1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10500 | 10501-10934
(...) Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
3001 II, 4, | człowiek, że o nim pamiętasz, i czym — syn człowieczy, że
3002 II, 4, | mniejszym od Boga], chwałą i czcią go uwieńczyłeś” (Ps
3003 II, 4, | jak pisze ze wzruszeniem i zdumieniem św. Ambroży: „
3004 II, 4, | Zapadł zmierzch szóstego dnia i stworzenie świata zakończyło
3005 II, 4, | wszystkimi istotami żywymi i jest jakby zwieńczeniem
3006 II, 4, | człowieka, spoczął w jego umyśle i w jego myślach, stworzył
3007 II, 4, | tego, który jest biedny i zgnębiony na duchu, i który
3008 II, 4, | biedny i zgnębiony na duchu, i który z drżeniem czci moje
3009 II, 4, (25) | Confessiones, I, 1: CCL 27, 1 ~
3010 II, 4, | stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć
3011 II, 4, | komunii nieufność, obojętność i wrogość, która posuwa się
3012 II, 4, | głębokiemu pojęciu człowieka i narusza komunię między ludźmi. ~
3013 II, 4, | na nowo w życiu człowieka i objawił się w całej pełni
3014 II, 4, | odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty” (Hbr
3015 II, 4, | nieposłuszeństwo Adama niszczy i zniekształca zamysł Boży
3016 II, 4, | Boży wobec ludzkiego życia i wprowadza na świat śmierć,
3017 II, 4, | nich przywrócony, odnowiony i doprowadzony do doskonałości.
3018 II, 4, | zerwane więzi braterstwa i odnaleźć własną tożsamość. ~ ~
3019 II, 5 | Każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze
3020 II, 5, | odwiecznie istnieje „w Nim” i jest „światłością ludzi” (
3021 II, 5, | który z nieba zstępuje i życie daje światu” (J 6,
3022 II, 5, | Życie, które Jezus obiecuje i daje, jest „wieczne”, bo
3023 II, 5, | Każdy, kto wierzy w Jezusa i zostaje włączony w komunię
3024 II, 5, | objawiają mu pełnię życia i wnoszą ją w jego egzystencję;
3025 II, 5, | wiecznego, a myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym
3026 II, 5, | J 17, 3). Poznać Boga i Jego Syna znaczy przyjąć
3027 II, 5, | komunii miłości Ojca, Syna i Ducha Świętego we własnym
3028 II, 5, | zatem życiem samego Boga i zarazem życiem synów Bożych.
3029 II, 5, | Wobec tej nieoczekiwanej i nieogarnionej prawdy, która
3030 II, 5, | być nie słabnące zdumienie i bezgraniczna wdzięczność.
3031 II, 5, | nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. (...)
3032 II, 5, | Bogiem przez poznanie Go i umiłowanie. Właśnie w świetle
3033 II, 5, | prawdy św. Ireneusz uściśla i uzupełnia swoją pochwałę
3034 II, 5, | której już zakiełkowało i wzrasta życie wieczne. Jeśli
3035 II, 5, | ostateczne uzasadnienie i moc, rozszerza się i pogłębia
3036 II, 5, | uzasadnienie i moc, rozszerza się i pogłębia w Boskich wymiarach
3037 II, 5, | pozwalającej na realizowanie siebie i na nawiązanie stosunków
3038 II, 5, | objawienia się Boga, spotkania i komunii z Nim. Życie, którym
3039 II, 5, | egzystencji, ale ją ogarnia i prowadzi ku jej ostatecznemu
3040 II, 5, | jestem zmartwychwstaniem i życiem. (...) Każdy, kto
3041 II, 5, | życiem. (...) Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze
3042 II, 6 | brała” (Rdz 9, 5): cześć i miłość wobec każdego ludzkiego
3043 II, 6, | Jego darem, Jego obrazem i odbiciem, udziałem w Jego
3044 II, 6, | człowieka o życie człowieka i u każdego — o życie brata” (
3045 II, 6, | świętości życia jest Bóg i Jego działanie stwórcze: „
3046 II, 6, | Boga” (Rdz 9, 6). ~Życie i śmierć człowieka są zatem
3047 II, 6, | Jego ręku — tchnienie życia i dusza każdego człowieka”,
3048 II, 6, | 10). „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu
3049 II, 6, | życie, wtrąca do Szeolu i zeń wyprowadza” (1 Sm 2,
3050 II, 6, | powiedzieć: „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” (Pwt 32,
3051 II, 6, | samowolą, ale opiekuńczą i pełną miłości troską, którą
3052 II, 6, | matki, która tuli, karmi i pielęgnuje swoje dziecko: „
3053 II, 6, | dziecko: „wprowadziłem ład i spokój do mojej duszy. Jak
3054 II, 6, | patrzy na dzieje narodów i ludzi jako na owoc czystego
3055 II, 6, | gromadzi wszystkie moce życia i przeciwstawia je siłom zła
3056 II, 6, | śmierci Bóg nie uczynił i nie cieszy się ze zguby
3057 II, 6, | nienaruszalności życia — własnego i innych — jako rzeczywistości,
3058 II, 6, | należy, bo jest własnością i darem Boga, Stwórcy i Ojca. ~
3059 II, 6, | własnością i darem Boga, Stwórcy i Ojca. ~Przykazanie mówiące
3060 II, 6, | wyroku śmierci na niewinnego i sprawiedliwego” (Wj 23,
3061 II, 6, | nienaruszalności życia fizycznego i integralności osobistej,
