Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | na „rzeczy nowe”, które nas otaczają i w których jesteśmy —
2 III, | Mt 13, 24-30. 36-43) uczy nas, że jedynie Bóg może oddzielać
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
3 I, | wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych
4 I, | jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków,
5 I, | Objawienie bowiem i wiara uczą nas nie tyle, abyśmy tajemnicę
6 II, | rzeczywistości miłosierdzia, co dla nas jest najważniejsze. Zanim
7 V, | nie oszczędził”, ale „dla nas grzechem uczynił Tego, który
8 V, | ale uczynił Go grzechem za nas (por. tamże), znajduje swój
9 V, | każdego. ~O czym więc mówi do nas ów krzyż Chrystusa, ostatnie
10 V, | był bez grzechu, Bóg „dla nas grzechem uczynił” (2 Kor
11 V, | krzyż Chrystusa przybliża nas bowiem do najgłębszych korzeni
12 V, | okazanym przez każdego z nas Synowi Ojca Przedwiecznego.
13 VI, | piętnastu już lat, które dzielą nas od zakończenia Soboru Watykańskiego
14 VII | głęboki niepokój, wracają do nas te słowa, jakie w momencie
15 VII, | nauczaniu Kościoła, przybliża nas do „widzenia Ojca” w świętości
16 VII, | pojednania. Eucharystia przybliża nas zawsze do tej miłości, która
17 VII, | nie przestaje prosić za nas „w błaganiach, których nie
18 VII, | Chrystus ukrzyżowany jest dla nas najwyższym wzorem, natchnieniem,
19 VII, | strony tych, którzy je od nas przyjmują. Jeśli tej dwustronności,
20 VII, | wyraziście przemawia do nas ze słów przypowieści o synu
21 VII, | W tym kierunku prowadzi nas też niewątpliwie Sobór Watykański
22 VII, | tajemnicy Chrystus uczy nas stale przebaczenia. Ile
23 VII, | modlitwy, której On sam nas nauczył, prosimy „odpuść
24 VII, | ubóstwa do jakiego wezwał nas Pan swoim słowem i przykładem: „
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
25 Wstep, | Kościele w świecie — wzywa nas do tego, abyśmy na nowo
26 1, | Ten właśnie Syn, „dla nas i dla naszego zbawienia”
27 1, | najbardziej może przybliżają nas do wszystkiego, co stanie
28 1, | zmartwychwstałego, aby przemieniał nas na Jego podobieństwo9. ~
29 2, | ażeby Duch Święty „uczynił nas wiecznym darem dla Boga”. ~ ~
30 3, | wydarzenie to oznacza dla nas, chrześcijan, według słów
31 3, | jeśli tylko Duch Boży w nas mieszka” (por. Rz 8, 5.
