Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | świadomość misji następcy Piotra. Ta sama świadomość kieruje
2 I, | Chrystusie Zbawicielu. Doktryna ta jest także źródłem jedności
3 I, | było dzisiaj powtarzać z tą samą surowością. Niestety
4 II, | zapytamy dalej, skąd bierze się ta błędna koncepcja natury
5 II, | międzynarodowych. Doktryna ta, dążąc do znalezienia właściwej
6 II, | powiedzieć, że sytuacja ta spotkała się z różnymi reakcjami.~
7 III, | potrzebuje on odkupienia. Nauka ta jest nie tylko integralną
8 III, | duchowego niedosytu i rozpaczy.~Ta potrzeba nie może jednak
9 V, | pierwsza i najważniejsza jest ta praca, która się dokonuje
10 VI, | nauki społecznej. Praca ta wymaga współdziałania Kościołów
11 VI, | dyskryminuje innych grup. Opcja ta nie dotyczy tylko ubóstwa
12 VI, | prawdę o człowieku, doktryna ta podejmuje dialog z różnymi
13 VI, | Leon XIII pisał: „Wielka ta sprawa wymaga trudu i współpracy
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
14 II, | człowieczeństwo. Miłość ta w sposób szczególny daje
15 II, | czytamy u św. Pawła (Ef 2, 4). Ta prawda, bardziej jeszcze
16 II, | Ewangelii miłosierdzia”. ~Z tą chwilą, gdy mowa o nauczaniu,
17 III, | przymierze pokoju” (Iz 54, 10) — ta prawda, wypowiedziana ongiś
18 III, (4) | zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego
19 III, (4) | zapomnę o tobie!” (Iz 49, 15). Ta miłość, wierna i niepokonalna
20 III, (4) | różny sposób związane z tą samą treścią zasadniczą,
21 IV, (5) | przypadku chodzi o hesed, ta znaczy o wierność, jaką
22 IV, | przypadającą mu część majątku i z tą częścią opuszcza dom, aby
23 IV, | tego świadom; świadomość ta jednak każe mu tym wyraźniej
24 IV, | którą obdarzał go jako syna. Ta wierność wyraża się w przypowieści
25 IV, | nie porzucił jego domu. ~Ta wierność samemu sobie ze
26 IV, | troskę o godność syna. Troska ta jest miarą jego miłości,
27 IV, | odnalazł”, z tego, że „ożył”. A ta radość wskazuje na dobro
28 V, | Boga-Człowieka. Jednakże ta sprawiedliwość, która prawdziwie
29 V, | jest obecna miłość i że ta miłość jest potężniejsza
30 V, | Maryja jest równocześnie Tą, która w sposób szczególny
31 V, | Bożego ofiarą serca. Ofiara ta jest ściśle związana z krzyżem
32 V, | stanąć na Kalwarii. Ofiara ta stanowi swoisty udział w
33 V, | Maryja jest więc równocześnie Tą, która najpełniej zna tajemnicę
34 V, | Chrzciciela (por. Łk 7, 22). ~Ta właśnie „miłosierna” miłość,
35 VII, | z całą pokorą, że tylko ta miłość, która jest większa
36 VII, | rzeczy zawsze również i ta pierwsza strona jest obdarowywana.
37 VII, | źródłem sprawiedliwości. Jeśli ta ostatnia sama z siebie zdolna
38 VII, | wcieleniem sprawiedliwości, o ile ta w swoich granicach dąży
39 VII, | Jezusie Chrystusie. Tajemnica ta stanowi nie tylko dla samego
40 VII, | sprawiedliwości nową treścią. Treść ta najprościej i najpełniej
41 VII, | wszystko nieodzowne, ażeby ta miłość mogła niejako odsłonić
42 VIII, | tajemnicy paschalnej. Tajemnica ta niesie w sobie najpełniejsze
43 VIII, | niech będzie wypełnione całą tą prawdą o miłosierdziu, jaka
44 VIII, | Wołamy przecież kierując się tą wiarą, nadzieją i miłością,
45 VIII, | wielkim niebezpieczeństwem. Ta sama tajemnica Chrystusa,
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
46 Wstep, | 2. Wiara ta, stale wyznawana przez Kościół,
47 1, | Kościele trwać będzie zawsze ta sama Prawda, jaką Apostołowie
48 1, | Ducha Prawdy. Jak ściśle zaś ta ostatnia będzie się łączyła
49 1, | Świętego” (Mt 28, 19). Formuła ta odpowiada wewnętrznej tajemnicy
50 1, | Starego Przymierza. Idąc za tą tradycją, Szymon Piotr powie
51 1, | pnia Jessego”) jest właśnie tą Osobą, na której „spocznie”
52 1, | Mesjasz” jest właśnie tą drogą. Zewnętrznym symbolem
53 1, | ale przede wszystkim z ta wewnętrzna gotowością, jaka
54 1, | objawi” (J 16, 14). Komunia ta ma swoje ostateczne źródło
55 1, | jako Syn Boży „pełen mocy”. Ta zaś moc, której źródła biją
56 1, | Zmartwychwstaniu, aby „tchnąć na nich” tą mocą, o jakiej czytam w
57 1, | poprzez wieki. Nieodzowna jest ta praca Kościoła, zmierzająca
58 2, | poszczególnych słów, jak też ta okoliczność, że, zostały
59 2, | trwałym centrum. Cała zaś ta zbawcza ekonomia Boża odcina
60 2, | świat o grzechu”, wypowiedź ta zdaje się mieć z jednej
61 2, | Pięćdziesiątnicy zaś zapowiedź ta spełniła się z całą dokładnością.
