Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | otaczają i w których jesteśmy — by tak rzec — zanurzeni, a
2 I, | ważne, że wolność, która by odrzucała więź z prawdą,
3 I, | Państwo istnieje nie po to, by niszczyć prawo natury, ale
4 I, | niszczyć prawo natury, ale by je chronić; dlatego Państwo,
5 I, | pozwalają wymagać takiej pracy, by umysł tępiał od zbytniego
6 I, | sprawiedliwość” 25.~Dałby Bóg, by tych słów napisanych w czasach
7 I, | XIII apeluje do Państwa, by zgodnie z zasadami sprawiedliwości
8 I, | wspólnym i troska o to, by wszystkie dziedziny życia
9 I, | Państwo zaś istnieje po to, by chronić ich prawa, bynajmniej
10 I, | bynajmniej zaś nie po to, by je tłumić37.~Trudno nie
11 II, | bardziej zorganizowany. Można by się dziwić, że Papież rozpoczął
12 II, | tyle silniejsza od drugiej, by ją praktycznie zniewolić43.~
13 II, | gwarantować taki poziom zarobków, by wystarczały one na utrzymanie
14 II, | Należy zatem dokładać starań, by doskonalić umiejętności
15 II, | czujności i odpowiednich praw, by wyeliminować haniebne zjawiska
16 II, | kraje te starają się o to, by mechanizmy rynkowe nie stały
17 II, | kontroli społecznej, która by urzeczywistniała zasadę
18 III, | dobrej woli. Chodzi o to, by ukazać, że złożone problemy
19 III, | innych okolicznościach; by ludzie nauczyli się walczyć
20 III, | także przemoc czy kłamstwo, by ją urzeczywistnić. Polityka
21 III, | przeszłości szczere pragnienie, by opowiedzieć się po stronie
22 III, | po stronie uciśnionych i by nie znaleźć się poza biegiem
23 III, | moralnej i świadomego wysiłku, by dawać świadectwo prawdzie,
24 III, | minionych. Należy życzyć sobie, by nienawiść i przemoc nie
25 IV, | wspólne w tym znaczeniu, by nie tylko jemu, ale i innym
26 IV, | powinien współdziałać z nimi, by wspólnie opanowywać ziemię.~
27 IV, | użytku, ale także po to, by inni mogli go używać po
28 IV, | czasie, zatroszczenie się, by rzeczywiście odpowiadał
29 IV, | wzajemnych powiązań, które by im pozwoliły cieszyć się
30 IV, | encyklikę Rerum novarum, by nie sprowadzać ludzkiej
31 IV, | rynkowi, ale domaga się, by poprzez odpowiednią kontrolę
32 IV, | godziwą. Nie można wymagać, by zaciągnięte długi były spłacane
33 IV, | polega nie tylko na tym, by dostarczyć człowiekowi odpowiednią
34 IV, | odpowiednią ilość dóbr, ale także by zaspokoić zapotrzebowanie
35 IV, | w człowieku.~Pragnienie, by żyć lepiej, nie jest niczym
36 IV, | stawia dążenie do tego, by mieć, aniżeli być, i chce
37 IV, | aby bardziej być, lecz by doznać w życiu jak najwięcej
38 IV, | z tego, co „potrzebne”, by dać ubogiemu to, co dla
39 IV, | wyłącznie albo głównie o to, by mieć i używać, niezdolny
40 IV, | właściwej hierarchii, tak by posiadanie rzeczy pomagało
41 IV, | życiu przedsiębiorstwa, tak, by nawet pracując razem z innymi
42 V, | Dlatego jest wskazane, by każda władza była równoważona
43 V, | zakresy kompetencji, które by ją utrzymywały we właściwych
44 V, | chrześcijańska nie sądzi, by mogła ująć w sztywny schemat
45 V, | tego bezpieczeństwa, tak by człowiek, który pracuje
46 V, | możności, ograniczone w czasie, by nie odbierać na stałe wspomnianym
47 V, | biurokratyczna, aniżeli troska o to, by służyć korzystającym z nich
48 V, | jest na tym polu obecny, by człowiekowi potrzebującemu
49 V, | inicjatyw w tym zakresie.~By przezwyciężyć rozpowszechnioną
50 V, | jest już najwyższa pora, by podobny postęp dokonał się
51 V, | funkcjonowaniem rynku tak, by było to z korzyścią dla
52 VI, | czynił tego bynajmniej po to, by odzyskać dawne przywileje
53 VI, | jest zatem moim życzeniem, by obchody tej rocznicy rozbudziły
54 VI, | środowiskach.~Pragnę zwłaszcza, by upowszechniano ją i realizowano
55 VI, | jednak odczuwa się potrzebę, by w miarę narastającego umiędzynarodowienia
56 VI, | charakter interdyscyplinarny. By lepiej wcielać w rozmaite
57 VI, | Kościołowi światło i moc, by mógł towarzyszyć człowiekowi
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
58 III, (4) | i wierność), które można by uważać za swego rodzaju „
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
59 1, | namaścił. ~Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim,~
60 1, | głosić dobrą nowinę ubogim,~by opatrywać rany serc złamanych,~
61 1, | opatrywać rany serc złamanych,~by zapowiadać wyzwolenie jeńcom~
62 1, | szafarzy i troszczą się o to, by przez sakrament bierzmowania
63 2, | ekonomii zbawienia (można by powiedzieć: „grzech zbawiony”),
64 2, | po złamaniu potęgi Złego, by wedle zamysłu Bożego doznał
65 2, | osądzić i potępić, lecz — by go zbawić (por. J 3, 17;
66 2, | odwrócenie od grzechu, by odbudować prawdę i miłość
67 2, | Chrystus wypowiedział. Można by je nazwać słowami o „nieprzebaczeniu”.
