1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10500 | 10501-10934
(...) Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
1001 IV, | zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie
1002 IV, | powrotem do domu rodzinnego i prosić ojca o przyjęcie —
1003 IV, | działać ze względu na głód i nędzę, w jaką popadł, jednakże
1004 IV, | pewnością głębokie upokorzenie i wstyd. Uświadamia sobie,
1005 IV, | poczuciem tego, na co zasłużył i do czego jeszcze może mieć
1006 IV, | ze stosunku syna do ojca. I z tak podjętą decyzją wyrusza
1007 IV, | najemnik, zapracował na życie i ewentualnie stopniowo dopracował
1008 IV, | ojca, ale także dotknął i obraził tego ojca całym
1009 IV, | widzieć utraconą godność i prawidłowo oceniać miejsce,
1010 IV, (6) | Łk 1, 72. O ile również, i w tym wypadku chodzi o miłosierdzie
1011 IV, | syntezie, pełnej prostoty i głębi zarazem. Ojciec marnotrawnego
1012 IV, | że to aż budzi sprzeciw i zazdrość starszego brata,
1013 IV, | nigdy nie odszedł od Ojca i nie porzucił jego domu. ~
1014 IV, | rzucił mu się na szyję i ucałował go” (Łk 15, 20).
1015 IV, | wpływem głębokiego uczucia i tym się również tłumaczy
1016 IV, | syna: „trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat
1017 IV, | drachmie (por. Łk 15, 8 n.), i za każdym razem uwydatniona
1018 IV, | wszystko przetrzyma” i że „nigdy nie ustaje” (1
1019 IV, | poniżony, ale odnaleziony i „dowartościowany”. Ojciec
1020 IV, | nienaruszone: przecież syn, nawet i marnotrawny, nie przestał
1021 IV, | a tym, który go doznaje. I z kolei gotowi jesteśmy
1022 IV, | marnotrawny zaczyna widzieć siebie i swoje czyny w całej prawdzie (
1023 IV, | ukrytego promieniowania prawdy i miłości, że jak gdyby zapomina
1024 IV, | marnotrawnym wyraża w sposób prosty i dogłębny rzeczywistość nawrócenia.
1025 IV, | wyrazem działania miłości i obecności miłosierdzia w
1026 IV, | ludzkim świecie. Właściwym i pełnym znaczeniem miłosierdzia
1027 IV, | najbardziej przenikliwe i najbardziej współczujące
1028 IV, | materialne. W swoim właściwym i pełnym kształcie miłosierdzie
1029 IV, | zła, które jest w świecie i w człowieku. W takim znaczeniu
1030 IV, | posłannictwa. Tak też rozumieli i tak urzeczywistniali miłosierdzie
1031 IV, | miłosierdzie wszyscy Jego uczniowie i naśladowcy. Nie przestała
1032 IV, | objawiać się w ich sercach i czynach jako szczególnie
1033 V | Miłosierdzie objawione w Krzyżu i Zmartwychwstaniu ~
1034 V, | ludzi kończy się krzyżem i zmartwychwstaniem. Musimy
1035 V, | najbardziej poniekąd doświadczalny i „historyczny” odsłonić głębię
1036 V, | zadość wierności Stwórcy i Ojca wobec ludzi stworzonych
1037 V, | stworzonych na Jego obraz i „od początku” w tym Synu
1038 V, | Synu wybranych do łaski i chwały. ~Wydarzenia wielkopiątkowe,
1039 V, | tok objawienia się miłości i miłosierdzia w mesjańskim
1040 V, | przeszedł dobrze czyniąc i uzdrawiając (...)” (Dz 10,
1041 V, | lecząc „wszystkie choroby i wszystkie słabości” (Mt
1042 V, | zasługiwać na miłosierdzie i wzywać do miłosierdzia wówczas,
1043 V, | zostaje przybity do krzyża i na nim w straszliwych męczarniach
1044 V, | zasługuje na miłosierdzie — i nie doznaje go od ludzi,
1045 V, | nie potrafią Go osłonić i wyrwać z rąk prześladowców.
1046 V, | człowiek, który prawdziwie i straszliwie cierpi, Chrystus
1047 V, | Chrystus zwraca się w Ogrójcu i na Kalwarii do Ojca — do
1048 V, | wymiarze jest ostatecznym i definitywnym objawieniem
1049 V, | pełnią sprawiedliwości i miłości przez to, że sprawiedliwość
1050 V, | wyrasta z niej niejako i ku niej zmierza. W męce
1051 V, | ku niej zmierza. W męce i śmierci Chrystusa, w tym,
1052 V, | sprawiedliwość, gdyż męki i krzyża doznaje Chrystus
1053 V, | miłości: z miłości Ojca i Syna, i całkowicie owocuje
1054 V, | z miłości Ojca i Syna, i całkowicie owocuje w miłości.
1055 V, | że rodzi się z miłości i w miłości dopełnia się,
1056 V, | przystęp od owej pełni życia i świętości, jaka jest z Boga.
1057 V, | tego właśnie objawienia i urzeczywistnienia miłosierdzia,
1058 V, | szczególny do człowieka, i to nie tylko do ludzi wierzących.
1059 V, | sprawy człowieka: dla prawdy i miłości. Boski wymiar tajemnicy
1060 V, | człowiek, stworzony na obraz i podobieństwo Boga, został
1061 V, | własnym życiu Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ten bowiem,
1062 V, | uczestnikiem tej prawdy i miłości, która jest w Bogu
