Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | dwie klasy odgrodzone od siebie głębokim przedziałem” 6.
2 I, | robotnikowi na utrzymanie siebie i swojej rodziny. „Jeśli
3 I, | się na niekorzystne dla siebie warunki, bowiem zostały
4 II, | się wówczas miłość samego siebie posunięta aż do wzgardzenia
5 II, | budować lepszą przyszłość dla siebie i dla swych dzieci. Równocześnie
6 II, | granicach Państwa żyją obok siebie grupy plemienne, które nie
7 III, | już teraz, człowiek stawia siebie na miejscu Boga i sprzeciwia
8 III, | ziemskiego na zamknięte wobec siebie i zazdrośnie rywalizujące
9 IV, | one w tej samej relacji do siebie. Niegdyś naturalna urodzajność
10 IV, | również człowiek jest dla siebie samego darem otrzymanym
11 IV, | gdzie wzajemny dar z samego siebie, mężczyzny i kobiety, stwarza
12 IV, | skłania się do traktowania siebie samego i własnego życia
13 IV, | sobą poprzez wolny dar z siebie samego81; dar ten jest możliwy
14 IV, | Będąc osobą, może uczynić z siebie dar dla innej osoby czy
15 IV, | nie chce wyjść poza samego siebie, uczynić z siebie daru ani
16 IV, | samego siebie, uczynić z siebie daru ani stworzyć autentycznej
17 IV, | Człowiek urzeczywistnia siebie samego poprzez swoją inteligencję
18 IV, | się nie tylko dla samego siebie, ale także dla drugich i
19 IV, | bezinteresownym darze z siebie, tak też własność znajduje
20 V, | dobro absolutne i które siebie stawiają ponad wszelkimi
21 V, | zdobycia środków utrzymania dla siebie i swych bliskich; prawo
22 V, | kultury i obie wzajemnie na siebie oddziaływują. Rzeczywiste
23 V, | zależy od jego pojmowania siebie i swojego przeznaczenia.
24 V, | wszystkich ludzi, czyniąc ich za siebie nawzajem odpowiedzialnymi.
25 V, | przekazu, które ludzi do siebie zbliżyły, i dzisiaj szczególnie
26 VI, | lepszego rozumienia samego siebie jako „istoty społecznej”.
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
27 IV, | nawet i teraz, kiedy mówi do siebie: „Iluż to najemników mojego
28 IV, | tu z głodu ginę”! Mierzy siebie miarą tych dóbr, które utracił,
29 IV, | marnotrawny zaczyna widzieć siebie i swoje czyny w całej prawdzie (
30 V, | wezwanie, aby — oddając Bogu siebie, a w sobie cały widzialny
31 V, | mesjańskiego posłannictwa okazuje siebie jako źródło niewyczerpalne
32 VI, | sprawiedliwości, która sama z siebie zmierza do ustalenia równości
33 VI, | zaprzeczenia i zniweczenia siebie samej jeśli nie dopuści
34 VII, | może bez trudu odnaleźć siebie w pozycji tego, który otrzymuje,
35 VII, | Jeśli ta ostatnia sama z siebie zdolna jest tylko rozsądzać
36 VII, | jesteśmy zwykle wzajemnie wobec siebie dłużnikami, idzie w parze
37 VII, | równocześnie bliźniego i siebie samego — jakaż szkoła dobrej
38 VIII, | nieraz tak bardzo oddalił od siebie, uczynił sobie obcym, głosząc
39 VIII, | który pozwala nam „widzieć” siebie w Chrystusie (por. J 14,
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
40 1, | Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek
41 1, | Nazaretu objawia zarazem siebie, swoje Boskie „Ja”: jest
42 1, | zarazem rozmowy — objawi siebie jako Tego, który „niesie”
43 1, | końcu najwyższą ofiarę z siebie na drzewie Krzyża. Równocześnie
44 2, | moralnego w świecie przez siebie stworzonym. Człowiek nie
45 2, | Człowiek nie może sam od siebie stanowić o tym, co jest
46 2, | tajemnicy stworzenia objawił siebie samego jako Wszechmoc, która
47 2, | skłonny widzieć w Bogu dla siebie przede wszystkim ograniczenie,
48 2, | wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę,
49 2, | Chrystus „złożył Bogu samego siebie jako nieskazitelną ofiarę” —
50 2, | kapłanem: „złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę” (
51 3, | nie bój się wziąć do siebie: Maryi, twojej Małżonki;
52 3, | Pawłowych nakładają się na siebie — i wzajemnie przenikają —
53 3, | nowy sposób pojmuje również siebie samego, swoje człowieczeństwo.