68 2, | i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą
69 2, | będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw
70 2, | Pocieszyciela, gdy przychodzi On, by „przekonywać świat o grzechu,
71 3, | tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu
72 3, | jest duchem; potrzeba więc by czciciele Jego oddawali
73 3, | tylko grzechy, które można by określić jako „cielesne”,
74 3, | jeszcze jego odmiany i można by powiedzieć, że często używa
75 3, | wyrażenia Soboru. Chodzi o to, by — pod działaniem Ducha-Parakleta —
76 Zakon, | ludzkich sumień i serc, by „napełnić okrąg ziemi” miłością
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
77 Wpr, 6 | tysiąclecia, zachęcając go, by z entuzjazmem nowej ewangelizacji
78 Wpr, 9 | Piotrowej, miałem okazję, by w Liście apostolskim Dominicae
79 Wpr, 10 | biorących w niej udział. Można by dalej wymieniać inne pozytywne
80 II, 23 | wiernych i na składane dary, by Ciało i Krew Chrystusa «
81 III, 32 | nie posiada kapłana, który by jej przewodził. Parafia
82 IV, 38 | Kościele, domaga się tego, by była sprawowana w kontekście
83 IV, 42 | warunki, które nakazują, by nie udzielać Komunii. Troska
84 IV, 43 | pełni Ducha Świętego, tak by stali się wChrystusie jednym
85 V, 47 | wcelebracji chrześcijańskiej, tak by harmonijnie wyrażała ona
86 VI, 56 | antycypowaną Eucharystię », można by powiedzieć « komunię duchową »
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
87 Wprow, 1, | zdumieniem3 i czuje się powołany, by głosić ludziom wszystkich
88 Wprow, 2, | Bożego i przynagla Kościół, by pełnił swą misję głoszenia
89 I, 1, | powiedział: «O, nie! Ktokolwiek by zabił Kaina, siedmiokrotną
90 I, 1, | go zabić, choćby po to, by pomścić śmierć Abla. Nawet
91 I, 2, | tu i ówdzie propozycjami, by uznać za prawnie dopuszczalne —
92 II, 1, | potwierdza, że Bóg jest z nami, by nas z mroków grzechu i śmierci
93 II, 4 | Powołani (...) by się stali na wzór obrazu
94 II, 4, | Boga i Jego postanowienia, by połączyć człowieka ze Stwórcą
95 II, 4, | zamysł Boży wobec ludzi, „by się stali na wzór obrazu
96 II, 6, | przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa,
97 II, 7, | swojej stworzyłeś człowieka, by panował nad stworzeniami,
98 II, 7, | przez Ciebie się stały, by władał światem w świętości
99 II, 8, | Czyż jest to do pomyślenia, by choćby przez chwilę ten
100 II, 9, | już (...) starca, który by nie dopełnił swych lat” (
101 II, 11, | łotrowi, który prosi Go, by pamiętał o nim w swoim królestwie,
102 III, 1, | osoby i domaga się od niej, by ją przyjęła, chroniła i
103 III, 1, | człowiekowi życie, Bóg żąda, by człowiek to życie kochał,
104 III, 1, | płodnym i rozmnażać się, by czynić sobie ziemię poddaną
105 III, 3, | umiejętności zdobyte po to, by bronić życia. ~Ale odpowiedzialność
106 III, 3, | popełnionego grzechu, a z kolei by doprowadzić go do koniecznego
107 III, 3, | gdy stosowane są po to, by umożliwić wczesne leczenie
108 III, 3, | wczesne leczenie lub też by dopomóc w spokojnym i świadomym
109 III, 4, | również od społeczeństwa, by zapewniło mu możliwość i
110 III, 4, | rezultatów, jakich można by oczekiwać, lub też są zbyt
111 III, 4, | życiem i śmiercią błagał, by pomóc mu w uwolnieniu duszy,
112 III, 5, | harmonię społeczną powinno by uszanować tę decyzję posuwając
113 III, 5, | większości, jakakolwiek by ona była. W ten sposób każdy
114 III, 5, | swojej działalności powinien by wyraźnie oddzielać sferę
115 III, 5, | narzucało jej innym, ale by ograniczyło się do zapewnienia
116 III, 5, | praw człowieka i dbać o to, by każdy mógł z większą łatwością
117 III, 5, | wszystkich wobec prawa. Można by wysunąć zastrzeżenie, że
118 III, 6, | odpowiedzialnej trosce nie po to, by nim samowolnie dysponował,
119 III, 6, | samowolnie dysponował, ale by go mądrze strzegł oraz zarządzał
120 III, 6, | wytrwale i z odwagą do tego, by w naszej epoce, w której
