie jest niczym przypowieść,
285 Zak, 0, | przyzwolenie na zamysł zwiastowany Jej przez Gabriela, nie straciła
286 Zak, 0, | przyjmując wyzwanie, jakie rzuca jej prawda Ewangelii, nic nie
287 Zak, 0, | gdyż dzięki temu wszelkie jej poszukiwania zostają skierowane
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
288 Bless | spełnia, bez względu na jej charakter i okoliczności,
289 Bless | osób — a znamię to stanowi jej wewnętrzną kwalifikację,
290 Bless | konstytuuje niejako samą jej naturę. ~
291 I, | społeczną należy ujmować w jej wymiarze integralnym i kompleksowym.
292 II, | ziemi. Owszem, ukazują samą jej istotę. Człowiek jest obrazem
293 II, | ziemię uprawiać, a z kolei jej płody przetwarza, przystosowując
294 II, | podtrzymując na różne sposoby jej funkcjonowanie — to równocześnie
295 II, | pracy ludzkiej od strony jej podmiotu, czyli właśnie
296 II, | równocześnie w zrozumienie jej wymiaru podmiotowego. Praca
297 II, | wolnych, do wykonywania jej natomiast przeznaczano niewolników.
298 II, | szukać nie nade wszystko w jej przedmiotowym wymiarze,
299 II, | pracy jest sam człowiek — jej podmiot. Wiąże się z tym
300 II, | wypełnia — być traktowany jako jej sprawczy podmiot, a więc
301 II, | to natomiast z uwagi na jej przedmiotowe uwarunkowania
302 II, | scharakteryzować właściwą jej wartość moralną. Wypada
303 II, | pracy ludzkiej w podmiotowym jej wymiarze. Wymiar ten zaś,
304 III, | dzisiejszym stanie techniki — jej rozbudowane „narzędzie”. ~
305 III, | podmiotowości ludzkiej pracy oraz jej sprawczego udziału w całym
306 III, | filozofii materialistycznej i jej rozwojem od postaci najbardziej
307 IV, | pracy, który jest właściwym jej podmiotem. Tak wiec np.
308 IV, | ludzkiej, zarówno pod kątem jej przedmiotowej celowości,
309 IV, | rodziny oraz na zabezpieczenie jej przyszłości. Takie wynagrodzenie
310 IV, | matki, nie dyskryminując jej psychologicznie lub praktycznie,
311 IV, | praktycznie, nie pogarszając jej sytuacji w zestawieniu z
312 IV, | były wymogi osoby i formy jej życia, przede wszystkim
313 IV, | ludzi — i na tym polega jej siła społeczna: siła budowania
314 V, | pracy z punktu widzenia jej ludzkiej wartości oraz związanego
315 V, | ukazuje bowiem, na czym polega jej godność — uczy, że człowiek
316 V, | stanowi najgłębszą pobudkę do jej podejmowania na różnych
317 V, | patrzy na tę pracę, na różne jej rodzaje, widząc w każdej
318 V, | aspekt ludzkiej pracy, jeden jej istotny wymiar, w który
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
319 I, 1 | jednak na całą ziemię aż po jej krańce, będzie to rok wielkiego
320 I, 3 | niezachwianą ufność dla jej spoistości. To bowiem, co
321 I, 4 | zasadniczo potrzebny jest jej Kościół Chrystusowy, jego
322 I, 6 | Papież Paweł VI. Musimy jej więc szukać bez względu
323 I, 6 | wspólne szukanie prawdy w jej pełnym znaczeniu ewangelicznym
324 II, 4 | spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni
325 II, 6 | ustanowienia Chrystusa jest jej stróżem i nauczycielem,
326 II, 6 | wiernie mógł strzec, aby mógł jej bezbłędnie nauczać (por.
327 III, 3 | współczesnej ludzkiej egzystencji w jej najszerszym i najpowszechniejszym