62 2, | uwierzyli w Niego”, wówczas ta Jego wypowiedź, pełna bólu,
63 2, | stworzenie, ale sam jest tą Miłością. Sam jest jako
64 2, | jego bytu i jego wolności Ta „przeciw-Prawda” jest możliwa
65 2, | komunii. Ponieważ równocześnie ta Krzyżowa ofiara jest w pełnym
66 2, | nowego i wiecznego życia. ~Ta prawda o Duchu Świętym znajduje
67 2, | Kościele. Jednakże władza ta, dana ludziom, zakłada i
68 2, | przeciw mocom ciemności; walka ta, zaczęta ongiś u początku
69 2, | radykalną odmową nawrócenia się. Ta zaś oznacza odmowę sięgnięcia
70 2, | Baranka. Jest to z kolei ta sprawiedliwość, jaką Ojciec
71 3, | stworzenia i zbawienia. Ta pełnia zyskuje szczególne
72 3, | ducha” i „ciała”. Walka ta należy do dziedzictwa grzechu,
73 3, | społeczno-historycznym, w ramach którego ta cywilizacja powstała, nie
74 3, | człowiek jest od początku51. Ta wewnętrzna prawda bytu ludzkiego
75 3, | drogą Kościoła, to droga ta prowadzi poprzez całą tajemnicę
76 3, | Widzieliśmy, że zapowiedź ta doczekała się pierwszego
77 3, | Komunii. To przyjście i ta obecność dokonuje się za
78 3, | od Boga i w Bogu. Jedność ta zakorzenia się przede wszystkim
79 3, | Jezusa: Przyjdź!”, modlitwa ta posiada, jak zawsze, swoja
80 3, | Równocześnie jednak modlitwa ta zatrzymuje się nad określonym
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
81 Wpr, 1 | Ecclesia de Eucharistia vivit]. Ta prawda wyraża nie tylko
82 Wpr, 1 | i Krew Pana, raduje się tą obecnością w sposób szczególny.
83 Wpr, 5 | mijającymi wiekami.~Myśl ta rodzi w nas uczucia wielkiego
84 Wpr, 8 | stadionach, na placach miast... Ta różnorodna sceneria moich
85 Wpr, 10 | i umniejszenia.~Ufam, że ta Encyklika przyczyni się
86 I, 11 | naszego Odkupienia ».11 Ofiara ta ma do tego stopnia decydujące
87 I, 12 | uczestnictwo, ponieważ ofiara ta wciąż się uobecnia, trwając
88 I, 12 | racji i ofiara jest zawsze ta sama. (...) Również teraz
89 I, 12(16) | Jedna przecież jest i ta sama Hostia, jeden i ten
90 I, 15 | jest, dlaczego przez wieki ta prawda inspirowała teologię
91 I, 18 | ostatecznym » (J 6, 54). Ta gwarancja przyszłego zmartwychwstania
92 III, 27 | Najwyższą Tajemnicę. Wiara ta pozostaje niezmieniona,
93 III, 28 | święceń biskupich. 54 Sukcesja ta jest niezbędna, aby Kościół
94 III, 29 | w gruncie rzeczy posługa ta jest niezbędna dla ważnego
95 III, 31 | działalnością zewnętrzną. « Ta zaś miłość pasterska – głosi
96 IV, 41 | 41. Ta specyficzna skuteczność
97 IV, 43 | duchem. 91 Zwracając się z tą modlitwą do Ojca światłości,
98 IV, 44 | nowo przywrócona w pełni ta więź. Tego rodzaju koncelebracja
99 IV, 45 | kościelnej. ~Kierując się tą racją Sobór Watykański II
100 VI, 58 | Maryi, nic bardziej niż ta duchowość nie pomoże nam
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
101 Wprow, 3, | do obowiązku użyczenia z tą samą odwagą swego głosu
102 I, 2, | małżeńskiego — sprawiają, że ta właśnie pokusa staje się
103 I, 2, | i często są stosowane z tą intencją, w rzeczywistości
104 I, 2, | terapeutycznych”: mentalność ta przyjmuje życie tylko pod
105 I, 2, | ułomność, kalectwo i chorobę.~Ta sama logika doprowadza do
106 I, 2, | tragicznie im przeczące. Ta sytuacja jest tym bardziej
107 I, 3, | 20. Ta koncepcja wolności prowadzi
108 I, 5, | mocniej niż krew Abla”: ta krew wyraża bowiem i domaga
109 I, 5, | działania w obronie życia. Ta właśnie krew jest najmocniejszym
110 II, 3, | do końca, spotykamy się z tą szczególną „dialektyką”
111 II, 6, | ożywiam” (Pwt 32, 39). ~Ta władza sprawowana przez
112 II, 6, | że w Starym Testamencie ta wrażliwość na wartość życia,
