1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10500 | 10501-10934
(...) Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
1501 1, | którego Ojciec namaścił i posłał na świat, dobiegają
1502 1, | 30) jako Syn Człowieczy i Baranek Boży, przychodzi
1503 1, | pierworodnym) bez Krzyża i Zmartwychwstania: „jeżeli
1504 1, | Odkupienia: „z mojego weźmie i wam objawi” (J 16, 15).
1505 1, | Pomazańca, który przyszedł i działał w mocy Ducha Świętego,
1506 1, | stale dokonywane w sercach i sumieniach ludzkich — dokonywane
1507 1, | Kościół ustawicznie uświęcał, i aby w ten sposób wierzący
1508 1, | zmartwychwstały przyszedł i „przyniósł” Apostołom Ducha
1509 1, | Wieczernika otwierają się i Apostołowie wychodzą do
1510 1, | wychodzą do mieszkańców i pielgrzymów zgromadzonych
1511 1, | ujawnił się wobec tłumów i zaczęło się rozszerzanie
1512 1, | chwilą, gdy owe obietnice i zapowiedzi, które tak wyraźnie
1513 1, | Prawdy, zaczęły z całą mocą i oczywistością wypełniać
1514 1, | tym w wielkiej obfitości i w wielu miejscach Dzieje
1515 1, | sprawił w nich Duch Święty i nieustannie sprawia w Kościele
1516 1, | duchowego daru świętych szafarzy i troszczą się o to, by przez
1517 1, | wszyscy odrodzeni z wody i Ducha; w ten sposób, można
1518 1, | 6, 19); w nich przemawia i daje świadectwo przybrania
1519 1, | wszelkiej prawdy (por. J 16, 13) i jednocząc we wspólnocie (
1520 1, | wspólnocie (in communione) i w posłudze, uposaża go w
1521 1, | hierarchiczne oraz charyzmatyczne i przy ich pomocy nim kieruje
1522 1, | ustawicznie go odnawia i do doskonałego zjednoczenia
1523 1, (12) | cała tradycja patrystyczna i teologiczna dotycząca zjednoczenia
1524 1, (12) | wewnętrznego Ducha Świętego i Kościoła, zjednoczenia przedstawianego
1525 1, (12) | zachodzącego pomiędzy duszą i ciałem człowieka: por. Św.
1526 1, (12) | powyższa tradycję patrystyczną i teologiczną, przedstawiając
1527 1, (12) | Ducha Świętego jako „serce” i „duszę” Kościoła por. Summa
1528 1, | trwa. Trwa poprzez stulecia i pokolenia. W naszym wieku,
1529 1, | Watykański II to wszystko, i to właśnie co „Duch mówi
1530 1, | przewodnictwem Ducha Prawdy i dając wraz z Nim świadectwo,
1531 1, | charakterze pastoralnym i ekumenicznym. W tym znaczeniu
1532 1, | do tego, aby owoce prawdy i miłości — autentyczne owoce
1533 1, | zmierzająca do sprawdzenia i ugruntowania tych zbawczych
1534 1, | soborowe: Gaudium et spes i Lumen gentium. ~Czytamy
1535 1, | pielgrzymowaniu do Królestwa Ojca i przyjęli orędzie zbawienia,
1536 1, | złączona z rodzajem ludzkim i jego historią”13. „Kościół
1537 1, | opatrznością kieruje biegiem czasu i odnawia oblicze ziemi”15. ~
1538 2 | Grzech, sprawiedliwość i sąd ~
1539 2, | za cenę” swego odejścia i obiecuje: „jeżeli odejdę,
1540 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie” (J 16, 7 n.).
1541 2, | Ten sam Pocieszyciel i Duch Prawdy, który został
1542 2, | jako Ten, który „nauczy” i „przypomni”, jako Ten, który „
1543 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~Znamienny wydaje
1544 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu — bo
1545 2, | sprawiedliwości zaś — bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie
1546 2, | chwałą zmartwychwstania i wniebowstąpienia: „idę do
1547 2, | tak rozumianego „grzechu” i „sprawiedliwości” — z kolei „
1548 2, | aby świat ten tylko sądzić i potępić: przyszedł, ażeby
1549 2, | Przekonywanie o grzechu i sprawiedliwości ma na celu
1550 2, | zbawieniu, przeciw przymierzu i zjednoczeniu człowieka z
1551 2, | której Chrystus ukrzyżowany i uwielbiony jest definitywnym
1552 2, | uwielbiony jest definitywnym i trwałym centrum. Cała zaś
1553 2, | Świętym jako Paraklecie i Duchu Prawdy. Wpisują się
1554 2, | depozytariusz zapowiedzi i obietnic Chrystusa, danych
1555 2, | mowie pożegnalnej Apostołom i Kościołowi. W szczególności
1556 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~Wskazuje już
1557 2, | pomnikami jego wysiłków, klęsk i zwycięstw; świat, który —
1558 2, | stwórcy powołany do bytu i zachowywany, popadł wprawdzie
1559 2, | Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, po złamaniu
1560 2, | Bożego doznał przemiany i doszedł do pełni doskonałości”16.
