1-500 | 501-567
(...) Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
501 II, 8, | że trzeba powiedzieć, iż te odmienne sformułowania teologiczne
502 II, 9, | jedności Ludu Bożego” 98. Te wspólnie złożone oświadczenia
503 II, 10, | Chalcedońskiego. Wszystkie te Kościoły wysłały obserwatorów
504 II, 10, | stwierdzić, że wyznajemy tę samą wiarę w Chrystusa,
505 II, 11, | katolickim112. Bez względu na te okoliczności Sobór proponuje
506 II, 12, | i Wspólnot kościelnych. Te kontakty przyczyniają się
507 II, 12, | Wspólnot reformowanych albo też te ostatnie stanowią pokaźną
508 II, 12, | krajów europejskich, skąd te podziały wzięły początek,
509 II, 12, | dróg wierności Ewangelii. Te wszystkie spotkania stały
510 II, 13, | wywierają ujemny wpływ także na tę współpracę i stawiają jej
511 III, 1, | powołane dla dialogu. Teksty te omawiają Chrzest, Eucharystię,
512 III, 3, | chrześcijańskich Wspólnot w tę całkowicie wewnętrzną duchową
513 III, 3, | rozlewa własną krew i przez tę ofiarę przybliża ku sobie
514 III, 3, | najpierw i przede wszystkim, tę właśnie rzeczywistość świętości139.~
515 III, 5, | miłosierdzia Chrystusa. Całą tę lekcję Ewangelii trzeba
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
516 I, 1, | Jezus odpowiedział: «Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż,
517 I, 3, | Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś
518 I, 4, | Jezus odpowiedział: «Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż,
519 I, 5, | właściwą dla błogosławieństw. Te ostatnie to przede wszystkim
520 I, 6, | chrześcijańskiego. Czyny te bowiem, a zwłaszcza Jego
521 I, 6, | do ludzi. Jezus żąda, by tę właśnie miłość naśladowali
522 I, 7, | Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony,
523 I, 8, | nadzieję w liturgii: poprzez tę samą Tradycję chrześcijanie
524 II, 1, | przyjmują z wdzięcznością te wysiłki i zachęcają teologów
525 II, 1, | 30. Kierując tę Encyklikę do Was, Współbracia
526 II, 1, | nauką” i zwrócić uwagę na te elementy doktryny moralnej
527 II, 1, | i ku której dążymy” 50. ~Te i inne pytania — jak na
528 II, 2, | samej idei natury ludzkiej. ~Te różnorodne koncepcje stanowią
529 II, 2, | wolności, zarazem radykalnie tę wolność kwestionuje. Dyscypliny
530 II, 2, | moralnej oceny czynów. Nurty te, choć różnorodne, mają jedną
531 II, 3, | życia w tym świecie. Normy te miałyby stanowić obszar
532 II, 3, | człowiekowi przez Boga. Otóż te właśnie kierunki myślowe
533 II, 4, | doskonałości” 64. Słowa te odkrywają wspaniałą głębię
534 II, 4, | wysiłkiem budować w sobie tę doskonałość. Istotnie, podobnie
535 II, 5, | nie należy zapominać, że te i inne pożyteczne rozróżnienia
536 II, 5, | sam jedyny Bóg, i że prawa te przeznaczone są dla człowieka.
537 II, 6, | prawa naturalnego. Błędy te miałyby polegać na tym,
538 II, 7, | Gdzie zatem zapisane są te prawa — zapytywał św. Augustyn —
539 II, 7, | powołania i przeznaczenia” 95. Te uniwersalne i wieczyste
540 II, 7, | prawie: przejmuje na własność tę prawdę swojego bytu poprzez
541 II, 7, | Jezus potwierdza, że zakazy te nie mogą zostać zniesione: „
542 II, 7, (100) | 11 października 1962): „Tę pewną i niezmienną doktrynę (
543 II, 7, (100) | jest forma, w jakiej prawdy te są przedstawiane pod warunkiem
544 II, 8, | ludzkiego życia. Jednakże normy te — twierdzą owi teologowie —
545 II, 8, | autorów ku poglądowi, że normy te stanowią nie tyle obiektywne
546 II, 8, | 56. Aby uzasadnić te poglądy, niektórzy proponują
547 II, 8, | Trudno nie zauważyć, że tezy te podważają samą tożsamość
548 II, 9, | jaki sposób spełnia ono tę funkcję. Mówi mianowicie
549 II, 9, | wsłuchiwać i ją wyrażać. Prawdę tę wskazuje „prawo Boże”, uniwersalna
550 II, 11, | 67. Tendencje te są sprzeczne z nauczaniem
551 II, 13, | intencji. Zakłada ono, że czyny te same w sobie mogą zostać
552 II, 13, | wola osoby, która czyny te spełnia, jest już przez
553 II, 13, | Także w poważnej materii te ostatnie należałoby traktować
554 II, 14, | 76. Teorie te mogą trafiać do przekonania
555 II, 14, | Bożego i naturalnego. ~Teorie te nie mogą powoływać się na
556 II, 15, | odpowiedzialne osoby; wszystkie te i tym podobne sprawy i praktyki
557 III, 2, | Mt 5, 14-16). Uczynki te to przede wszystkim uczynki
558 III, 4, | każdego społeczeństwa. ~Te przykazania są sformułowane
559 III, 5, | funkcjonowania państw160. Gdy zasady te nie są przestrzegane, zanika
560 III, 6, | doznaje pokusy, by zniszczyć tę harmonię: „nie czynię tego,
561 III, 8, | może zbłądzić w wierze i tę szczególną swoją właściwość
562 III, 8, | których naucza Magisterium. ~W tę misję włączone jest też
563 III, 8, | o człowieku. Podczas gdy te ostatnie zajmują się moralnością
564 III, 8, | każdego chrześcijanina. ~Tę „odpowiedź” na pytanie moralne
565 III, 8, | wewnętrznie złych. ~Uznając te przykazania, serce chrześcijanina
566 Zak, 1, | 118. Kończąc te rozważania powierzmy samych
567 Zak, 1, | Matki. Właśnie ze względu na tę miłość stoi po stronie prawdy
1-500 | 501-567 |