32 3, | Święty, umacniając w każdym z nas „człowieka wewnętrznego”,
33 3, (59) | Twojego, aby stały się dla nas Ciałem i Krwią Pana naszego
34 3, | się modlimy, ale prowadzi nas wewnętrznie na modlitwie,
35 Zakon, | Duch Ojca i Syna, obdarzył nas wszystkich błogosławieństwem
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
36 Wpr, 5 | wiekami.~Myśl ta rodzi w nas uczucia wielkiego i wdzięcznego
37 I, 11 | większego Jezus mógł uczynić dla nas? Prawdziwie, w Eucharystii
38 I, 13 | Oczywiście jest także darem dla nas, co więcej, dla całej ludzkości (
39 I, 13 | także samego siebie. Naucza nas o tym, w odniesieniu do
40 I, 14 | Jego powrotu do życia dla nas idla naszego pożytku ».21 ~
41 I, 16 | wewnętrznemu zjednoczeniu nas, wierzących, z Chrystusem
42 I, 16 | który ofiarował się za nas, otrzymujemy Jego Ciało,
43 I, 16 | Jego Ciało, które złożył za nas na Krzyżu, oraz Jego Krew,
44 I, 17 | swojego Ducha Świętego na nas i na te dary [...], aby
45 I, 17 | Krwi, Chrystus pomnaża w nas dar swojego Ducha, wylanego
46 I, 20 | chrześcijańska koncepcja prowadzi nas ku « nowemu niebu » i «
47 II, 21 | zSynem Bożym, który się za nas wydał: « To czyńcie na moją
48 II, 22 | powiedzieć, że nie tylko każdy z nas przyjmuje Chrystusa, lecz
49 II, 25 | najbardziej pożyteczna dla nas ».50 Eucharystia jest nieocenionym
50 III, 30 | Chociaż odłączonym od nas Wspólnotom kościelnym brakuje
51 IV, 35 | który wChrystusie jednoczy nas za sprawą Ducha Świętego
52 IV, 43 | drogi ekumenizmu zarówno nas, synów Kościoła katolickiego,
53 IV, 44 | poczucie dystansu dzielącego nas od celu, i wprowadzając
54 VI, 53 | Maryja bowiem może nas prowadzić ku temu Najświętszemu
55 VI, 54 | intelekt, a przez to zmusza nas do jak najpełniejszej uległości
56 VI, 55 | eucharystyczna wymaga od nas wiary na wzór wiary Dziewicy,
57 VI, 55 | ramionach, nie jest dla nas niedoścignionym wzorem miłości
58 VI, 57 | w nim powierza każdego z nas: « Oto syn Twój! ». Podobnie
59 VI, 57 | Podobnie mówi do każdego z nas: « Oto Matka twoja! » (por.
60 Zak, 59 | tajemnica, która z pewnością nas przerasta i wystawia na
61 Zak, 61 | Jubileuszem, skierowały nas w tę stronę, zachęcając
62 Zak, 61 | usłyszeć, jakby skierowane do nas, te same słowa, jakie usłyszał
63 Zak, 61 | braćmi, z którymi łączy nas wspólny chrzest. Aby nie
64 Zak, 61 | wielkości tego daru. Zaprasza nas do tego nieprzerwana tradycja,
65 Zak, 62 | blasku przeżycia, « zaraża » nas i niejako « rozgrzewa ».
66 Zak, 62 | moc i nasz wiatyk, i czyni nas świadkami nadziei dla wszystkich.
67 Zak, 62 | zmiłuj się nad nami:~nakarm nas i strzeż,~doprowadź nas
68 Zak, 62 | nas i strzeż,~doprowadź nas do wiecznych dóbr~w krainie
69 Zak, 62 | wszystko wiesz i możesz,~który nas karmisz na ziemi,~wprowadź
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
70 I, 5, | Zaś św. Paweł zapewnia nas, że dzisiejsze zwycięstwo
71 I, 5, | stronie życia. ~Także do nas skierowane jest wyraźne
72 II, 1, | że Bóg jest z nami, by nas z mroków grzechu i śmierci
73 II, 4, | św. Augustyna: „Uczyniłeś nas, Panie, dla siebie i niespokojne
74 II, 5, | prawdy, która przychodzi do nas od Boga w Chrystusie, reakcją
75 II, 5, | jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani
76 II, 5, | Nim. Życie, którym obdarza nas Jezus, nie pozbawia wartości
77 II, 11, | przez który On wybawia nas od śmierci i otwiera na
78 II, 11, | Kontemplacja Krzyża prowadzi nas w ten sposób do najgłębszych
79 II, 11, | 15, 13). On zaś umarł za nas, gdyśmy jeszcze byli grzesznikami (
80 II, 11, | dziękczynieniem, a zarazem skłania nas do naśladowania Jezusa i
81 III, 4, | ludzką kondycję: „Nikt zaś z nas nie żyje dla siebie i nikt
82 III, 6, | wolności, która prowadzi nas do energicznych działań
83 III, 6, | Chrystusie. „On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy
84 III, 7, | służba życiu nie jest dla nas powodem do wynoszenia się,
85 III, 7, | naszej wędrówce prowadzi nas i umacnia prawo miłości:
86 III, 7, | wszystkich i na każdym z nas. Jest to zadanie w ścisłym
87 III, 8, | i bliskiego, który wzywa nas do głębokiego zjednoczenia
88 III, 8, | zjednoczenia z sobą i otwiera nas na niezawodną nadzieję życia
89 III, 8, | sobie sprawę, że także do nas skierowana jest usilna prośba,
90 III, 8, | Niech zabrzmi zwłaszcza dla nas Biskupów: od nas przede
91 III, 8, | zwłaszcza dla nas Biskupów: od nas przede wszystkim oczekuje
92 III, 8, | dwuznaczności, które upodobniłyby nas do tego świata (por. Rz
93 III, 9, | wszystkim pielęgnować w nas samych i w innych postawę
94 III, 9, | do człowieka, przemienia nas i przywołuje do siebie.
95 III, 9, | tylko: obiecuje doprowadzić nas z duszą i ciałem do życia
96 III, 9, | naszego Ojca, który utkał nas w matczynym łonie, widział
97 III, 9, | matczynym łonie, widział nas i umiłował, gdyśmy powstawali
98 III, 10, | posłudze miłości powinna nas ożywiać i wyróżniać określona
99 III, 10, | musimy uznać, że także do nas odnosi się wezwanie i osąd
100 III, 10, | działania, do którego zachęcił nas z naciskiem Sobór Watykański
101 III, 12, | codzienne życie każdego z nas. ~
102 III, 12, | i na miłość; wzbogacają nas samą swoją obecnością. ~
103 III, 12, | nowej kultury życia wspiera nas i ożywia ufne przekonanie,
104 Zak, 0, | Dziecięciu narodzonemu dla nas” (por. Iz 9, 5), aby kontemplować
105 Zak, 1, | rodzi Go ostatecznie dla nas. Jej „tak”, wypowiedziane
106 Zak, 3, | Ukazując nam Syna, zapewnia nas, że w Nim moce śmierci już
107 Zak, 3, | spojrzenie ku Tej, która jest dla nas znakiem „pewnej nadziei
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
108 I, 1, | tych czasach przemówił do nas przez Syna (por. Hbr 1,
109 I, 1, | 13). Również o tym poucza nas Konstytucja Dei verbum,
110 I, 1, | ludzkości. On przemawia do nas przez to, co jest nam najlepiej
111 I, 2, | zaniedbując. W tej refleksji może nas wspomóc jeden z najpłodniejszych
112 I, 2, | było powiedzieć: Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie
113 I, 2, | było powiedzieć: Któż dla nas uda się za morze i przyniesie
114 I, 2, | której kresem jak poucza nas wiara jest pełna i nieprzemijająca
115 II, 1, | W tym kierunku prowadzi nas znów Księga Przysłów, której
116 III, 1, | On niedaleko od każdego z nas» (17, 26-27). ~Apostoł ukazuje
117 III, 1, | to wystarcza, aby zmusić nas26. Trzeba tu jeszcze dodać,
118 III, 2, | by dostrzec, że każdy z nas zadaje sobie nieustannie