3062 II, 6, | przykazaniu miłości bliźniego i przez nie pogłębione, zostaje
3063 II, 6, | przykazania” (Mt 19, 16. 17). I jako pierwsze z nich wymienia
3064 II, 6, | sprawiedliwość uczonych w piśmie i faryzeuszów, także w dziedzinie
3065 II, 6, | 22). ~Przez swoje słowa i czyny Jezus jeszcze wyraźniej
3066 II, 6, | życie w chwilach słabości i zagrożenia, otaczając opieką
3067 II, 6, | wymogi zyskują nową żywotność i rozmach, ukazując cały swój
3068 II, 6, | ukazując cały swój zasięg i głębię: obejmują nie tylko
3069 II, 6, | wszystkich potrzebujących i poczuwać się do odpowiedzialności
3070 II, 6, | życie, jak naucza wymowna i przekonująca przypowieść
3071 II, 6, | Mt 5, 38-48; Łk 6, 27-35) i „czynić mu dobro” (por.
3072 II, 6, | zaspokajając gorliwie i bezinteresownie jego życiowe
3073 II, 6, | Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy
3074 II, 6, | Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła
3075 II, 6, | nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych
3076 II, 6, | deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (Mt 5,
3077 II, 6, | jest wymóg okazywania czci i miłości każdej osobie i
3078 II, 6, | i miłości każdej osobie i jej życiu. Takie pouczenie
3079 II, 6, | nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie inne — streszczają
3080 II, 7 | Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście
3081 II, 7 | abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną” (
3082 II, 7, | 42. Bronić życia i umacniać je, czcić je i
3083 II, 7, | i umacniać je, czcić je i kochać — oto zadanie, które
3084 II, 7, | do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście
3085 II, 7, | abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną;
3086 II, 7, | nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami
3087 II, 7, | pełnym świetle rozległość i głębię panowania, jakim
3088 II, 7, | wszystko o panowanie nad ziemia i każdą istotą żyjącą, jak
3089 II, 7, | Mądrości: „Boże przodków i Panie miłosierdzia, (...)
3090 II, 7, | władał światem w świętości i sprawiedliwości” (9, 1-3).
3091 II, 7, | człowieka jako znak chwały i godności nadanej mu przez
3092 II, 7, | wszystko pod jego stopy: owce i bydło wszelakie, a nadto
3093 II, 7, | bydło wszelakie, a nadto i polne stada, ptactwo powietrzne
3094 II, 7, | aby uprawiać ogród ziemi i strzec go (por. Rdz 2, 15),
3095 II, 7, | służyć jego osobowej godności i jego życiu: odpowiedzialny
3096 II, 7, | wobec obecnej epoki, ale i przyszłych pokoleń. Na tym
3097 II, 7, | różnych gatunków zwierząt i form życia po „ekologię
3098 II, 7, | wskazują zasady etyczne, jasno i stanowczo sformułowane na
3099 II, 7, | człowieka przez samego Stwórcę i wyrażone w sposób symboliczny
3100 II, 7, | dokonany przez mężczyznę i kobietę w małżeństwie, jak
3101 II, 7, | być samemu» (Rdz 2, 18), i «uczynił człowieka od początku
3102 II, 7, | początku jako mężczyznę i niewiastę» (Mt 19, 14),
3103 II, 7, | pobłogosławił mężczyźnie i kobiecie mówiąc: «bądźcie
3104 II, 7, | mówiąc: «bądźcie płodni i rozmnażajcie się» (Rdz 1,
3105 II, 7, | uczestnictwie” mężczyzny i kobiety w „stwórczym dziele”
3106 II, 7, | wydarzeniem głęboko ludzkim i wysoce religijnym, gdyż
3107 II, 7, | na świat szczególny obraz i podobieństwo Boga samego:
3108 II, 7, | Boga-Stwórcy w poczęciu i zrodzeniu nowego człowieka,
3109 II, 7, | tylko może pochodzić «obraz i podobieństwo», które jest
3110 II, 7, | naukę przekazuje prostym i wymownym językiem biblijnym
3111 II, 7, | nieśmiertelnej duszy32 — obraz i podobieństwo samego Boga.
3112 II, 7, | stworzył go; stworzył mężczyznę i niewiastę, pobłogosławił
3113 II, 7, | niewiastę, pobłogosławił ich i dał im nazwę «ludzie», wtedy
3114 II, 7, | do niego jako jego obraz, i dał mu na imię Set” (Rdz
3115 II, 7, | współdziałać z miłością Stwórcy i Zbawiciela, który przez
3116 II, 7, | przez nich wciąż powiększa i wzbogaca swoją rodzinę” 33.
3117 II, 7, | świętego małżeństwa, wybranego i wyniesionego ponad wszystkie
3118 II, 7, | która „rodzi człowieczeństwo i tworzy obrazy Boże” 34. ~
3119 II, 7, | Tak więc mężczyzna i kobieta zjednoczeni w małżeństwie
3120 II, 7, | dar Boży zostaje przyjęty i nowe życie otwiera się na
3121 II, 7, | zadanie opieki nad życiem i służenie mu spoczywa na
3122 II, 7, | życie jest szczególnie słabe i bezbronne. Przypomina nam
3123 II, 7, | w głodnych, spragnionych i cudzoziemcach, w nagich,
3124 II, 8, | ludzkie jest szczególnie słabe i kruche, kiedy przychodzi
3125 II, 8, | do otoczenia życia opieką i szacunkiem, zwłaszcza życia