113 II, 7, | Set” (Rdz 5, 1-3). Właśnie ta rola współpracowników Boga
114 II, 7, | swoją rodzinę” 33. Zgodnie z tą wizją biskup Amfiloch wywyższał
115 III, 2, | W miarę upływu czasu ta sama Tradycja Kościoła zawsze
116 III, 2, | przez jego Magisterium. Ta jednomyślność jest oczywistym
117 III, 2, | głęboko niemoralnym. Doktryna ta, oparta na owym niepisanym
118 III, 2, | absolutnie równa wszystkim innym. Ta równość stanowi podstawę
119 III, 3, | mierze, w jakiej sprawa ta od nich zależy — na zarządzających
120 III, 3, | program tego, kim będzie ta żywa istota: człowiekiem,
121 III, 3, | koniecznego nawrócenia i pokuty. ~Ta wielka jednomyślność tradycji
122 III, 3, | istoty ludzkiej. Doktryna ta, oparta na prawie naturalnym
123 III, 4, | osoby ludzkiej. Doktryna ta jest oparta na prawie naturalnym
124 III, 4, | się przeciw śmierci” 86. ~Ta naturalna odraza do śmierci
125 III, 8, | do śmierci104, Ewangelia ta przerasta wszelkie oczekiwania
126 III, 8, | płciowości i prokreacji; ta miłość nadaje sens także
127 III, 8, | ilekroć nauczasz” (2 Tm 4, 2). Ta zachęta winna rozbrzmiewać
128 III, 10, | choroby, cierpienia i śmierci. Ta tożsamość powinna być szczególnie
129 III, 10, | Watykański II116. Dziedzina ta jawi się też jako ofiarowana
130 III, 11, | rodzinie: odpowiedzialność ta wypływa z samej natury rodziny —
131 III, 11, | mieszkaniową lub z innych przyczyn ta obecność nie była możliwa,
132 III, 12, | nierozerwalnie: powołanie do miłości. Ta miłość, pojmowana jako bezinteresowny
133 Zak, 0, | początkiem nowego życia. ~Tą, która przyjęła „Życie”
134 Zak, 1, | może jednak zapominać, że ta jego misja stała się możliwa
135 Zak, 2, | Chrystusa. Taka jest właśnie ta fascynująca, a zarazem wymagająca
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
136 Wprow, 0, | diakonia prawdy1. Misja ta z jednej strony włącza społeczność
137 Wprow, 0, | pełniej się realizować. Ta podstawowa wiedza bierze
138 I, 1, | natury»5. Bóg wystąpił z tą całkowicie bezinteresowną
139 I, 1, | Gaudium et spes12. Poza tą perspektywą tajemnica osobowego
140 I, 2, | sam Bóg jest jej rękojmią. Ta prawda, którą otrzymuje
141 I, 2, | przyjąć ją jako wyraz miłości. Ta objawiona prawda jest wpisaną
142 III, 1, | nieunikniona konieczność śmierci. Ta niepokojąca rzeczywistość
143 III, 2, | 34. Ta prawda, którą Bóg objawia
144 III, 2, | naszego Pana Jezusa Chrystusa. Ta jedność prawdy naturalnej
145 III, 2, | objawioną a filozofią. Relacja ta wymaga rozpatrzenia w podwójnej
146 IV, 1, | myśli filozoficznej. Księga ta opisuje dysputę, jaką św.
147 IV, 1, | prawdziwej doktryny o Bogu. Ta rozwijająca się stopniowo
148 IV, 1, | ona i określa samą siebie ta, o której człowiek nie może
149 IV, 2, | św. Tomasza należy także ta, która wskazuje na rolę
150 V, 1, | filozoficznego, odrzucając inne54. Ta powściągliwość znajduje
151 V, 1, | różne szkoły myślenia, także ta wielość kierunków nakłada
152 V, 1, | poucza nas, że należy iść tą właśnie drogą: nie wyzbywać
153 V, 2, | studium filozofii. Praktyka ta, potwierdzona przez Sobór
154 VI, 1, | uczestnictwo w Jego tajemnicy. Ta jedność jest tak głęboka,
155 VI, 1, | Wypada sobie życzyć, aby ta wielka tradycja filozoficzno-teologiczna
156 VI, 2, | ewangelicznego: odmiana ta zaistniała historycznie
157 VI, 2, | refleksji filozoficznej jest ta, którą wielu określa mianem
158 VI, 2, | współbrzmiącej ze słowem Bożym. Ta filozofia stanie się terenem
159 VII, 1, | i samego Boga. Tajemnica ta stawia najtrudniejsze wyzwania
160 VII, 1, | do własnej natury. Idąc tą drogą, filozofia stanie