119 III, 2, | prawdziwości, w czym utwierdza nas również spostrzeżenie, że
120 III, 2, | potrzebuje długich wywodów, aby nas przekonać, gdyż mówi do
121 III, 2, | poszukuje. Męczennik budzi w nas głębokie zaufanie, ponieważ
122 IV, 1, | możliwe, aby ją osiągnąć. U nas nazywamy filozofami ludzi
123 V, 1, | zbliża się ku końcowi, poucza nas, że należy iść tą właśnie
124 VI, 1, | Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język
125 VII, 1, | nie mogą bez końca odsyłać nas od interpretacji do interpretacji,
126 VII, 1, (106)| tysiącach lat, staje wśród nas jako Ten, który przynosi
127 Zak, 0, | zadanie, spoczywające na nas wszystkich: mamy wnosić
128 Zak, 0, | których poszukiwania są dla nas źródłem coraz większej wiedzy
129 Zak, 0, | wyniki, które nie przestają nas zdumiewać. Kieruję słowa
130 Zak, 0, | ciało i stać się jednym z nas, tak też filozofia ma się
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
131 I, | przestrzeni lat, jakie dzielą nas od ukazania się encykliki
132 II, | wymiaru pracy, ale wprowadza nas równocześnie w zrozumienie
133 II, | Bogiem, stał się podobny do nas we wszystkim (por. Hbr 2,
134 II, | przestrzeni tych 90 lat, jakie nas dzielą od Rerum novarum,
135 III, | tego samego problemu musi nas umocnić w przekonaniu o
136 III, | dziesięcioleci, które dzielą nas od ukazania się encykliki
137 IV, | po całej ziemi, nie może nas nie uderzyć niepokojący
138 IV, | upośledzona jest jednym z nas i w pełni uczestniczy w
139 V, | Chrystusem ukrzyżowanym za nas, człowiek współpracuje w
140 V, | ponosząc śmierć za wszystkich nas grzeszników, uczy nas swoim
141 V, | wszystkich nas grzeszników, uczy nas swoim przykładem, że trzeba
142 V, | którym Chrystus przyjął za nas swój Krzyż. W tejże samej
143 V, | światłu, jakie przenika w nas z Chrystusowego Zmartwychwstania,
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
144 I, 1 | ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1, 14), a na innym miejscu: „
145 I, 1 | ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1, 1 n.),
146 I, 2 | Pocieszyciel nie przyjdzie do nas, a gdy odejdę, poślę Go
147 I, 3 | naznaczony cierpieniem, uczył nas tej nieustraszonej niczym
148 I, 6 | życia Kościoła domaga się od nas szczególnie świadomej, pogłębionej
149 II, 1 | tysiąclecia, przybliżył nas do Tego, o którym Pismo
150 II, 1 | Wniebowstąpienie było pożyteczne dla nas (por. J 16, 7), ażeby Pocieszyciel
151 II, 1 | Pocieszyciel przyszedł do nas i stale przychodził: Duch
152 II, 2 | Rz 5, 12 nn.). Czyż do nas, ludzi XX wieku nie przemawiają
153 II, 2 | ona wyniesiona również w nas do wysokiej godności. Albowiem
154 II, 2 | się prawdziwie jednym z nas, we wszystkim do nas podobny
155 II, 2 | jednym z nas, we wszystkim do nas podobny oprócz grzechu” 8.
156 II, 3 | przepuścił, ale Go „dla nas grzechem uczynił” (2 Kor
157 II, 5 | bardziej się uwydatnia dla nas w świetle tej Rzeczywistości,
158 II, 6 | tysiącach lat, staje wśród nas jako Ten, który przynosi
159 III, 4 | Zawsze — człowiek. Dla nas, chrześcijan, odpowiedzialność
160 IV, 1 | Augustyna: „stworzyłeś nas, Boże, dla siebie i niespokojne
161 IV, 1 | synostwa Bożego i kieruje nas ku Ojcu (por. Rz 8, 15;
162 IV, 1 | służbie ma mieć każdy z nas. ~