1561 2, | każdy grzech, gdziekolwiek i kiedykolwiek popełniony,
1562 2, | znalazły swe najbliższe i bezpośrednie potwierdzenie
1563 2, | Dziejach Apostolskich: „I wszyscy zostali napełnieni
1564 2, | napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami,
1565 2, | jedności ludy rozproszone i ofiarując Ojcu pierwociny
1566 2, | Związek pomiędzy zapowiedzią i obietnicą Chrystusa a tym
1567 2, | prostu świadkami pierwszego i podstawowego wypełnienia
1568 2, | was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami
1569 2, | świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii,
1570 2, | Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce
1571 2, | całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz
1572 2, | różnojęzycznej rzeszy Piotr i przemawia. Mówi o tym, czego
1573 2, | niezwykłymi czynami, cudami i znakami (...) tego Męża,
1574 2, | który z woli, postanowienia i przewidzenia Bożego został
1575 2, | rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił
1576 2, | Jezus przepowiedział i obiecał: „On będzie świadczył
1577 2, | Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstały, Świadectwem
1578 2, | Świadectwem Duch-Parakleta i apostołów. Równocześnie
1579 2, | przy innych sposobnościach i na różnych miejscach (por.
1580 2, | 7, 52; 10, 39; 13, 28 n. i in.). ~
1581 2, | tajemnicy Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. W takim
1582 2, | na świat, aby go osądzić i potępić, lecz — by go zbawić (
1583 2, | ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem” (Dz
1584 2, | ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem” (Dz 2, 36). Z
1585 2, | gdy zebrani pytają Piotra i Apostołów: „Cóż mamy czynić,
1586 2, | odpowiedź: „Nawróćcie się (...) i niech każdy z was ochrzci
1587 2, | obdarowania człowieka łaską i miłością: „Weźmijcie Ducha
1588 2, | obdarowanie prawdą sumienia i obdarowanie pewnością Odkupienia.
1589 2, | Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. W ten
1590 2, | Paschą: „z mojego weźmie i wam objawi”. Kiedy więc,
1591 2, | Duch Święty je „przenika” i z nich wyprowadza Bożą odpowiedź
1592 2, | każdym grzechu, gdziekolwiek i kiedykolwiek popełnionym
1593 2, | jakie w sobie zawiera i kryje. Tego wymiaru grzechu
1594 2, | Ducha Świętego: Ducha Prawdy i Pocieszyciela zarazem. ~
1595 2, | poza Krzyżem Chrystusa. I o nim również nie może być „
1596 2, | Boga — stanowi początek i korzeń wszystkich innych.
1597 2, | szczególnie przejrzysta i skuteczna. Daje temu wyraz
1598 2, | Boga”, które „było Bogiem”, i bez którego „nic się nie
1599 2, | stworzone (...) przez Niego i dla Niego” (por. Kol 1,
1600 2, | Stwórcy. Jest to wszechmoc i zarazem miłość „Boga Ojca,
1601 2, | Ojca, Stworzyciela nieba i ziemi”. ~
1602 2, | Przenika głębokości Ojca i Słowa-Syna w tajemnicy stworzenia.
1603 2, | W Nim zawiera się źródło i początek wszelkiego obdarowania
1604 2, | obdarowany szczególnym „obrazem i podobieństwem” Boga. Oznacza
1605 2, | Oznacza to nie tylko rozumność i wolność jako konstytutywną
1606 2, | sposób osobowy, jako „ja i ty”. Oznacza również zdolność
1607 2, | człowiekowi Na gruncie „obrazu i podobieństwa” Boga — „dar
1608 2, | Wj 33, 11; J 15, 14-15) i obcuje z nimi (Ba 3, 38),
1609 2, | zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej”20. ~
1610 2, | człowieka (por. 1 Kor 2, 10 n.). I dlatego też On jeden może
1611 2, | właśnie jest Miłością Ojca i Syna, ponieważ On jest Darem —
1612 2, | początku polega na zakłamaniu i odrzuceniu Daru oraz Miłości,
1613 2, | stanowią o początku świata i człowieka. ~
1614 2, | odczytujemy w całym Piśmie Świętym i tradycji, znajdując pierwszy
1615 2, | znajdując pierwszy jego (i zarazem najpełniejszy) zapis
1616 2, | nieposłuszeństwo”, które oznacz wprost i bezpośrednio przekroczenie
1617 2, | istnienia człowiek — mężczyzna i niewiasta — jest stworzeniem. „
1618 2, | polegający na rozumności i wolności, mówi o wielkości
1619 2, | wolności, mówi o wielkości i godności podmiotu ludzkiego,
1620 2, | stworzeniem; w swoim istnieniu i istocie zależy od Stwórcy.