3126 II, 8, | naznaczonego przez chorobę i starość. Jeżeli brak w Biblii
3127 II, 8, | brak w Biblii bezpośrednich i jednoznacznych wezwań do
3128 II, 8, | w pojęciach religijnych i kulturowych Ludu Bożego. ~
3129 II, 8, | Abrahamowi: „Spójrz w niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz
3130 II, 8, | stronicach Biblii, które ze czcią i miłością mówią o poczęciu,
3131 II, 8, | łonie matki, o narodzinach i o ścisłej więzi, jaka zachodzi
3132 II, 8, | swego ciała w łonie matki, i to pozwala mu zachować ufność
3133 II, 8, | żeś mnie ulepił z gliny: i chcesz mnie obrócić w proch?
3134 II, 8, | serowi? Odziałeś mnie skórą i ciałem i spiąłeś żyłami
3135 II, 8, | Odziałeś mnie skórą i ciałem i spiąłeś żyłami i kośćmi,
3136 II, 8, | ciałem i spiąłeś żyłami i kośćmi, darzyłeś miłością,
3137 II, 8, | życia nie podlegał mądremu i miłującemu działaniu Stwórcy
3138 II, 8, | miłującemu działaniu Stwórcy i był wydany na łaskę ludzkiej
3139 II, 8, | wiarę w Boga jako źródło i rękojmię życia od chwili
3140 II, 8, | nie ja wam dałam tchnienie i życie, a członki każdego
3141 II, 8, | który ukształtował człowieka i wynalazł początek wszechrzeczy,
3142 II, 8, | ponownie odda wam tchnienie i życie, dlatego, że wy gardzicie
3143 II, 8, | wyrażają pochwałę płodności i pełne troski oczekiwanie
3144 II, 8, | Pan (...) wejrzał łaskawie i zdjął ze mnie hańbę” (Łk
3145 II, 8, | spotkaniu Maryi Dziewicy i Elżbiety, a zarazem dwojga
3146 II, 8, | płyną z przybycia Maryi i z obecności Pana. (...)
3147 II, 8, | urzeczywistniają łaskę i tajemnicę miłosierdzia dla
3148 II, 9 | 10): życie w starości i cierpieniu~
3149 II, 9, | poszanowania osób starszych i chorych czy wyraźnego potępienia
3150 II, 9, | w kontekście kulturowym i religijnym, w którym tego
3151 II, 9, | z uwagi na jego mądrość i doświadczenie, dostrzega
3152 II, 9, | niezastąpione bogactwo dla rodziny i społeczeństwa. ~Starość
3153 II, 9, | Starość cieszy się poważaniem i jest otoczona czcią, (por.
3154 II, 9, | o uwolnienie od starości i od jej ciężaru, przeciwnie,
3155 II, 9, | lat młodych! (...) Lecz i w starości, w wieku sędziwym
3156 II, 9, | zabezpieczasz” (por. Ps 16 [15], 5) i godzi się przyjąć od Niego
3157 II, 9, | Pana na wszelkie ciało: i po co odrzucać to, co się
3158 II, 9, | jest panem życia; w życiu i w śmierci musi zawierzyć
3159 II, 9, | podobne zawierzenie Panu i odbudować w sobie głębokie
3160 II, 9, | nie pogrąża go w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci,
3161 II, 9, | 47. Misja Jezusa i liczne dokonane przezeń
3162 II, 9, | człowieka. Jako „lekarz ciała i ducha” 37, Jezus został
3163 II, 9, | głosił dobrą nowinę ubogim i opatrywał rany serc złamanych (
3164 II, 9, | uzdrawianiem chorych: „Idźcie i głoście: «Bliskie już jest
3165 II, 9, | swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je” (
3166 II, 9, | poświęcić samego siebie i dobrowolnie składa własne
3167 II, 9, | własne życie w ofierze Ojcu i za swoich przyjaciół (por.
3168 II, 9, | Chrystusa — naśladuje Mistrza i wychodzi na spotkanie swoich
3169 II, 9, | żyć, czy umrzeć; jedynym i absolutnym Panem, władnym
3170 II, 9, | którym „żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17, 28). ~ ~
3171 II, 10, | egzystencję pozbawioną znaczenia i nieszczęśliwą, a w konsekwencji
3172 II, 10, | gwarantują poszanowanie i obronę życia w każdej sytuacji. ~
3173 II, 10, | aby uszanować swoją prawdę i zachować godność. Nie tylko
3174 II, 10, | Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście.
3175 II, 10, | życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Ja dziś nakazuję
3176 II, 10, | miłować Pana, Boga twego, i chodzić jego drogami, pełniąc
3177 II, 10, | pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy, abyś żył i mnożył
3178 II, 10, | prawa i nakazy, abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój,
3179 II, 10, | nie tylko o ziemię Kanaan i istnienie ludu Izraela,
3180 II, 10, | ale o świat dzisiejszy i przyszły oraz o istnienie
3181 II, 10, | zachowało swój autentyzm i pełnię, odrywając się od
3182 II, 10, | sposobów złagodzenia go i uchylenia w wyjątkowych
3183 II, 10, | prawdy o Bogu, o człowieku i o historii, przykazanie „
3184 II, 10, | wszystkich jego wymiarach i relacjach. W tej perspektywie
3185 II, 10, | człowiek może żyć godnie i sprawiedliwie, przestrzegając
3186 II, 10, | może przynosić owoce życia i szczęścia: „Wszyscy, którzy
3187 II, 10, | Bóg wpisał w serca ludzi i powierzył ludowi Przymierza
3188 II, 10, | tych, którzy gardzą życiem i łamią prawa osoby: „w prochu