1063 V, | miłości, która jest w Bogu i która jest z Boga. I właśnie
1064 V, | Bogu i która jest z Boga. I właśnie na tej drodze odwiecznego
1065 V, | który jako „Bóg z Boga i światłość ze światłości” 7
1066 V, | Kalwarii, Przymierze Nowe i ostateczne, nie ograniczone
1067 V, | Izraela, otwarte na wszystkich i na każdego. ~O czym więc
1068 V, | Jego mesjańskiego orędzia i posłannictwa? A przecież
1069 V, | wypowiedziane owej nocy i poranku, kiedy przybyli
1070 V, | ukrzyżowanego Chrystusa i — naprzód niewiasty, potem
1071 V, | zobaczą ten grób pustym i usłyszą po raz pierwszy
1072 V, | zmartwychwstał”, oznajmią je innym i będą świadkami Zmartwychwstałego.
1073 V, | Zmartwychwstałego. Jednak również i w tym uwielbieniu Syna Bożego
1074 V, | pozostaje nadal krzyż Chrystusa i poprzez całe mesjańskie
1075 V, | nim poniósł śmierć, mówi i nie przestaje mówić o Bogu-Ojcu,
1076 V, | świecie jest obecna miłość i że ta miłość jest potężniejsza
1077 V, | sposobem jej objawiania się i realizacji wobec rzeczywistości
1078 V, | w świecie, które dotyka i osacza człowieka, które
1079 V, | się również do jego serca i może go „zatracić w piekle” (
1080 V, | swej natury był niewinny i bezwzględnie wolny od grzechu,
1081 V, | nieposłuszeństwem Adama. I oto właśnie w Nim, w Chrystusie,
1082 V, | który był bez grzechu, i który jeden mógł — przez
1083 V, | człowieka: na spotkanie grzechu i śmierci. ~Krzyż stanowi
1084 V, | zwłaszcza w chwilach trudnych i bolesnych — nazywa swoim
1085 V, | do ubogich, cierpiących i więźniów, w stosunku do
1086 V, | niewidomych, uciśnionych i grzeszników. W tajemnicy
1087 V, | zła, jakie tkwią w grzechu i śmierci; w ten sposób staje
1088 V, | eschatologicznym) spełnieniu i odnowieniu świata miłość
1089 V, | dojrzały Królestwo życia i świętości., i chwalebnej
1090 V, | Królestwo życia i świętości., i chwalebnej nieśmiertelności.
1091 V, | zapowiadający „niebo nowe i ziemię nową” (Ap 21, 1),
1092 V, | zarazem dziejami grzechu i śmierci, miłość musi się
1093 V, | wszystko jako miłosierdzie i wypełniać się również jako
1094 V, | Apokalipsy: „stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy
1095 V, | jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do
1096 V, | otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a
1097 V, | sposób szczególny również i przez to, że pobudza człowieka
1098 V, | 35), jest Tym, który stoi i kołacze do drzwi serca każdego
1099 V, | przez krzyż, uszanowana i podniesiona godność człowieka,
1100 V, | commercium), która jest prostym i mocnym, a zarazem „słodkim”
1101 V, | niezgłębionej jedności Ojca, Syna i Ducha Świętego, w której
1102 V, | zobaczył, zobaczył także i Ojca” (J 14, 9). Chrystus
1103 V, | Chrystus, który w swojej męce i krzyżu nie doznał miłosierdzia
1104 V, | zmartwychwstania przyjął krzyż. I dlatego — kiedy pamiętamy
1105 V, | krzyżu Chrystusa, o Jego męce i śmierci — wiara i nadzieja
1106 V, | Jego męce i śmierci — wiara i nadzieja nasza koncentruje
1107 V, | Zmartwychwstałym. Wiara i nadzieja nasza koncentruje
1108 V, | zgromadzeni, tchnął na nich i rzekł: „Weźmijcie Ducha
1109 V, | potężniejsza niż śmierć. I zarazem ten sam Chrystus,
1110 V, | żywy znak: historiozbawczy i eschatologiczny zarazem.
1111 V, | dotknięte stygmatem krzyża i zmartwychwstania, „opieczętowane” (
1112 V, | która w sposób szczególny i wyjątkowy — jak nikt inny —
1113 V, | Wie, ile ono kosztowało i wie, jak wielkie ono jest.
1114 V, | kolei każdego człowieka i całej ludzkości, owo miłosierdzie,
1115 V, | jako o Matce Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Jako
1116 V, | niewidomych, uciśnionych i grzeszników, tak jak o tym
1117 V, | zetknięciu ze złem moralnym i fizycznym, stała się w sposób
1118 V, | się w sposób szczególny i wyjątkowy udziałem serca
1119 V, | była Matką Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego — udziałem
1120 V, | Zmartwychwstałego — udziałem Maryi. I nie przestaje ona w Niej
1121 V, | nie przestaje ona w Niej i przez Nią nadal się objawiać
1122 V, | objawiać w dziejach Kościoła i całej ludzkości. Jest to
1123 V, | Jest to jedna z wielkich i życiodajnych tajemnic chrześcijaństwa,
1124 V, | zwiastowaniu wiernie wyraziła i którą zachowała bez wahania
1125 V, | pielgrzymującymi jeszcze i narażonymi na trudy i niebezpieczeństwa,
1126 V, | jeszcze i narażonymi na trudy i niebezpieczeństwa, póki
1127 VI, | bliskość trzeciego Tysiąclecia i odczuwa głęboko przełom,
