1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10500 | 10501-10934
(...) Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
9001 I, 2, | danego istnieją „łącznie i w całej pełni” w Kościele
9002 I, 2, | pełnej komunii w prawdzie i miłości.~ ~
9003 I, 3 | Odnowa i nawrócenie~
9004 I, 3, | mesjańskie „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże”
9005 I, 3, | zachęta „nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk
9006 I, 3, | zarówno osobistego, jak i wspólnotowego. Dążenie każdej
9007 I, 3, | radykalnie na Ewangelię i nie tracąc nigdy z oczu
9008 I, 3, | nieumiejętności przebaczenia, pychy i antyewangelicznego, nieprzejednanego
9009 I, 3, | pomiędzy odnową, nawróceniem i reformą. Sobór stwierdza: „
9010 I, 3, | rozpatrywany jako ziemska i ludzka instytucja, wciąż
9011 I, 3, | porę odnowić w rzetelny i właściwy sposób to, co nie
9012 I, 3, | w danych okolicznościach i czasie było przestrzegane” 23.
9013 I, 3, | często o tych potrzebach i perspektywach, jak na przykład
9014 I, 3, | ewangelizacyjnego świętych Cyryla i Metodego26. Nieco później
9015 I, 3, | sprawie realizacji zasad i norm dotyczących ekumenizmu,
9016 I, 3, | dokumenty Komisji Wiara i Ustrój28 oraz deklaracje
9017 I, 3, | dla ruchu ekumenicznego i dla nawrócenia, do jakiego
9018 I, 3, | jakie już się dokonały i budzą nadzieję, ponieważ
9019 I, 3, | które należy kontynuować i pogłębiać.~Wzrost komunii,
9020 I, 3, | najbardziej charakterystycznych i najważniejszych cech ekumenizmu.
9021 I, 3, | sobie w świetle Ewangelii i wielkiej Tradycji. Dobrze
9022 I, 3, (28) | Limy: Chrzest, Eucharystia i Posługiwanie duchowe (styczeń
9023 I, 3, (28) | Ench. Oecum. 1, 1392-1446 i Dokument n. 153 „Wiara i
9024 I, 3, (28) | i Dokument n. 153 „Wiara i Ustrój” Confessing the „
9025 I, 3, | Patriarchą Konstantynopola i wykonując wraz z nim konkretny
9026 I, 3, | wykonując wraz z nim konkretny i niezwykle doniosły gest,
9027 I, 3, | pogrążył w zapomnieniu” i „wymazał z pamięci i z życia
9028 I, 3, | zapomnieniu” i „wymazał z pamięci i z życia Kościoła” dawne
9029 I, 3, | Soboru Watykańskiego II30, i że za pośrednictwem tej
9030 I, 3, | pośrednictwem tej instytucji opinie i oceny innych Wspólnot chrześcijańskich
9031 I, 3, | Kościele, o naturze ekumenizmu i o wolności religijnej.~ ~
9032 I, 3, (30) | c. III, a. 7, par. 2, I: AAS 54 (1962), 614; por.
9033 I, 4, | który jest drogą, prawdą i życiem (por. J 14, 6), któż
9034 I, 4, | sprawach dotyczących Boga i Jego Kościoła” 33, oraz
9035 I, 4, | przypomniałem, że Cyryl i Metody z tego właśnie powodu
9036 I, 4, | przełożenia idei biblijnych i pojęć greckiej teologii
9037 I, 4, | doświadczeń historycznych i tradycji myślowej. Pragnęli, „
9038 I, 4, | właściwej dla danej kultury i dzięki temu dostępne dla
9039 I, 4, | wyższości języka greckiego i kultury bizantyjskiej, ani
9040 I, 4, | byście przyjęli Jego słowa i Jego wartości, pozostając
9041 I, 4, | ekumeniczne znaczenie” 39. I to nie tylko odnowa sposobu
9042 I, 4, | Kościół, zarówno wierni, jak i ich pasterze, każdy wedle
9043 I, 4, | badaniach teologicznych i historycznych” 40.~
9044 I, 4, | organiczny do całości jego życia i działania i w konsekwencji
9045 I, 4, | całości jego życia i działania i w konsekwencji winien tę
9046 I, 4, | winien tę całość przenikać i z niej wyrastać jak owoc
9047 I, 4, | wyrastać jak owoc ze zdrowego i kwitnącego drzewa, które
9048 I, 4, | wierzył w jedność Kościoła i tak patrzył w stronę jedności
9049 I, 4, | zespoleni z Ojcem, Słowem i Duchem, tym głębiej i łatwiej
9050 I, 4, | Słowem i Duchem, tym głębiej i łatwiej potrafią pomnażać
9051 I, 5, | 21. „To nawrócenie serca i świętość życia łącznie z
9052 I, 5, | życia łącznie z publicznymi i prywatnymi modlitwami o
9053 I, 5, | się równocześnie do Boga i do braci: do wszystkich
9054 I, 5, | Miłość tworzy komunię osób i Wspólnot. Jeśli się miłujemy,
9055 I, 5, | się pogłębić naszą komunię i czynić ją coraz doskonalszą.
9056 I, 5, | jest jednością Ojca, Syna i Ducha Świętego — aby z tego
9057 I, 5, | komunii pomiędzy ludźmi i Wspólnotami lub odtwarzania
9058 I, 5, | się sama z siebie wyrazem i potwierdzeniem jedności.
9059 I, 5, | Chrystus. On jest „wczoraj i dziś, ten sam także na wieki!” (
9060 I, 5, | modli się „w nas”, „z nami” i „za nas”. On przewodzi sam
9061 I, 5, | Pocieszycielu, którego przyobiecał i dał Kościołowi, kiedy go
9062 I, 5, | spotykali coraz częściej i coraz wytrwałej modlili
9063 I, 5, | odwagę podjąć całą bolesną i ludzką rzeczywistość podziałów,