163 IV, 3 | Jego ofiary, przez którą nas odkupił, tak że za wielką
164 IV, 3 | J 5, 5 nn.), że każdy z nas jako uczestnik Tajemnicy
165 IV, 3 | sam dokonał i stale wśród nas dokonuje przez posługę Kościoła. ~
166 IV, 3 | krzyżową51, za cenę której nas odkupił. Dlatego też w Eucharystii
167 IV, 3 | jest bezgraniczne, rodzi w nas — ludziach poddanych wielorakim
168 IV, 3 | spotkania się z każdym z nas w tym kluczowym momencie
169 IV, 4 | służby”, która każdemu z nas nakazuje za wzorem Chrystusa
170 IV, 4 | dozgonnej bezżenności, każdy z nas więc musi czynić wszystko,
171 IV, 4 | człowieczeństwo w każdym z nas. Dojrzałe człowieczeństwo
172 IV, 4 | prawdziwym dobrem. Chrystus uczy nas, że najwspanialszym wypełnieniem
173 IV, 4 | właśnie „wolności wyswobodził nas Chrystus” (Ga 5, 1; por.
174 IV, 5 | tak jak Ona nie potrafi nas wprowadzić w Boski i ludzki
175 IV, 5 | przybliża się do każdego z nas poprzez tę Matkę, nabiera
176 IV, 5 | Chrystusem. Odzywają się w nas mocnym echem te słowa, które
177 IV, 5 | otrzymamy zstępującego na nas Ducha Świętego (por. Dz
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
178 Wprow, 0, | ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1, 1. 14), stając się
179 Wprow, 0, | więc lata przybliżające nas do końca drugiego i początku
180 Wprow, 0, | Watykański II przygotowuje nas do tego, ukazując w swym
181 Wprow, 0, | się prawdziwie jednym z nas” 10, stał się człowiekiem.
182 I, 1, | Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem
183 I, 1, | słowa tegoż Listu — wybrał nas przed założeniem świata,
184 I, 1, | obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych
185 I, 1, | swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim mamy
186 I, 1, | którym „Bóg Ojciec” napełnił nas „na wyżynach niebieskich,
187 I, 1, | jaką „Ojciec (...) obdarzył nas Umiłowanym”. Zwiastun mówi
188 I, 1, | i Ojciec (...) obdarzył nas w Umiłowanym”, dodaje: „
189 I, 1, | jaką Ojciec „obdarzył nas w Umiłowanym”, a łaska ta
190 I, 1, | Chrystusie (...) wybrał nas przed założeniem świata (...)
191 I, 2, | zwiastowania — prowadzi nas w ślad za Dziewicą z Nazaretu „
192 II, 1, | Przedwieczny Ojciec może „napełniać nas wszelkim błogosławieństwem
193 II, 2, | Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył,
194 II, 2, | ostatnich (...) czasach dla nas i dla naszego zbawienia
195 II, 2, | Wcielonego83. ~Nie dziwi nas zatem, że Maryja zajmuje
196 III, 3, | którego zakończenia dzieli nas już ponad dwadzieścia lat.
197 III, 3, | duchowość, do jakiej wzywa nas Sobór142. Zarówno duchowość
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
198 I, 0, | wszystkimi wiekami (...). Dla nas, ludzi i dla naszego zbawienia
199 I, 1, | takich bogów i panów — to dla nas istnieje tylko jeden Bóg,
200 I, 1, | ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił
201 I, 5, | miłość Chrystusa przynagla nas” (2 Kor 5, 14), nadając
202 I, 5, | głębokich wymogów życia Bożego w nas. Ci, którzy są włączeni
203 II, 5, | modlitwa, której nauczył nas Jezus. Winniśmy prosić o
204 II, 5, | pozwalać mu wzrastać w nas; winniśmy również współdziałać,
205 III, 2, | Duch Święty przekształcał nas w Niego. ~Pawła i Barnabę