121 III, 7, | darze i zostaliśmy posłani, by ją głosić całej ludzkości, „
122 III, 7, | skierowany jest nakaz Chrystusa, by „stawała się bliźnim” każdego
123 III, 9, | wydarzeniem godnym tego, by opiewać je z radością i
124 III, 9, | życie otrzymane w darze oraz by przyjmować z radością i
125 III, 12, | perspektywie pragnąłem, by co roku był obchodzony Światowy
126 III, 12, | miłosierdzia czeka na was, by ofiarować wam swoje przebaczenie
127 Zak, 2, | niestrudzenie głosi: „Kto by przyjął jedno takie dziecko
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
128 Wprow, 0, | drugiej zaś zobowiązuje ją, by głosiła innym zdobytą wiedzę,
129 I, 1, | oświecającego wszystkich ludzi, by zamieszkał wśród ludzi i
130 I, 2, | zarazem przynaglają go, by sięgnął poza rzeczywistość
131 I, 2, | która pobudza ludzki umysł, by nigdy się nie zatrzymywał;
132 I, 2, | zatrzymywał; przynagla go wręcz, by poszerzał nieustannie przestrzeń
133 I, 2, | Gdybyś nie był taki, można by pomyśleć o czymś większym
134 I, 2, | Nie jest w niebiosach, by można było powiedzieć: Któż
135 I, 2, | do myślenia i domaga się, by przyjąć ją jako wyraz miłości.
136 II, 1, | Wiara wkracza nie po to, by pozbawić rozum autonomii
137 II, 1, | działania, lecz po to tylko, by uzmysłowić człowiekowi,
138 II, 2, | Językiem filozoficznym można by powiedzieć, że ten doniosły
139 II, 2, | logiki musi się skończyć by «Gdzie jest mędrzec? Gdzie
140 II, 2, | nie jest, wyróżnił Bóg, by to, co jest, unicestwić» (
141 II, 2, | według świata jest niczym, by to, co jest, unicestwić».
142 II, 2, | granice kulturowe, jakie można by jej narzucić, i każe otworzyć
143 III, 1, | zdolność rozumu do tego, by wzniósł się ponad to, co
144 III, 1, | oszukiwać, ale takiego, który by chciał być oszukiwany, nie
145 III, 2, | poszukiwania czegoś, o czym nic by nie wiedział i co uważałby
146 III, 2, | przyjrzeć się codziennemu życiu, by dostrzec, że każdy z nas
147 III, 2, | Człowiek nie jest stworzony, by żyć samotnie. Rodzi się
148 III, 2, | Ileż przykładów można by przytoczyć, aby to zobrazować!
149 IV, 1, | grecka nie wnosi niczego, co by umacniało prawdę, ponieważ
150 IV, 1, | dlatego, że wprawdzie można by je udowodnić, ale nie wszyscy
151 IV, 1, | udowodnić, ale nie wszyscy by to zrozumieli, czy też dlatego,
152 IV, 1, | jeszcze wszystkiego, czego by pragnął: «Ad te videndum
153 IV, 2, | i zyskuje potrzebną moc, by wznieść się ku poznaniu
154 V, 2, | materii, między innymi po to, by potwierdzać wartość intuicji
155 VI, 1, | udziału filozofii nie można by bowiem wyjaśnić takich zagadnień
156 VI, 1, | 69. Można by podnieść zastrzeżenie, że
157 VI, 1, | których istnienia sam nigdy by się nie domyślił. Dzięki
158 VI, 1, | autorów, obok których można by wymienić jeszcze innych,
159 VI, 2, | ujawnia słuszną ambicję, by być przedsięwzięciem autonomicznym,
160 VI, 2, | których rozum być może nigdy by nie odkrył, gdyby był zdany
161 VII, 1, | dlatego wzywa filozofię, by starała się znaleźć naturalny
162 VII, 1, | wszystkich ludzi. Można by wręcz powiedzieć, że to
163 VII, 2, | jest Chrystus, domaga się, by ją przyjąć jako uniwersalny
164 VII, 2, | słuszny. Powstała tendencja, by przyznać sumieniu jednostki
165 Zak, 0, | pewnością nakłoniła rozum, by pozostał otwarty na radykalną
166 Zak, 0, | objawioną. Dlatego zachęcam ich, by na nowo odkryli i jak najpełniej
167 Zak, 0, | racjonalną i krytyczną do tego, by teologia jako rozumienie
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
168 I, | na nowo domagającym się, by o niej myśleć i świadczyć.
169 II, | otrzymanemu od swojego Stwórcy, by czynił sobie ziemię poddaną,
170 II, | czynił sobie ziemię poddaną, by panował nad nią. W wypełnianiu
171 IV, | znaczeniu moralnym, owszem, by — o ile możności — przyniosło
172 IV, | samej pracy domaga się, by kapitał służył pracy, a
173 V, | wykonują swoje przedsięwzięcia, by należycie służyć społeczeństwu,