1128 VI, | człowieka, jego inteligencja i praca spowodowały głębokie
1129 VI, | przemiany zarówno na polu nauki i techniki, jak i w życiu
1130 VI, | polu nauki i techniki, jak i w życiu społecznym i kulturalnym.
1131 VI, | jak i w życiu społecznym i kulturalnym. Człowiek rozszerzył
1132 VI, | swe panowanie nad przyrodą i osiągnął głębszą znajomość
1133 VI, | zmniejszyły się przeszkody i odległości dzielące ludy
1134 VI, | odległości dzielące ludy i narody, a dokonało się to
1135 VI, | wzrost poczucia uniwersalizmu i wyraźniejszą świadomość
1136 VI, | prawdziwej solidarności i, wreszcie, poprzez pragnienie —
1137 VI, | wreszcie, poprzez pragnienie — i możliwość — nawiązania kontaktów
1138 VI, | nawiązania kontaktów z braćmi i siostrami ponad sztucznymi
1139 VI, | świadoma, że postęp wiedzy i techniki jest w stanie nie
1140 VI, | twórcze możliwości człowieka i daje mu dostęp do bogactw
1141 VI, | bogactw intelektualnych i kulturalnych innych ludów.
1142 VI, | większy udział w wydarzeniach i ułatwiają wzrastającą wymianę
1143 VI, | do niego wszystkich luków i krajów nie jest już czystą
1144 VI, | wzrastają. Występujące niepokoje i bezwład domagają się zasadniczej
1145 VI, | się zasadniczej odpowiedzi i człowiek jest świadom, że
1146 VI, | głębokie niejednokrotnie cienie i zachwianie równowagi. Konstytucja
1147 VI, | nieograniczony w swoim pragnieniach i powalany do wyższego życia.
1148 VI, | wciąż wybierać pomiędzy nimi i wyrzekać się niektórych.
1149 VI, | Co więcej, będąc słabym i grzesznym, nierzadko czyni
1150 VI, | sobie, z czego z kolei tyle i tak wielkich rozdźwięków
1151 VI, | Watykańskiego II, ów obraz napięć i zagrożeń właściwych dla
1152 VI, | Wręcz przeciwnie, napięcia i zagrożenia, które w dokumencie
1153 VI, | potwierdzając to niebezpieczeństwo i nie pozwalając żywić dawniejszych
1154 VI, | dostatkiem na to przykładów. I mimo wszystkich deklaracji
1155 VI, | integralnej, to jest cielesnej i duchowej egzystencji, nie
1156 VI, | środowisk, całych społeczności i narodów, które z jakiegokolwiek
1157 VI, | dysponują odnośnymi środkami i są gotowi posługiwać się
1158 VI, | wewnętrznym prawem do prawdy i do wolności. ~A to wszystko
1159 VI, | wyrzutu, którym dla ludzi i społeczeństw zasobnych,
1160 VI, | hołdujących konsumpcji i użyciu, musi być fakt, że
1161 VI, | nierówności pomiędzy ludźmi i ludami nie tylko się utrzymuje,
1162 VI, | tych, którzy są zasobni i obfitują, takim, którzy
1163 VI, | w miliony, w dziesiątki i setki milionów. W związku
1164 VI, | uwikłanego w przeciwieństwa i napięcia, pełnego równocześnie
1165 VI, | bogactwa, postępu czy władzy. I chociaż nie brak i takich,
1166 VI, | władzy. I chociaż nie brak i takich, którzy starają się
1167 VI, | sensem istnienia człowieka i całej ludzkości — niepokój
1168 VI, | zwanymi światami. Ów głęboki i wieloraki nurt, u podstaw
1169 VI, | charakterze owych napięć i zmagań, które przenikają
1170 VI, | jaką chodzi w życiu ludzi i społeczeństw. Świadczy o
1171 VI, | współżyciu ludzi, ludzkich grup i społeczeństw, ulegają w
1172 VI, | zmierza do ustalenia równości i prawidłowego podziału pomiędzy
1173 VI, | się w słowach: „oko za oko i ząb za ząb” (Mt 5, 38).
1174 VI, | Doświadczenie przeszłości i współczesności wskazuje
1175 VI, | doprowadzić do zaprzeczenia i zniweczenia siebie samej
1176 VI, | poszanowanie dla życia ludzkiego, i to już od chwili poczęcia,
1177 VI, | najczulszą dziedzinę życia i współżycia ludzi. W parze
1178 VI, | prawdziwego dobra wspólnego i łatwość, z jaką ulega ono
1179 VI, | dehumanizację”. Człowiek i społeczeństwo, dla którego
1180 VII | do własnych doświadczeń i cierpień wielkiej rodziny
1181 VII | uświadomić sobie szczególną i pogłębioną potrzebę tego,
1182 VII | śladach tradycji Starego i Nowego Przymierza, a nade
1183 VII | samego Jezusa Chrystusa i Jego Apostołów. Kościół
1184 VII | jako zbawczą prawdę wiary i życia z wiary, z kolei starając
1185 VII | starając się wprowadzać je i wcielać w życie zarówno
1186 VII | wyznając miłosierdzie i nie odstępując od niego
1187 VII | niego w życiu — ma prawo i obowiązek odwoływać się
1188 VII | przejawów zła fizycznego i moralnego, wobec wszystkich
1189 VII | wyznaje miłosierdzie Boga i głosi je ~
1190 VII, | winien Kościół wyznawać i głosić je w całej prawdzie
1191 VII, | przejawy pobożności osobistej i społecznej. Trudno byłoby