206 IV, 3, | zewnętrzne nie powinny skłaniać nas do pesymizmu czy bezczynności.
207 V, 3, | J 3, 5). Chrzest odradza nas do życia dzieci Bożych,
208 V, 3, | dzieci Bożych, jednoczy nas z Jezusem Chrystusem, namaszcza
209 V, 4, | jak i wspólnot. Pan wzywa nas zawsze do wyjścia z samych
210 V, 4, | którego Bóg dokonuje pośród nas. ~Z drugiej strony, prawdy.
211 VI, 7, | Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył,
212 VII, 8, | powierzchownie, uderzają nas liczne fakty negatywne i
213 VII, 8, | Nadzieja chrześcijańska wspiera nas w głębokim zaangażowaniu
214 VII, 8, | misję powszechną, nakłania nas do modlitwy, której nauczył
215 VII, 8, | modlitwy, której nauczył nas Jezus Chrystus: „Przyjdź
216 VIII, 1 | winniśmy przyzwolić, by On nas kształtował wewnętrznie
217 VIII, 1 | Jego obrazu, ożywionego w nas przez łaskę i działanie
218 VIII, 1 | i pozwolić, by prowadził nas do całej prawdy (por. J
219 Zak, 0, | niż Apostołowie, by Duch nas przemienił i prowadził. ~
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
220 I, | Świętych, od których dzieli nas już jedenaście stuleci,
221 III, | takich słowach: „przyszli do nas rozliczni nauczyciele z
222 III, | Grecji i Niemiec, którzy nas uczą rozmaicie. A my, Słowianie (...)
223 III, | nie mamy (nikogo), kto by nas ku prawdzie skierował i
224 IV, | wszystkie ludy” (Ps 117, 1). Dla nas, ludzi współczesnych, ich
225 V, | nie przestaje obsypywać nas łaskami rozlicznymi, jak
226 VII, | powszechnego. Są oni dla nas wzorem i patronują wysiłkowi
227 VIII, | Jednorodzonego Syna, który dla nas ludzi i dla naszego zbawienia
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
228 II, | tym, którzy pierwsi wobec nas użyli przemocy? Jeśli rozważa
229 III, | dla samego siebie, skłania nas do poważnego pytania o to,
230 III, | człowiek”. Co więcej, „nie może nas nie uderzać niepokojący
231 III, | zdaje się prowadzić nas szybko ku śmierci. ~Skutki
232 IV, | współczesny, do jakiego zachęca nas Encyklika, pozwala stwierdzić
233 IV, | ewentualnej trwałej wartości dla nas lub dla kogoś uboższego. ~
234 IV, | tych surowych słów pobudzi nas do bardziej zdecydowanego
235 IV, | ten sposób przygotowująca nas do uczestniczenia w pełni,
236 IV, | który zawsze zastawia na nas sidła i naraża na niepowodzenie
237 IV, | chrześcijańską, która zapewnia nas, że postęp taki jest możliwy
238 IV, | przyjęcia skierowanych do nas zaproszeń. W tym poszukiwaniu
239 V, | zrozumienia oglądanej przez nas rzeczywistości bez nazwania
240 V, | imieniu korzeni nękającego nas zła. ~Z pewnością można
241 V, | sposób proponowana przez nas solidarność jest drogą do
242 VII, | Wolność, ku której wyswobodził nas Chrystus (por. Ga 5, 1),
243 VII, | ocalić przyrodę i świat nas otaczający. Również Kościół
244 VII, | identycznym w każdym z nas. ~W tym zaangażowaniu przykładem
245 VII, | królestwo Ojca stało się wśród nas obecne. ~Dobra tego świata
246 VII, | i wraz z sobą ofiarować nas w ponawianiu swej jedynej
247 VII, | sakrament i ofiarę, jednoczy nas z sobą i jednoczy wzajemnie
248 VII, | sobą i jednoczy wzajemnie nas, ludzi, więzią doskonalszą
249 VII, | ku Maryi, która poprzedza nas w pielgrzymowaniu wiary90,
250 VII, | wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