54 3, | racja tego odnajdywania siebie przez bezinteresowny dar
55 3, | przez bezinteresowny dar z siebie samego wspólnie z innymi
56 3, | ludzi umiało „odnajdywać siebie w pełni przez bezinteresowny
57 3, | przez bezinteresowny dar z siebie”, wedle przytoczonego wyrażenia
58 3, | coraz lepiej „odnajduje siebie poprzez bezinteresowny dar
59 3, | poprzez bezinteresowny dar z siebie”. Można powiedzieć, że w
60 3, | urzeczywistnionej — uczy się również „siebie samego odnajdywać (...)
61 3, | odnajdywać (...) poprzez dar z siebie”61, w komunii z Bogiem i
62 3, | początku wyrażał i potwierdzał siebie poprzez Eucharystię. I tak
63 3, | Kościół widzi lepiej samego siebie nade wszystko jako sakrament. ~
64 3, | zbawienia, ma prawo rozumieć siebie jako „sakrament jedności
65 3, | podźwignąć, wyzwolić go od siebie samego i z jego błędów i
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
66 I, 11 | ponieważ jest to dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym
67 I, 12(16) | wówczas ofiarował samego siebie na krzyżu, tylko sposób
68 I, 13 | ofiarowywał także samego siebie. Naucza nas o tym, w odniesieniu
69 I, 13 | ofiarną, a wraz zNią samych siebie ».19~
70 I, 14 | izmartwychwstały, Chrystus może uczynić siebie w Eucharystii « chlebem
71 I, 16 | Ofiara eucharystyczna sama z siebie jest skierowana ku wewnętrznemu
72 I, 16 | której Chrystus ofiaruje siebie jako pokarm. Kiedy Jezus
73 I, 20 | w której Chrystus czyni siebie nauczycielem komunii i służby (
74 II, 21 | Kalwarii miał złożyć samego siebie. Analogicznie, jak Przymierze
75 III, 29 | nie jest w stanie sama z siebie ustanowić sobie kapłana
76 IV, 34 | której jednocześnie sam siebie wyraża. Nie przez przypadek
77 IV, 36 | przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb
78 V, 47 | ubogich zawsze macie u siebie » (Mt 26, 11; Mk 14, 7;
79 V, 48 | Oblubieniec nieustannie czyni z siebie dla Kościoła-Oblubienicy,
80 V, 50 | Boskich – czyniąc samego siebie « ikoną » Trójcy Świętej.~
81 VI, 54 | aby w ten sposób uczynić z siebie “chleb życia” ».~
82 VI, 57 | wzór Jana– przyjmiemy do siebie Tę, która za każdym razem
83 Zak, 61 | umacnia się, wzrasta i wyraża siebie takim, jaki rzeczywiście
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
84 Wprow, 1, | ją przez miłość i dar z siebie ofiarowany Bogu i braciom. ~
85 I, 3, | dokonuje się przez dar z siebie i otwarcie się na drugiego
86 I, 3, | wolność zapiera się samej siebie, zmierza do autodestrukcji
87 I, 3, | jednostek żyjących obok siebie, ale nie połączonych wzajemnymi
88 I, 4, | potrafi już postrzegać samego siebie jako kogoś „przedziwnie
89 I, 4, | miłości, to znaczy daru z siebie i przyjęcia drugiego człowieka
90 I, 5, | bezinteresownym darze z siebie. Właśnie dlatego, że krew
91 II, 2, | idzie w parze z odkrywaniem siebie. Wyjście z Egiptu jest doświadczeniem
92 II, 3, | rzeczywistości oszukuje samego siebie: życie wymyka się mu i rychło
93 II, 3, | na krzyżu: „uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym
94 II, 4, | któremu Bóg udziela coś z siebie stworzeniu. ~Izrael będzie
95 II, 4, | Uczyniłeś nas, Panie, dla siebie i niespokojne jest serce
96 II, 5, | pozwalającej na realizowanie siebie i na nawiązanie stosunków
97 II, 6, | odpowiedzialności za bliźniego jak za siebie samego: „będziesz miłował
98 II, 6, | będziesz miłował bliźniego jak siebie samego” (Kpł 19, 18). ~
99 II, 6, | Miłuj bliźniego swego jak siebie samego. Miłość nie wyrządza
100 II, 9, | waha się poświęcić samego siebie i dobrowolnie składa własne