1192 VII, | byłoby z pewnością wyliczyć i zebrać wszystkie te przejawy,
1193 VII, | w ukryciu ludzkich serc i sumień. Jeśli niektórzy
1194 VII, | największym wśród przymiotów i doskonałości samego Boga,
1195 VII, | Boga, to Biblia, Tradycja i całe życie z wiary Ludu
1196 VII, | Bóstwa, ale o doskonałość i przymiot, w którym człowiek
1197 VII, | egzystencji szczególnie blisko i szczególnie często spotyka
1198 VII, | moment wewnętrznej prostoty i prawdy. Jest ona podobna
1199 VII, | podobna do tej prostoty i prawdy, jaką znajdujemy
1200 VII, | zobaczył, zobaczył także i Ojca” (tamże). Kościół wyznaje
1201 VII, | doświadczeniu wiary, a także i w swoim nauczaniu — wpatrując
1202 VII, | się na Nim, na Jego życiu i Ewangelii, na Jego krzyżu
1203 VII, | Ewangelii, na Jego krzyżu i zmartwychwstaniu, na całej
1204 VII, | Chrystusa w żywej wierze i nauczaniu Kościoła, przybliża
1205 VII, | wyznawać miłosierdzie Boga i oddawać mu cześć, zwracając
1206 VII, | autentycznym życiem, kiedy wyznaje i głosi miłosierdzie — najwspanialszy
1207 VII, | najwspanialszy przymiot Stwórcy i Odkupiciela — i kiedy ludzi
1208 VII, | Stwórcy i Odkupiciela — i kiedy ludzi przybliża do
1209 VII, | których jest dyspozytariuszem i szafarzem. Ogromne znaczenie
1210 VII, | a nade wszystko świadome i dojrzałe uczestnictwo w
1211 VII, | oraz w sakramencie pokuty i pojednania. Eucharystia
1212 VII, | wspominamy Jego zmartwychwstanie i oczekujemy Jego przyjścia
1213 VII, | nam swego Ojca przez słowo i krzyż, świadczy o tej niewyczerpalnej
1214 VII, | stale łączyć się z nami i jednoczyć, wychodząc na
1215 VII, | Drogę zaś do tego spotkania i zjednoczenia toruje każdemu —
1216 VII, | winy — sakrament pokuty i pojednania. W sakramencie
1217 VII, | miłości, jaką jest Bóg (i która jest Bogiem), ale
1218 VII, | wewnętrznej prawdzie człowieka i świata, który jest jego
1219 VII, | nieskończone. Nieskończona więc i niewyczerpana jest też gotowość
1220 VII, | Nieskończona jest gotowość i moc przebaczania, mając
1221 VII, | pokuty, trwanie w oporze i sprzeciwie wobec łaski i
1222 VII, | i sprzeciwie wobec łaski i prawdy, a zwłaszcza wobec
1223 VII, | wobec świadectwa krzyża i zmartwychwstania Chrystusowego. ~
1224 VII, | zmartwychwstania Chrystusowego. ~I dlatego też Kościół wyznaje
1225 VII, | dlatego też Kościół wyznaje i głosi nawrócenie. Nawrócenie
1226 VII, | miłości, która cierpliwa jest i łaskawa (por. 1 Kor 13,
1227 VII, | 13, 4) na miarę Stwórcy i Ojca — miłości, której „
1228 VII, | Ojca — miłości, której „Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa
1229 VII, | krzyża — czyli do śmierci i zmartwychwstania swojego
1230 VII, | miłości łaskawej, jest stałym i niewyczerpalnym źródłem
1231 VII, | Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym nie tylko
1232 VII, | które jest uczestnictwem i poniekąd kontynuacją mesjańskiego
1233 VII, | Chrystus modlił się do Ojca i o którą nie przestaje prosić
1234 VII, | człowiek nie tylko doświadcza i „dostępuje” miłosierdzia
1235 VII, | słowach wezwanie do czynu i stara się „czynić miłosierdzie”.
1236 VII, | ono na stałym odkrywaniu i wytrwałym, pomimo wszystkich
1237 VII, | miłości jako siły jednoczącej i dźwigającej zarazem: miłości
1238 VII, | rodziców, którzy utrzymują i wychowują swoje dzieci,
1239 VII, | istocie rzeczy zawsze również i ta pierwsza strona jest
1240 VII, | A w każdym razie także i ten, który daje, może bez
1241 VII, | wszelkie nasze działania i wszelkie intencje działań,
1242 VII, | miłosierdzie bywa rozumiane i praktykowane w sposób jednostronny:
1243 VII, | nam Chrystus swoim słowem i przykładem aż po krzyż;
1244 VII, | jednostronny, który zakłada i pozostawia dystans pomiędzy
1245 VII, | dobroczyńcą a dobro-biorcą. I stąd dążenie i żądanie,
1246 VII, | dobro-biorcą. I stąd dążenie i żądanie, ażeby stosunki
1247 VII, | ażeby stosunki międzyludzkie i społeczne wyzwalać od miłosierdzia,
1248 VII, | miarą, to natomiast miłość, i tylko miłość (także owa
1249 VII, | pomiędzy ludźmi, a więc także i doskonalszym wcieleniem
1250 VII, | człowiekiem, podczas gdy miłość i miłosierdzie sprawiają,
1251 VII, | ludzi przez miłość „łaskawą i cierpliwą” (por. 1 Kor 13,
1252 VII, | przyjąć ze świadomością, że i on również przyjmując, świadczy
1253 VII, | Paweł — jest „łaskawa” i „cierpliwa”, czyli innymi
1254 VII, | tak istotne dla Ewangelii i chrześcijaństwa. Przypomnijmy
1255 VII, | także tę serdeczną tkliwość i czułość, która tak wyraziście