1621 2, | Rodzaju „drzewo poznania dobra i zła” miało wyrażać i stale
1622 2, | dobra i zła” miało wyrażać i stale przypominać człowiekowi „
1623 2, | Stwórca zabrania mężczyźnie i niewieście spożywać owoców
1624 2, | z drzewa poznania dobra i zła. Słowa namowy, czyli
1625 2, | drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg («jako bogowie»)
1626 2, | będziecie znali dobro i zło” (Rdz 3, 5). ~„Nieposłuszeństwo”
1627 2, | granicy, która dla woli i wolności człowieka jako
1628 2, | Bóg-Stwórca jest bowiem jedynym i ostatecznym źródłem ładu
1629 2, | stanowić o tym, co jest dobre i złe — nie może: „znać dobra
1630 2, | nie może: „znać dobra i zła, tak jak Bóg”. W świecie
1631 2, | Bóg pozostaje pierwszym i suwerennym źródłem stanowienia
1632 2, | źródłem stanowienia o dobru i złu poprzez wewnętrzną prawdę
1633 2, | które jest współistotnym i odwiecznym Synem Ojca. Stworzony
1634 2, | który jest zarazem Mądrością i Prawem odwiecznym, źródłem
1635 2, | ładu moralnego w człowieku i w świecie. „Nieposłuszeństwo”
1636 2, | stawać się autonomicznym i wyłącznym źródłem stanowienia
1637 2, | stanowienia o tym, co dobre i złe. Duch, który „przenika
1638 2, | światłem dla sumienia człowieka i źródłem ładu moralnego —
1639 2, | człowiekowi, że jako „obraz i podobieństwo” swego Stwórcy
1640 2, | uczestniczył w prawdzie i miłości. Uczestnictwo to
1641 2, | od początku” (1 J 3, 8), i który już „został osądzony” (
1642 2, | wolności — ludzkiego poznania i woli — wobec tego, który
1643 2, | pierwszej namowie do grzechu i motywacji nieustannie ponawianej
1644 2, | drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali
1645 2, | Bóg będziecie znali dobro i zło”. ~Znajdujemy się tutaj
1646 2, | nieprzekraczalne granice jego bytu i jego wolności Ta „przeciw-Prawda”
1647 2, | Ten, który sam jest Darem i źródłem wszelkiego obdarowania?
1648 2, | przenika głębokości Boże” i który jest Miłością Ojca
1649 2, | który jest Miłością Ojca i Syna? ~
1650 2, | źródło niebezpieczeństwa i zagrożenia dla człowieka.
1651 2, | a nie źródło wyzwolenia i pełnię dobra. Potwierdza
1652 2, | zostaje niejako wyobcowany i wyzuty z własnego człowieczeństwa,
1653 2, | co należy do człowieka, i wyłącznie do człowieka!
1654 2, | W tym procesie myślenia i działania historyczno-socjologicznego
1655 2, | Niedorzeczność pojęciowa i słowna! Ale ideologia „śmierci
1656 2, | płaszczyźnie teoretycznej i praktycznej ideologią „śmierci
1657 2, | podejrzenia, samą stwórczą i zbawczą Miłość. Człowiek
1658 2, | kłamstwa” — przeciw, Ojcu Życia i Duchowi Prawdy. ~Czyż więc „
1659 2, | Objawiać ból, niepojęty i niewyrażalny, jaki z powodu
1660 2, | natchnienie z Objawienia, wierzy i wyznaje, że grzech jest
1661 2, | niezgłębionym życiu Ojca, Syna i Ducha Świętego, temu odrzuceniu
1662 2, | stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się (...). Pan
1663 2, | Ostatecznie ów niezgłębiony i niewypowiedziany „ból” Ojciec
1664 2, | grzechu”, jest Miłością Ojca i Syna, a jako Miłość jest
1665 2, | Miłość jest Darem trynitarnym i równocześnie odwiecznym
1666 2, | Nim możemy pojąć uosobioną i zrealizowaną w sposób transcendentny
1667 2, | którą tradycja patrystyczna i teologiczna, idąc śladami
1668 2, | teologiczna, idąc śladami Starego i Nowego Przymierza, przypisuje
1669 2, | miłosierdzie wyraża ból i współczucie wobec nędzy
1670 2, | Z Niego, w jedności Ojca i Syna, rodzi się owa zbawcza
1671 2, | wejdzie w cierpienie ludzkie i kosmiczne z nowym obdarowaniem
1672 2, | w których „krew kozłów i cielców (...) sprawia oczyszczenie
1673 2, | Apostołom w ranach ukrzyżowania i „da” im Go „dla odpuszczenia
1674 2, | namaścił Duchem Świętym i mocą ”Jezusa z Nazaretu,
1675 2, | Duch Święty jest obecny i działa tak, jak działał
1676 2, | działał przy Jego poczęciu i przyjściu na świat, w Jego
1677 2, | świat, w Jego życiu ukrytym i w Jego posłudze. Według
1678 2, | odejścia” poprzez Ogrójec i Kalwarię, Chrystus sam w
1679 2, | Chrystusie doskonale poddane Bogu i z Nim zjednoczone, a równocześnie
1680 2, | Boże, sam zaś jest Miłością i Darem. ~Jezus Chrystus,
1681 2, | stworzenie: „nie wierzą we Mnie”! I równocześnie z głębi tego
1682 2, | miarę obdarowania człowieka i stworzenia od początku.
1683 2, | Duch Święty jako Miłość i Dar zstępuje niejako w samo
1684 2, | taki sposób, że może On — i tylko On razem z Bogiem
1685 2, | Wieczerniku, „tchnie na nich” i powie: „Weźmijcie Ducha
1686 2, | chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem” (Mt 3, 11). W tych
1687 2, | Święty zostaje objawiony i zarazem uobecniony jako
1688 2, | Krzyża, jako Dar nowego i wiecznego życia. ~Ta prawda
1689 2, | zostaje definitywnie objawiony i zarazem w nowy sposób uobecniony.