161 VII, 1, | nawet ludzkiej myśli; ale ta «tajemnica» nie mogłaby
162 VII, 1, | jestem przekonany, że tylko tą drogą można przezwyciężyć
163 VII, 1, | tradycji należałoby przyjąć. Ta forma modernizmu mylnie
164 VII, 1, | rozważyć, jest scjentyzm. Ta koncepcja filozoficzna nie
165 VII, 2, | katolicką i apostolską, nauka ta musi być szerzej poznawana
166 VII, 2, | dziedzinie; konieczne jest, aby ta pewna i niezmienna doktryna,
167 VII, 2, | zbawienia i dla niej. Prawda ta zostaje w pełni wyjaśniona
168 VII, 2, | filozofii bytu. Filozofia ta winna być w stanie sformułować
169 VII, 2, | zgodnego z tym działania. Wizja ta łączy się z etyką indywidualistyczną,
170 VII, 2, | problemów etycznych prawda ta musi się stać przedmiotem
171 VII, 2, | lecz także z katechezą: ta ostatnia ma bowiem implikacje
172 Zak, 0, | społecznych jest oczywista. Myśl ta wywiera silny wpływ, nie
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
173 II, | ekonomicznego; równocześnie jednak z tą afirmacją powstały i stale
174 II, | stanowiącym o sobie podmiotem. ~Ta prawda, która stanowi jakby
175 II, | pracy fizycznej. Okoliczność ta sama z siebie stanowi najwymowniejszą „
176 II, | proletariacka”. Kwestia ta — razem z problemami, które
177 II, | poniekąd dwa znaczenia pracy: ta, która warunkuje życie i
178 II, | i utrzymanie rodziny — i ta, poprzez którą urzeczywistniają
179 II, | że na tej drodze praca ta służy pomnażaniu dorobku
180 III, | działaniem. Rzeczywistość ta, w zwyczajnym biegu rzeczy,
181 III, | których kształtowała się ta nauka na ostatnim etapie,
182 III, | przed „kapitałem”. ~Zasada ta dotyczy bezpośrednio samego
183 III, | przyczyną nadrzędną. Zasada ta jest oczywistą prawdą całego
184 III, | jeden jest osobą. Prawda ta posiada zasadnicze i doniosłe
185 III, | skali bardziej lokalnej. ~Ta grupa zarządzająca i dysponująca
186 III, | św. Tomasza z Akwinu10, ta przede wszystkim racja przemawia
187 IV, | pracodawcą bezpośrednim jest ta osoba lub też instytucja,
188 IV, | względu na to, czy praca ta dokonuje się w ustroju prywatnej
189 IV, | ustroju, w którym własność ta podległa „uspołecznieniu”,
190 IV, | dziedziną świadczeń jest ta, która wiąże się z prawem
191 IV, | zawodów. Jednakże „walka” ta winna być traktowana jako
192 IV, | wszystkim kątem widzenia sprawa ta wchodzi w kontekst niniejszych
193 IV, | pracy musi być mierzona tą samą miarą, a nie względem
194 V, | Słowo Bożego Objawienia ta podstawowa prawda, że człowiek,
195 V, | 26. Ta prawda, że przez pracę człowiek
196 V, | uczonych (por. Mt 13, 52). ~Ta Chrystusowa nauka o pracy,
197 V, | niech wie, jakie miejsce ta jego praca zajmuje nie tylko
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
198 I, 1 | wolnością — a równocześnie z tą szczodrobliwością, która
199 I, 2 | obowiązkiem, jest związana z tą właśnie pierwszą i podstawową
200 I, 2 | się nazywać Jan Paweł — a ta dwoistość imienia była bez
201 I, 2 | dalszymi jakby etapami z całą tą ciągłością posłannictwa
202 I, 3 | momentach krytycznych, które tą łodzią zdawały się wstrząsać
203 I, 4 | służba. Może nawet czasem ta świadomość okazywała się
204 II, 2 | objawiła się niejako na nowo ta podstawowa prawda o stworzeniu,
205 II, 2 | tak jak w człowieku-Adamie ta więź została zerwana, tak
206 II, 5 | pierwszej Encyklice. Świadomość ta — czy raczej samoświadomość
207 II, 5 | kiedykolwiek. A jeśli Misja ta zdaje się napotykać we współczesnej
208 II, 5 | kiedykolwiek, to okoliczność ta również świadczy o tym,
209 II, 6 | dobrej woli. Zbliżamy się z tą czcią i poszanowaniem, jakie