9064 I, 5, | ponad wszystkimi słabościami i ograniczeniami ludzkimi.~
9065 I, 5, | 23. I wreszcie, taka wspólnota
9066 I, 5, | warunkuje nowe widzenie Kościoła i chrześcijaństwa. Nie należy
9067 I, 5, | świadectwo Jego posłannictwu i aby świat uwierzył, że Ojciec
9068 I, 5, | słuchali orędzia zbawienia, i stanowiła dla nich przeszkodę
9069 I, 5, | samych swoich początkach i jakiej my szczerze poszukujemy.
9070 I, 5, | chrześcijańskiemu posłannictwu i jego wiarygodności. Dlatego
9071 I, 5, | Bardzo upowszechniła się i utrwaliła tradycja Tygodnia
9072 I, 5, | Zesłania Ducha Świętego. Ale i poza nim wiele jest w ciągu
9073 I, 5, | na różnych kontynentach i w różnych krajach współczesnej
9074 I, 5, | miejsce spotkanie ekumeniczne i wspólna modlitwa braci szukających
9075 I, 5, | szukających jedności w Chrystusie i Jego Kościele. Ze szczególnym
9076 I, 5, | latach wspólnego dziedzictwa i o smutnych latach podziału,
9077 I, 5, | modlitw w krajach Skandynawii i Europy Północnej (1-10 czerwca
9078 I, 5, | czerwca 1989), w obu Amerykach i w Afryce czy też w siedzibie
9079 I, 5, | wspólnoty w jednej wierze i w jednej komunii eucharystycznej,
9080 I, 5, | eucharystycznej, wyrażonej w kulcie i we wspólnym życiu w Chrystusie” 47.
9081 I, 5, | Brata, Patriarchy Dimitriosa I (6 grudnia 1987)? Przy tej
9082 I, 5, | nich miało swoją własną i szczególną wymowę; każde
9083 I, 5, | przedstawicieli innych Kościołów i Wspólnot kościelnych złożyło
9084 I, 5, | czemu mogłem publicznie i prywatnie modlić się z nimi.
9085 I, 5, | ekumenicznego Dimitriosa I. Chciałbym teraz przypomnieć
9086 I, 5, | Arcybiskupami — prymasami Szwecji i Finlandii — z okazji sześćsetlecia
9087 I, 5, | Nie ma już żadnego ważnego i doniosłego wydarzenia, któremu
9088 I, 5, | towarzyszyłaby wzajemna obecność i modlitwa chrześcijan. Nie
9089 I, 5, | naprawdę ujął nas za rękę i prowadzi nas. Te spotkania
9090 I, 5, | prowadzi nas. Te spotkania i modlitwy zapisały już całe
9091 I, 5, | winniśmy nieustannie przeglądać i na nowo odczytywać, aby
9092 I, 5, | czerpać z niej natchnienie i nadzieję.~
9093 I, 5, | przemawia jako Jednorodzony i współistotny Syn. A zarazem: „
9094 I, 5, | człowieczeństwa każdego i wszystkich.~To wszystko
9095 I, 5, | ekumeniczna”, modlitwa braci i sióstr. Właśnie dlatego,
9096 I, 5, | przyszłość swego zjednoczenia i komunii. Zdaje się, że i
9097 I, 5, | i komunii. Zdaje się, że i tutaj można by trafnie zastosować
9098 I, 5, | wszyscy byli jedno (...) jako i My jedno jesteśmy» (J 17,
9099 I, 5, | Bożych zespolonych w prawdzie i miłości” 48.~Ta wewnętrzna
9100 I, 5, | jedności, rodzi się z modlitwy i przez modlitwę dojrzewa: „
9101 I, 5, | zaparcia się samego siebie i z nieskrępowanego wylania
9102 I, 5, | wylania miłości rodzą się i dojrzewają pragnienia jedności.
9103 I, 5, | prawdziwego umartwienia, pokory i łagodności w posłudze, ducha
9104 I, 5, | chrześcijanami. W tym wewnętrznym i osobistym dialogu, jaki
9105 I, 5, | poświęciła życie medytacji i modlitwie, skupionej wokół
9106 I, 5, | rozdziału 17 Ewangelii św. Jana i ofiarowała je w intencji
9107 I, 5, | każdej modlitwy: całkowita i bezwarunkowa ofiara z własnego
9108 I, 5, | wzorem dla wszystkich, zawsze i na każdym miejscu.~ ~
9109 I, 5, (50) | Couturiera - potrzebę modlitwy i ofiar duchowych w intencji
9110 I, 6, | duszę” ekumenicznej odnowy i dążenia do jedności, to
9111 I, 6, | niej też zakorzenia się i z niej czerpie moc to wszystko,
9112 I, 6, | odpowiada naturze osoby i jej godności. Stanowisko
9113 I, 6, | chciał dla niego samego” i dlatego „nie może odnaleźć
9114 I, 6, | odnajdujemy też w doktrynie i praktyce ekumenicznej Soboru.
9115 I, 6, | celem usunięcia słów, opinii i czynów, które by w świetle
9116 I, 6, | świetle sprawiedliwości i prawdy nie odpowiadały rzeczywistemu
9117 I, 6, | strony Kościoła katolickiego i mówi o kryteriach, jakimi
9118 I, 6, | przystępujących do dialogu i to one czynią go możliwym
9119 I, 6, | obserwatorów różnych Kościołów i Wspólnot kościelnych, ich
9120 I, 6, | wydarzeniu, wielorakie spotkania i wspólne modlitwy, które
9121 I, 6, | Przedstawiciele innych Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich
9122 I, 7, | szerzenie ekumenicznego ducha i działalności ekumenicznej,
9123 I, 7, | Konferencje Episkopatów i przez Synody katolickich
9124 I, 7, | Wschodnich. Analogiczne i właściwe struktury działają
9125 I, 7, | świadectwem konkretnego i powszechnego zaangażowania
9126 I, 7, | głębiej naukę swej Wspólnoty i podaje przejrzyście jej
9127 I, 7, | godnością osoby ludzkiej i z jej naturą społeczną,