328 III, 3 | obcował z przyrodą jako jej rozumny i szlachetny „pan”
329 III, 5 | społeczeństwa: stąd wynikają jej zasadnicze uprawnienia.
330 III, 5 | i staje się podstawowym jej sprawdzianem w życiu organizmów
331 III, 5 | ograniczanie wolności religijnej, jej naruszanie. Wspomniany dokument
332 IV, 1 | głębię tej tajemnicy, w jej pełną i wszechstronną wymowę,
333 IV, 2 | to z całą wiernością dla jej Boskiego Źródła. Ta sama
334 IV, 2 | przekazywanie tej prawdy, jej nauczanie (por. Mt 28, 19);
335 IV, 2 | Bożą oznacza równocześnie jej umiłowanie i dążność do
336 IV, 2 | może przybliżyć w całej jej zbawczej mocy, w jej wspaniałości,
337 IV, 2 | całej jej zbawczej mocy, w jej wspaniałości, w całej głębi
338 IV, 2 | była to z kolei miłość do jej ludzkiego wyrazu w Ewangelii,
339 IV, 2 | prace dla coraz wnikliwszego jej zrozumienia, nie mogą nigdy
340 IV, 2 | postępem ludzkiej wiedzy, jej metod oraz osiągnięć w poznaniu
341 IV, 2 | formy katechezy i różne jej dziedziny — poczynając od
342 IV, 3 | zatrzymuje się niejako na jej progu, niezdolne w całej
343 IV, 3 | Chrystusa, nie można traktować jej tylko jako „okazji” do manifestowania
344 IV, 4 | Ludu Bożego i dla każdego jej członka jest nie tylko jakaś
345 IV, 4 | człowiek jest wolny, kiedy jej używa w jakikolwiek sposób,
346 IV, 4 | kiedy umiemy świadomie jej używać dla tego wszystkiego,
347 IV, 5 | którego wszystko” (Hbr 2, 10). Jej własny Syn chciał wyraźnie
348 IV, 5 | dusz i serc — wskazując Jej z wysokości krzyża swego
349 IV, 5 | życia Kościoła. Poprzez Jej macierzyńską obecność Kościół
350 IV, 5 | Tajemnicą Odkupienia w całej jej życiodajnej głębi i pełni,
351 IV, 5 | Kościół, czyli Ciało Mistyczne Jej rodzonego Syna. Ufam, że
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
352 Wprow, 0, | tajemnicy Chrystusa i o Jej czynnej i wzorczej obecności
353 Wprow, 0, | pełnię łaski, ukształtował w Jej dziewiczym łonie ludzką
354 Wprow, 0, | dla najszlachetniejszego z jej członków, a nade wszystko,
355 Wprow, 0, | już na ziemi. To właśnie Jej „poprzedzenie” przyjścia
356 Wprow, 0, | rodzaju ludzkiego7. ~Obecność Jej pośród Izraela — dyskretna
357 Wprow, 0, | chyba przez współczesnych Jej nie zauważona — pozostawała
358 Wprow, 0, | Chrystusa wyjaśnia się w pełni jej własna tajemnica. Tak zresztą
359 Wprow, 0, | ludzką nie unicestwiając jej. ~
360 Wprow, 0, | samej Dziewicy-Matki, o Jej szczególną drogę miary oraz „
361 Wprow, 0, | przoduje” ludowi Bożemu. Jej wyjątkowe „pielgrzymowanie
362 Wprow, 0, | zaprawdę ogarnąć i zmierzyć jej zasięg. ~Sobór podkreśla,
363 I, 1, | mówi zaś tak, jakby to było Jej właściwe imię. Nie nazywa
364 I, 1, | wyjątkowe i jedyne Stąd także Jej jedyne i wyjątkowe miejsce
365 I, 1, | Tego, który miał stać się Jej Synem, Maryja została uchroniona
366 I, 1, | poprzez Wcielenie stał się Jej rodzonym Synem. Dlatego,
367 I, 1, | wielkości i pięknie całej Jej ludzkiej istoty. Maryja
368 I, 2, | itinerarium ku Bogu”: cała Jej droga wiary. Na tej zaś
369 I, 2, | wymiar historyczny, w którym Jej Syn wypełni swoje posłannictwo,
370 I, 2, | potwierdza z jednej strony Jej wiarę w wypełnienie Boskich
371 I, 2, | cierpiącego Zbawiciela i że Jej macierzyństwo pozostanie