101 II, 10, | niej znaczy skazać samego siebie na egzystencję pozbawioną
102 II, 10, | który się spełnia w dawaniu siebie. To wzniosłe orędzie o wartości
103 II, 10, | por. J 15, 13), jest dar z siebie z miłości do braci: „My
104 II, 11, | za nich bez reszty samego siebie. ~On, który „nie przyszedł,
105 III, 1, | przede wszystkim samego siebie39, a w pewnym sensie życia,
106 III, 2, | drogą miłości, która składa siebie w darze, przyjmuje i służy.
107 III, 2, | Miłuj bliźniego swego jak siebie samego” (Rz 13, 9; por.
108 III, 2, | obowiązek miłości samego siebie w takiej samej mierze jak
109 III, 2, | odniesienia miłość samego siebie: „Będziesz miłował swego
110 III, 2, | miłował swego bliźniego jak siebie samego” (Mk 12, 31). Nikt
111 III, 2, | miłuje życie lub samego siebie, ale jedynie na mocy heroicznej
112 III, 2, | przemienia miłość samego siebie, zgodnie z duchem ewangelicznych
113 III, 3, | też pokusie oszukiwania siebie. Kategorycznie brzmi w tym
114 III, 4, | sądzi, że sam jest dla siebie kryterium i normą oraz uważa,
115 III, 4, | odrzucenie miłości do samego siebie i uchylenie się od obowiązku
116 III, 4, | Nikt zaś z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie:
117 III, 4, | siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy
118 III, 6 | swego bliźniego jak siebie samego” (Łk 10, 27): „umacniaj”
119 III, 6, | otrzymywania, składania siebie w darze i przyjmowania daru
120 III, 6, | umieli wzajemnie czynić dar z siebie i przyjmować drugiego człowieka,
121 III, 8, | że „bezinteresowny dar z siebie” to zadanie i miejsce pełnej
122 III, 9, | nie próbuje zagarnąć dla siebie rzeczywistości, ale przyjmuje
123 III, 9, | przemienia nas i przywołuje do siebie. Nie tylko: obiecuje doprowadzić
124 III, 9, | do innych i dar z samego siebie. W ten sposób całe nasze
125 III, 9, | poprzez całkowity dar z siebie; są chwalebnym objawieniem
126 III, 9, | poprzez bezinteresowny dar z siebie. Oprócz faktów powszechnie
127 III, 10, | jest bezinteresowny dar z siebie. Także pracownicy poradnictwa
128 III, 11, | przez bezinteresowny dar z siebie, i rozwijają w nich szacunek
129 III, 11, | przejawy cierpienia wokół siebie, a bardziej jeszcze, jeśli
130 III, 12, | jako bezinteresowny dar z siebie125, stanowi najprawdziwszy
131 III, 12, | osoby do złożenia daru z siebie w miłości” 128. Banalizacja
132 III, 12, | w sobie i szerzyć wokół siebie autentyczne ideały życia
133 III, 12, | prawdziwej miłości — tego daru z siebie i tego przyjęcia drugiego
134 III, 13, | ale zachowali ją tylko dla siebie. ~Ewangelia życia nie jest
135 Zak, 1, | Jej Syn składa z samego siebie: ofiarowuje nam Jezusa,
136 Zak, 2, | niebezpieczeństwo i zagrożenie dla siebie, Maryja musi uciekać z Józefem
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
137 Wprow | POZNAJ SAMEGO SIEBIE» ~
138 Wprow, 0, | i świat, tym lepiej zna siebie jako istotę jedyną w swoim
139 Wprow, 0, | naszego ż— nie «poznaj samego siebie», wyryte na architrawie
140 Wprow, 0, | czyli ten, kto «zna samego siebie». ~Wystarczy zresztą przyjrzeć
141 Wprow, 0, | mu lepiej rozumieć samego siebie i coraz pełniej się realizować.
142 Wprow, 0, | innymi istotami podobnymi do siebie, z którymi łączy go wspólne
143 I, 1, | dobroci i mądrości objawić siebie samego i ujawnić nam tajemnicę
144 I, 1, | człowiekowi, objawiając mu samego siebie i swoje życie, jest zatem
145 I, 2, | wiarygodności objawianych przez siebie prawd. Przez wiarę człowiek