9128 I, 7, | nauczania, przez wymianę myśli i dialog, przez co jedni drugim
9129 I, 7, | doktryny oraz życia jednej i drugiej Wspólnoty i bardziej
9130 I, 7, | jednej i drugiej Wspólnoty i bardziej bezstronną ocenę;
9131 I, 7, | sumienie chrześcijańskie i gromadzą się, gdzie tylko
9132 I, 7, | Chrystusa co do Kościoła i jak należy biorą się rzetelnie
9133 I, 7, | rzetelnie do dzieła odnowy i reformy” 58.~ ~
9134 I, 8, | zarazem poddaje sumienia i czyny chrześcijan — rozdzielonych
9135 I, 8, | modlitwie o jedność. Modlitwa i dialog wzajemnie się umacniają.
9136 I, 8, | wzajemnie się umacniają. Głębsza i bardziej świadoma modlitwa
9137 I, 8, | większej dojrzałości wspólnej i wzajemnej modlitwy dzięki
9138 I, 8, | samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli
9139 I, 8, | grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je
9140 I, 8, | sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej
9141 I, 8, | zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki” (
9142 I, 8, | przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz
9143 I, 8, | to — wśród nich — również i wszystkie grzechy przeciwko
9144 I, 8, | zgrzeszyliśmy przeciw jedności i przekonanie, że potrzebujemy
9145 I, 8, | potrzebujemy nawrócenia. Zgładzone i przezwyciężone muszą być
9146 I, 8, | grzechu, które przyczyniły się i nadal mogą się przyczyniać
9147 I, 8, | przyczyniać do podziału i do jego utrwalenia.~
9148 I, 8, | się „dialogiem nawrócenia” i jako taki również autentycznym „
9149 I, 8, | Dialog przechodzi także i przede wszystkim w wymiar
9150 I, 8, | który jako Odkupiciel świata i Pan dziejów jest naszym
9151 I, 8, | dialogu polega na wspólnym i wzajemnym uznaniu naszej
9152 I, 9, | nastawieniem pełnym miłości i pokory” 61.~Umiłowanie prawdy
9153 I, 9, | kulturowym, psychologicznym i społecznym, jakie się napotyka
9154 I, 9, | tym wymiarem wewnętrznym i osobowym musi się zawsze
9155 I, 9, | zawsze łączyć duch miłości i pokory. Miłości do rozmówcy
9156 I, 9, | pokory. Miłości do rozmówcy i pokory wobec prawdy, którą
9157 I, 9, | prawdy, którą się odkrywa i która może się domagać zmiany
9158 I, 9, | domagać zmiany poglądów i postaw.~Co się tyczy studium
9159 I, 9, | Zaleca zarazem, aby sposób i metoda wyrażania wiary katolickiej
9160 I, 9, | świadectwa o własnej wierze i wyjaśnianie doktryny w sposób
9161 I, 9, | sposób poprawny, uczciwy i zrozumiały, który zarazem
9162 I, 9, | uwzględnia kategorie myślowe i konkretne doświadczenie
9163 I, 9, | wszystkich do głębszego poznania i jaśniejszego ukazania niedościgłych
9164 I, 9, | doktryna różnych Kościołów i Wspólnot kościelnych; ma
9165 I, 9, | przez moich Poprzedników i przeze mnie wspólnie z Patriarchami
9166 I, 9, | którejkolwiek konkretnej epoki i mogą być wyrażone także
9167 I, 9, | głoszenia prawdy objawionej i nadal się nadają do przekazywania
9168 I, 9, | wzajemnego rozumienia się i wyjaśniania własnych poglądów,
9169 I, 9, | nieoczekiwanych odkryć. Polemiki i nieprzejednane spory sprawiły,
9170 I, 9, | przezwyciężyć jej wizje cząstkowe i odrzucić fałszywe interpretacje.~
9171 I, 9, | nakazów własnego sumienia i sumienia bliźniego, z głęboką
9172 I, 9, | bliźniego, z głęboką pokorą i umiłowaniem prawdy. Przy
9173 I, 9, | odniesienia: Pismo Święte i wielka Tradycja Kościoła.
9174 I, 10, | poznanie się, wspólna modlitwa i dialog. Przewidują one i
9175 I, 10, | i dialog. Przewidują one i domagają się podjęcia, już
9176 I, 10, | które ich wzajem łączy i w pełniejszym świetle stawia
9177 I, 10, (66) | chrystologiczna Kościoła Katolickiego i Asyryjskiego Kościoła Wschodu:
9178 I, 10, | nawzajem lepiej się poznać i wyżej cenić oraz utorować
9179 I, 10, | chrześcijańskiego świadectwa i staje się narzędziem ewangelizacji,
9180 I, 10, | przynosząc korzyść jednym i drugim.~ ~
9181 II, 1, | przyobiecanemu Apostołom i Kościołowi przez Chrystusa
9182 II, 1, | chrześcijan na tak wielką skalę i w tak rozległym zakresie.
9183 II, 1, | Górze, widzą w nich braci i siostry. Z drugiej strony
9184 II, 1, | mimo rozłamów historycznych i kanonicznych. Mówi się o „
9185 II, 1, | sprawie realizacji zasad i norm dotyczących ekumenizmu
9186 II, 1, | chrześcijanie, jako „Kościoły i Wspólnoty kościelne nie
9187 II, 1, | podczas ekumenicznych spotkań i celebracji, które odbyły
9188 II, 1, | z uznania jednego Chrztu i z płynącego stąd wymogu,
9189 II, 1, | sprawie realizacji zasad i norm dotyczących ekumenizmu
9190 II, 1, | że pożądane jest wzajemne i oficjalne uznanie Chrztów70.