1256 VII, | zagubionej (por. Łk 15, 1-10). I dlatego też owa miłość miłosierna
1257 VII, | małżonkami, pomiędzy rodzicami i dziećmi, pomiędzy przyjaciółmi,
1258 VII, | nieodzowna w wychowaniu i duszpasterstwie. ~Jednakże
1259 VII, | w dziedzinie społecznej i kulturalnej, a także ekonomicznej
1260 VII, | kulturalnej, a także ekonomicznej i politycznej, to wypada z
1261 VII, | jeżeli w naszych koncepcjach i realizacjach dotyczących
1262 VII, | dotyczących tych rozległych i złożonych dziedzin ludzkiego
1263 VII, | przy zasadzie „oko za oko i ząb za ząb” (Mt 5, 38),
1264 VII, | jej zasadniczo przetworzyć i uzupełnić innym duchem.
1265 VII, | mogą albo zamienić życie i współżycie ludzi w system
1266 VII, | dziejów, musi uznać głoszenie i wprowadzenie w życie tajemnicy
1267 VII, | odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”,
1268 VII, | którą te słowa wyrażają sobą i kształtują. Ile one mówią
1269 VII, | drugim człowieku, a zarazem i o nim samym! Świadomość,
1270 VII, | człowieka równocześnie bliźniego i siebie samego — jakaż szkoła
1271 VII, | współżycia na każdy dzień i w różnych warunkach naszego
1272 VII, | humanistycznego” programu życia i wychowania? ~Chrystus tak
1273 VII, | treścią. Treść ta najprościej i najpełniej uwydatnia się
1274 VII, | marnotrawnym, ten, kto przebacza i ten, który dostępuje przebaczenia,
1275 VII, | prawdziwości przebaczenia w życiu i postępowaniu, w wychowaniu
1276 VII, | postępowaniu, w wychowaniu i duszpasterstwie. Strzeże
1277 VII, | wezwał nas Pan swoim słowem i przykładem: „Darmo otrzymaliście,
1278 VII, | wszystkich drogach życia i posługiwania Kościoła, poprzez
1279 VII, | ewangeliczne ubóstwi sług i szafarzy oraz całego ludu,
1280 VIII, | objawioną w ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Chrystusie
1281 VIII, | zmartwychwstałym Chrystusie i wyznaje ją na różne sposoby.
1282 VIII, | świat dnia dzisiejszego i jutrzejszego. Jednakże w
1283 VIII, | jakie ciąży nad ludzkością, i jakie jej zagraża. To właśnie
1284 VIII, | jest podstawowym prawem i zarazem powinnością Kościoła
1285 VIII, | Chrystusie. Jest ono prawem i powinnością Kościoła wobec
1286 VIII, | bardziej Kościół ma prawo i obowiązek odwoływać się
1287 VIII, | którego pewność głosi on i wyznaje w Chrystusie ukrzyżowanym
1288 VIII, | Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym — czyli
1289 VIII, | potężniejsza od grzechu i zła każdego — miłości, która
1290 VIII, | człowieka z najgłębszych upadków i wyzwala z największych zagrożeń. ~
1291 VIII, | spiętrzyły się w świecie i zaległy pomiędzy ludźmi.
1292 VIII, | wszystkich ludzi współczesnych. ~I stąd też trzeba, ażeby wszystko
1293 VIII, | miłosierdzia, zamieniło się i zamieniało się stale w żarliwą
1294 VIII, | miłosierdzie na miarę potrzeb i zagrożeń człowieka w świecie
1295 VIII, | Piśmie Świętym, Tradycji i autentycznym życiu z wiary
1296 VIII, | sobie samemu, swemu ojcostwu i swojej miłości. I tak jak
1297 VIII, | ojcostwu i swojej miłości. I tak jak prorocy, odwołujmy
1298 VIII, | ma cechy macierzyńskie — i na podobieństwo matki idzie
1299 VIII, | Jego krzyżu, w Jego męce i zmartwychwstaniu! Odwołujmy
1300 VIII, | kierując się tą wiarą, nadzieją i miłością, którą Chrystus
1301 VIII, | co czynią” (Łk 23, 34). I jest to równocześnie miłość
1302 VIII, | wszystkich ludzi bez wyjątku i bez żadnego podziału: bez
1303 VIII, | Bez podziału na przyjaciół i wrogów. Jest to miłość do
1304 VIII, | Jest to miłość do ludzi — i pragnienie wszelkiego prawdziwego
1305 VIII, | dobra dla każdego z nich i dla ludzkiej wspólnoty,
1306 VIII, | dla młodzieży, dorosłych i rodziców, dla starych i
1307 VIII, | i rodziców, dla starych i chorych — dla wszystkich
1308 VIII, | dobro każdego, a uchylić i odsunąć wszelkie zło. ~I
1309 VIII, | i odsunąć wszelkie zło. ~I jeśli ktokolwiek ze współczesnych
1310 VIII, | współczesnych nie podziela tej wiary i nadziei, która każe mi jako
1311 VIII, | mi jako słudze Chrystusa i szafarzowi tajemnic Bożych (
1312 VIII, | podyktowanej miłością człowieka i wszystkiego, co ludzkie,
1313 VIII, | objawioną w tajemnicy Chrystusa. I każe też do tego miłosierdzi
1314 VIII, | wzywać go na naszym trudnym i przełomowym etapie dziejów
1315 VIII, | etapie dziejów Kościoła i świata, kiedy zbliżamy się
1316 VIII, | Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, w duchu