210 III, 1 | krótsza. ~Jezus Chrystus jest tą zasadniczą drogą Kościoła.
211 III, 1 | trosce Kościoła. Troska ta dotyczy człowieka całego,
212 III, 3 | Równocześnie eksploatacja ta dla celów nie tylko przemysłowych,
213 III, 4 | człowieka leży z pewnością ta sprawa. Nie chodzi tu tylko
214 III, 4 | chrześcijan, odpowiedzialność ta staje się szczególnie wyrazista,
215 III, 5 | musi zapewniać, jak bardzo ta sprawa wiąże się z jego
216 III, 5 | świadczy o tym, jak bardzo ta sytuacja jest obciążona
217 IV, 1 | ożywia Duch! ~Kościół żyje tą rzeczywistością. Żyje tą
218 IV, 1 | tą rzeczywistością. Żyje tą prawdą o człowieku, która
219 IV, 2 | Mistrza nie dochodzi do głosu ta właśnie odpowiedzialność
220 IV, 2 | dla jej Boskiego Źródła. Ta sama wierność musi być konstytutywną
221 IV, 2 | wobec Bożej prawdy, 41 i by ta wierność wyrażała się w
222 IV, 3 | każdym razie spłyciłaby się ta szczególna gotowość składania
223 IV, 4 | jako „królewskość”. Godność ta wyraża się w gotowości służenia
224 IV, 4 | żeby ukazać, w jaki sposób ta „ontologiczna” wspólnota
225 IV, 5 | J 10, 10). Równocześnie ta pełnia życia, która jest
226 IV, 5 | Tajemnicę Odkupienia. ~Tajemnica ta ukształtowała się poniekąd
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
227 Wprow, 0, | tajemnicy „pełni czasu” 2. ~Ta „pełnia” wskazuje na wyznaczony
228 Wprow, 0, | się naszym bratem. Pełnia ta naznacza chwilę, w której
229 Wprow, 0, | czasem zbawienia”. Pełnia ta naznacza wreszcie tajemniczy
230 Wprow, 0, | bliski swego wypełnienia, Ta, która została odwiecznie
231 Wprow, 0, | Przedwiecznego, który z tą ukrytą „Córą Syjonu” (por.
232 Wprow, 0, | zbawienia Tu otwiera się ta rozległa przestrzeń, wewnątrz
233 I, 1, | 15). „Podobnie jest to ta Dziewica, która pocznie
234 I, 1, (19) | 85: „To Ona, bowiem, jest tą, która wybrana od pradawnych
235 I, 1, | założeniem świata”, jako Ta, którą Ojciec „wybrał” na
236 I, 1, | nas w Umiłowanym”, a łaska ta stanowi o niezwykłej wielkości
237 I, 2, | jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną.
238 I, 2, | długi okres życia ukrytego. Ta, która „uwierzyła, że spełnią
239 I, 2, | 7) — to Maryja Matka z tą prawdą swego Syna obcuje
240 I, 2, | por. Mt 11, 27), a nawet Ta, której najpełniej została
241 I, 2, | synostwa, Matka, z tajemnicą tą obcowała tylko przez wiarę.
242 I, 2, | Zaiste, „błogosławiona jest Ta, która uwierzyła”! Te słowa
243 I, 3, | Syna. Od tego momentu była Tą, która uwierzyła. Jednak
244 I, 3, | macierzyńskiej trosce Maryi. Prawda ta znalazła wyraz również w
245 I, 3, | ludźmi” (por. 1 Tm 2, 5-6). Ta macierzyńska rola wypływa —
246 I, 3, | pomiędzy „Matką” a „Synem”. Ta więź zostaje uroczyście
247 I, 3, | przez Jana. W ten sposób Ta, która jako „łaski pełna”
248 II, 1, | Maryja jest obecna jako Ta „błogosławiona, która uwierzyła”,
249 II, 1, | która uwierzyła”, jako Ta, która „szła naprzód w pielgrzymce
250 II, 1, | pozostaje nade wszystko Tą „błogosławioną, która uwierzyła”:
251 II, 1, | Maryi. Pozostała wciąż Tą, która podobnie jak Abraham „
252 II, 1, | narodów ziemi — znajduje się Ta, „która uwierzyła, że spełnią
253 II, 1, | od Pana” (por. Łk 1, 45). Ta właśnie wiara Maryi, która
254 II, 1, | ludzkością w Jezusie Chrystusie — ta heroiczna wiara Maryi „wyprzedza”
255 II, 1, | świat królestwo Jej Syna68. Ta obecność Maryi znajduje
256 II, 1, | spotkania z Matką Pana, z Tą, która jest błogosławiona,
257 II, 1, | Przymierza” 69. Przestrzeń ta trwa nadal w Kościele, który
258 II, 2, | złączona z chwałą Syna i z tą chwałą, która przez Syna
259 II, 2, | kontemplacji, ikona chwały: Ta, która od zarania swego