9191 II, 1, (71) | Por. KOMISJA „WIARA I USTRÓJ” EKUMENICZNEJ RADY
9192 II, 1, (71) | KOŚCIOŁÓW, Chrzest, Eucharystia i Posługiwanie duchowe (styczeń
9193 II, 2, | Bożej; przestrzeganie władz i obywateli, by nie wchodzili
9194 II, 2, | człowieka. Jest oczywiste — i dowodzi tego doświadczenie —
9195 II, 2, | w nim szacunek dla praw i potrzeb wszystkich, zwłaszcza
9196 II, 2, | zwłaszcza ubogich, poniżonych i bezbronnych. W Encyklice
9197 II, 2, | przestanę tego podkreślać i będę popierał każdy wysiłek
9198 II, 2, | naszych braci chrześcijan” 73 i dziękowałem również Bogu „
9199 II, 2, | dokonał On w innych Kościołach i Wspólnotach kościelnych
9200 II, 2, | Wspólnotach kościelnych i za ich pośrednictwem”, a
9201 II, 2, (73) | Przemówienie do Kardynałów i Kurii Rzymskiej (28 czerwca
9202 II, 2, | stwierdzam z zadowoleniem, że i tak już rozległa sieć ekumenicznej
9203 II, 2, (74) | Przemówienie do Kardynałów i Kurii Rzymskiej (28 czerwca
9204 II, 3 | dziedzinie Słowa Bożego i liturgicznego kultu~
9205 II, 3, | niezawodne oparcie dla modlitwy i działalności duszpasterskiej
9206 II, 3, (75) | POPIERANIA JEDNOŚCI CHRZEŚCIJAN I KOMITET WYKONAWCZY ZWIĄZKU
9207 II, 3, (75) | 1, 319-331, przejrzany i zaktualizowany w Dokumencie
9208 II, 3, | jedynie przy rzadkich okazjach i przyjęły zwyczaj odprawiania
9209 II, 3, (76) | Por. KOMISJA „WIARA I USTRÓJ” EKUMENICZNEJ RADY
9210 II, 3, (76) | KOŚCIOŁÓW, Chrzest, Eucharystia i Posługiwanie duchowe (styczeń
9211 II, 3, | sposób znaczenie liturgii i znaków liturgicznych (wizerunków,
9212 II, 3, | duchowni, studium historii i znaczenia liturgii zaczyna
9213 II, 3, | jedyną Eucharystię Chrystusa i to pragnienie już staje
9214 II, 3, | się wspólnym uwielbieniem i wspólną modlitwą błagalną.
9215 II, 3, | Razem zwracamy się do Ojca i czynimy to coraz bardziej „
9216 II, 3, (77) | 1991 r. oraz Komisji „Wiara i Ustrój” w Santiago de Compostela
9217 II, 3, | Sakramentu Eucharystii, Pokuty i Namaszczenia chorych innym
9218 II, 3, | dobrowolnie o nie proszą i przejawiają wiarę, jaką
9219 II, 3, | określonych przypadkach i szczególnych okolicznościach —
9220 II, 3, (78) | Unitatis redintegratio, 8 i 15; Kodeks Prawa Kanonicznego,
9221 II, 3, (78) | 131, l.c., 1088-1089; 123 i 132, l.c., 1087. 1089. ~
9222 II, 4, | muszą z radością uznać i ocenić dobra naprawdę chrześcijańskie
9223 II, 4, | braci odłączonych. Słuszną i zbawienną jest rzeczą uznać
9224 II, 4, | uznać Chrystusowe bogactwa i cnotliwe postępowanie w
9225 II, 4, | jest zawsze podziwu godny i należy Go w nich podziwiać” 79.~
9226 II, 4, | należą do innych Kościołów i Wspólnot kościelnych. Dzięki
9227 II, 4, | szczeblach, między pasterzami i między członkami Wspólnot,
9228 II, 4, | chrześcijanie dają o Bogu i o Chrystusie. Wyłonił się
9229 II, 4, | ekumenicznego doświadczenia i zarazem wyzwanie wobec naszej
9230 II, 4, | aż do przelania krwi”? I czy nie ogarnia ono różnych
9231 II, 4, | ogarnia ono różnych Kościołów i Wspólnot biorących swe imię
9232 II, 4, | Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego?~Takie
9233 II, 4, | samą tajemnicę Chrystusa i Kościoła” 80. Dialog ekumeniczny,
9234 II, 4, | drogę wiodącą do prawdziwej i pełnej komunii.~ ~
9235 II, 5, | kontaktów między chrześcijanami i prowadzonego przez nich
9236 II, 5, | wzrost komunii. Kontakty te i dialog pozwoliły chrześcijanom
9237 II, 5, | potężną siłą poruszającą i wskazującą kierunek.~Konstytucja
9238 II, 5, | się w innych Kościołach i Wspólnotach kościelnych81.
9239 II, 5, | obecność w tych Kościołach i Wspólnotach ma charakter
9240 II, 6, | przedstawicielami Kościołów i Wspólnot kościelnych Zachodu,
9241 II, 6, | strony spojrzał bezstronnie i z głęboką miłością na Kościoły
9242 II, 6, | ich eklezjalny charakter i na obiektywne więzi jedności,
9243 II, 6, | poszczególnych Kościołach buduje się i rozrasta Kościół Boży”,
9244 II, 6, | rozrasta Kościół Boży”, i dodaje, iż w konsekwencji „
9245 II, 6, | apostolskiej, kapłaństwo i Eucharystię, dzięki którym
9246 II, 6, | wielka tradycja liturgiczna i duchowa Kościołów Wschodu,
9247 II, 6, | przez nie od samego początku i usankcjonowane przez Ojców
9248 II, 6, | przeciwnie — przysparza mu chwały i przyczynia się znacznie
9249 II, 6, | dialog na istniejącej komunii i zwraca uwagę właśnie na
9250 II, 6, | specjalne warunki powstania i rozwoju Kościołów Wschodnich
9251 II, 6, | poprzez dialog miłości, jak i na polu dyskusji doktrynalnej,
9252 II, 6, | sposób proces był powolny i wymagał wysiłku, ale zarazem
9253 II, 6, | źródłem wielkiej radości i satysfakcji, ponieważ pozwolił