251 Wprow, 0, | Bogu za to, że nakłonił nas, byśmy szli naprzód drogą
252 I, 1, | swego Syna, aby umierając za nas i zmartwychwstając, obdarzył
253 I, 1, | zmartwychwstając, obdarzył nas swoim Duchem miłości. W
254 I, 4, | wiele mocniejsze jest to, co nas łączy, niż to, co nas dzieli”.
255 I, 4, | co nas łączy, niż to, co nas dzieli”. Sobór zaś ze swej
256 I, 5, | rzeczywiście obecny: modli się „w nas”, „z nami” i „za nas”. On
257 I, 5, | w nas”, „z nami” i „za nas”. On przewodzi sam naszej
258 I, 5, | wzmiankę. Pan naprawdę ujął nas za rękę i prowadzi nas.
259 I, 5, | ujął nas za rękę i prowadzi nas. Te spotkania i modlitwy
260 I, 5, | osobistym dialogu, jaki każdy z nas powinien prowadzić z Panem
261 I, 5, | siostry Marii Gabrieli poucza nas, pozwala nam zrozumieć,
262 I, 8, | siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy
263 I, 8, | odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości” (
264 I, 8, | czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki” (1, 10). Takie
265 II, 1, | warunkiem, który usposabia nas do przyjęcia dalszych darów
266 II, 1, | uznanie braterstwa łączącego nas z innymi nie jest przejawem
267 II, 5, | kolejno rozbieżności dzielące nas od każdej z nich. Bóg pozwolił
268 II, 7, | w modlitwie przyzwyczaja nas do współistnienia i skłania
269 II, 8, | zniechęca. Św. Paweł wzywa nas: „jeden drugiego brzemiona
270 II, 8, | Jakże stosowne jest dla nas i jak aktualne jego apostolskie
271 II, 8, | kapłaństwo i Eucharystia łączą nas jeszcze głębiej; uczestnicząc
272 II, 9, | i oparciu się na tym, co nas łączy, Komisja mieszana
273 II, 10, | Patriarchowie zaszczycili nas wizytą, tak że Biskup Rzymski
274 II, 10, | tego, że Chrystus jednoczy nas mimo barier historycznych,
275 II, 10, | uwzględniając zarazem różniące nas formuły teologiczne108.
276 II, 10, | wyznać wspólnie wiarę, która nas łączy. Raz jeszcze trzeba
277 II, 10, | tylko tym: jest także dla nas źródłem otuchy, ukazuje
278 II, 11, | się znacznie nie tylko od nas, ale i między sobą”, i to
279 II, 11, | Proroków, wcielonym dla nas Słowie Bożym. Kontemplują
280 II, 11, | jednak, „mają odmienne od nas zapatrywania (...) na stosunek
281 II, 12, | Doświadczyliśmy obecności Pana wśród nas.~Chciałbym w tym miejscu
282 III, 1, | jak długa droga dzieli nas jeszcze od tego błogosławionego
283 III, 4, | słusznie pragną i czego od nas oczekują, w tym też celu
284 III, 5, | Ducha Świętego, by obdarzył nas swoim światłem i oświecił
285 III, 5, | aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył,
286 III, 7, | aby i ani stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył,
287 III, 7, | Niech Duch Święty prowadzi nas drogą pojednania, aby jedność
288 Adh, 0, | wędrówki, która prowadzi nas na próg Trzeciego Tysiąclecia.
289 Adh, 0, | Rz 8, 26), aby uzdolnić nas do proszenia Boga o to,
290 Adh, 0, | Duchu, który umie oddalić od nas widma przeszłości i bolesne
291 Adh, 0, | podziału; On umie obdarzyć nas rozsądkiem, mocą i odwagą,
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
292 I, 1, | Dobra absolutnego, które nas pociąga i wzywa, jest echem
293 I, 2, | Jezusa, pozwalając, by On nas prowadził. Jezus bowiem