260 II, 3, | prostotą, a równocześnie tą prawdą o Bogu pragnie rozjaśniać
261 II, 3, | wypełniać to samo posłannictwo. ~Ta „opcja na rzecz ubogich”
262 II, 3, | naszej epoce świadomość ta szczególnie się wzmaga —
263 II, 3, | słowie Boga żywego. Sprawa ta łączy się organicznie z
264 III, 1, | wiernych, aby inni wsparci tą macierzyńską opieką, jeszcze
265 III, 1, | Bożego. Można powiedzieć, że ta zgoda na macierzyństwo jest
266 III, 1, | uwielbionego Pana. Nie tylko była Tą, „która szła w pielgrzymce
267 III, 1, | ale była równocześnie tą „służebnicą Pańską”, którą
268 III, 1, | szczególna łączność pomiędzy tą Matką a Kościołem. Wszak
269 III, 1, | wniebowzięcia wyraża się ta wiara Kościoła, że Maryja
270 III, 1, | Królowa wszystkiego” 112. Ta, która przy zwiastowaniu
271 III, 1, | do końca wierną temu, co ta nazwa wyraża. Przez to zaś
272 III, 1, | wybranych” 116. W taki sposób Ta, która tu na ziemi „utrzymała
273 III, 2, | Pięćdziesiątnicy i jako Ta, „błogosławiona, która uwierzyła”,
274 III, 2, | matką i dziewicą”, a nazwa ta posiada swoje głębokie uzasadnienie
275 III, 2, | wśród ludzi. Świadomość ta pozwalała i stale pozwala
276 III, 2, | Chrystusowi”, wówczas wierność ta — chociaż w nauczaniu Apostoła
277 III, 2, | z matką. Również, kiedy ta sama niewiasta jest matką
278 III, 2, (130)| tekście greckim wyrażenie „eis ta ideltaia” ma szersze znaczenie
279 III, 2, | każdego człowieka, Maryja jest Tą która pierwsza „uwierzyła” —
280 III, 2, | pierwsza „uwierzyła” — i tą właśnie wiarą Oblubienicy
281 III, 2, | Chrystusa, równocześnie zaś jako ta Matka, którą Chrystus w
282 III, 3, | szczególna więź ludzkości z tą Matką skłoniła mnie do tego,
283 III, 3, | obszarach Europy wschodniej; tą drogą poprzez dzieło ewangelizacji
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
284 Wprow, 0, | bardziej, jak pilna jest ta działalność, której poświęcam
285 I, 1, | krzyża” (Kol 1, 19-20). Ta właśnie jedyna w swoim rodzaju
286 I, 2, | Bóg obdarowuje człowieka tą nowością życia. „Czy można
287 I, 4, | wewnętrznej i środowiskowej. Łaska ta pochodzi od Chrystusa, jest
288 I, 5, | świętemu Pawłowi, „została dana ta łaska: ogłosić poganom jako
289 I, 5, | Chrystusa; jeśli zaś z łaską tą nie współdziałają myślą,
290 III, 2, | 25. Misjonarze szli tą samą drogą, biorąc pod uwagę
291 IV, 1, | mesjanizmów i sekt religijnych. Ta radykalna zmiana sytuacji
292 IV, 2, | sytuacje. ~Przede wszystkim ta, ku której kieruje się działalność
293 IV, 4, | problem złożony, gdyż kultura ta rodzi się bardziej jeszcze
294 IV, 6, | i światła wiary. Troska ta winna stać się niejako głodem
295 V, 2, | wieczne. To właśnie jest ta Dobra Nowina, która przemienia
296 V, 2, | narody mają prawo poznać. Ta nauka powinna być głoszona
297 V, 3, | orędziem, ale nie chcą, by ta więź była dokonana na sposób
298 V, 4, | 50. Troska ta stanowić będzie rację i
299 VI, 0, | domu Izraela” (Mt 10, 6). Ta kolegialność nie przesłania
300 VI, 1, | podobnie odpowiedzialność ta spoczywa przede wszystkim
301 VI, 1, | zbawienia całego świata” 122. Ta kolegialna odpowiedzialność
302 VI, 2, | wysyłają. Godną pochwały jest ta podwójna tendencja, która
303 VI, 4, | Chrystusie” 141. Obecność ta jest korzystna wszędzie
304 VI, 4, | krzewieniu Królestwa Bożego. Ta potrzeba spotkała się w
305 VI, 7, | do wiernej współpracy z tą Kongregacją, która ma niezbędną
306 VI, 7, | powszechną. ~Kongregacja ta, mając za sobą długie i
307 VII, 0, | współpracą misyjną”. ~Współpraca ta jest zakorzeniona i przeżywana
308 VII, 5, | misjologii ~Działalność ta winna zmierzać ku konkretnym