9254 II, 7, | przez Papieży Jana XXIII i Pawła VI, a z drugiej przez
9255 II, 7, | ekumenicznego Patriarchę Atenagorasa i jego następców. Historycznym
9256 II, 7, | zostało usunięte z pamięci i z życia Kościoła” 84 wspomnienie
9257 II, 7, | symbolem schizmy między Rzymem i Konstantynopolem. To wydarzenie
9258 II, 7, | wzajemnym przebaczeniem i postanowieniem solidarnego
9259 II, 7, | fakt spotkanie Pawła VI i Patriarchy Atenagorasa I
9260 II, 7, | i Patriarchy Atenagorasa I w Jerozolimie podczas pielgrzymki
9261 II, 7, | śmierci Papieża Pawła VI i krótkim pontyfikacie Jana
9262 II, 7, | pontyfikacie Jana Pawła I została mi powierzona misja
9263 II, 7, | ekumenicznym Dimitriosem I, który przejął tymczasem
9264 II, 7, | między nimi służy życiu i żywotności tych siostrzanych
9265 II, 7, | powitałem go serdecznie i uroczyście, w sposób należny
9266 II, 7, | Świętych Apostołów Piotra i Pawła gościmy w Rzymie delegację
9267 II, 7, (84) | Deklaracja Papieża Pawła VI i Patriarchy Konstantynopola
9268 II, 7, (84) | Konstantynopola Atenagorasa I (7 grudnia 1965): Tomos
9269 II, 7, | bezpośrednią wymianę informacji i opinii, co służy braterskiemu
9270 II, 7, | przyzwyczaja nas do współistnienia i skłania do wspólnego przyjęcia,
9271 II, 7, | mają szczególne znaczenie i wymowę ekumeniczną w stosunkach
9272 II, 7, | stosunkach pomiędzy Wschodem i Zachodem. Pierwszym jest
9273 II, 7, | ewangelizacyjnego dzieła świętych Cyryla i Metodego. Jubileusz ten
9274 II, 7, | tej dwoistości kościelnej i kulturalnej, jaka pozostaje
9275 II, 7, | zatem przypomnieć, że Cyryl i Metody wyszli z kręgu Kościoła
9276 II, 7, | nadzieje. W świętych Cyrylu i Metodym Europa odnajduje
9277 II, 7, | święci, którym Kościoły i narody zawierzają swoją
9278 II, 7, | jubileuszowych uroczystościach i starała się uwydatnić, że
9279 II, 7, | europejskiego Wschodu, ale także i ludy żyjące za Uralem aż
9280 II, 7, | ewangelizacja zatacza szersze kręgi i coraz rozleglejsze obszary,
9281 II, 7, | kiedy Kościół na Wschodzie i na Zachodzie pozostawał
9282 II, 7, | poświęconej świętym Cyrylowi i Metodemu oraz w Liście Apostolskim
9283 II, 8, | skupiał się wokół Piotra i Jedenastu (por. Dz 2, 14).
9284 II, 8, | Struktury Kościoła na Wschodzie i na Zachodzie kształtowały
9285 II, 8, | bratnich we wspólnocie wiary i miłości, które powinny ujawniać
9286 II, 8, | przeszkodę natury kanonicznej i psychologicznej i stało
9287 II, 8, | kanonicznej i psychologicznej i stało się ważnym krokiem
9288 II, 8, | Kościoła obfitymi owocami łaski i wzrostu. Niestety jednak,
9289 II, 8, | siebie Kościołów Zachodu i Wschodu pozbawiło je tego
9290 II, 8, | jakim są wzajemne dary i pomoc. Trzeba podjąć ogromny
9291 II, 8, | woli, pokornej modlitwy i wytrwałej współpracy, która
9292 II, 8, | Jakże stosowne jest dla nas i jak aktualne jego apostolskie
9293 II, 8, | apostolskiej kapłaństwo i Eucharystia łączą nas jeszcze
9294 II, 8, | wzięło początek tradycyjne i jakże piękne miano «Kościołów
9295 II, 8, | długim okresie podziału i wzajemnego niezrozumienia,
9296 II, 8, | takiej właśnie rzeczywistości i do niej musimy się odwoływać.~
9297 II, 8, | liturgii, duchowej tradycji i porządku prawnego” 90.~Częścią
9298 II, 8, | chrześcijanin może oddać bratu, i podejmując następnie liczne
9299 II, 8, | inne formy posługi duchowej i materialnej. Można nawet
9300 II, 8, | monastycyzm był w starożytności — i wielekroć również w późniejszych
9301 II, 8, | upodabnia Kościoły na Wschodzie i na Zachodzie. W zgodzie
9302 II, 8, | znajdują stosowniejsze ujęcie i lepsze naświetlenie u jednych
9303 II, 8, | konkretnym życiu wiernych i przyczynić się do szerzenia
9304 II, 8, | braci wschodnich, można i powinno się wziąć pod uwagę
9305 II, 8, | przynagla konieczność zbawienia i dobro dusz. Dlatego Kościół
9306 II, 8, | okoliczności czasu, miejsca i osób, nieraz stosował i
9307 II, 8, | i osób, nieraz stosował i stosuje łagodniejszy sposób
9308 II, 8, | wszystkim środki zbawienia i świadectwo miłości między
9309 II, 8, | uczestnictwo w sakramentach i innych czynnościach i rzeczach
9310 II, 8, | sakramentach i innych czynnościach i rzeczach świętych” 94.~Taka
9311 II, 8, | Taka orientacja teologiczna i duszpasterska, poparta doświadczeniem
9312 II, 8, | Kanonicznego95. Została też jasno i jednoznacznie przedstawiona
9313 II, 8, | sprawie realizacji zasad i norm dotyczących ekumenizmu96.~
9314 II, 8, (95) | Kanonicznego, kan. 844, §§ 2 i 3; Kodeks Kanonów Kościołów
9315 II, 8, (95) | Wschodnich, kan. 671, §§ 2 i 3. ~