3189 II, 10, | por. 22, 2; 24, 6. 9) i „miastem, które przelewa
3190 II, 10, | odnowioną więź z Bogiem i braćmi, otwierając nieznane
3191 II, 10, | otwierając nieznane dotąd i niezwykłe możliwości zrozumienia
3192 II, 10, | niezwykłe możliwości zrozumienia i realizacji wszystkich wymogów
3193 II, 10, | Bożemu, który oczyszcza i odnawia: „pokropię was czystą
3194 II, 10, | abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej
3195 II, 10, | oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków.
3196 II, 10, | wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe i ducha
3197 II, 10, | bożków. I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego
3198 II, 10, | nowe” pozwala zrozumieć i urzeczywistnić najprawdziwszy
3199 II, 10, | urzeczywistnić najprawdziwszy i najgłębszy sens życia: jest
3200 II, 10, | Prawo wypełnia się w życiu i działalności Jezusa z Nazaretu,
3201 II, 10, | jego wypełnienia: Prawo i Prorocy mieszczą się w złotej
3202 II, 10, | na nowo do jego korzeni i do pierwotnych perspektyw.
3203 II, 10, | prawo wolności, radości i szczęścia. ~ ~
3204 II, 11, | kontemplować Tego, którego przebili i który wszystkich przyciąga
3205 II, 11, | chwalebnym drzewie wypełnienie i pełne objawienie całej Ewangelii
3206 II, 11, | Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła
3207 II, 11, | wielkiego kosmicznego wstrząsu i nadludzkiego zmagania między
3208 II, 11, | zmagania między siłami dobra i siłami zła, między życiem
3209 II, 11, | siłami zła, między życiem i śmiercią. I my znajdujemy
3210 II, 11, | między życiem i śmiercią. I my znajdujemy się dziś w
3211 II, 11, | między „kulturą śmierci” i „kulturą życia”. Ale blask
3212 II, 11, | jaśnieje jeszcze mocniej i wyraźniej, jawi się jako
3213 II, 11, | jawi się jako centrum, sens i cel całej historii i każdego
3214 II, 11, | sens i cel całej historii i każdego ludzkiego życia. ~
3215 II, 11, | zostaje przybity do krzyża i wywyższony nad ziemię. Przeżywa
3216 II, 11, | szyderstwa przeciwników i przemoc oprawców: drwią
3217 II, 11, | drwią z Niego, wyśmiewają Go i znieważają (por. Mk 15,
3218 II, 11, | rzuca światło na sens życia i śmierci każdej istoty ludzkiej.
3219 II, 11, | śmierci „groby się otworzyły i wiele ciał Świętych, którzy
3220 II, 11, | Jezusa jest darem życia i zmartwychwstania. Przez
3221 II, 11, | przez to, że ich uzdrawiał i dobrze czynił wszystkim (
3222 II, 11, | człowieka od najgłębszej choroby i wyniesieniu go do życia
3223 II, 11, | Na Krzyżu odnawia się i dokonuje, zyskując pełną
3224 II, 11, | dokonuje, zyskując pełną i ostateczną doskonałość,
3225 II, 11, | niezawodną nadzieję wyzwolenia i odkupienia. ~
3226 II, 11, | które przyciąga moją uwagę i skłania mnie do głębokiej
3227 II, 11, | octu, rzekł: Wykonało się! I skłoniwszy głowę oddał ducha” (
3228 II, 11, | włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew
3229 II, 11, | natychmiast wypłynęła krew i woda” (J 19, 34). ~Wszystko
3230 II, 11, | On wybawia nas od śmierci i otwiera na nowe życie. ~
3231 II, 11, | których symbolami są krew i woda wypływające z boku
3232 II, 11, | źródła życia — rodzi się i rozrasta „lud życia”. ~Kontemplacja
3233 II, 11, | wszystkim posłuszny Ojcu i „umiłowawszy swoich na świecie,
3234 II, 11, | służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup
3235 II, 11, | osiąga swój szczyt, swój sens i swoją pełnię, kiedy zostaje
3236 II, 11, | rozważanie staje się uwielbieniem i dziękczynieniem, a zarazem
3237 II, 11, | nas do naśladowania Jezusa i pójścia za Nim (por. 1 P
3238 II, 11, | por. 1 P 2, 21). ~Także i my jesteśmy powołani, aby
3239 II, 11, | ten sposób prawdziwy sens i przeznaczenie naszej egzystencji. ~
3240 II, 11, | Panie, dałeś nam przykład i przekazałeś nam moc Twego
3241 II, 11, | jeżeli każdego dnia, z Tobą i tak jak Ty, będziemy posłusznie
3242 II, 11, | umieli z sercem uległym i ofiarnym słuchać każdego
3243 II, 11, | umieli je czcić, miłować i umacniać. ~
3244 III, 1 | Mt 19, 17): ewangelia i przykazanie~
3245 III, 1, | do Niego pewien człowiek i zapytał: «Nauczycielu, co
3246 III, 1, | służyć rozwojowi człowieka i jego radości. Jako takie
3247 III, 1, | takie stanowi istotny aspekt i nieodłączny element Ewangelii,
3248 III, 1, | ewangelia”, czyli dobra i radosna nowina. Także Ewangelia
3249 III, 1, | jest wielkim darem Boga i zarazem zobowiązującym zadaniem
3250 III, 1, | człowieka. Budzi podziw i wdzięczność wolnej osoby
3251 III, 1, | wdzięczność wolnej osoby i domaga się od niej, by ją
3252 III, 1, | by ją przyjęła, chroniła i ceniła z żywym poczuciem