1690 2, | stanowią potwierdzenie obietnic i zapowiedzi z mowy pożegnalnej
1691 2, | działał w tajemnicy stwarzania i w dziejach Starego Przymierza
1692 2, | Kościołowi. Niemniej — w ludziach i poprzez ludzi — Duch Święty
1693 2, | Święty pozostaje pierwszym i nadrzędnym podmiotem jego
1694 2, | urzeczywistniania w duszy człowieka i w dziejach świata: niewidzialny,
1695 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. Tylko bowiem
1696 2, | ta, dana ludziom, zakłada i włącza zbawcze działanie
1697 2, | zniszczony każdy rodzaj zła i zostaje zrodzone wszelkie
1698 2, | obejmuje wewnętrzny żal, i bez szczerego i mocnego
1699 2, | wewnętrzny żal, i bez szczerego i mocnego postanowienia poprawy,
1700 2, | a z Nim Tradycja Starego i Nowego Przymierza. Pierwsze
1701 2, | to te: „Nawracajcie się i wierzcie w ewangelię!” (
1702 2, | najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka, gdzie
1703 2, | zdolność nakazywania dobra i zakazywania zła, zaszczepiona
1704 2, | jest więc autonomicznym i wyłącznym źródłem stanowienia
1705 2, | stanowienia o tym, co dobre i złe; głęboko natomiast jest
1706 2, | obiektywnej, która uzasadnia i warunkuje słuszność jego
1707 2, | jego rozstrzygnięć nakazami i zakazami podstaw ludzkiego
1708 2, | zawsze znajduje swa podstawę i swoje usprawiedliwienie. ~
1709 2, | tak w życiu jednostek, jak i we współżyciu społecznym”.
1710 2, | społecznym”. Wówczas to „osoby i grupy ludzkie unikają ślepej
1711 2, | unikają ślepej samowoli i starają się dostosowywać
1712 2, | nazywanie po imieniu dobra i zła, jak to czytamy w tejże
1713 2, | tortury zadawane ciału i duszy, wysiłki w kierunku
1714 2, | prostytucja, handel kobietami i młodzieżą; a także nieludzkie
1715 2, | Sobór dodaje: „wszystkie te i tym podobne sprawy i praktyki
1716 2, | te i tym podobne sprawy i praktyki są czymś haniebnym;
1717 2, | którzy doznają krzywdy, i są jak najbardziej sprzeczne
1718 2, | w 1983 roku o pojednaniu i pokucie określił z kolei
1719 2, | bliżej znaczenie osobiste i społeczne grzechu ludzkiego31. ~
1720 2, | nieograniczony w swoich pragnieniach i powołany do wyższego życia.
1721 2, | wciąż wybierać pomiędzy nimi i wyrzekać się niektórych.
1722 2, | Co więcej, będąc słabym i grzesznym., nierzadko czyni
1723 2, | wewnątrz człowieka, tak jak i jego uwarunkowań w przebiegu
1724 2, | całkowitą zależność ontyczną i etyczną od Stwórcy, a równocześnie
1725 2, | przyszedł, aby człowieka uwolnić i umocnić”34. Człowiek więc, „
1726 2, | trudzić, aby trwać w dobrym i nie będzie mu dane bez wielkiej
1727 2, | nad życiem osobistym, jak i społecznym człowieka. Równocześnie
1728 2, | grzechu, by odbudować prawdę i miłość w samym sercu człowieka.
1729 2, | sumienie nie tylko nakazuje i zakazuje, ale sądzi w świetle
1730 2, | w świetle swoich nakazów i zakazów. Ono jest także
1731 2, | Światłością sumień”, przenika i zarazem wypełnia „głębię
1732 2, | wypełnia się posłannictwo Syna i Ducha Świętego. Duch Święty „
1733 2, | ponieważ w was przebywa i w was będzie” (J 14, 17). ~ ~
1734 2, (37) | to jest za przepaść zatem i jakiej przepaści przyzywa?
1735 2, | Mateusz: „Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone
1736 2, | Marek: „Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by
1737 2, | pochodzi od Ducha Świętego i które ma charakter zbawczy,
1738 2, | Kto zatem odrzuca Ducha i Krew, pozostaje w „martwych
1739 2, | wszystkich innych grzechach, i który w ten sposób odrzuca
1740 2, | strony nawrócenie — a więc i odpuszczenie grzechów, które
1741 2, | uważa za jakby nieistotne i nieważne w swoim życiu.
1742 2, | człowiekowi wyjść z samozamknięcia i otworzyć się w kierunku
1743 2, | źródeł oczyszczenia sumień i odpuszczenia grzechów. ~
1744 2, | Takiemu nastawieniu umysłu i serca odpowiada poniekąd
1745 2, | rzeczywistości Bóg jest początkiem i ostatecznym bejem człowieka,
1746 2, | rzeczywistość Boga odsłania i rozjaśnia tajemnicę człowieka.
