(...) Veritatis splendor
    Rozdzial, Paragraf, Numer
501   I,  7,     |           przestrzegamy przykazań, czy też raczej ich przestrzeganie
502  II,  3,     |           koncepcja autonomii prowadzi też do odrzucenia szczególnej
503  II,  3,     |               rozumu oznacza przyjęcie tez niezgodnych z nauką katolicką. ~
504  II,  4,     |        własnego rozumienia i woli, tak też spełniając czyny moralnie
505  II,  4,     |               niektórzy o teonomii lub też o teonomii uczestniczącej,
506  II,  5,     |                popędu wewnętrznego lub też zgoła przymusu zewnętrznego.
507  II,  5,     |         światła Bożego” 76. Pozwala to też zrozumieć, z jakiego powodu
508  II,  6,     |               i wolności człowieka ani też kulturowych uwarunkowań
509  II,  7,     |               kultury, ale prawdą jest też, że nie wyraża się on cały
510  II, 10,     |                droga do jego celu, ani też twierdzić, że czyn dokonany
511  II, 12,     |           śmiertelnego, ale przypomina też, że jego koniecznym warunkiem
512  II, 12,     |      wzgardzenie Bogiem i bliźnim, czy też pośrednie i nieświadome
513  II, 13,     |               się do przykazań oznacza też, że drogą do celu jest przestrzeganie
514  II, 13,     |     konsekwencje — jego działania, czy też sam przedmiot działania? ~
515  II, 13,     |              Poszukiwanie to odpowiada też potrzebom dialogu i współpracy
516  II, 13,     |      racjonalnej moralności, nazywanej też czasem „moralnością autonomiczną”,
517  II, 13,     |          związku z prawdą o dobru, ani też faktu, że określa się ona
518  II, 13,     |           określonym powinnościom, ani też nie byłaby kształtowana
519  II, 15,     |                i jej doskonałość. Tych też dóbr strzegą przykazania,
520 III,  1,     |          odrzucaniu ich błędów, ale ma też cel pozytywny: należy mianowicie
521 III,  2,     |               nie jest jedynie zbiorem tez wymagających przyjęcia i
522 III,  2,     |               na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod
523 III,  3,     |       rozlicznych bowiem trudności czy też w najzwyklejszych okolicznościach
524 III,  5,     |      powszechniejsza i pilniejsza jest też potrzeba radykalnej odnowy
525 III,  5,     |             tożsamość, to nie istnieje też żadna pewna zasada, gwarantująca
526 III,  5,     |               jednostka czy grupa, ani też klasa, naród lub państwo.
527 III,  7,     |              ale nieuchronnie prowadzi też do rozkładu i zaniku zmysłu
528 III,  8,     |               W tę misję włączone jest też specyficzne zadanie tych,
529 III,  8,     |                pouczeń Magisterium lub też błędnie uważają, że są moralnie
530 III,  8,     |            metod, ale nie zacieśniając też do nich swojej perspektywy,
531 III,  8,     |             zasługi. Bóg przypomina im też o radości przebaczenia,
532 III,  8,     |          możność nasza jest z Boga. On też sprawił, żeśmy mogli stać