3253 III, 1, | to życie kochał, szanował i rozwijał. W ten sposób dar
3254 III, 1, | żywy obraz Boga, był królem i panem. „Bóg uczynił człowieka —
3255 III, 1, | powołany, aby być płodnym i rozmnażać się, by czynić
3256 III, 1, | czynić sobie ziemię poddaną i panować nad wszystkimi istotami
3257 III, 1, | Rdz 1, 28) — jest królem i panem nie tylko rzeczy,
3258 III, 1, | tylko rzeczy, ale także i przede wszystkim samego
3259 III, 1, | życia, które zostało mu dane i które może przekazywać przez
3260 III, 1, | rodzenia, wypełniane w miłości i z poszanowaniem dla zamysłu
3261 III, 1, | rzeczywisty odblask jedynego i nieskończonego panowania
3262 III, 1, | je wypełniać z mądrością i miłością, uczestnicząc w
3263 III, 1, | w niezmierzonej mądrości i miłości Boga. Dokonuje się
3264 III, 1, | Prawu: posłuszeństwo wolne i radosne (por. Ps 119 [118]),
3265 III, 1, | 118]), którego źródłem i pokarmem jest świadomość,
3266 III, 1, | powierzonym człowiekowi tylko i wyłącznie dla jego dobra,
3267 III, 1, | strzec jego godności osobowej i prowadzić go do szczęścia. ~
3268 III, 1, | nie jest absolutnym władcą i samowolnym sędzią rzeczy,
3269 III, 1, | ustalonego przez Stwórcę” 40 — i na tym polega jego niezrównana
3270 III, 1, | nie wolno mu roztrwonić i jako talent do wykorzystania.
3271 III, 2 | życie ludzkie jest święte i nienaruszalne ~
3272 III, 2, | stwórczego działania Boga» i pozostaje na zawsze w specjalnym
3273 III, 2, | Bożego Objawienia o świętości i nienaruszalności życia ludzkiego. ~
3274 III, 2, | rozprzestrzenianie się grzechu i przemocy (por. Rdz 9, 5-
3275 III, 2, | ukształtowanego na Jego obraz i podobieństwo (por. Rdz 1,
3276 III, 2, | ma zatem charakter święty i nienaruszalny, w którym
3277 III, 2, | początku”, jest też „kłamstwem i ojcem kłamstwa” (por. J
3278 III, 2, | prowadzi go do grzechu i śmierci, które ukazuje jako
3279 III, 2, | które ukazuje jako cel i owoc życia. ~
3280 III, 2, (41) | rodzacego się życia ludzkiego i o godności jego przekazywania
3281 III, 2, | prowadząc do jego obrony i do postępowania drogą miłości,
3282 III, 2, | siebie w darze, przyjmuje i służy. Także lud Przymierza,
3283 III, 2, | Przymierza, choć powoli i wśród trudności, dojrzewał
3284 III, 2, | przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy” (por. Mt 22, 36-
3285 III, 2, | nie zabijaj (...) i wszystkie inne — podkreśla
3286 III, 2, | nie zabijaj”, przejęte i wypełnione w Nowym Prawie,
3287 III, 2, | skrupułów zabijają niemowlęta i spędzają płód, odwracają
3288 III, 2, | biednych sądzą niesprawiedliwie i w ogóle wszelkie możliwe
3289 III, 2, | Tradycja Kościoła zawsze i jednoznacznie nauczała o
3290 III, 2, | jednoznacznie nauczała o absolutnej i trwałej wartości przykazania „
3291 III, 2, | grzechów — wraz z apostazją i cudzołóstwem — i że skruszony
3292 III, 2, | apostazją i cudzołóstwem — i że skruszony zabójca musiał
3293 III, 2, | musiał odbyć wyjątkowo długą i uciążliwą pokutę publiczną,
3294 III, 2, | udzielono mu przebaczenia i ponownie przyjęto do wspólnoty
3295 III, 2, (42) | Didache, I, 1; II, 1-2; V 1 i 3: Patres
3296 III, 2, (42) | Didache, I, 1; II, 1-2; V 1 i 3: Patres Apostolici, wyd.
3297 III, 2, (42) | Apostolici, wyd. F.X. FUNK, I, 2-3, 6-9, 14-17; por. List
3298 III, 2, | Jednakże wobec licznych i często dramatycznych przypadków,
3299 III, 2, | się w życiu indywidualnym i społecznym, refleksja ludzi
3300 III, 2, | zmierzała zawsze do pełniejszego i głębszego zrozumienia tego,
3301 III, 2, | przykazanie Boże zabrania i co nakazuje43. Zdarzają
3302 III, 2, | ogłoszone w Starym Testamencie i potwierdzone przez Jezusa,
3303 III, 2, | miłości, która pogłębia i przemienia miłość samego
3304 III, 2, | Zarówno w Kościele, jak i w społeczności cywilnej
3305 III, 2, | Boga względem człowieka i społeczeństwa. Istotnie,
3306 III, 2, | naruszaniu praw osobowych i społecznych, wymierzając
3307 III, 2, | obrona ładu publicznego i bezpieczeństwa osób, a dla
3308 III, 2, | przestępcy kara stanowi bodziec i pomoc do poprawy oraz wynagrodzenia
3309 III, 2, | wszystkie te cele, wymiar i jakość kary powinny być
3310 III, 2, | być dokładnie rozważone i ocenione, i nie powinny
3311 III, 2, | dokładnie rozważone i ocenione, i nie powinny sięgać do najwyższego
3312 III, 2, | ludzkiego przed napastnikiem i do ochrony porządku publicznego
3313 III, 2, | uwarunkowaniami dobra wspólnego i bardziej odpowiadają godności
3314 III, 2, | nawet dla życia przestępcy i niesprawiedliwego napastnika,
3315 III, 2, | odniesieniu do osoby niewinnej, i to tym bardziej wówczas,