294 I, 3, | tylko jest Dobry”, odsyła nas zatem do „pierwszej tablicy”
295 I, 4, | światłem rozumu wlanym w nas przez Boga. Dzięki niemu
296 I, 4, | Bożego. Zarazem pouczają nas one o prawdziwym człowieczeństwie
297 I, 6, | obecności Ducha Świętego w nas. ~Włączony w Chrystusa,
298 I, 7, | Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy
299 I, 7, | ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował” (1 J 4, 7-8. 11.
300 I, 8, | zawsze obecny i działa wśród nas, zgodnie z obietnicą: „A
301 II, 3, | obraz Objawienie poucza nas, że władza decydowania o
302 II, 5, | o Panie, pozostawiła na nas swoje znamię. Jak gdyby
303 II, 5, | prawa naturalnego — jest w nas odbiciem światła Bożego” 76.
304 II, 10, | napomnieniem Paweł pobudza nas do czujności i przestrzega,
305 II, 11, | Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie
306 II, 11, | 1). Apostoł Paweł wzywa nas do czujności: wolności zawsze
307 II, 13, | Chrystus „kształtuje nas na swój obraz — pisze św.
308 II, 13, | Boskiej natury jaśnieją w nas poprzez świętość i sprawiedliwość,
309 II, 13, | tego obrazu promieniuje w nas, którzy jesteśmy w Chrystusie,
310 II, 14, | wola jest dobra, doskonali nas moralnie i uzdalnia do rozpoznania
311 II, 14, | intencji: «A czyż mamy (jak nas powtarzają i jak niektórzy
312 III, 1 | Ku wolności wyswobodził nas Chrystus” (Ga 5, 1) ~
313 III, 1, | Chrystus: to On „wyswobodził nas ku wolności” (por. Ga 5,
314 III, 2, | byliście ciemnością — napomina nas apostoł Paweł — lecz teraz
315 III, 2, | i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną
316 III, 3, | trudności. Jezus napomina nas z największą surowością: „
317 III, 5, | świecie. Jak jednak uczy nas historia i doświadczenie,
318 III, 5, | który «będąc bogaty», dla nas stał się ubogi, aby nas «
319 III, 5, | nas stał się ubogi, aby nas «ubóstwem swym ubogacić» (
320 III, 6, | przez Chrystusa. Chrystus nas odkupił! Znaczy to, że obdarzył
321 III, 6, | Znaczy to, że obdarzył nas możliwością realizacji całej
322 III, 8, | aby stały się one dla nas światłem i pomocą we współczesnym
323 III, 8, | dziele rozeznania. ~Każdy z nas wie, jak doniosła jest nauka
324 III, 8, | Następca Piotra. Każdy z nas jest w stanie dostrzec,
325 III, 8, | wezwaniem Tego, który „pierwszy nas umiłował” (1 J 4, 19). Bóg
326 III, 8, | 1 J 4, 19). Bóg żąda od nas, byśmy byli święci, jak
327 III, 8, | jego celem jest prowadzenie nas, mocą łaski Chrystusa, ku
328 III, 8, | przejętej od Apostołów. Na nas, jako Biskupach ciąży poważny
329 Zak, 1, | na tym, że On jest wśród nas i że nas wzywa, byśmy Go
330 Zak, 1, | że On jest wśród nas i że nas wzywa, byśmy Go spotykali
331 Zak, 1, | nowego życia Jezus czyni nas uczestnikami swojej miłości
332 Zak, 1, | swojej miłości i prowadzi nas w Duchu ku Ojcu. ~
333 Zak, 1, | przyzwoleniu, by Jego łaska nas przekształcała, by odnowiło
334 Zak, 1, | przekształcała, by odnowiło nas Jego Miłosierdzie udzielane
335 Zak, 1, | staje się w ten sposób Matką nas wszystkich i każdego z nas,
336 Zak, 1, | nas wszystkich i każdego z nas, Matką, która wyprasza nam
337 Zak, 1, | pragnienie nauki budzi w nas szlachetna postać nauczyciela.
338 Zak, 1, | przyjęcia tej Mądrości. Także do nas kieruje polecenie, które
|