372 I, 2, | spełnią się: słowa powiedziane Jej od Pana” (por. Łk 1, 45),
373 I, 2, | chwili zwiastowania objawiony Jej został Syn, którego całkowicie
374 I, 2, | zaprzeczenia tych słów. Jej Syn kona na tym drzewie
375 I, 2, | potężne jest działanie łaski w Jej duszy, jak przenikliwy wpływ
376 I, 2, | ludziom. I nadal nie przestaje jej uobecniać. Przez tajemnicę
377 I, 3, | Rodzicielką Syna, którego dał Jej Ojciec w mocy Duch Świętego,
378 I, 3, | zachowując nienaruszone Jej dziewictwo, to w tejże samej
379 I, 3, | wymiar macierzyństwa, który Jej Syn objawił w czasie swego
380 I, 3, | miarę jak odsłaniało się Jej oczom i duchowi posłannictwo
381 I, 3, | jakie miało stawać się Jej udziałem przy boku Syna.
382 I, 3, | objawiających mesjańską moc Jej Syna. Oto „kiedy zabrakło
383 I, 3, | Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja
384 I, 3, | Synowi o potrzebach ludzi. Jej pośrednictwo ma więc charakter
385 I, 3, | objawiła się mesjańska moc Jej Syna. Jest to zaś moc zbawcza,
386 I, 3, | jako wierząca w Jezusa: Jej wiara sprowadza pierwszy „
387 I, 3, | porządku łaski” wyłoniło się z Jej Boskiego macierzyństwa:
388 I, 3, (47) | Ewangeli: nikt nie mógłby pojąć jej znaczenia, jeśliby nie złożył
389 I, 3, | tajemnicę Maryi i dotyka Jej szczególnego „miejsca” w
390 I, 3, | odbiciem i przedłużeniem Jej macierzyństwa w odniesieniu
391 I, 3, | Zielonych Świąt. W obu wypadkach Jej obecność w sposób dyskretny,
392 II, 1, | modlitwach o dar Ducha” 59. ~Jej droga wiary jest poniekąd
393 II, 1, | wiary” 60, które kazało Jej odpowiedzieć aniołowi: „
394 II, 1, | narodzin Kościoła, wiara Jej, zrodzona ze słowa zwiastowania,
395 II, 1, | spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana” (por. Łk 1, 45).
396 II, 1, | zawsze błogosławieństwo Jej wiary. Dziewica z Nazaretu
397 II, 1, | Matki, ale zarazem szukają w Jej wierze oparcia dla swojej
398 II, 1, | w wierze Maryi stanowi o Jej szczególnej obecności w
399 II, 1, | wprowadza w świat królestwo Jej Syna68. Ta obecność Maryi
400 II, 2, | Syna Bożego, poczętego w Jej dziewiczym łonie za sprawą
401 II, 2, | ku Matce Bożej, oddawali Jej cześć i wzywali Ją w nieustannej
402 II, 2, | chrześcijańskiego „uciekali się pod Jej obronę” 79, świadomi, że
403 II, 3, | naprzód ze względu na „owoc Jej łona”, następnie zaś — ze
404 II, 3, | następnie zaś — ze względu na Jej wiarę (por. Łk 1, 42. 45).
405 II, 3, | poetyckim uniesieniem całej Jej ludzkiej istoty ku Bogu.
406 II, 3, | doświadczenie Maryi, ekstaza Jej serca. Jaśnieje w nich promień
407 II, 3, | jest Jego imię” — a słowa Jej wyrażają radość ducha, trudną
408 II, 3, | i słowa” (por. Dz 1, 1) Jej Syna, ostatecznie zaś przez
409 II, 3, | Czerpiąc z serca Maryi, z głębi Jej wiary, która się wyraziła
410 III, 1, | Dziewicę Maryję, dając początek Jej Boskiemu macierzyństwu,
411 III, 1, | macierzyństwu, tak nadal Jej towarzyszy w trosce o braci
412 III, 1, | towarzyszy w trosce o braci Jej Boskiego Syna. ~Istotnie
413 III, 1, | Maryi wiąże się ściśle z Jej macierzyństwem, posiada
414 III, 1, | podporządkowaną rolę Maryi; ciągle jej doświadcza i zaleca ją sercu
415 III, 1, | szczególnym i wyjątkowym. Wynika z Jej Boskiego Macierzyństwa i