3316 III, 2, | gdy jest to człowiek słaby i bezbronny, który jedynie
3317 III, 2, | radykalną obronę przed samowolą i przemocą innych. ~Istotnie,
3318 III, 2, | przez Tradycję Kościoła i jednomyślnie głoszoną przez
3319 III, 2, | zmysłu wiary”, wzbudzonego i umacnianego przez Ducha
3320 III, 2, | zgodność w sprawach wiary i obyczajów” 49. ~Wobec stopniowego
3321 III, 2, | zacierania się w sumieniach i w społeczeństwie świadomości,
3322 III, 2, | istocie, zwłaszcza na początku i na końcu jej egzystencji,
3323 III, 2, | egzystencji, jest absolutnym i ciężkim wykroczeniem moralnym,
3324 III, 2, | wystąpienia w obronie świętości i nienaruszalności życia ludzkiego.
3325 III, 2, | biskupów, zawarte w licznych i obszernych dokumentach doktrynalnych
3326 III, 2, | dokumentach doktrynalnych i duszpasterskich, ogłaszanych
3327 III, 2, | Konferencje Episkopatów, jak i przez poszczególnych biskupów.
3328 III, 2, | sprawie zwięzłą, ale stanowczą i jednoznaczną wypowiedź50. ~
3329 III, 2, | władzy udzielonej Piotrowi i jego Następcom, w komunii
3330 III, 2, | potwierdzam, że bezpośrednie i umyślne zabójstwo niewinnej
3331 III, 2, | przez Magisterium zwyczajne i powszechne51. ~Świadoma
3332 III, 2, | powszechne51. ~Świadoma i dobrowolna decyzja pozbawienia
3333 III, 2, | moralnego punktu widzenia i nigdy nie może być dozwolona
3334 III, 2, | samego Boga, jego twórcy i gwaranta; jest to akt sprzeczny
3335 III, 2, | cnotami sprawiedliwości i miłości. „Nic i nikt nie
3336 III, 2, | sprawiedliwości i miłości. „Nic i nikt nie może dać prawa
3337 III, 2, | gdy są oparte na prawdzie i na sprawiedliwości, uznając
3338 III, 2, | sprawiedliwości, uznając i broniąc każdego człowieka
3339 III, 3, | występek szczególnie poważny i godny potępienia. Sobór
3340 III, 3, | przez mentalność, obyczaj i nawet przez prawo jest wymownym
3341 III, 3, | rozróżnienia między dobrem i złem, nawet wówczas, gdy
3342 III, 3, | spojrzeć prawdzie w oczy i nazywać rzeczy po imieniu,
3343 III, 3, | ukrycia jego prawdziwej natury i złagodzenia jego ciężaru
3344 III, 3, | zostaje dokonane — świadomym i bezpośrednim zabójstwem
3345 III, 3, | niesprawiedliwego! Jest ona słaba i bezbronna do tego stopnia,
3346 III, 3, | dziecka jego błagalne kwilenie i płacz. Jest całkowicie powierzona
3347 III, 3, | całkowicie powierzona trosce i opiece tej, która nosi ją
3348 III, 3, | matka, podejmuje decyzję i domaga się zabójstwa tej
3349 III, 3, | przeżyciem dramatycznym i bolesnym, ponieważ decyzja
3350 III, 3, | racji czysto egoistycznych i dla wygody, ale w celu ratowania
3351 III, 3, | narodzi. Jednakże wszystkie te i tym podobne racje, jakkolwiek
3352 III, 3, | racje, jakkolwiek poważne i dramatyczne, nigdy nie mogą
3353 III, 3, (54) | 51: „spędzanie płodu jak i dzieciobójstwo są okropnymi
3354 III, 3, | zostaje śmiertelnie zraniona i zbezczeszczona w swej naturze
3355 III, 3, | szersze środowisko rodziny i przyjaciół. Nierzadko kobieta
3356 III, 3, | Odpowiedzialni są także lekarze i pracownicy służby zdrowia,
3357 III, 3, | na służbę śmierci wiedzę i umiejętności zdobyte po
3358 III, 3, | prawodawców, którzy poparli i zatwierdzili prawa dopuszczające
3359 III, 3, | przerywania ciąży. Ogólna i nie mniej poważna odpowiedzialność
3360 III, 3, | permisywizmu seksualnego i lekceważenia macierzyństwa,
3361 III, 3, | lekceważenia macierzyństwa, jak i na tych, którzy powinni
3362 III, 3, | skuteczną politykę rodzinną i społeczną, wspomagającą
3363 III, 3, | trudnościami materialnymi i wychowawczymi. Na koniec,
3364 III, 3, | międzynarodowe, fundacje i stowarzyszenia, które prowadzą
3365 III, 3, | programową walkę o legalizację i rozpowszechnienie aborcji
3366 III, 3, | raną zadaną społeczeństwu i jego kulturze przez tych,
3367 III, 3, | powinni być jego budowniczymi i obrońcami. Jak napisałem
3368 III, 3, | pełni się ukształtowała i mogła być wykorzystana” 57.
3369 III, 3, | niezależnie od dyskusji naukowych i stwierdzeń filozoficznych,
3370 III, 3, | Kościół zawsze nauczał i nadal naucza, że owoc ludzkiej
3371 III, 3, | oraz jedności cielesnej i duchowej: „Istota ludzka
3372 III, 3, | ludzka powinna być szanowana i traktowana jako osoba od
3373 III, 3, | od momentu swego poczęcia i dlatego od tego samego momentu
3374 III, 3, (58) | rodzącego się życia ludzkiego i o godności jego przekazywania
3375 III, 3, (58) | vitae (22 lutego 1987), I, 1: AAS 80 (1988), 78-79. ~
3376 III, 3, | zawierają bezpośredniego i określonego potępienia tego