1747 2, | odniesieniu do człowieka i wartości ludzkich, jeśli
1748 2, | zdrowa wrażliwość na dobro i zło. Prawość i wrażliwość
1749 2, | na dobro i zło. Prawość i wrażliwość jest głęboko
1750 2, | pośrednio w całych środowiskach i w różnych społeczeństwach —
1751 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~
1752 2, | grzech, sprawiedliwość i sąd. Razem też wyznaczają
1753 2, | zaprzestaje swej modlitwy i posługi, ażeby dziele sumień
1754 2, | posługi, ażeby dziele sumień i dziele społeczeństw w wielkiej
1755 2, | przekonać o sprawiedliwości i o sądzie”. Duch Prawdy,
1756 2, | sprawiedliwość Ewangelii i Odkupienia, sprawiedliwość
1757 2, | sprawiedliwość Kazania na górze i Krzyża, która sprawia oczyszczenie
1758 2, | zjednoczeni przez prawdę i miłość. ~W sprawiedliwości
1759 2, | który jest Duchem Ojca i Syna — który „przekonywa
1760 2, | o grzechu” — objawia się i uobecnia w człowieku jako
1761 3, | Świętego zwraca się myśl i serce Kościoła przy końcu
1762 3, | końcu dwudziestego wieku i w perspektywie trzeciego
1763 3, | poszczególne lata, stulecia i tysiąclecia wedle tego,
1764 3, | Który jest, Który był, i Który przychodzi”. Tego,
1765 3, | Tego, który jest „Alfy i Omegą, Pierwszym i Ostatnim,
1766 3, | Alfy i Omegą, Pierwszym i Ostatnim, Początkiem i Końcem” (
1767 3, | Pierwszym i Ostatnim, Początkiem i Końcem” (Ap 1, 8; 22, 13). „
1768 3, | zawdzięczamy opis narodzin i dziecięctwa Jezusa z Nazaretu,
1769 3, | Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię.
1770 3, | przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem”. ~„
1771 3, | jako współistotny Ojcu i Synowi — jest w absolutnej
1772 3, | też bezpośrednią zasadą i jakby podmiotem samo udzielania
1773 3, | łaski. ~Poczęcie bowiem i narodziny Jezusa Chrystusa
1774 3, | odnosi się do tego dzieła i odnosi się także — jeśli
1775 3, | zjednoczenia natury Boskiej i ludzkiej: Bóstwa i człowieczeństwa
1776 3, | Boskiej i ludzkiej: Bóstwa i człowieczeństwa w jednej
1777 3, | pełnię w dziejach stworzenia i zbawienia. Ta pełnia zyskuje
1778 3, | zyskuje szczególne natężenie i wymowę w wypowiedzi Ewangelii
1779 3, | za sprawą Ducha Świętego i należy również do treści
1780 3, | wszelkie ludzkie pojęcia i możliwości. „Błogosławiona
1781 3, | Jego otwarcie się odsłania i daje zarazem stworzeniu-człowiekowi
1782 3, | wielu braćmi” (Rz 8, 29) i w ten sposób staje się tez
1783 3, | Kościół zrodzony na Krzyżu i objawiony w dniu Pięćdziesiątnicy —
1784 3, | ludzi wszystkich narodów i ras, wszystkich krajów i
1785 3, | i ras, wszystkich krajów i kultur, wszystkich języków
1786 3, | kultur, wszystkich języków i kontynentów, wszystkich
1787 3, | wszystko dokonało się — i stale dokonuje — „za sprawą
1788 3, | zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami
1789 3, | jest w człowieku zasadą i źródłem nowego życia: życia
1790 3, | je, gdy ślesz swego Ducha i odnawiasz oblicze ziemi” (
1791 3, | stworzenia obdarowuje człowieka i wszechświat życiem w wielorakiej
1792 3, | wielorakiej postaci: widzialnej i niewidzialnej — Ten sam
1793 3, | zostaje dopełnione Wcieleniem i przeniknione od tego momentu
1794 3, | które ogarniają ludzkość i całe stworzenie. Mówi o
1795 3, | Święty, który jest Miłością i Darem. Jako taki zadaje
1796 3, | taki zadaje dany ludziom i w nadobfitości Daru nie
1797 3, | życie — a łaska uświęcającą i całą wielopostaciową żywotnością
1798 3, | działanie w całości, wszędzie i zawsze, w każdym człowieku,
1799 3, | związane z tajemnicą Wcielenia i Odkupienia, która z kolei
1800 3, | głęboki rys chrystologiczny i pneumatologiczny, zarazem,
1801 3, | wszystkich umarł Chrystus i skoro ostateczne powołanie
1802 3, | oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie” (J 4, 24). Te
1803 3, | końcu obecnego tysiąclecia i zarazem u początku następnego,
1804 3, | którzy „czczą Boga w Duchu i prawdzie”. Winien równocześnie
1805 3, | immanentny”, przenika go i ożywia od wewnątrz. Odnosi
1806 3, | rzeczywistość psychologiczna i ontologiczna, którą rozważając
1807 3, | w stosunku do człowieka i do świata, pozostając nienaruszonym
1808 3, | pozostając nienaruszonym i niezmienionym w swej absolutnej
1809 3, | obecność Boga w świecie i w człowieku znalazła jednak
1810 3, | znalazła jednak swój nowy wyraz i widzialny kształt w Jezusie
1811 3, | stała się jawna w Chrystusie i w Jego człowieczeństwie,
1812 3, | wszechświata, ludzkości i historii. Owo „ujawnienie
1813 3, | świecie dokonuje się zawsze i wszędzie w Duchu Świętym
1814 3, | 15), który jako Miłość i Dar „napełnia okrąg ziemi” (
1815 3, | że owo przybliżanie się i obecność Boga w człowieku
1816 3, | obecność Boga w człowieku i w świecie, przedziwna kondescendencja
1817 3, | ludzkim wymiarze na opór i sprzeciw. Jakże wymowne
1818 3, | przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu,
1819 3, | powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać
1820 3, | gruncie jego „widzialności” i „materialności” w odróżnieniu
1821 3, | odróżnieniu od „niewidzialnego” i „absolutnego Ducha”; na
1822 3, | na gruncie jego istotowej i nieuchronnej niedoskonałości
1823 3, | wyrazicielem owego napięcia i zmagania, jakie nękają serce
1824 3, | czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi
1825 3, | pomiędzy dążeniami „ducha” i „ciała”. Walka ta należy
1826 3, | grzechu, jest jego następstwem i równocześnie je potwierdza.