174 V, | przyczyniają się do tego, by w historii spełniał się
175 V, | 4, 22; Iz 44, 12) (można by te słowa odnieść do pracy
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
176 I, 4 | wszystkich. Bóg bowiem „pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni
177 II, 6 | jest Duchem; potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali
178 III, 4 | gdy oddawał mu ziemię, by czynił ją sobie „poddaną” 26.
179 III, 4 | człowieka, dzieli społeczeństwa, by ugrzęznąć w końcu we własnych
180 IV, 2 | dlatego jest rzeczą konieczną, by Kościół w wyznaniu i nauczaniu
181 IV, 2 | wobec Bożej prawdy, 41 i by ta wierność wyrażała się
182 IV, 4 | przyszedł, aby Jemu służono, ale by On służył (por. Mt 20, 28).
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
183 I, 2, (30)| godną i sprawiedliwą (...), by Ewa została «na nowo podjęta»
184 I, 3, | wprowadzona w tajemnicę Chrystusa, by być Jego Matką, czyli Świętą
185 II, 1, | mojej ziemi ojczystej? Można by mówić o swoistej „geografii”
186 II, 3, | winien zwracać swój wzrok, by zrozumieć w pełni sens swej
187 III, 3, | kontekście Rok Maryjny winien by posłużyć do ponownego i
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
188 Wprow, 0, | podróżować aż po krańce ziemi, by dać wyraz tej trosce misyjnej,
189 Wprow, 0, | misyjnej. ~Do tego jednak, by głosić naglącą potrzebę
190 I, 2, | od człowieka wymaga się, by je przyjął i pozwolił mu
191 I, 4, | Ducha Świętego; pozwala ona, by każdy przy swej dobrowolnej
192 I, 5, | oddali i nadal oddają życie, by świadczyć wobec ludzi o
193 I, 5, | głosić, że Jezus przyszedł, by objawić oblicze Boga i wysłużyć,
194 I, 5, | wiemy, że Jezus przyszedł, by przynieść zbawienie całkowite,
195 I, 5, | otrzymanych z Bożej dobroci, by przekazywać je wszystkim
196 II, 0, | który działa i modli się, by się urzeczywistniło w sposób
197 II, 0, | sobie i ukształtował lud, by objawić i ziścić swój plan
198 II, 1, | człowiek jest zatem wezwany, by „nawrócić się i uwierzyć”
199 II, 2, | gdyż wszyscy są powołani, by być jego członkami. Dla
200 II, 2, | do nawrócenia, do tego, by pragnąć przebaczenia (por.
201 II, 2, | wiary uzdrowienie pobudza, by iść dalej: wprowadza w zbawienie (
202 II, 4, | Królestwo zmierza ku temu, by stać się rzeczywistością
203 II, 4, | niezależnie od tego, jaka by była jej nazwa. Z tego względu
204 II, 4, | sobie, ale gorliwie zabiega, by być cały Chrystusa, w Chrystusie
205 III, 1, | otrzymają zdolność i środki, by prowadzić swą misję. Jest
206 III, 1, | Mesjasz” (Mk 8, 29) i do tego, by powiedzieli, jak rzymski
207 III, 2, | nadziei. Duch uzdalnia ich, by dawali świadectwo o Jezusie
208 III, 2, | wiarą i do przyzwolenia, by Duch Święty przekształcał
209 III, 2, | i Barnabę Duch pobudza, by zwrócili się ku poganom (
210 III, 2, | cierpienia oraz kulturę ludzi, by głosić im zbawienie w Chrystusie.
211 III, 2, | historią; tym niemniej, by uznać prawdziwego Boga,
212 III, 2, | tego, którego Bóg posłał, by wyprowadzić ich z niewiedzy
213 III, 2, | basenu Morza Śródziemnego, by dotrzeć następnie do Rzymu
214 III, 2, | zachodnie. To Duch pobudza, by iść coraz dalej, nie tylko
215 III, 3, | pobudza grupę wierzących, by stała się wspólnotą, by
216 III, 3, | by stała się wspólnotą, by była Kościołem. Po pierwszym
217 III, 3, | cierpiących niedostatek i by wszyscy mogli mieć dostęp
218 III, 3, | wybrał Pawła i Barnabę, by zostali wysłani (por. Dz
219 III, 3, | potrzebuje „misjonarzy”, by zwrócić się ku nowym horyzontom.
220 III, 4, | Chrystus dał swego Ducha, by go prowadził do całej prawdy (
221 IV, 1, | wyklucza, a nawet wymaga, by istnieją misjonarze ad gentes „
222 IV, 2, | wystarczająco dojrzałych, by mogły wcielać wiarę we własne
223 IV, 2, | Należy więc starać się, by to zadanie specyficznie
224 IV, 2, | nie jest do pomyślenia, by tworzyć między nimi bariery
225 IV, 3, | chrześcijańskiej myśli, by coraz bardziej służyli misjom