3377 III, 3, | Życie ludzkie jest święte i nienaruszalne w każdej chwili
3378 III, 3, | który wszystko przenika i zna, tworzy go i kształtuje
3379 III, 3, | przenika i zna, tworzy go i kształtuje swoimi rękoma,
3380 III, 3, | bezkształtnym embrionem i potrafi w nim dostrzec dorosłego
3381 III, 3, | stanie się on w przyszłości i którego dni są już policzone,
3382 III, 3, | której zwraca się miłościwa i ojcowska Opatrzność Boga. ~
3383 III, 3, (60) | spotkania dwóch matek, Elżbiety i Maryi oraz dwóch synów,
3384 III, 3, (60) | synów, Jana Chrzciciela i Jezusa, ukrytych jeszcze
3385 III, 3, (60) | odczuwa obecność Dziecięcia i okazuje radość. ~
3386 III, 3, | naszych czasów jest jasna i jednomyślna, określając
3387 III, 3, | praktykowane przerywanie ciąży i dzieciobójstwo, wspólnota
3388 III, 3, | sprzeciwiała się swoim nauczaniem i postępowaniem obyczajom
3389 III, 3, (62) | Apostolici, wyd. F.X. FUNK, I, 17. ~
3390 III, 3, | Kościoła, jego Pasterze i Doktorzy. Także dyskusje
3391 III, 3, | w zakresie nauk ścisłych i filozofii, dotyczące konkretnej
3392 III, 3, (66) | listopada 1944): Przemówienia i orędzia radiowe, VI, (1944-
3393 III, 3, | poczęcia; spędzanie płodu, jak i dzieciobójstwo są okropnymi
3394 III, 3, | grzechem przerywania ciąży i taka praktyka, przewidująca
3395 III, 3, | na jedno z najcięższych i najbardziej niebezpiecznych,
3396 III, 3, | do koniecznego nawrócenia i pokuty. ~Ta wielka jednomyślność
3397 III, 3, | jednomyślność tradycji doktrynalnej i dyscyplinarnej Kościoła
3398 III, 3, | dziedzinie „nie zmieniło się i jest niezmienne” 72. Dlatego
3399 III, 3, | Chrystus udzielił Piotrowi i jego Następcom, w komunii
3400 III, 3, | oparta na prawie naturalnym i na słowie Bożym spisanym,
3401 III, 3, | przez Tradycję Kościoła i nauczana przez Magisterium
3402 III, 3, | przez Magisterium zwyczajne i powszechne73. ~Żadna okoliczność,
3403 III, 3, | poznawalnemu przez sam rozum i głoszonemu przez Kościół. ~
3404 III, 3, | ramach badań biomedycznych i dopuszczanych przez prawo
3405 III, 3, | warunkiem że uszanują życie i integralność embrionu, nie
3406 III, 3, | wykorzystywanie embrionów i płodów ludzkich jako przedmiotu
3407 III, 3, | jak dziecko już narodzone i jak każdy człowiek75. ~Na
3408 III, 3, (74) | rodzącego się życia ludzkiego i o godności jego przekazywania
3409 III, 3, (74) | vitae (22 lutego 1987), I, 3: AAS 80 (1988), 80. ~
3410 III, 3, | wykorzystywania embrionów i płodów ludzkich jeszcze
3411 III, 3, | winna być dokładniejsza i bardziej określona. Są one
3412 III, 3, | nadmiernych zagrożeń dla dziecka i dla matki i gdy stosowane
3413 III, 3, | dla dziecka i dla matki i gdy stosowane są po to,
3414 III, 3, | też by dopomóc w spokojnym i świadomym przyjęciu mającego
3415 III, 3, | mentalność jest haniebna i w najwyższym stopniu naganna,
3416 III, 3, | kryteriów „normalności” i zdrowia fizycznego, otwierając
3417 III, 3, | uprawomocnienia także dzieciobójstwa i eutanazji. ~W rzeczywistości
3418 III, 3, | rzeczywistości jednak właśnie odwaga i radość, z jaką idą przez
3419 III, 3, | jeśli zaznają akceptacji i miłości z naszej strony,
3420 III, 3, | które kształtują życie i sprawiają, że nawet w trudnych
3421 III, 3, | jest ono cenne samo w sobie i dla innych. Kościół stoi
3422 III, 3, | którzy z wielkim niepokojem i bólem godzą się przyjąć
3423 III, 4 | Ja zabijam i ja sam ożywiam” (Pwt 32,
3424 III, 4, | wyniku postępu medycyny i w kontekście kulturowym
3425 III, 4, | ono źródłem przyjemności i dobrobytu, cierpienie jawi
3426 III, 4, | ponieważ jest pogrążona w bólu i nieuchronnie wystawiona
3427 III, 4, | jest dla siebie kryterium i normą oraz uważa, że ma
3428 III, 4, | by zapewniło mu możliwość i sposoby decydowania o własnym
3429 III, 4, | o własnym życiu w pełnej i całkowitej autonomii. Postępuje
3430 III, 4, | nieustanny postęp medycyny i jej technik, coraz bardziej
3431 III, 4, | niezwykle skomplikowanych metod i urządzeń współczesna wiedza
3432 III, 4, | urządzeń współczesna wiedza i praktyka medyczna są w stanie
3433 III, 4, | przypadkach dawniej beznadziejnych i łagodzić lub usuwać ból,
3434 III, 4, | ból, a także podtrzymywać i przedłużać życie w sytuacjach
3435 III, 4, | spowodowanie jej przed czasem i „łagodne” zakończenie życia
3436 III, 4, | mogłoby się wydawać logiczne i humanitarne, przy głębszej
3437 III, 4, | analizie okazuje się absurdalne i nieludzkie. Stajemy tu w
3438 III, 4, | liczniejszych ludzi starych i niesprawnych wydaje się
3439 III, 4, | wydaje się zbyt kosztowna i uciążliwa. Ludzie ci bardzo