1827 3, | pijaństwo, hulanki i tym podobne”. Wymienia jednakże
1828 3, | Apostołowi o upośledzenie i potępienie ciała jako współkonstytuującego
1829 3, | duchową duszą naturę człowieka i jego osobową podmiotowość.
1830 3, | stałe usposobienie — cnoty i wady — moralnie dobre lub
1831 3, | przeciwstawienia: „życia” i „śmierci”. „Dążność bowiem
1832 3, | dążność zaś Ducha — do życia i pokoju”. Stąd napomnienie: „
1833 3, | nakazów zdrowego sumienia, i równocześnie też wyznanie
1834 3, | nakładają się na siebie — i wzajemnie przenikają — wymiar
1835 3, | wymiar ontologiczny (ciało i duch), etyczny (dobro i
1836 3, | i duch), etyczny (dobro i zło moralne) oraz pneumatologiczny (
1837 3, | zwłaszcza z Listu do Rzymian i do Galatów) pozwalają nam
1838 3, | Galatów) pozwalają nam poznać i żywo odczuć wielkość owego,
1839 3, | Ducha Świętego a oporem i sprzeciwem względem Niego,
1840 3, | człowieka jego ograniczoność i grzeszność — newralgiczne
1841 3, | rzeczywistości psychologicznej i etycznej, a od strony Boga —
1842 3, | Paweł w wymiarze wewnętrznym i podmiotowym jako napięcie,
1843 3, | podmiotowym jako napięcie, walkę i sprzeciw w sercu ludzkim,
1844 3, | zobiektywizowany jako treść kultury i cywilizacji, jako system
1845 3, | jako program postępowania i kształtowania ludzkich zachowań.
1846 3, | jako sposób odczytywania i wartościowania faktów oraz
1847 3, | który najbardziej rozwinął i doprowadził do ostatecznych
1848 3, | formę myślenia, ideologii i działania, jest materializm
1849 3, | materializm dialektyczny i historyczny, uznawany wciąż
1850 3, | treść marksizmu. ~W teorii i praktyce materializm wyklucza
1851 3, | wyklucza radykalnie obecność i działanie Boga, który „jest
1852 3, | będąc systemem istotowo i programowo ateistycznym.
1853 3, | paragrafów, jest ateizm48. I chociaż nie można mówić
1854 3, | pewne jeszcze jego odmiany i można by powiedzieć, że
1855 3, | oczywistą, iż prawdziwy i właściwy materializm, rozumiany
1856 3, | wyjaśniająca rzeczywistość i przyjęty jako zasada kluczowa
1857 3, | działania jednostkowego i społecznego, ma charakter
1858 3, | mówi się także o „duchu” i „sprawach ducha” — np. w
1859 3, | tego systemu jest jedyną i wyłączną postacią bytu.
1860 3, | należy zwalczać sposobami i metodami najbardziej odpowiadającymi
1861 3, | odpowiadającymi miejscom i okolicznościom historycznym,
1862 3, | wyeliminować ją ze społeczeństwa i z serca człowieka. ~Można
1863 3, | materializm jest systemowym i systematycznym rozbudowaniem
1864 3, | rozbudowaniem tego oporu i sprzeciwu, na które zwrócił
1865 3, | przyjmuje Jego działanie zbawcze i odpowiadając na nie, nie
1866 3, | może nie odrzucić dążeń i wymagań wewnętrznych czy
1867 3, | w wyrazie ideologicznym i historycznym „materializmu”
1868 3, | Wie on, że to spotkanie i zderzenie pomiędzy „pożądaniami
1869 3, | niektórych jej kręgach — i „pożądaniami przeciw ciału”,
1870 3, | Boga, wobec Jego Wcielenia i Jego udzielania się wciąż
1871 3, | zbawcze, zbawcze przyjście i również zbawcze „przekonywanie
1872 3, | przeciwstawienie „ducha” i „ciała” wpisane jest również
1873 3, | przeciwstawienie „życia” i „śmierci”. Jest to problem
1874 3, | ciało ludzkie (podobnie jak i zwierzęce) jest śmiertelne.
1875 3, | pozostaje dla niego granicą i kresem nieprzekraczalnym.