226 IV, 4, | może się zgodzić na to, by granice geograficzne i przeszkody
227 IV, 4, | połowę ludności Co czynić, by Chrystusowe orędzie dotarło
228 IV, 5, | rozwija. Konieczne jest, by szedł ty samy drogą, „jaką
229 IV, 5, | ludów. Trzeba dążyć do tego, by autentyczna wolność religijna
230 IV, 6, | niejako głodem i pragnieniem, by dać poznać Boga, gdy się
231 V, 1, | Kościół wezwany jest, by dawać świadectwo Chrystusowi,
232 V, 1, | osobistej i wspólnotowej, by korygować we własnym postępowaniu
233 V, 2, | aż do przyjęcia śmierci, by dawać świadectwo wierze
234 V, 2, | bohaterzy, którzy oddają życie, by złożyć świadectwo wierze.
235 V, 3, | wystarczy pomagać ludziom, by byli bardziej ludźmi i bardziej
236 V, 3, | jednak, że każdy człowiek, by zrealizować w pełni swe
237 V, 3, | orędziem, ale nie chcą, by ta więź była dokonana na
238 V, 3, | Pragnę zachęcić tych ludzi, by otwarli się w pełni na Chrystusa,
239 V, 3, | że to On sam zechciał, by Kościół był tym „miejscem”,
240 V, 3, | wspólnoty chrześcijańskie, by swoim nowym życiem dawali
241 V, 4, | nawrócenia mentalności, by stać się misjonarzem, a
242 V, 4, | Kościołów lokalnych, tak by trosce duszpasterskiej towarzyszyła
243 V, 4, | coraz bardziej naglącą, by współpracowali oni i dawali
244 V, 5, | Pisma Świętego, katechezie, by dzielić się problemami ludzkimi
245 V, 5, | Każda wspólnota bowiem, by mogła być chrześcijańska,
246 V, 6, | działają, a zatem o to, by byli w stanie nawiązać z
247 V, 6, | go, ale nie przyspieszać, by nie powodować u chrześcijan
248 V, 7, | obowiązku i zdecydowania, by bez wahania głosić Jezusa
249 V, 8, | polega zasadniczo na tym, by ukazywać narodom nie jak „
250 V, 8, | nie tylko Południa globu, by zwalczać tam nędzę materialną
251 V, 8, | przez falę konsumizmu. ~„By walczyć z głodem, zmień
252 V, 8, | świadomość, że nadszedł czas, by stać się naprawdę braćmi
253 V, 9, | Jezus, który przyszedł, by czynić i nauczać”114. ~Młode
254 V, 9, | obraz i podobieństwo Boga, by być Jego dziećmi, ale obraz
255 VI, 0, | czyni; gorąco zachęcam, by czyniły to nadal. ~W tej
256 VI, 1, | Ponadto niech się stara, by praca apostolska nie ograniczała
257 VI, 1, | do już nawróconych, ale by przeznaczono odpowiednią
258 VI, 1, | Konferencje Episkopatów, by wielkodusznie realizowali
259 VI, 1, | Kościołów, młodych i starych, by dzieliły ze mną tę troskę,
260 VI, 2, | do życia instytuty, które by obowiązek należący do całego
261 VI, 2, | pierwotnemu charyzmatowi, by odpowiednio przygotować
262 VI, 2, | którzy poświęcili całe życie, by wśród narodów dawać świadectwo
263 VI, 3, | kapłaństwa musi zmierzać do tego, by byli oni „przepojeni duchem
264 VI, 3, | Duchowi Świętemu i Biskupowi, by mocji być posłani do głoszenia
265 VI, 3, | intuicją zachęcił Biskupów, by oddali niektórych ze swych
266 VI, 3, | terytorialny posługi prezbitera, by przeznaczyć go dla całego
267 VI, 3, | wiary Trzeba oczywiście, by posługa misyjna kapłana
268 VI, 3, | Biskupa139. Pragnąłbym, by duch posługi misyjnej wzrastał
269 VI, 4, | wspólnoty w nowych Kościołach, by „wśród niechrześcijan (...)
270 VI, 4, | Instytutów; pragnąłbym jednak, by była bardziej doceniania
271 VI, 4, | autentycznej służby. Trzeba, by Kościół uczył wielkich wartości
272 VI, 5, | mają szczególne powołanie, by „szukać Królestwa Bożego
273 VI, 5, | Zachęcam zatem gorąco, by szerzyć je i korzystać z
274 VI, 7, | która ma niezbędną władzę, by móc programować, kierować
275 VI, 7, | których potrzebuje Kościół, by w sposób bardziej konkretny
276 VI, 7, | strony Kongregacji misyjnej, by razem podejmować wielkie
277 VI, 7, | tychże Konferencji, tak by troska misyjna nie została
278 VII, 1, | duszpasterską wśród chorych, by pouczali ich o zbawczej
279 VII, 2, | gotowi są zgodzić się na to, by ich dziecko udało się na
280 VII, 2, | powołania. ~Młodych zaś proszę, by wsłuchiwali się w słowa
281 VII, 2, | wam nie zabraknie odwagi, by odpowiedzieć za Izajaszem:
282 VII, 3, | współuczestnictwo są niezbędne, by budować Kościół i świadczyć
283 VII, 4, | młodych, którzy udają się tam, by służyć i doświadczyć prawdziwego
284 VII, 4, | niewątpliwie dobrą okazję, by żyć wiarą i dawać jej świadectwo.
285 VII, 5, | których oni pracują. Trzeba, by do Kościołów młodych, które
286 VII, 5, | religii i misjo logii Trzeba, by przede wszystkim w seminariach
287 VII, 5, | troszcząc się również, by niektórzy kapłani czy też
288 VII, 6, | Pragnę wyrazić życzenie, by ta posługa ożywiania ducha
289 VII, 7, | stare, wezwane są do tego, by umieć dawać i otrzymywać
290 VII, 7, | kapłanów, zakonników, wiernych, by otwierali się na powszechność
291 VII, 7, | środkami, starajcie się, by została uznana wasza pełna
292 VIII, 1 | Świętemu: winniśmy przyzwolić, by On nas kształtował wewnętrznie
293 VIII, 1 | dziś trzeba modlić się, by Bóg dał nam odwagę do głoszenia
294 VIII, 1 | Ducha Świętego i pozwolić, by prowadził nas do całej prawdy (
295 VIII, 2, | Tego, który został posłany, by, ewangelizować Święty Paweł
296 VIII, 2, | Od misjonarza wymaga się, by gotów był „wyrzec się siebie
297 VIII, 2, | dóbr z własnego środowiska, by stał się bratem tych, do
298 VIII, 3, | Chrystusa, który przyszedł, „by rozproszone dzieci Boże
299 Zak, 0, | Matką Jezusa” (Dz 1, 14), by błagać o Ducha Świętego
300 Zak, 0, | bardziej niż Apostołowie, by Duch nas przemienił i prowadził. ~
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
301 I, | Metodego, skłaniają do tego, by ponownie dać wyraz pamięci
302 II, | nauczyciela takiego (...) który by w (naszym) własnym języku
303 III, | stanął przed nim i błagał go, by udał się w podróż i głosił
304 III, | nie mamy (nikogo), kto by nas ku prawdzie skierował
305 III, | stworzenia nowego alfabetu, by prawdy, które mieli głosić
306 V, | przedstawić w taki sposób, by mogła spotkać się ze szlachetnymi
307 V, | piękno. Zachęca raczej, by te wartości zostały zasymilowane
308 V, | zasymilowane i rozwijane: by wielkodusznie i z radością
309 VIII, | 28. Trzeba więc, by cały Kościół obchodził uroczyście
310 VIII, | który prosi Cię dzisiaj, by ludzie i narody, które dzięki
311 VIII, | wszystkich jej narodów; by mogła przezwyciężyć niezrozumienie
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
312 I, | ludzi, daje okazję do tego, by pogłębić nauczanie Encykliki,
313 III, | do przemian i odnowy, tak by ułatwić lub popierać prawdziwy
314 III, | i które czynią wysiłki, by osiągnąć własną tożsamość
315 III, | stwierdzić — i nie wydaje się, by było to przesadą — że funkcja
316 III, | takiej solidarności, która by ją podejmowała i przenosiła
317 IV, | pierwotnymi założeniami. Kto by chciał odstąpić od trudnego,
318 IV, | zwyciężyć grzech i sprawić, by służył on naszemu większemu
319 IV, | wszystkich chrześcijan, by wiernie stosowali ją w praktyce. ~
320 IV, | taki model rozwoju, który by nie szanował i nie popierał
321 IV, | prawo każdego ludu do tego, by „zasiadał przy stole wspólnej
322 IV, (62) | l.c., s. 280: „Chodzi o to, by zbudować społeczność ludzką,
323 V, | porządku religijnego można by dodać pewne uwagi szczegółowe,
324 V, | rodzaj analizy głównie po to, by ukazać, jaka jest prawdziwa
325 V, | czuje się powołany do tego, by stać u boku ubogich rzesz,
326 V, | stać u boku ubogich rzesz, by rozpoznawać słuszność ich
327 V, | sprawiedliwości. Dzisiaj można by z taką samą dokładnością
328 VI, | pracy czy zbyt słabych, by je wprowadzać w życie, są
329 VI, | formy współpracy, które by zmniejszyły ich zależność
330 VII, | mężczyzn i kobiet bez wyjątku, by w przekonaniu o powadze
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
331 Wprow, 0, | widoczne owoce: zachęca to, by iść dalej.~Jednakże oprócz
332 I, 1, | aktualizować je i szerzyć: by gromadzić wszystkich i wszystko
333 I, 1, | i wszystko w Chrystusie; by być dla wszystkich „nierozłącznym