309 VII, 6, | Pragnę wyrazić życzenie, by ta posługa ożywiania ducha
310 VIII, 1 | prowadzić Duchowi ~Duchowość ta wyraża się przede wszystkim
311 VIII, 3, | siebie” (Ef 5, 25). Miłość ta, posunięta aż do oddania
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
312 III, | rasowych czy narodowej pychy. Ta wspólnota musi podnosić
313 IV, | wybitną zasługą. Zasługa ta jest tym większa, gdy się
314 IV, | i organizacja. Wierność ta pozwoliła im doprowadzić
315 V, | XXIII, który zwołał Sobór z tą myślą i przekonaniem, że
316 VII, | wystarczających danych, aby z tą wzmianką łączyć ustanowienie
317 VII, | pośrednictwem Kościoła czeskiego i tą drogą chrześcijaństwo dotarło
318 VII, | misjonarskiej. Działalność ta bowiem jest zasadniczym
319 VIII, | Konstantynopola, z którego ta słowiańska misja wzięła
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
320 I, | roku. ~Jak dalece Encyklika ta zachowała swą aktualność,
321 I, | uaktualnienia jej nauczania. Ta sama Komisja zorganizowała
322 II, | milionów ludzkich istnień. ~Ta nędza i niedorozwój mają
323 II, | 8. Ta krótka analiza pozwala nam
324 II, | między ludźmi”. 29 ~Również ta „nowość” Encykliki ma stałą
325 III, | będącego na drodze rozwoju. Ta terminologia geograficzna
326 III, | dyskryminacje, zwłaszcza ta najbardziej odrażająca,
327 III, | tego uniknąć. Świadomość ta, nie bez trudności, wahali
328 III, | najnowsza, często się ulega. ~Ta właśnie nienormalna sytuacja,
329 III, | nieporządkiem jest także handel tą bronią. Co więcej, trzeba
330 III, | 26. Ta panorama, w znacznej mierze
331 III, | istoty ludzkiej. Świadomość ta wyraża się na przykład poprzez
332 III, | jakimi są rozwój i pokój. ~Ta rzeczywistość skłania mnie
333 IV, | wyróżnia, nazywali „kosmosem”. Ta rzeczywistość wymaga także
334 V, | nasuwa wniosek, że wola ta była niewystarczająca. ~
335 V, | odniesień porządku etycznego. ~Ta ocena jest sama w sobie
336 V, | odpowiedzialni za wszystkich. Wola ta opiera się na gruntownym
337 V, | nawet jeśli jest wrogiem, tą samą miłością, jaką miłuje
338 V, | słowem „komunia”. Komunia ta, na wskroś chrześcijańska,
339 VI, | chrześcijańskiego postępowania. Nauka ta należy przeto nie do dziedziny
340 VI, | 19-31) 77. ~Rzeczywistość ta musi wyciskać swój ślad
341 VII, | niebezpieczeństwo odchyleń związanych z tą formą refleksji i opracowań
342 VII, | i więcej może. ~Jednakże ta motywacja nie jest ani jedyna,
343 VII, | że zarówno troska, jaką ta Encyklika wyraża, jak i
344 VII, | Matka i Królowa nasza, jest Tą, która zwracając się do
345 VII, | wina” (J 2, 3), i także Tą, która wielbi Boga Ojca,
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
346 I, 2, | za zjednoczeniem. Łaska ta porusza bardzo wielu ludzi
347 I, 2, | stanowili jedno” (J 17, 21). Ta jedność, którą Pan dał swemu
348 I, 2, | głębia Jego agape.~Istotnie, ta jedność dana przez Ducha
349 I, 4, | jego niezmiennym sensie38.~„Ta właśnie odnowa ma wybitnie
350 I, 5, | procesu zjednoczenia.~Miłość ta znajduje najpełniejszy wyraz
351 I, 5, | czy Wspólnot kościelnych; ta sprzeczność nie mogła oczywiście
352 I, 5, | przepowiadania. Niestety, ta poważna przeszkoda nie została
353 I, 5, | Powiedziałem wówczas: „ta budowla sama opowiada wspaniale
354 I, 5, | prawdzie i miłości” 48.~Ta wewnętrzna przemiana serca,
355 I, 8, | na rzecz jedności. Prawda ta zarazem poddaje sumienia
356 II, 8, | lokalnym urzeczywistnia się ta tajemnica Bożej miłości.
357 II, 8, | się odwoływać.~Kontakt z tą chwalebną tradycją przynosi
358 II, 9, | obydwoma Kościołami. Komunia ta, oparta na jedności wiary