1317 VIII, | ludzkości, podnosimy nasz głos i błagamy, aby raz jeszcze
1318 VIII, | Ojcu, aby za sprawa Syna i Duch Świętego okazała się
1319 VIII, | naszym współczesnym świecie i potężniejsza niż zło: potężniejsza
1320 VIII, | potężniejsza niż grzech i śmierć. Błagamy za pośrednictwem
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
1321 Bless | Czcigodni Bracia, Drodzy Synowie i Córki,~Pozdrowienie i Apostolskie
1322 Bless | Synowie i Córki,~Pozdrowienie i Apostolskie Błogosławieństwo! ~
1323 Wstep, | wyznaje Kościół jako „Pana i Ożywiciela”. Czyni to słowami
1324 Wstep, | Soborów — w Nicei (325 r.) i w Konstantynopolu (381 r.) —
1325 Wstep, | zawdzięcza swoje powstanie i ogłoszenie. Tam. również
1326 Wstep, | nowym życiem, jak głosi i obiecuje Jezus w dniu uroczystego
1327 Wstep, | niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo:
1328 Wstep, | jego wnętrza” (J 7, 37 n.). I Ewangelista dodaje: „A powiedział
1329 Wstep, | nowego „narodzenia się z wody i Ducha”, aby „wejść do królestwa
1330 Wstep, | doświadczenia Pięćdziesiątnicy i własnych „dziejów apostolskich”,
1331 Wstep, | stale winna być odnawiana i pogłębiana w świadomości
1332 Wstep, | winno nastąpić nowe studium i nowy kult Ducha Świętego,
1333 Wstep, | Świętego-Ożywiciela. Z pomocą i zachętą przychodzi nam tutaj
1334 Wstep, | stała się 1600. rocznica I Soboru Konstantynopolitańskiego,
1335 Wstep, | równocześnie w Konstantynopolu i w Rzymie w uroczystość Zielonych
1336 Wstep, | naszego Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym
1337 Wstep, | wzięły poniekąd swój początek i natchnienie poprzednie encykliki:
1338 Wstep, | Niego zbawiony” (J 3, 17) i „aby wszelki język wyznał,
1339 Wstep, | Duchu Świętym, który od Ojca i Syna pochodzi; który z Ojcem
1340 Wstep, | pochodzi; który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie
1341 Wstep, | wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę: jest On Osobą Boską,
1342 Wstep, | centrum wiary chrześcijańskiej i jest źródłem i mocą odnowy
1343 Wstep, | chrześcijańskiej i jest źródłem i mocą odnowy Kościoła4. W
1344 Wstep, | ewangelicznym, patrystycznym i liturgicznym: do Ojca —
1345 Wstep, | oddawania Mu czci „w Duchu i prawdzie” (por. J 4, 24);
1346 Wstep, | w Nim tajemnicy miłości i siły „nowego stworzenia” (
1347 Wstep, | Na tle „przemijania nieba i ziemi” szczególnie wymowne
1348 Wstep, | wiecznemu” (J 4, 14) jako prawda i jako zbawcza łaska. Kościół
1349 Wstep, | słowa, głosić je wiernym i wszystkim ludziom podczas
1350 1 | Część I - Duch Ojca i Syna dany
1351 1 | Część I - Duch Ojca i Syna dany Kościołowi ~ ~
1352 1 | 1. Obietnica i objawienie siły Jezusa podczas
1353 1, | która poprzedziła dzień męki i śmierci, Jezus przemówił
1354 1, | 1); pierwszym nosicielem i dawcą Dobrej Nowiny. Duch
1355 1, | Święty przychodzi po Nim i za Jego sprawą, ażeby dzieło
1356 1, | swego odejścia przez mękę i śmierć krzyżową. ~Słowa,
1357 1, | do tej samej zapowiedzi i obietnicy. Równocześnie
1358 1, | perspektyw tajemnicy Ojca, Syna i Ducha Świętego, która nigdzie
1359 1, | On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko,
1360 1, | Nowiny, co Chrystus. „Nauczy” i „przypomni” — to znaczy
1361 1, | że zapewni mu ciągłość i tożsamość wśród zmieniających
1362 1, | zmieniających się warunków i okoliczności. Duch Święty
1363 1, | Oni Chrystusa „usłyszeli” i „ujrzeli własnymi oczyma”,
1364 1, | To ich ludzkie, naoczne i „historyczne” świadectwo
1365 1, | przez wieki pokoleń uczniów i wyznawców Chrystusa. ~Jeśli
1366 1, | Chrystus sam jest najwyższym i najpełniejszym objawieniem
1367 1, | przekazie objawienia w nauce i pismach Apostołów6, jest
1368 1, | tego przekazu natchnieniem i zabezpiecza go, podczas
1369 1, | ludzki wyraz w Kościele i w dziejach ludzkości. ~
1370 1, (6) | objawione, które są zawarte i wyrażone w Piśmie Świętym,
1371 1, (6) | natchnieniem Ducha Świętego” i dlatego też Pismo Święte „
1372 1, (6) | Święte „powinno być czytane i interpretowane w tym samym
1373 1, | bliskim związku treściowym i intencjonalnym z powyższą
1374 1, | intencjonalnym z powyższą zapowiedzią i obietnicą: „Jeszcze wiele
1375 1, | wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe” (
1376 1, | jako Ten, który „nauczy i przypomni”, jako Ten, który
1377 1, | wyniszczenie Chrystusa przez mękę i śmierć krzyżową, która wówczas,
1378 1, | wszystkim, co Chrystus „czynił i czego nauczał” (Dz 1, 1).