146 I, 2, | pozwala na realizację samego siebie? Akt wiary jest najdonioślejszym
147 I, 2, | jednak próbowałem odegnać od siebie tę myśl, aby nie odwracała
148 I, 2, | sięgnąć wzrokiem poza samego siebie i poza własne zamierzenia,
149 II, 1, | właściwego poznania samego siebie, świata i Boga. ~
150 II, 1, | właściwej postawy wobec samego siebie i najbliższego otoczenia.
151 II, 2, | potrafi zrozumieć samego siebie tylko jako «byt w relacji»:
152 II, 2, | stał się więźniem samego siebie. Przyjście Chrystusa było
153 II, 2, | nieustannie przekracza samego siebie w dążeniu do prawdy, natomiast
154 III, 2, | która wyraża się przez dar z siebie i przez wierność. W tej
155 III, 2, | która uzdalnia do złożenia siebie w darze, człowiek znajduje
156 III, 2, | decyzja zawierzenia samego siebie i własnego życia innej osobie
157 IV, 1, | poznaje ona i określa samą siebie ta, o której człowiek nie
158 IV, 1, | człowiek nie może wiedzieć siebie — tamto »43. ~Raz jeszcze
159 V, 1, | zarazem niesprowadzalne do siebie nawzajem, naturalne poznanie
160 V, 1, | tenże Bóg wyprzeć się samego siebie ani też prawda nie może
161 V, 1, | one istnieć niezależnie od siebie76~. ~Nie należy też lekceważyć
162 VII, 2, | wyrażać miłość, która składa siebie w darze niczego nie żądając
163 Zak, 0, | pomoc»122, odgrywając wobec siebie rolę zarówno czynnika krytycznego
164 Zak, 0, | absolutnym panem samego siebie, że może samodzielnie decydować
165 Zak, 0, | urzeczywistnienie samego siebie. ~
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
166 II, | zwierzęta, czerpiąc z tego dla siebie konieczne pożywienie i odzienie,
167 II, | zmierzającym do spełnienia siebie. Jako osoba jest tedy człowiek
168 II, | procesie człowiek ujawnia siebie jako tego, który „panuje”.
169 II, | starożytny wprowadzał typowe dla siebie rozwarstwienia pomiędzy
170 II, | fizycznej. Okoliczność ta sama z siebie stanowi najwymowniejszą „
171 II, | znaczenia ostatecznego sam dla siebie. Ostatecznie bowiem celem
172 II, | Winna również znajdować dla siebie centralne miejsce w całej
173 II, | wartość wykształcenia sama z siebie stanowi zawsze doniosłe
174 II, | ale także urzeczywistnia siebie jako człowiek, a także poniekąd
175 III, | broniąc równocześnie dla siebie monopolu zarządzania i dysponowania
176 III, | pracy będzie mógł uważać siebie równocześnie za współgospodarza
177 IV, | chce z prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa (czy też
178 IV, | też z prowadzonych przez siebie przedsiębiorstw, gdy chodzi
179 IV, | przeciwnika. Praca ma to do siebie, że przede wszystkim łączy
180 V, | wszystkiego, odnosił do Niego siebie samego i wszystkie rzeczy,
181 V, | lecz doskonali też samego siebie. Uczy się wielu rzeczy,
182 V, | zdolności rozwija, wychodzi z siebie i ponad siebie. Jeżeli się
183 V, | wychodzi z siebie i ponad siebie. Jeżeli się dobrze pojmuje
184 V, | zdobywał od niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia” (
185 V, | jeśli cały świat zyska, a siebie samego zatraci (por. Łk
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
186 I, 2 | Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek
187 I, 4 | żeby nieustannie wiele od siebie wymagał — to równocześnie
188 I, 6 | Jedności Chrześcijan, wziął na siebie trud pierwszych kroków na
189 II, 1 | w której Kościół wyraża siebie, odnajduje i potwierdza
190 II, 1 | odnajduje i potwierdza siebie — stale musimy dążyć do
191 II, 4 | Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego
192 II, 4 | Człowiek, który chce zrozumieć siebie do końca — nie wedle jakichś
193 II, 4 | Wcielenia i Odkupienia, aby siebie odnaleźć. Jeśli dokona się
194 II, 5 | człowiekowi, aby odnalazł siebie w Nim, pomagać współczesnemu
195 II, 6 | Łaski, w którym człowiek ma siebie samego w pełni odnaleźć. ~
196 III, 4 | Człowiek nie może zrezygnować z siebie, ze swojego właściwego miejsca
197 III, 4 | człowieka w wytworzonych przez siebie napięciach, trwoniąc w przyśpieszonym
198 III, 5 | żadnym programem określającym siebie jako „humanistyczny”. A
199 III, 5 | tylko partii utożsamiającej siebie z państwem33 — ograniczały
200 IV, 1 | stworzyłeś nas, Boże, dla siebie i niespokojne jest serce
201 IV, 3 | ofiary, którą złożył On z Siebie Samego Ojcu na ołtarzu krzyża,
202 IV, 3 | przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb
203 IV, 4 | Papież musi ją stosować do siebie, i każdy biskup. Muszą tej
204 IV, 4 | wzorem Chrystusa wymagać od siebie; wymagać właśnie tego, do
205 IV, 4 | że wolność sama jest dla siebie celem, że człowiek jest
206 IV, 5 | Jan — niejako zabierały do siebie (por. J 19, 27) tę Matkę,
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
207 I, 1, | miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez
208 I, 1, (19)| poza czasem bez opuszczenia siebie i bez zmiany, to Ona, która
209 I, 1, | i przeznaczył dla siebie jako przybranych synów” (
210 I, 2, | bezwzględnie „powierzyła siebie Bogu”, a zarazem „całkowicie
211 I, 2, | całkowicie poświęciła samą siebie, jako służebnicę Pańską,
212 I, 2, | Uwierzyć — to znaczy „powierzyć siebie” samej istotnej prawdzie
213 I, 2, | Jakże bez reszty „powierza siebie Bogu”, „okazując pełną uległość
214 I, 2, | Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi,
215 I, 2, | Golgocie, „uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym
216 I, 3, | Matki-Dziewicy, która sama siebie nazwała „służebnicą Pańską” (
217 I, 3, | godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 25-27). ~Niewątpliwie
218 II, 1, | nieustannie odnawiał samego siebie, dopóki przez Krzyż nie
219 II, 1, | zwrócić uwagę na to, jak widzi siebie samego jako „jeden Lud Boży
220 II, 3, | nieustannie odnawiał samego siebie, póki przez krzyż nie dotrze
221 II, 3, | woli obdarowywania, daje siebie: w Synu: „tak (...) umiłował
222 III, 1, | Jezus, który wydał samego siebie na okup za wszystkich” (
223 III, 1, | momentem podporządkowania siebie temu jedynemu pośrednictwu „
224 III, 1, | jako całkowite oddanie siebie, swojej osoby zbawczym zamierzeniom
225 III, 1, | przy zwiastowaniu nazwała siebie „służebnicą Pańską.”, pozostała
226 III, 1, | wszystko jest poddane, póki sam siebie i wszystkiego nie podda
227 III, 1, | jest poddane, póki On sarn siebie i wszystkiego nie podda
228 III, 2, | godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 27) — to zdanie
229 III, 2, | chrześcijańskie „ja”: „wziął Ją do siebie”. Stara się on w ten sposób
230 III, 2, | prawdziwego realizowania siebie. W świetle Maryi Kościół
231 Zak, 0, | wszystkiego, w objawieniu siebie samego człowiekowi! 147
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
232 Wprow, 0, | Człowiek, który chce zrozumieć siebie do końca (...), musi przybliżyć
233 I, 1, | Chrystus Jezus, który wydał siebie samego na okup za wszystkich
234 I, 2, | jeśli chce urzeczywistnić siebie samego na miarę swego integralnego
235 I, 2, | miłuje, pragnie dawać samego siebie” 9. ~Bóg obdarowuje człowieka
236 I, 3, | człowieka w zbawieniu zarówno siebie samego, jak i innych. ~Tak