9316 II, 8, | wiernych o tej jakże trudnej i delikatnej sprawie, tak
9317 II, 8, | kulcie liturgicznym, jak i istnienia różnych norm (
9318 II, 9, | oparta na jedności wiary i nawiązująca do wspólnego
9319 II, 9, | wspólnego doświadczenia i tradycji starożytnego Kościoła,
9320 II, 9, | Dzięki pozytywnej postawie i oparciu się na tym, co nas
9321 II, 9, | poczynić znaczne postępy i zdołała wyrazić — jak stwierdziłem
9322 II, 9, | Świątobliwością Dymitriosem I, Patriarchą ekumenicznym — „
9323 II, 9, | to co Kościół katolicki i Kościół prawosławny już
9324 II, 9, | Komisja mogła też stwierdzić i oświadczyć, że „w naszych
9325 II, 9, | znaczenie dla uświęcenia i jedności Ludu Bożego” 98.
9326 II, 9, (97) | Deklaracja Papieża Jana Pawła II i Patriarchy ekumenicznego
9327 II, 9, (97) | ekumenicznego Dimitriosa I (7 grudnia 1987): AAS 80 (
9328 II, 9, | która pozwala katolikom i prawosławnym już od tej
9329 II, 9, | tej chwili dawać wierne i zgodne świadectwo wobec
9330 II, 9, | imię Pańskie było głoszone i otoczone chwałą.~
9331 II, 9, | napięcia między katolikami i prawosławnymi. Komisja stworzyła
9332 II, 9, | dialog prawdy, ożywiany i podtrzymywany przez dialog
9333 II, 9, | posiadania własnej organizacji i prowadzenia apostolatu,
9334 II, 9, | Kościołów w dialog miłości i w dialog teologiczny umocni
9335 II, 9, | umocni nie tylko prawdziwy i braterski wzajemny szacunek
9336 II, 9, | szacunek między prawosławnymi i katolikami, żyjącymi na
9337 II, 9, | ta cała spuścizna duchowa i liturgiczna, obyczajowa
9338 II, 9, | liturgiczna, obyczajowa i teologiczna przynależy w
9339 II, 9, | tradycjach do pełnej katolickości i apostolskości Kościoła” 100.
9340 II, 9, (99) | kontaktów między katolikami i prawosławnymi w nowej sytuacji
9341 II, 9, (99) | sytuacji Europy Środkowej i Wschodniej (31 maja 1991),
9342 II, 9, | konstruktywnie w dialogu miłości i w dialogu teologicznym,
9343 II, 9, | na szczeblu lokalnym, jak i powszechnym, przyczyniając
9344 II, 9, | do wzajemnego zrozumienia i włączając się w dynamiczne
9345 II, 9, | komunii między Wschodem i Zachodem. W dążeniu tym
9346 II, 9, | przedziwnej różnorodności języków i głosów, pochwała jedynego
9347 II, 9, | Eucharystię, stanowiącą serce i wzorzec wspólnoty; nie tylko
9348 II, 9, | którym różnorodne posługi i służby są sprawowane pod
9349 II, 9, | Kościół katolicki wykonać i które stoi także przed Kościołem
9350 II, 9, | podtrzymywanego światłem i mocą Ducha Świętego.~ ~
9351 II, 10, | działając różnymi metodami i w różnych okresach, nawiązał
9352 II, 10, | dogmatyczne Soborów Efeskiego i Chalcedońskiego. Wszystkie
9353 II, 10, | często we wrogim środowisku i w tragicznych okolicznościach,
9354 II, 10, | politycznych, społecznych i kulturowych. Co się zaś
9355 II, 10, | Chrystusa, prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka. Niezapomniany
9356 II, 10, | Świątobliwością Shenoudą III, Papieżem i Patriarchą koptyjsko-prawosławnym103
9357 II, 10, (103) | Deklaracja Papieża Pawła VI i Jego Świątobliwości Shenouda
9358 II, 10, (103) | III, Papieża Aleksandrii i Patriarchy Stolicy Św. Marka (
9359 II, 10, | chrystologiczne porozumienie i wyciągnąć z niego konsekwencje,
9360 II, 10, (104) | Deklaracja Papieża Pawła VI i Jego Świątobliwości Mar
9361 II, 10, (104) | Kościoła Antiochii Syryjskiej i całego Wschodu (27 października
9362 II, 10, | Antiochii Mar Ignazio Zakka I Iwasem106.~Wraz z czcigodnym
9363 II, 10, | tych samych sakramentach i w tej samej posłudze, zakorzenionej
9364 II, 10, (106) | Deklaracja Papieża Jana Pawła II i Jego Świątobliwości Moran
9365 II, 10, (106) | Moran Mar Ignazio Zakka I Iwasa, Patriarchy Syryjsko-Prawosławnego
9366 II, 10, (106) | Syryjsko-Prawosławnego Antiochii i całego Wschodu (23 czerwca
9367 II, 10, (108) | chrystologiczna Kościoła Katolickiego i Asyryjskiego Kościoła Wschodu:
9368 II, 10, | poszukiwań teologicznych i braterskiego dialogu. Ale
9369 II, 10, | że idziemy właściwą drogą i że można mieć uzasadnioną
9370 II, 11 | Dialog z innymi Kościołami i Wspólnotami Kościelnymi
9371 II, 11, | również relacje z Kościołami i Wspólnotami kościelnymi
9372 II, 11, | chrześcijańskiego braterstwa i dialogu, Sobór umieszcza
9373 II, 11, | historyczno-psychologicznym i drugiej o charakterze teologiczno-doktrynalnym.
9374 II, 11, | Dekret stwierdza: „Kościoły i Wspólnoty kościelne, które
9375 II, 11, | katolickim szczególny związek i powinowactwo, ponieważ lud
9376 II, 11, | że między tymi Kościołami i Wspólnotami a Kościołem