1876 3, | naukowo-technicznym — znaki i sygnały śmierci stały się
1877 3, | stały się szczególnie obecne i częste. Wystarczy pomyśleć
1878 3, | pomyśleć o wyścigu zbrojeń i związanym z tym niebezpieczeństwem
1879 3, | znacznych obszarów nędzy i śmiercionośnego głodu na
1880 3, | pokoju, wciąż wybuchają i toczą się wojny, pozbawiając
1881 3, | jest to tylko częściowy i niekompletny zarys obrazu
1882 3, | zwątpień, jak również złudzeń i fałszów wywołanych rozwojem
1883 3, | materialistycznych w teorii i praktyce — pozostaje chrześcijańska
1884 3, | posiadamy pierwsze dary Ducha” — i dlatego również, chociaż
1885 3, | ludzkiej istoty cielesnej i duchowej zarazem. Tak, wzdychamy,
1886 3, | do ciała grzesznego (...) i dla usunięcia grzechu wydał
1887 3, | stawszy się Człowiekiem i ukrzyżowany za grzechy świata,
1888 3, | Zmartwychwstaniu, tchnął na nich i rzekł: „Weźmijcie Ducha
1889 3, | To „tchnienie” trwa i „Duch przychodzi z pomocą
1890 3, | Tajemnica Zmartwychwstania i Pięćdziesiątnicy jest głoszona
1891 3, | Pięćdziesiątnicy jest głoszona i przeżywana przez Kościół,
1892 3, | Kościół, który dziedziczy i kontynuuje świadectwo Apostołów
1893 3, | nową obecność w ludziach i w świecie. W zmartwychwstaniu
1894 3, | Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego W imię
1895 3, | Kościół, w ścisłej jedności i pokornej posłudze Duchowi
1896 3, | Chrystusie Odkupicielu49, i co powtarzam w obecnej encyklice
1897 3, | zarazem najbardziej głębokie i istotne, bo duchowe i niezniszczalne.
1898 3, | głębokie i istotne, bo duchowe i niezniszczalne. Tam właśnie
1899 3, | działaniem może rozwijać się i umacniać. Dlatego też Apostoł
1900 3, | modli się za swoich wiernych i pisze do nich: „zginam kolana
1901 3, | Ducha Świętego dojrzewa i umacnia się ów człowiek
1902 3, | również wobec zbawczego i uświęcającego samootwarcia
1903 3, | zostaje wprowadzony w Boży i nadprzyrodzony jego wymiar.
1904 3, | Ducha Świętego bowiem Ojciec i Syn przychodzą do niego
1905 3, | Syn przychodzą do niego i czynią u niego swe mieszkanie50. ~
1906 3, | Bożego. ~Człowiek żyje w Bogu i z Boga: żyje „według Ducha”
1907 3, | Boga: żyje „według Ducha” i „dąży do tego, czego chce
1908 3, (50) | Ambroży, De Spiritu Sancto, I, 6, 8; PL, 16, 752 n.; Św.
1909 3, (50) | Ioannis Evangelium, lib. I; II: PG 73, 154-158; 246;
1910 3, (50) | Arianos, 24: PG 26, 374 n.; I ad Serapionem, 24; PG 26,
1911 3, | urzeczywistnienia ów obraz i podobieństwo Boże, jakim
1912 3, | Pierwowzorem obcowania z Bogiem, i w Nim musi być odkrywana
1913 3, | ale otwartej na zespolenie i więź społeczną52. Skuteczne
1914 3, (51) | Tomasz z Akwinu, Summa Th. I, q. 93, aa. 4. 5. 8. ~
1915 3, | społeczną52. Skuteczne poznanie i pełna realizacja tej prawdy
1916 3, | człowiek od Jezusa Chrystusa i wciela we własne życie za
1917 3, | który sam w sobie najgłębiej i transcendentnie „bytuje”
1918 3, | wewnątrz, od wnętrza serc i sumień. Na tej drodze cały
1919 3, | dojrzewa w nim — poprzez serca i sumienia ludzi — to królestwo,
1920 3, | 1 Kor 15, 28): jako Dar i Miłość. Dar i Miłość — to
1921 3, | jako Dar i Miłość. Dar i Miłość — to odwieczna moc
1922 3, | Trójjedynego Boga na człowieka i świat w Duchu Świętym. ~
1923 3, | człowieczeństwie w życiu osobowym i wspólnotowym, co do którego
1924 3, | wszyscy byli jedno (...) jako i My jedno jesteśmy» (...)
1925 3, | Bożych zespolonych w prawdzie i miłości”54. Taką prawdę
1926 3, | w niej szczególnie mocne i decydujące wskazanie odnośnie
1927 3, | antropologia: owa teoria i praxis, oparta na Ewangelii,
1928 3, | przynależność do Chrystusa i w Nim swoje wywyższenie
1929 3, | przybliżania się Boga do świata i Jego obecności w nim, podmiotem
1930 3, | utajonym szafarzem tego życia i tej chwały jest Duch Święty.
1931 3, | wszystkim udziela pełnej i wystarczającej łaski”56. ~
1932 3, | Boski wymiar swego istnienia i życia, zdolni są wyzwalać
1933 3, | podstaw myślenia, z praktyki i odpowiedniej metodologii.