237 I, 5, | ukrywać ani zachowywać dla siebie tej nowości i tego bogactwa,
238 II, 1, | miasta, zastosowując do siebie słowa Izajasza o Namaszczonym,
239 III, 2, | mogą wejść i czuć się u siebie, zachowując własną kulturę
240 IV, 5, | posłuszeństwa, służby i ofiary z siebie aż do śmierci, z której
241 V, 1, | ekonomicznego, nie szukając dla siebie chwały i dóbr materialnych,
242 V, 1, | najpierw w stosunku do samych siebie, wyrażające się w umiejętności
243 V, 3, | który objawia się i daje siebie w Chrystusie. Wielkość tego
244 V, 4, | zawsze do wyjścia z samych siebie, do dzielenia się dobrami,
245 V, 7, | religii. Bóg powołuje do siebie w Chrystusie wszystkie narody,
246 V, 8, | także przez prowadzone przez siebie szkoły, szpitale, drukarnie,
247 VI, 0, | misyjnym Kościoła, wysyłając od siebie misjonarzy do głoszenia
248 VI, 2, | młodych, założonych przez siebie Kościołów, podczas gdy nowe
249 VI, 4, | rozległe pole do „oddania siebie z miłości w sposób zupełny
250 VII, 7, | misyjną muszą prowadzić u siebie i w ten sposób są narażone
251 VIII, 2, | Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przejąwszy postać sługi,
252 VIII, 2, | człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym
253 VIII, 2, | jako całkowite ogołocenie siebie, które sprawia, że Chrystus
254 VIII, 2, | by gotów był „wyrzec się siebie i wszystkiego, co dotychczas
255 VIII, 3, | i wydał za niego samego siebie” (Ef 5, 25). Miłość ta,
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
256 II, | przetrwanie rozpoczętego przez siebie dzieła, wyznaczył na swego
257 V, | środowisku strzeżoną przez siebie Prawdę objawiony, nie skażoną
258 VII, | zamknie się w sobie, naraża siebie na niebezpieczeństwo zubożenia.
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
259 III, | części świata oddzielone od siebie z powodu tego rosnącego
260 III, | winien żywić dla samego siebie, skłania nas do poważnego
261 III, | asymilacji lub skupienia wokół siebie innych krajów lub grupy
262 III, | uzbrojonych potęg, nieufnych wobec siebie i lękających się przewagi
263 V, | grzechów, uzależniając od siebie postępowanie ludzi. ~„Grzech”
264 V, | ewangelicznego „zatracenia siebie” na rzecz drugiego zamiast
265 V, | zmierza do przekroczenia samej siebie, do nabrania wymiarów specyficznie
266 VI, | radykalnie przeciwstawnych wobec siebie rozwiązań: stanowi ona kategorii
267 VII, | swego Ducha, przyjmuje je do siebie, ażeby ofiarować Ojcu siebie
268 VII, | siebie, ażeby ofiarować Ojcu siebie i wraz z sobą ofiarować
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
269 Wprow, 0, | składając całkowity dar z siebie dla sprawy Ewangelii.~Chrystus
270 Wprow, 0, | silnie” 2, nie pragnie dla siebie niczego poza wolnością głoszenia
271 I, 3, | płynącej z chorobliwej pewności siebie. Tak więc dążenie ekumeniczne
272 I, 3, | sobie, by razem spojrzeć na siebie w świetle Tradycji apostolskiej.
273 I, 5, | modlitwa staje się sama z siebie wyrazem i potwierdzeniem
274 I, 5, | z zaparcia się samego siebie i z nieskrępowanego wylania
275 I, 6, | poprzez bezinteresowny dar z siebie samego” 51. Dialog leży
276 I, 6, | której obie strony traktują siebie nawzajem jako partnerów.
277 I, 8, | mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas
278 II, 2, | działali niezależnie od siebie, dzisiaj wspólnie służą
279 II, 8, | stopniowe oddalanie się od siebie Kościołów Zachodu i Wschodu
280 III, 3, | swoje winy i oddać samego siebie w ręce Tego, który jest