9377 II, 11, | socjologicznym, psychologicznym i kulturowym, lecz głównie
9378 II, 11, | rozwojem Kościoła katolickiego i Kościołów oraz Wspólnot
9379 II, 11, | wzajemnego przenikania się i uzupełniania.~Ruch ekumeniczny
9380 II, 11, | właśnie w kręgu Kościołów i Wspólnot reformowanych.
9381 II, 11, | reformowanych. W tym samym czasie — i to już w styczniu 1920 r. —
9382 II, 11, | jedynego Pana, Odkupiciela i Nauczyciela, przemawia w
9383 II, 11, | wszystkich, tak na Wschodzie, jak i na Zachodzie. Staje się
9384 II, 11, | każe nam odrzucić podziały i odnaleźć na nowo jedność;
9385 II, 11, | poreformacyjnego”, ponieważ „Kościoły i Wspólnoty kościelne różnią
9386 II, 11, | znacznie nie tylko od nas, ale i między sobą”, i to zarówno „
9387 II, 11, | nas, ale i między sobą”, i to zarówno „pochodzeniem,
9388 II, 11, | pochodzeniem, doktryną i życiem duchowym” 111 Prócz
9389 II, 11, | umocnił się ruch ekumeniczny i pragnienie pokoju z Kościołem
9390 II, 11, | mogą (...) stanowić oparcie i podnietę do tego dialogu” 113.~„
9391 II, 11, | wyznają Chrystusa jako Boga i Pana oraz jedynego Pośrednika
9392 II, 11, | chwałę jedynego Boga, Ojca i Syna, i Ducha Świętego” 114,~
9393 II, 11, | jedynego Boga, Ojca i Syna, i Ducha Świętego” 114,~Bracia
9394 II, 11, | Bracia ci żywią miłość i cześć dla Pisma Świętego. „
9395 II, 11, | Świętym życie Chrystusa i to, czego Boski Mistrz nauczał
9396 II, 11, | czego Boski Mistrz nauczał i dokonał dla zbawienia ludzi,
9397 II, 11, | zwłaszcza tajemnice Jego śmierci i zmartwychwstania (...);
9398 II, 11, | specjalne miejsce w wyjaśnianiu i głoszeniu pisanego słowa
9399 II, 11, | teologiczne, duszpasterskie i ekumeniczne wspólnego Chrztu
9400 II, 11, | wspólnego Chrztu są liczne i doniosłe. Chociaż sakrament
9401 II, 11, | Rozbieżności doktrynalne i historyczne, jakie pojawiły
9402 II, 11, | dotyczyły Kościoła, sakramentów i święceń kapłańskich. Dlatego
9403 II, 11, | Pańskiej, o innych sakramentach i kulcie oraz o posługach
9404 II, 11, | wypływającej z Chrztu” i zauważa, iż „nie przechowały
9405 II, 11, | przechowały one właściwej i całkowitej rzeczywistości
9406 II, 11, | Uczcie pamiątkę śmierci i zmartwychwstania Pańskiego,
9407 II, 11, | w łączności z Chrystusem i oczekują Jego chwalebnego
9408 II, 11, | też sprawy życia duchowego i moralnych konsekwencji wiary: „
9409 II, 11, | Chrystusa, a krzepi łaską Chrztu i słuchaniem słowa Bożego.
9410 II, 11, | zagadnień duchowych, moralnych i kulturowych, ale docenia
9411 II, 11, | poczucie sprawiedliwości i szczerą miłość do bliźnich,
9412 II, 11, | moralnych zasad Ewangelii i ich zastosowania.~
9413 II, 11, | 69. Postulaty i zalecenia Soboru Watykańskiego
9414 II, 11, | teologicznego z różnymi Kościołami i Wspólnotami chrześcijańskimi
9415 II, 11, | to znaczy Komisji „Wiara i Ustrój”.~Dialog był i nadal
9416 II, 11, | Wiara i Ustrój”.~Dialog był i nadal jest owocny i wiele
9417 II, 11, | był i nadal jest owocny i wiele obiecujący. Tematy
9418 II, 11, | kapłańskie, sakramentalność i autorytet Kościoła, sukcesja
9419 II, 11, | 70. Tym trudnym i delikatnym poszukiwaniom,
9420 II, 11, | dotykają problemów wiary i wymagają szacunku dla sumienia
9421 II, 11, | szacunku dla sumienia własnego i drugiej strony, towarzyszyła
9422 II, 11, | strony, towarzyszyła zawsze i wspierała je modlitwa Kościoła
9423 II, 11, | katolickiego oraz innych Kościołów i Wspólnot kościelnych. Modlitwa
9424 II, 11, | głęboko już zakorzeniona i rozpowszechniona w organizmie
9425 II, 11, | światła ukazującego całą i niepodzielną prawdę, jaką
9426 II, 11, | od swojej roli w Kościele i formacji kulturalnej, mogą
9427 II, 11, | mogą w pewien tajemniczy i głęboki sposób uczestniczyć
9428 II, 12, | spotkania, wspólnej modlitwy i współdziałania. Papież Paweł
9429 II, 12, | przedstawicielami różnych Kościołów i Wspólnot kościelnych. Te
9430 II, 12, | lepszego wzajemnego poznania i do wzrostu chrześcijańskiego
9431 II, 12, | braterstwa.~Papież Jan Paweł I w czasie swego bardzo krótkiego
9432 II, 12, | tej drogi124. Bóg pozwolił i mnie iść w tym kierunku.
9433 II, 12, | Niemczech: w listopadzie 1980 r. i na przełomie kwietnia i
9434 II, 12, | i na przełomie kwietnia i maja 1987 r.; w Zjednoczonym
9435 II, 12, | Królestwie (Anglia, Szkocja i Walia) na przełomie maja
9436 II, 12, | Walia) na przełomie maja i czerwca 1982 r.; w Szwajcarii
9437 II, 12, | w krajach skandynawskich i północnoeuropejskich (Finlandia,
9438 II, 12, | chrześcijańskiej solidarności i modlitwy spotkałem się z
9439 II, 12, | ukształtowane przez braterską miłość i świadczące o bardzo świadomym