359 II, 9, | Kościołem prawosławnym; kwestia ta często powodowała napięcia
360 II, 9, | zachodniej, oświadcza, iż ta cała spuścizna duchowa i
361 II, 13, | 75. Ta współpraca, która czerpie
362 II, 13, | sferze religijnej.~Współpraca ta ułatwi dążenie do jedności.
363 III, 1, | prawosławnymi kieruje się tą wymagającą wizją jedności,
364 III, 1, | nigdy nie będzie możliwa. Ta wzajemna pomoc w poszukiwaniu
365 III, 3, | rozjaśniony blaskiem nadziei. Ta powszechna obecność świętych
366 III, 5, | jako servus servorum Dei. Ta definicja najskuteczniej
367 III, 5, | pocieszające jest to, iż kwestia ta pojawia się jako zasadniczy
368 III, 5, | nędzy. Autorytet związany z tą posługą jest całkowicie
369 III, 5, | 94. Ta posługa jedności, zakorzeniona
370 III, 5, | autorytetowi, bez których funkcja ta byłaby tylko pozorem, Biskup
371 III, 5, | czujność, a czasem orzekać, że ta czy inna szerząca się opinia
372 III, 6, | Kościoła jerozolimskiego. Ta funkcja Piotra musi trwać
373 Adh, 0, | brzmiała: „tak”. Jest to ta sama odpowiedź, którą usłyszała
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
374 I, 6, | i wzywa, by iść za Nim. Ta zachęta skierowana jest
375 I, 8, | wszystko, w co wierzy. Tradycja ta, wywodząca się od Apostołów,
376 I, 8, | epokach i okolicznościach. Ta „aktualizacja” przykazań
377 II, 1, | problemy51. ~W tym świetle i tą mocą Urząd Nauczycielski
378 II, 2, | współczesnej kultury. Wrażliwość ta, sama w sobie autentyczna,
379 II, 2, | istnieje związek między tą ewolucją a kryzysem wokół
380 II, 2, | zgodnego z tym działania. Wizja ta łączy się z etyką indywidualistyczną,
381 II, 4, | Konstytucja Gaudium et spes. Ta autonomia rzeczywistości
382 II, 4, | rzeczywistości ziemskich, tą mianowicie, która utrzymuje,
383 II, 4, | ich do Boga” 67. Koncepcja ta jest szczególnie szkodliwa,
384 II, 4, | norm moralnych72. Gdyby ta autonomia prowadziła do
385 II, 6, | duchowa”, czysto formalna. Ta redukcyjna wizja nie uwzględnia
386 II, 7, | wiążące dla wszystkich ludzi. Ta uniwersalność nie ignoruje
387 II, 7, | interpretować zawartą w nich prawdę. Ta prawda prawa moralnego,
388 II, 9, | czynić dobro, a unikać zła. Ta pierwsza zasada rozumu praktycznego
389 II, 10, | uwolnić. ~W przypadku, gdy ta niepokonalna niewiedza nie
390 II, 10, | z prawdziwym dobrem110. Ta „connaturalitas” jest zakorzeniona
391 II, 11, | uległość rozumu i woli»”112. Ta wiara, która „działa przez
392 II, 11, | idąc za Bożym powołaniem. Ta możność jednak urzeczywistnia
393 II, 11, | decyzje. Właśnie dlatego ta opcja zostaje odwołana wówczas,
394 II, 12, | r., którego owocem była ta Adhortacja, „nie tylko powtórzył
395 II, 13, | roztropność, choć wierność ta niekoniecznie musi wykluczać
396 II, 14, | musimy je spełniać jedynie z tą myślą, by podobać się Bogu” 129. ~ ~
397 III, 2, | uczeń, powołany, by iść tą samą drogą: „Jeśli kto chce
398 III, 4, | nauki Chrystusa, niechże się ta postawa łączy z wyrozumiałością
399 III, 4, | jej istnienia. ~Posługa ta jest skierowana ku każdemu
400 III, 4, | właśnie dlatego posługa ta jest skierowana ku wszystkim
401 III, 6, | wobec ludzkiej słabości. Ta wyrozumiałość nie oznacza
402 III, 6, | bezustannie, by stwardniała ta glina i by moja moc płynęła
403 Zak, 1, | doskonałego spełnienia dobra. Ta odnowa, dająca człowiekowi
404 Zak, 1, | nieprawda, ponieważ moralność ta, rozumiana w kategoriach
405 Zak, 1, | 11). Z drugiej strony, ta ewangeliczna prostota nie
406 Zak, 1, | mocniejszym światłem niż Ta, która wybrana została przez
407 Zak, 1, | tytuł „Stolicy Mądrości”. Tą Mądrością jest sam Jezus
|