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
281 Wprow, 1, | wzajemnego ich stosunku do siebie” 4. ~
282 I, 1, | miłuj swego bliźniego jak siebie samego!» Odrzekł Mu młodzieniec: «
283 I, 2, | człowiek, który chce zrozumieć siebie do końca - nie wedle jakichś
284 I, 2, | Wcielenia i Odkupienia, aby siebie odnaleźć. Jeśli dokona się
285 I, 3, | blask. „Poznaj zatem samą siebie, o piękna duszo: jesteś
286 I, 3, | Ambroży. Poznaj samego siebie, człowiecze: jesteś chwałą
287 I, 3, | gdy Bóg objawia samego siebie. Istotnie, fundament Dekalogu
288 I, 4, | miłuj swego bliźniego jak siebie samego!»” (Mt 19, 18-19). ~
289 I, 4, | miłuj swego bliźniego jak siebie samego” (Mt 19, 19; por.
290 I, 4, | poprzez całkowity dar z siebie: On sam staje się Prawem
291 I, 5, | tej dojrzałości w darze z siebie, do której powołana jest
292 I, 5, | przeciwnie - wzajemnie się do siebie odwołują. Uczeń Chrystusa
293 I, 5, | miłuj bliźniego swego jak siebie samego” (Rz 13, 8-9). Św.
294 I, 6, | się wpierw własnych dóbr i siebie samego. Tak właśnie kończy
295 I, 6, | doświadczenie całkowitego daru z siebie, by naśladował i sam przeżył
296 I, 6, | niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój
297 I, 6, | sługą aż do ofiarowania siebie na krzyżu (por. Flp 2, 5-
298 I, 6, | mocą całkowitego daru z siebie, którego pamiątkę Jezus -
299 II, 5, | opatrzności, troszcząc się o siebie i o innych: dostępuje zatem
300 II, 6, | słuszności zalecanych przez siebie norm na bazie statystycznie
301 II, 6, | instancję tworzącą samą siebie i swoje wartości. W ten
302 II, 6, | natury, lecz kształtowałby siebie jedynie według własnego
303 II, 6, | wyrazem i obietnicą daru z siebie, zgodnie z mądrym zamysłem
304 II, 9, | Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem. Wykazują oni,
305 II, 12, | gdyż woli zwrócić się do siebie samego, do jakiejś rzeczywistości
306 II, 13, | samodzielnie stwarzamy samych siebie i poprzez nasze wybory nadajemy
307 II, 14, | miłowania bliźniego jak siebie samego, stanowi wypełnienie
308 II, 15, | są złe zawsze i same z siebie, to znaczy ze względu na
309 II, 15, | nieodwracalnie” złe, same z siebie i same w sobie niezdatne
310 II, 15, | Jeśli czyny są same z siebie grzechami. (vum iam opera
311 III, 1, | poprzez całkowity dar z siebie i powołuje swoich uczniów
312 III, 1, | istnieje, przez przekroczenie siebie ku poznaniu i miłości drugiego138.
313 III, 1, | więcej, w popełnianych przez siebie błędach i w niewłaściwych
314 III, 1, | absolutną zasadą samego siebie: „Będziecie jak Bóg” (por.
315 III, 1, | miłość, to znaczy przez dar z siebie. Ten, który mówi: „Nikt
316 III, 1, | czym jest wolność: darem z siebie w służbie Bogu i braciom.
317 III, 1, | żyć w wolności, składać siebie w darze i służyć. Komentując
318 III, 2, | realizuje poprzez dar z samego siebie — aż po całkowity dar z
319 III, 2, | aż po całkowity dar z siebie, jaki złożył Jezus, gdy
320 III, 2, | i wydał za niego samego siebie” (Ef 5, 25). Świadectwo
321 III, 2, | niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż
322 III, 2, | Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i
323 III, 3, | jakieś dobro. Wybiera dla siebie „lepszą cząstkę”: przejrzyste,
324 III, 6, | usprawiedliwiony przez samego siebie bez uciekania się do Boga
325 III, 6, | sumienia „zadowolonego z samego siebie”, żywiącego złudzenie, że
326 Zak, 1, | rozważania powierzmy samych siebie, nasze cierpienia i radości,
327 Zak, 1, | życia. Przez dar z samej siebie Maryja uczestniczy w pełni
|