1379 1, | dokonuje się więc w wierze i poprzez wiarę, co jest dziełem
1380 1, | jest dziełem Ducha Prawdy i owocem Jego działania w
1381 1, | wszystkiego, co Chrystus „czynił i nauczał”, a zwłaszcza Jego
1382 1, | a zwłaszcza Jego Krzyża i Zmartwychwstania W dalszej
1383 1, | wszystkich pokoleń uczniów i wyznawców Mistrza, jeśli
1384 1, | mają z wiarą przyjmować i owocnie wyznawać działającą
1385 1, | zabezpieczając trwale przekaz i promieniowanie Dobrej Nowiny
1386 1, | Świętym-Paraklecie, który w tajemnicy i działalności Kościoła stale
1387 1, | obecność Odkupiciela na ziemi i Jego zbawcze dzieło, jaśnieje
1388 1, | ponieważ z mojego weźmie i wam objawi” (J 16, 14).
1389 1, | będzie świadczył”. Najwyższe i najpełniejsze samo objawienie
1390 1, | dokonało się w Chrystusie i zostało poświadczone przepowiadaniem
1391 1, | odkupieńczej misji, utrwalając i rozwijając w dziejach zbawcze
1392 1, | weźmie”: „z mojego weźmie i wam objawi”. Aby zaś, w
1393 1, | końca jakoby uwydatnić Boską i trynitarną jedność źródła,
1394 1, | powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi” (J 16, 15).
1395 1, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie” (J 16, 7 n.).
1396 1 | 2. Ojciec, Syn i Duch Święty ~
1397 1, | jest to, że Ojciec, Syn i Duch Święty wymieniani są
1398 1, | pierwsza odrębna od drugiej i trzeciej i te między sobą.
1399 1, | odrębna od drugiej i trzeciej i te między sobą. O Duchu-Pocieszycielu
1400 1, | łączą wzajemnie Ojca, Syna i Parakleta. Tak więc „Duch
1401 1, | Ojca pochodzi” (J 15, 26) i Ojciec „daje Ducha” (J 14,
1402 1, | dokonanego przez Chrystusa — i w tym znaczeniu Duch Święty
1403 1, | uwydatnia także związek i zależność, można powiedzieć,
1404 1, | dokonanego przez Chrystusa z woli i jako dzieło Ojca. ~
1405 1, | do Kościoła: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody”,
1406 1, | udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (
1407 1, | chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28,
1408 1, | To życie, to Ojciec, Syn i Duch Święty — Boska Jedność
1409 1, | człowiek zostaje powołany i „uzdolniony” do uczestniczenia
1410 1, | Duch Święty jako Duch Ojca i Syna, dlatego „przenika
1411 1, | pomiędzy Osobami Boskimi, i że przez Ducha Świętego
1412 1, | bogactwo rzeczywistości i niewysłowione pogłębienie
1413 1, | współistotny w Bóstwie Ojcu i Synowi, jest Miłością i
1414 1, | i Synowi, jest Miłością i Darem (nie stworzonym),
1415 1, (7) | AKWINU, Summa Theologiae, I, qq. 37-38. ~
1416 1, | szczególnym związku z tym „daniem” i „oddaniem się” Ducha Świętego.
1417 1, | Jednością komunii Ojca, Syna i Ducha Świętego. Jest to „
1418 1, | Jego „odejściu” przez Krzyż i Zmartwychwstanie — zostaje
1419 1, | nieodzownym warunkiem „posłania” i przyjścia Ducha Świętego,
1420 1, | odniesieniu do pierwszego i pierwotnego zarazem początku
1421 1, | początku Bóg stworzył niebo i ziemię (...), a Duch Boży (
1422 1, | został stworzony na obraz i podobieństwo Boga: „Uczyńmy
1423 1, | który czyta Pismo Święte i zna już objawienie tej tajemnicy,
1424 1, | Boga na miarę tego „obrazu i podobieństwa”, jakim obdarzył
1425 1, | zarazem tak pierwotnego i podstawowego początku, który
1426 1, | marności (...), aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia (...)” —
1427 1, | bólach rodzenia (...)” — i „z upragnieniem oczekuje
1428 1, | miał osiągnąć szczyt w męce i śmierci w dniu Wielkiego
1429 1, | chwałę zmartwychwstania i wniebowstąpienia do Ojca.