9440 II, 12, | przewodnictwem w Finlandii i w Szwecji podczas podróży
9441 II, 12, | do krajów skandynawskich i północnoeuropejskich. W
9442 II, 12, | chwili, gdy jako katolicy i luteranie będziemy mogli
9443 II, 12, | obfituje również w inicjatywy i działania na rzecz jedności
9444 II, 12, | poszczególnych diecezji i wspólnot parafialnych, jak
9445 II, 12, | również różnych środowisk i ruchów kościelnych.~ ~
9446 II, 13, | Sprawdzianem szczerości i spójności intencji i deklarowanych
9447 II, 13, | szczerości i spójności intencji i deklarowanych zasad jest
9448 II, 13, | owoce w postaci uwielbienia i dziękczynienia za dobrodziejstwa
9449 II, 13, | poczucie sprawiedliwości i szczera miłość ku bliźnim” 125,~
9450 II, 13, | dla ulżenia nędzy duchowej i materialnej, lepszego wychowania
9451 II, 13, | warunków życia społecznego i utrwalenia powszechnego
9452 II, 13, | pokoju” 126.~Życie społeczne i kulturalne stwarza rozległe
9453 II, 13, | godności, szerzyć dobro i pokój, wcielać zasady Ewangelii
9454 II, 13, | chrześcijańskiego ducha w nauce i sztuce. Coraz ściślej współdziałają,
9455 II, 13, | trzeba zaspokajać potrzeby i leczyć rany naszej epoki:
9456 II, 13, | wpływ także na tę współpracę i stawiają jej granice. Istniejąca
9457 II, 13, | nawzajem lepiej się poznać i wyżej cenić oraz utorować
9458 II, 13, | wyrażającym się w modlitwie i działaniu, które ogarnia
9459 II, 13, | liczniejszych chrześcijan i którego motywacja teologiczna
9460 II, 13, | coraz większego wysiłku i aktywności, aby stało się
9461 II, 13, | religii do celów politycznych i w rozstrzyganiu sporów.~
9462 II, 13, | chrześcijanie z różnych Kościołów i Wspólnot kościelnych jednym
9463 II, 13, | równolegle z nami — również Żydzi i przedstawiciele innych religii
9464 II, 13, | Bałkanach, obchodzonego 9 i 10 stycznia 1993 r., kiedy
9465 II, 13, | Bałkanach, szczególnie w Bośni i Hercegowinie, której przewodniczyłem
9466 II, 13, | związana z głoszeniem Ewangelii i z nadejściem Królestwa Bożego.~ ~
9467 III, 1 | Kontynuowanie i pogłębianie dialogu~
9468 III, 1, | się pełna jedność w wierze i będziemy mogli zgodnie sprawować
9469 III, 1, | jakie już osiągnęliśmy i wypracowane do tej pory
9470 III, 1, | do wzrostu komunii uczuć i działań, nie mogą wystarczyć
9471 III, 1, | jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Ostatecznym
9472 III, 1, | to etap wielce obiecujący i konstruktywny.~
9473 III, 1, | naprawdę obecna cała treść i wszystkie konsekwencje „
9474 III, 1, (129) | Cierpliwa praca Komisji „Wiara i Ustrój” doprowadziła do
9475 III, 1, (129) | Konferencję Komisji „Wiara i Ustrój” w Santiago de Compostela (
9476 III, 1, | Chrzest, Eucharystię, Posługę i Władzę, wychodząc od pewnej
9477 III, 1, | teraz przejść do niezbędnej i wystarczającej jedności
9478 III, 1, | jednym, świętym, katolickim i apostolskim Kościele, która
9479 III, 1, | To dążenie do niezbędnej i wystarczającej jedności
9480 III, 1, | nadal wymaga wytrwałej i odważnej pracy. Podejmując
9481 III, 1, | Eucharystia, sakrament Ciała i Krwi Chrystusa, ofiara uwielbienia
9482 III, 1, | składana Ojcu, pamiątka ofiary i rzeczywista obecność Chrystusa,
9483 III, 1, | episkopatu, prezbiteratu i diakonatu; 4. Magisterium
9484 III, 1, | Kościoła, powierzone Papieżowi i Biskupom w komunii z nim,
9485 III, 1, | w imię Chrystusa władza i odpowiedzialność za nauczanie
9486 III, 1, | odpowiedzialność za nauczanie i zachowanie wiary; 5. Maryja
9487 III, 1, | Maryja Dziewica, Matka Boża i Ikona Kościoła, duchowa
9488 III, 1, | się za uczniów Chrystusa i całą ludzkość.~W tym odważnym
9489 III, 1, | dążeniu do prawdy rozsądek i roztropność wiary nakazują
9490 III, 1, | unikać fałszywego irenizmu i lekceważenia norm Kościoła131,
9491 III, 1, | jednak ten sam rozsądek i roztropność każą wystrzegać
9492 III, 1, (131) | Por. tamże, 4 i 11. ~
9493 III, 1, (132) | Przemówienie do Kardynałów i do Kurii Rzymskiej (28 czerwca
9494 III, 2, | wszystkich. Aby to nastąpiło i aby umocniły się dzięki
9495 III, 2, | mogą być jej metody, formy i poziomy kompetencji. Często
9496 III, 2, | Duch wspomaga Magisterium i wzbudza sensus fidei.~Tak
9497 III, 2, | przeprowadzenia rozległego i dokładnego procesu krytycznego,
9498 III, 2, | który podda je analizie i wnikliwie oceni ich zgodność
9499 III, 2, | wiary, przejętą od Apostołów i obecną w życiu wspólnoty
9500 III, 2, | się kierować roztropnością i postawą wiary, będzie wspomagany
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10500 | 10501-10934 |