416 III, 1, | matką w porządku łaski” 99. Jej pośrednictwo stanowi realny
417 III, 1, | nazaretańskiej, oddając Jej swego Syna w tajemnicy Wcielenia.
418 III, 1, | tajemnicy Wcielenia. To Jej wyniesienie do najwyższego
419 III, 1, | dokonało się równocześnie Jej macierzyńskie współdziałanie
420 III, 1, | Krzyża i zmartwychwstania Jej Syna. Maryja, która od początku
421 III, 1, | na Kościół. Macierzyństwo Jej — po odejściu Syna — pozostaje
422 III, 1, | wraz z odkupieńczą śmiercią Jej Syna, ponieważ dzieło Odkupienia
423 III, 1, | wniebowzięcie, łączy się tajemnica Jej chwały wiekuistej. Matka
424 III, 1, | tym królowaniu Syna115. Jej wyniesieniem królewskim
425 III, 1, | rzeczywistością Świętych obcowania, a Jej zjednoczenie z Synem w chwale
426 III, 2, | uwierzyła, że stanie się to, co Jej było powiedziane od Pana.
427 III, 2, | przyjmując słowo Boże objawione Jej przy zwiastowaniu i zachowując
428 III, 2, | macierzyństwa. „Rozważając Jej tajemniczą świętość i naśladując
429 III, 2, | tajemniczą świętość i naśladując Jej miłość oraz spełniając wiernie
430 III, 2, | urzeczywistnia się równocześnie przy Jej „współdziałaniu”. Kościół
431 III, 2, | współdziałania” Maryi, czyli z Jej macierzyńskiego pośrednictwa,
432 III, 2, | dniu Pięćdziesiątnicy. ~To Jej macierzyństwo jest szczególnie
433 III, 2, | jest matką wielu dzieci, jej osobisty stosunek do każdego
434 III, 2, | zawsze i wszędzie pozostawać jej pokorną służebnicą. W stosunku
435 III, 2, | oddziaływać na wszystkich, którzy Jej po synowsku się zawierzają.
436 III, 2, | odniesieniu do kobiety i jej pozycji społecznej. Kobiecość
437 III, 2, | ludzkiej. Równocześnie poprzez Jej eklezjalne utożsamienie
438 III, 2, | powiedzieć, że „Kościół w Jej osobie osiąga już tę doskonałość,
439 III, 3, | jaka wyraża się w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia,
440 III, 3, | stu laty, oraz w tajemnicy Jej Wniebowzięcia141. ~Tym razem —
441 III, 3, | maryjna, jak i odpowiadająca jej pobożność, znajdują przebogate
442 III, 3, | dokonanym przez Chrystusa — Jej Syna. ~Tak więc, poprzez
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
443 Wprow, 0, | dopiero się rozpoczyna i że w jej służbie musimy zaangażować
444 I, 3, | sposób do niej należą lub są jej przyporządkowani, zarówno
445 I, 5, | W rzeczy samej wszyscy jej szukają, choć nieraz w sposób
446 II, 4, | niezależnie od tego, jaka by była jej nazwa. Z tego względu dają
447 III, 3, | którzy poświęcali się jej dzięki szczególnemu powołaniu,
448 III, 4, | szacunkiem i wdzięcznością, ale jej rozpoznawanie należy do
449 IV, 0, | samo źródło i cel, ale w jej obrębie istnieją różne zadania
450 IV, 1, | działalności misyjnej albo jej określonych środowiskach,
451 IV, 2, | racji należących do samej jej istoty, ale z różnych okoliczności,
452 IV, 3, | sytuacje, wydaje się, że jej horyzonty będą się poszerzały. ~
453 IV, 5, | wolności, ale działa na jej korzyść. Kościół proponuje,
454 V, 4, | misyjnej, nie można więc uznać jej za naprawdę spełnioną, dopóki
455 V, 4, | między sobą, osłabia siłę jej świadectwa i dlatego naglącym
456 V, 5, | narzędziem do budowania jej w postaci bardziej pogłębionej.