1430 1, | Apostołami, pozostać z Kościołem i w Kościele, a poprzez Kościół —
1431 1, | Odkupiciela człowieka i świata. ~ ~
1432 1, | dla wybranego Ludu Boga i dla całej ludzkości. „Mesjasz”
1433 1, | namaścił Duchem Świętym i mocą” (Dz 10, 37 n.). ~Od
1434 1, | Od tych słów Piotra — i wielu innych podobnych (
1435 1, | Izajasz łączy Jego Osobę i posłannictwo ze szczególnym
1436 1, | Pańskiego. Oto słowa Proroka: ~„I wyrośnie różdżka z pnia
1437 1, | odrośl z jego korzeni.~I spocznie w niej Duch Pański, ~
1438 1, | Duch Pański, ~duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa,~
1439 1, | mądrości i rozumu, duch rady i męstwa,~duch wiedzy i bojaźni
1440 1, | rady i męstwa,~duch wiedzy i bojaźni Pańskiej.~Upodoba
1441 1, | tchnienie charyzmatyczne”, i „Duchem” jako Osobę i jako
1442 1, | i „Duchem” jako Osobę i jako darem, darem dla osoby.
1443 1, | zapowiadać wyzwolenie jeńcom~i więźniom swobodę;~aby obwieszczać
1444 1, | Księgi Izajasza Namaszczony — i Posłany z Duchem Pańskim —
1445 1, | narodom Prawo” (Iz 42, 1);~i stanie się „przymierzem
1446 1, | mój, który jest nad tobą ~i słowa moje, które włożyłem
1447 1, | potomków twoich synów,~odtąd i na zawsze — mówi Pan” (Iz
1448 1, | pełnię tego Ducha w sobie — i równocześnie dla innych,
1449 1, | przeznaczone dla ubogich i cierpiących, dla tych, którzy
1450 1, | człowiek sprawiedliwy i pobożny”, na którym „spoczywał
1451 1, | Zarówno u Izajasza, jak i w całym Starym testamencie
1452 1, | objawieniu jedynego Boga i ukryta również w zapowiedzi
1453 1, | ponieważ mnie namaścił” i — odczytawszy ten fragment —
1454 1, | n.). W ten sposób wyznał i zarazem obwieścił, że On
1455 1, | Święty jako dar Boga samego, i który posiada pełnię tego
1456 1, | Chrzciciela. Jan — syn Zachariasza i Elżbiety — zapowiadał nad
1457 1, | Jordanem przyjście Mesjasza i udzielał chrztu pokuty.
1458 1, | was będzie Duchem Świętym i ogniem” (Łk 3, 16; por.
1459 1, | się, „otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego
1460 1, | Jezus stopniowo odsłonić i potwierdzić poprzez wszystko,
1461 1, | poprzez wszystko, co „czynił i nauczał” (Dz 1, 1). Zanim
1462 1, | odnajdujemy wydarzenia i wypowiedzi, które stanowią
1463 1, | pełnego Ducha Świętego” i „zawiedzionego przez Ducha
1464 1, | rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze,
1465 1, | Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy
1466 1, | te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś
1467 1, | powiedział jeszcze więcej. I oto słyszymy: „Ojciec mój
1468 1, | kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić” (
1469 1, | inny rodzaj objawienia Ojca i Syna, zjednoczonych w Duchu
1470 1, | mówi tylko o ojcostwie Boga i o swoim synostwie; nie mówi
1471 1, | przez to jednością Ojca i Syna. Niemniej to, co mówi
1472 1, | Niemniej to, co mówi o Ojcu i sobie-Synu, płynie z owej
1473 1, | Ducha, która jest w Nim i przenika Jego serce. Kształtuje
1474 1, | podstaw Jego „Ja”, pobudza i ożywia od wewnątrz Jego
1475 1, | się w tym „rozradowaniu” i w ten sposób jego ukryte
1476 1, | to szczególne objawienie i wyniesienie właściwe Synowi
1477 1, | On Synem „współistotnym” i dlatego „nikt nie wie, kim
1478 1, | Ten właśnie Syn, „dla nas i dla naszego zbawienia” stał
1479 1, | sprawą Ducha Świętego — i narodził się z Dziewicy,
1480 1, | Przytoczone wydarzenie i słowa Łukaszowej Ewangelii
1481 1, | Ducha. Który ma Go przynieść i „dać” Apostołom i Kościołowi
1482 1, | przynieść i „dać” Apostołom i Kościołowi za cenę swojego „
1483 1, | przychodzi w Duchu Świętym i przynosi go jako dar dla
1484 1, | wewnętrznego źródła życia i mesjańskiego działania Jezusa
1485 1, | Chrystusa, zostaje potwierdzone i ubogacone. ~W świetle tego,
1486 1, | zostaje On objawiony w nowy i pełniejszy sposób. Duch
1487 1, | Prawdy doprowadzi Apostołów i Kościół „do całej prawdy” (
1488 1, | Chrystusem: „z mojego weźmie i wam objawi” (J 16, 14).
1489 1, | powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi” (J 16, 15).
1490 1, | paschalne — męka, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa —
1491 1, | Świętego jako Parakleta i Ducha Prawdy. Są czasem „
1492 1, | dopełnia się objawienie i obdarowanie odwiecznej Miłości:
1493 1, | sposób zostaje dany Apostołom i Kościołowi, a przez nich
1494 1, | a przez nich ludzkości i całemu światu. ~
1495 1, | wyrażoną przez usta Proroka: „I dam wam serce nowe i ducha
1496 1, | Proroka: „I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego
1497 1, | przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!»
1498 1, | powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem
1499 1, | Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych
1500 1, | tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10500 | 10501-10934 |