3440 III, 4, | izolowani przez rodziny i społeczeństwo, kierujące
3441 III, 4, | Przez eutanazję w ścisłym i właściwym sensie należy
3442 III, 4, | uciążliwe dla samego chorego i dla jego rodziny. W takich
3443 III, 4, | gdy śmierć jest bliska i nieuchronna, można w zgodzie
3444 III, 4, | spowodowałyby jedynie nietrwałe i bolesne przedłużenie życia,
3445 III, 4, | powinność moralna leczenia się i poddania się leczeniu, ale
3446 III, 4, | ze środków nadzwyczajnych i przesadnych nie jest równoznaczna
3447 III, 4, | końcowym stadium choroby i zapewnienie pacjentowi potrzebnego
3448 III, 4, | środków przeciwbólowych i uspokajających w celu ulżenia
3449 III, 4, | zachować pełną świadomość i uczestniczyć świadomie —
3450 III, 4, | ograniczenia świadomości i skrócenia życia, „jeżeli
3451 III, 4, | nie istnieją inne środki i jeśli w danych okolicznościach
3452 III, 4, | innych powinności religijnych i moralnych” 79. W takim przypadku
3453 III, 4, | nie pragnie się śmierci i nie dąży do niej, choć z
3454 III, 4, | swoje obowiązki moralne i rodzinne, zwłaszcza zaś
3455 III, 4, | Magisterium moich Poprzedników81 i w komunii z Biskupami Kościoła
3456 III, 4, | oparta na prawie naturalnym i na słowie Bożym spisanym,
3457 III, 4, | przez Magisterium zwyczajne i powszechne82. ~Praktyka
3458 III, 4, | psychologiczne, kulturowe i społeczne mogą skłonić do
3459 III, 4, | miłości do samego siebie i uchylenie się od obowiązku
3460 III, 4, | obowiązku sprawiedliwości i miłości wobec bliźniego,
3461 III, 4, | wspólnot, do których się należy i wobec społeczeństwa jako
3462 III, 4, (83) | AUGUSTYN, De Civitate Dei I, 20: CCL 47, 22; Św. TOMASZ
3463 III, 4, | absolutnej władzy Boga nad życiem i śmiercią, o której tak mówi
3464 III, 4, | Ty masz władzę nad życiem i śmiercią: Ty wprowadzasz
3465 III, 4, | wprowadzasz w bramy Otchłani i Ty wyprowadzasz” (Mdr 16,
3466 III, 4, | zamiar drugiego człowieka i współdziała w jego realizacji
3467 III, 4, | gdyby wręcz o to prosił i stojąc na granicy między
3468 III, 4, | na granicy między życiem i śmiercią błagał, by pomóc
3469 III, 4, | zmaga się z więzami ciała i pragnie się z nich wyrwać;
3470 III, 4, (84) | Iura et bona (5 maja 1980), I: AAS 72 (1980), 545; Katechizm
3471 III, 4, | opiekować się nim cierpliwie i z miłością, albo też przez
3472 III, 4, | chorego nawet w końcowych i najcięższych stadiach choroby. ~
3473 III, 4, | zgody. Szczytem zaś samowoli i niesprawiedliwości jest
3474 III, 4, | jak Bóg, „poznając dobro i zło” (por. Rdz 3, 5). Ale
3475 III, 4, | władzę decydowania o śmierci i życiu: „Ja zabijam i Ja
3476 III, 4, | śmierci i życiu: „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” (Pwt 32,
3477 III, 4, | władzę, kierując się zawsze i wyłącznie zamysłem mądrości
3478 III, 4, | wyłącznie zamysłem mądrości i miłości. Kiedy człowiek,
3479 III, 4, | zaślepiony przez głupotę i egoizm, uzurpuje sobie tę
3480 III, 4, | narzędzie niesprawiedliwości i śmierci. W ten sposób życie
3481 III, 4, | poczucie sprawiedliwości i zostaje podważone u samych
3482 III, 4, | natomiast droga miłości i prawdziwej litości, którą
3483 III, 4, | wspólne człowieczeństwo i którą wiara w Chrystusa
3484 III, 4, | Chrystusa Odkupiciela, umarłego i zmartwychwstałego, rozjaśnia
3485 III, 4, | ostatecznego zmagania z cierpieniem i śmiercią, zwłaszcza wówczas,
3486 III, 4, | pogrążenia się w rozpaczy i jakby unicestwia się w niej,
3487 III, 4, | obecność, o solidarność i o wsparcie w godzinie próby.
3488 III, 4, | przed całkowitą zagładą i ostatecznym końcem swej
3489 III, 4, | ostatecznym końcem swej osoby, i myśl o tym odrzuca. Zaród
3490 III, 4, | naturalna odraza do śmierci i ten zalążek nadziei nieśmiertelności
3491 III, 4, | nieśmiertelności znajduje uzasadnienie i spełnienie w wierze chrześcijańskiej,
3492 III, 4, | chrześcijańskiej, która zapowiada i daje udział w zwycięstwie
3493 III, 4, | zapłatą za grzech” (Rz 6, 23), i dał mu Ducha jako zadatek
3494 III, 4, | zadatek zmartwychwstania i życia (por. Rz 8, 11). Pewność
3495 III, 4, | przyszłej nieśmiertelności i nadzieja na obiecane zmartwychwstanie
3496 III, 4, | na tajemnicę cierpienia i śmierci i napełniają wierzącego
3497 III, 4, | tajemnicę cierpienia i śmierci i napełniają wierzącego niezwykłą
3498 III, 4, | nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie:
3499 III, 4, | umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci
3500 III, 4, | dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana” (
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10500 | 10501-10934 |