334 I, 1, | tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże
335 I, 2, | widzialnym Kościołem Bożym, który by był naprawdę powszechny
336 I, 2, | wiernych Kościoła katolickiego, by rozeznając znaki czasu pilnie
337 I, 2, | pełnię. Nie chodzi o to, by zsumować ze sobą wszystkie
338 I, 3, | Wspólnoty pomagają sobie, by razem spojrzeć na siebie
339 I, 4, | samego życia wiary. Można by zatem zapytać: kto ma tego
340 I, 5, | Zdaje się, że i tutaj można by trafnie zastosować słowa
341 I, 6, | opinii i czynów, które by w świetle sprawiedliwości
342 I, 9, | Bez tej miłości nie można by stawić czoła obiektywnym
343 II, 1, | istnieje dziś tendencja, by nawet wyrażenie bracia odłączeni
344 II, 2, | przestrzeganie władz i obywateli, by nie wchodzili na drogę,
345 II, 6, | z Kościołem katolickim, by należycie wzięli pod uwagę
346 II, 6, | przed podziałem, a również by urobili sobie słuszny osąd
347 II, 9, | na to, w jakim Kościele by się znaleźli, są zawsze
348 II, 9, | wszystkie gromadziły się, by sprawować Eucharystię, stanowiącą
349 III, 1, | Przeciwnie, oznacza troskę o to, by nie zadowalał się on łatwymi
350 III, 3, | podjąć proces, który można by określić jako „dialog nawrócenia”
351 III, 5, | że Jezus poleca Piotrowi, by umacniał braci, ale zarazem
352 III, 5, | gdyby ktoś doznawał pokusy, by o nich zapomnieć w imię
353 III, 5, | gorąco do Ducha Świętego, by obdarzył nas swoim światłem
354 Adh, 0, | podjąć niezbędne kroki i by dzięki temu nasze wysiłki
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
355 Wprow, 1, | ustawicznie doznaje pokusy, by odwrócić wzrok od Boga żywego
356 Wprow, 1, | raczej jest dla niej bodźcem, by podjąć najboleśniejsze i
357 Wprow, 1, | miłości i miłosierdzia, by przemawiać nie tylko do
358 Wprow, 2, | kwestiach moralnych tylko po to, by „zachęcać sumienia” i „proponować
359 Wprow, 2, | że wydało się wskazane, by poprzedziło ją ogłoszenie
360 Wprow, 2, | chrześcijanie są powołani, by postępować teraz «w sposób
361 I, 1, | doskonalenia teologii moralnej, by jej prezentacja rzucała
362 I, 2, | pobożnym Izraelitą, wyrosłym - by tak rzec - w cieniu Bożego
363 I, 2, | odpowiedzi Jezusa, pozwalając, by On nas prowadził. Jezus
364 I, 3, | który jedynie jest godzien, by Go kochać „całym swoim sercem,
365 I, 3, | 1, 12), postępując tak, by każdy czyn odzwierciedlał
366 I, 4, | por. Wj 24), powołując go, by był Jego „własnością pośród
367 I, 4, | ludem świętym” (Wj 19, 5-6), by ukazywał blask Jego świętości
368 I, 4, | przyszedł On nie po to, by znieść Prawo, ale by je
369 I, 4, | to, by znieść Prawo, ale by je wypełnić. Podobnie jak
370 I, 4, | przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa,
371 I, 4, | obdarza człowieka mocą, by mógł świadczyć o Nim swoimi
372 I, 5, | dobry zaprasza młodzieńca, by wszedł na drogę doskonałości: „
373 I, 5, | okazuje się niezdolny, by o własnych siłach uczynić
374 I, 5, | zewnętrznym przymusem - by nie ograniczać się do wypełniania
375 I, 5, | wymaganego przez prawo, ale by żyć jego „pełnią”. Dopóki
376 I, 5, | moralnym na wzniosłe powołanie, by być „synami w Synu”. ~To
377 I, 6, | podejmuje tu inicjatywę i wzywa, by iść za Nim. Ta zachęta skierowana
378 I, 6, | 20. Jezus domaga się, by Go naśladować i iść za Nim
379 I, 6, | i do ludzi. Jezus żąda, by tę właśnie miłość naśladowali
380 I, 6, | Wzywając młodzieńca, by szedł za Nim drogą doskonałości,
381 I, 6, | doskonałości, Jezus żąda od niego, by doskonale wypełnił przykazanie
382 I, 6, | miłości, „Jego” przykazanie: by włączył się w Jego doświadczenie
383 I, 6, | całkowitego daru z siebie, by naśladował i sam przeżył
384 I, 6, | Chrystusie, jest powołany, by postępować według Ducha
385 I, 6, | postępować według Ducha i by przynosić w życiu Jego owoce (
386 I, 7, | a tym samym skłania go, by prosił o „życie w Duchu”
387 I, 7, | ale udziela także mocy, by „spełniać wymagania prawdy” (