1934 3, | nieustannie daje światło i moc do nowego życia wedle „
1935 3, | utrudnione przez uwarunkowania i naciski otwierane przez
1936 3, | naciski otwierane przez układy i mechanizmy panujące w różnych
1937 3, | zamiast popierać rozwój i ekspansję ducha ludzkiego,
1938 3, | od całej prawdy jego bytu i życia, której strzeże Duch
1939 3, | jedynie może dopomóc osobom i wspólnotom do uwolnienia
1940 3, | uwolnienia się ze starych i nowych determinizmów, prowadząc
1941 3, | Jezusie” (Rz 8, 2), odkrywając i urzeczywistniając w ten
1942 3, | szczególnej wymowy dla chrześcijan i dla Kościoła w warunkach
1943 3, | Prawdy, obecnego w sercu i w sumieniu człowieka, i
1944 3, | i w sumieniu człowieka, i nierzadko znaczą swoim męczeństwem
1945 3, | innymi braćmi w realizacji i dowartościowaniu tego wszystkiego,
1946 3, | kultury, nauki, techniki i innych dziedzin ludzkiej
1947 3, | dziedzin ludzkiej myśli i działalności jest dobre,
1948 3, | działalności jest dobre, szlachetne i piękne, przyczyniają się
1949 3, | ożywiając, oczyszczając i umacniając te szlachetne
1950 3, | własnego życia bardziej ludzkim i o poddanie całej ziemi temu
1951 3, | człowieka, stworzonego na obraz i podobieństwo Boże, wielkość,
1952 3, | którego wszystko się stało i dzięki któremu my jesteśmy” (
1953 3, | ma przypomnieć wszystkim i jakby uobecnić na nowo przyjście
1954 3, | Parakleta, jako Ducha Prawdy, i mówi o swoim własnym „odejściu”
1955 3, | swe „odejście”, ale także i nowe „przyjście”. Mówi bowiem: „
1956 3, | posłania Ducha Świętego i wpisuje się niejako wewnątrz
1957 3, | odszedł, przychodzi — teraz i zawsze — w nowy sposób.
1958 3, | za sprawą Ducha Świętego i Jego stała obecność i działanie
1959 3, | Świętego i Jego stała obecność i działanie w życiu duchowym
1960 3, | przychodzi, jest obecny i działa w Kościele w sposób
1961 3, | w sposób tak wewnętrzny i zespolony, że czyni Kościół
1962 3, | Chrystusa Kościół żyje, działa i wzrasta „aż do skończenia
1963 3, | Chrystusa przez tajemnicę Krzyża i Zmartwychwstania jest Eucharystia.
1964 3, | zbawcza obecność: w Ofierze i w Komunii. To przyjście
1965 3, | w Komunii. To przyjście i ta obecność dokonuje się
1966 3, | pośrednictwem Eucharystii osoby i wspólnoty — pod działaniem
1967 3, | Bożych zespolonych w prawdzie i miłości”60. Zespolenie takie
1968 3, (59) | stały się dla nas Ciałem i Krwią Pana naszego Jezusa
1969 3, | sposób szczególny wyraża się i tworzy poprzez Eucharystię,
1970 3, | siebie”61, w komunii z Bogiem i z innymi ludźmi, swoimi
1971 3, | ludźmi, swoimi braćmi. ~I dlatego też chrześcijanie,
1972 3, | trwali (...) w łamaniu chleba i w modlitwach” (por. Dz 2,
1973 3, | eucharystycznej wspólnocie Kościoła i poprzez nią. Kościół, kierowany
1974 3, | Świętego, od początku wyrażał i potwierdzał siebie poprzez
1975 3, | siebie poprzez Eucharystię. I tak było zawsze, w ciągu
1976 3, | wszelkich starań, aby myśli i działanie podporządkować
1977 3, | miłosierdzia, znakiem jedności i węzłem miłości”63. ~
1978 3, | sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego
1979 3, | wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju
1980 3, | wszyscy „żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17, 28) —
1981 3, | kolei moc Odkupienia trwa i rozwija się w dziejach człowieka
1982 3, | się w dziejach człowieka i świata jakby w dwoistym „
1983 3, | Syna przyszedł Duch Święty i stale przychodzi jako Pocieszyciel
1984 3, | przychodzi jako Pocieszyciel i Duch Prawdy. W obrębie zaś
1985 3, | paschalnej, „przychodzi” i jest stale obecny w tajemnicy
1986 3, | Chrystusowego „odejścia” przez Krzyż i Zmartwychwstanie, w mocy
1987 3, | Duch Święty. Przychodzi i działa: „daje życie”. Sakramenty
1988 3, | Sakramenty bowiem oznaczają łaskę i udzielają łaski: oznaczają
1989 3, | udzielają łaski: oznaczają życie i daje życie. Kościół jest
1990 3, | owym działaniu Ducha jest i działa Jezus Chrystus. ~
1991 3, | się w ciało ludzkich serc i sumień i rozszerza się w
1992 3, | ciało ludzkich serc i sumień i rozszerza się w historii.
1993 3, | sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego
1994 3, | to, co zasługuje na uwagę i co wypływa z analogicznego
1995 3, | życie: Kościół jest znakiem i narzędziem obecności i działania
1996 3, | znakiem i narzędziem obecności i działania Ducha Ożywiciela. ~
1997 3, | zróżnicowany — ma od Boga i w Bogu. Jedność ta zakorzenia
1998 3, | ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (
1999 3, | Ducha Świętego; jest znakiem i narzędziem tej mocy w realizacji
2000 3, | początku poprzez swój „obraz i podobieństwo”. Pod działaniem
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10500 | 10501-10934 |