457 V, 6, | rozeznanie i popieranie jej realizacji89. ~
458 V, 6, | tamtejszej kultury, odkrywając jej wartości w bezpośrednim
459 V, 7, | sposób powiązany i stanowi jej wyraz. Odbiorcami tej misji
460 VI, 0, | Ewangelii i życia wedle jej wskazań. «Tak zwane młode
461 VI, 3, | dwadzieścia pięć lat od jej ogłoszenia podkreśliłem
462 VII, 4, | okazję, by żyć wiarą i dawać jej świadectwo. W pierwszych
463 VII, 8, | poszanowanie dla osoby, ludzkiej i jej praw, pragnienie wolności,
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
464 III, | metodę katechezy. Aby bronić jej prawowitości i ukazać jej
465 III, | jej prawowitości i ukazać jej zalety, Metody nie wahał
466 IV, | mogła być pokusa usuwania jej przy pomocy różnych form
467 IV, | szukali w pewnym sensie jej potwierdzenia, zwracając
468 V, | kościelnej, św. Cyryl bronił jej odważnie wskazując, że liczne
469 VII, | gdy dobrze zrozumie się jej początek, dostrzeże jej
470 VII, | jej początek, dostrzeże jej wartość i znaczenie, może
471 VII, | wzbogacić kulturę Europy i jej tradycje religijne oraz
472 VII, | własnej tożsamości i w dalszym jej rozwijaniu30. ~
473 VIII, | braterskiej wspólnoty wszystkich jej narodów; by mogła przezwyciężyć
474 VIII, | sięgać do przeszłości, aby w jej świetle zrozumieć obecną
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
475 I, | ludzkiej we wszystkich jej wymiarach oraz służy jej
476 I, | jej wymiarach oraz służy jej rozwojowi, dochodziła do
477 I, | obchodów dla uczczenia rocznicy jej ogłoszenia, które miały
478 I, | należnego uaktualnienia jej nauczania. Ta sama Komisja
479 I, | społecznej, a zarazem stałej jej odnowy. W istocie rzeczy,
480 I, | urzeczywistnienia — zamierzam podjąć jej głos, wiążąc zawarte w niej
481 I, | wspólnie dostrzec także jej perspektywy. ~Celem tego
482 I, | oraz wskazanie pewnych form jej urzeczywistnienia. ~
483 II, | tego stwierdzenia i analizy jej towarzyszącej, jakiejś „
484 II, | oznacza, iż zmniejszyła się jej siła oddziaływania lub że
485 III, | dawała żadnych złudzeń. Język jej, poważny, niekiedy dramatyczny,
486 III, | obowiązku przyczyniania się do jej rozwiązania. W owych latach
487 III, | Owa terminologia, poza jej wartością mniej lub bardziej
488 III, | religijnego osoby ludzkiej i jej praw, wszelkiego rodzaju
489 III, | zapobieżenia niektórym z jej przejawów, warunki uległy
490 III, | ludzkiej, zarówno pod kątem jej przedmiotowej celowości,
491 III, | Narodów Zjednoczonych. Samo jej istnienie i stopniowe jej
492 III, | jej istnienie i stopniowe jej przyjmowanie przez wspólnoty
493 IV, | podporządkowuje on osobę ludzką i jej najgłębsze potrzeby wymogom
494 V, | decyzja podjęcia drogi czy jej kontynuowania ma nade wszystko
495 V, | do popełnionej winy, do jej skutków, a wreszcie do bliźniego,
496 V, | nie tylko istotą ludzką z jej prawami i podstawową równością
497 VI, | wiary i tradycji kościelnej. Jej podstawowym celem jest wyjaśnianie
498 VI, | rzeczywistości poprzez badanie jej zgodności czy niezgodności
499 VI, | czyli uznaje się jako jej wewnętrzną właściwość funkcję
500 VI, | rzeczywistością. Uznanie jej, tak aby stała się jeszcze
1-500 | 501-613 |