388 I, 8, | szczególnego obowiązku, by wypowiedzieć się właśnie
389 I, 8, | kierunki myślenia i teorie; by w ten sposób podzielić się
390 II, 1, | Watykański II wezwał teologów, by szczególną troskę skierowali „
391 II, 2, | słuszny. Powstała tendencja, by przyznać sumieniu jednostki
392 II, 2, (59)| Certain Difficulties Felt by Anglicans in Catholic Teaching (
393 II, 3, | ludzki rozum. Nie można by w żaden sposób uznać Boga
394 II, 4, | natura ludzka, stworzona, by władać innymi stworzeniami,
395 II, 5, | Izrael został powołany, by przyjąć i wypełniać w życiu
396 II, 5, | a jednocześnie zachętę, by je poznawać, rozważać i
397 II, 5, | którego Bóg przeznacza ludzi, „by się stali na wzór obrazu
398 II, 6, | pojmowaną naturę ludzką można by rozpatrywać i traktować
399 II, 6, | pierwotny nakaz moralny, by miłować i szanować osobę
400 II, 6, | które są jej niezbędne, by mogła dążyć do swego celu. „
401 II, 7, | różnym kontekstom kulturowym, by zdolne były lepiej wyrażać
402 II, 7, | kontekście historycznym, by pozwalały prawidłowo rozumieć
403 II, 10, | do formacji sumienia, tak by stało się ono przedmiotem
404 II, 10, | sens ma zachęta Apostoła, by nie brać wzoru z tego świata,
405 II, 10, | prawdy o dobru człowieka, ale by — zwłaszcza w sprawach trudniejszych —
406 II, 11, | wykorzystuje swą wolność, by dokonywać świadomych wyborów
407 II, 13, | poszukiwał swego Stwórcy i by trwając przy Nim dochodził
408 II, 13, | tego konkretne czyny można by określić jako „słuszne”
409 II, 14, | jak intencji, to za mało, by orzec o moralnej jakości
410 II, 14, | spełniać jedynie z tą myślą, by podobać się Bogu” 129. ~ ~
411 II, 15, | sobie niezdatne do tego, by je przyporządkować Bogu
412 III | III. „By nie zniweczyć Chrystusowego
413 III, 1, | w formacji sumienia, tak by wydając sądy i kształtując
414 III, 1, | to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego
415 III, 1, | wobec władzy i daje moc, by przyjąć męczeństwo. Potwierdza
416 III, 2, | Istnieje zatem pilna potrzeba, by chrześcijanie ponownie odkryli
417 III, 2, | składa uczeń, powołany, by iść tą samą drogą: „Jeśli
418 III, 3, | zamknięto tego, który przyszedł, by dawać świadectwo o światłości
419 III, 3, | światłości i zasłużył sobie, by sama światłość, to jest
420 III, 4, | winien zawsze czuwać, by nie złamać trzciny nadłamanej
421 III, 6, | człowiek doznaje pokusy, by zniszczyć tę harmonię: „
422 III, 6, | znajduje źródło łaski i mocy, by zachowywać zawsze, nawet
423 III, 6, | patrzysz na mnie bezustannie, by stwardniała ta glina i by
424 III, 6, | by stwardniała ta glina i by moja moc płynęła z Twojego
425 III, 8, | nakazach i żąda od nich, by uważali je w sumieniu za
426 III, 8, | wypełniać swoją posługę tak, by dawać przykład lojalnej
427 III, 8, | który działa nieustannie, by uchronić ich zarówno przed
428 III, 8, | jedyne może dać im moc, by w prawie moralnym rozpoznali
429 III, 8, | takiego wychowywania wiernych, by byli zdolni do rozeznania
430 III, 8, | to znaczy domagać się, by zawsze szanowane było prawo
431 III, 8, | radykalizm, wzywając młodzieńca, by naśladował Jego ubóstwo
432 III, 8, | osobistego czuwania nad tym, by w naszych diecezjach nauczano „
433 III, 8, | to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego
434 Zak, 1, | przyszedł, aby potępić, ale by przebaczyć, by okazać miłosierdzie (
435 Zak, 1, | potępić, ale by przebaczyć, by okazać miłosierdzie (por.
436 Zak, 1, | niewoli grzechu i daje moc, by już więcej nie grzeszyć.
437 Zak, 1, | zawierzeniu Mu, na przyzwoleniu, by Jego łaska nas przekształcała,
438 Zak, 1, | łaska nas przekształcała, by odnowiło nas Jego Miłosierdzie
439 Zak, 1, | obowiązek czuwać nad tym, by praktyka naśladowania Chrystusa
440 Zak, 1, | się w sposób organiczny, by nic nie fałszowało ani nie
441 Zak, 1, | przyczyny nie zgadza się, by grzeszny człowiek był oszukiwany
442 Zak, 1, | miłosierdzie” (Ef 2, 4),~by z własnej woli spełniał
|