Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | Tradycji Kościoła, która zawsze żywa i dynamiczna — wznosi
2 II, | ludzkiej natury posiadają — zawsze w ramach dobra wspólnego —
3 II, | wspieranie rozwoju, nie zawsze jest pozytywny. Ponadto
4 III, | ustąpienia przed potęgą siły, zawsze umieli znaleźć skuteczne
5 III, | przeciwnika, gdyż przemoc musi się zawsze usprawiedliwiać kłamstwem,
6 III, | Bożego dokonało się raz na zawsze, niemniej jednak chrześcijanin
7 IV, | społeczności, współdziałały ze sobą zawsze te dwa czynniki: praca i
8 IV, | czynniki: praca i ziemia; nie zawsze jednak pozostają one w tej
9 IV, | fazach rozwoju człowiek żył zawsze w obliczu konieczności:
10 IV, | określania nowych potrzeb zawsze się wyraża mniej lub bardziej
11 IV, | produkcji, a nie w innej, jest zawsze wyborem moralnym i kulturowym.
12 IV, | własną pracą, zapomina, że zawsze dzieje się to w oparciu
13 V, | formy rządów, prawa te nie zawsze w pełni są respektowane.
14 V, | swojego Założyciela Chrystusa, zawsze, poprzez swoje dzieła, jest
15 VI, | Chrystus zjednoczył się na zawsze poprzez tę tajemnicę108.
16 VI, | którym starał się być zawsze od początku swego istnienia,
17 VI, | decyzji, instytucje te brały zawsze w stosownej mierze pod uwagę
18 VI, | że to jego wołanie nie zawsze i nie przez wszystkich przyjęte
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
19 I, | mające potwierdzić raz na zawsze, iż „Bóg, będąc bogaty w
20 I, | kontekście czasów raz na zawsze została zadana Kościołowi,
21 II, | miłość-miłosierdzie w nowym zawsze aspekcie, jest ogromnie
22 III, | który go stanowi, znajdzie zawsze po każdej przewinie siłę
23 III, (4) | Testament odnosi do Boga, bierze zawsze pod uwagę Przymierze, które
24 V, | tego programu pozostaje zawsze krzyż, w nim bowiem objawienie
25 VII, | Eucharystia przybliża nas zawsze do tej miłości, która jest
26 VII, | nawrócenie. Nawrócenie do Boga zawsze polega na odnalezieniu miłosierdzia,
27 VII, | Nawrócenie do Boga jest zawsze owocem „odnalezienia” tego
28 VII, | potrzebującym), w istocie rzeczy zawsze również i ta pierwsza strona
29 VII, | sprawiedliwości wkracza zawsze na obszar miłosierdzia.
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
30 Wstep, | nowo wezwani odwieczną, a zawsze nową wiarą Kościoła, aby
31 1, | da wam, aby z wami był na zawsze — Ducha Prawdy” (J 14, 13.
32 1, | w Kościele trwać będzie zawsze ta sama Prawda, jaką Apostołowie
33 1, | twoich synów,~odtąd i na zawsze — mówi Pan” (Iz 59, 21). ~
34 1, | aby pozostać z nimi na zawsze; Kościół zaś publicznie
35 2, | ten osobowy podmiot jest zawsze tylko stworzeniem; w swoim
36 2, | tym odniesieniu sumienie zawsze znajduje swa podstawę i
37 2, | Święty-Pocieszyciel „przekonywa o grzechu” zawsze w relacji do Chrystusowego
38 2, | źródeł Odkupienia, które „zawsze” pozostają otwarte w ekonomii
39 3, | działanie w całości, wszędzie i zawsze, w każdym człowieku, dokonywało
40 3, | Boga w świecie dokonuje się zawsze i wszędzie w Duchu Świętym
41 3, | kultury czy moralności — to zawsze tylko jako o pochodnych (
42 3, | że ze strony Boga jest to zawsze udzielanie się zbawcze,
43 3, | to ukazał w swej nauce, zawsze aktualnej, Sobór Watykański
44 3, | odszedł, przychodzi — teraz i zawsze — w nowy sposób. To nowe
45 3, | Eucharystię. I tak było zawsze, w ciągu wszystkich pokoleń
46 3, | publicznego. Modlitwa pozostaje zawsze głosem wszystkich, którzy
47 3, | w głosie tym rozlega się zawsze owo „donośne wołanie” Chrystusa,
48 3, | przeszłości: Kościół jest zawsze obecny w Wieczerniku i nosi
49 3, | modlitwa ta posiada, jak zawsze, swoja eschatologiczną nośność,
50 Zakon, (72) | maja Roku Świętego 1975, zawsze aktualna pozostaje bowiem
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
51 Wpr, 3 | własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego iosiągnął
52 Wpr, 5 | i « skoncentrowane » na zawsze w darze Eucharystii. Wtym
53 Wpr, 5 | Odkupienia. To zdumienie winno zawsze odżywać w Kościele zgromadzonym
54 Wpr, 7 | posługę Następcy Piotra, zawsze szczególną uwagę poświęcałem
55 Wpr, 9 | wielka troska, jaką Kościół zawsze otaczał tajemnicę Eucharystii,
56 I, 12 | Chrystus uzyskał raz na zawsze dla ludzkości wszystkich
57 I, 12 | dziś, a innego jutro, ale zawsze tego samego. Z tej racji
58 I, 12 | tej racji i ofiara jest zawsze ta sama. (...) Również teraz
59 I, 12 | odkupieńcza ofiara Chrystusa zawsze uobecnia się w czasie. Natura
60 I, 19 | przypominają z czcią Maryję, zawsze Dziewicę, Matkę naszego
61 III, 31 | Eucharystii, która « jest zawsze czynnością Chrystusa i Kościoła,
62 IV, 36 | przypomnieć, że obowiązuje i zawsze będzie miała moc prawną
63 IV, 39 | chociaż celebruje się ją zawsze we wspólnocie lokalnej,
64 V, 47 | potrzebujących, którymi uczniowie zawsze będą musieli się zajmować –«
65 V, 47 | się zajmować –« ubogich zawsze macie u siebie » (Mt 26,
66 V, 48 | wierzących Ofiarę dokonaną raz na zawsze na Krzyżu i czyniąc zsiebie
67 V, 48 | Panem, a « uczta » pozostaje zawsze ucztą ofiarną, naznaczoną
68 V, 50 | do artystów, 100 Kościół zawsze zostawiał szeroką przestrzeń
69 V, 52 | Kościoła powszechnego, który zawsze jest przywoływany przez
70 Zak, 60 | już istnieje: ten sam co zawsze, zawarty w Ewangelii i w
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
71 Wprow, 1, | uświadamia sobie tę wartość zawsze z tym samym zdumieniem3
72 Wprow, 3, | mają. Głos Kościoła jest zawsze ewangelicznym krzykiem w
73 Wprow, 3, | zagrożeń — pozostała ona zawsze „sanktuarium życia” 9, zgodnie
74 I, 1, | staną się jego udziałem na zawsze. ~Bóg jednak, który zawsze
75 I, 1, | zawsze. ~Bóg jednak, który zawsze jest miłosierny, nawet wtedy,
76 I, 2, | wydawało — wyszliśmy już raz na zawsze. ~
77 I, 4, | nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. Tylko przeciw
78 I, 4, | zło, którego należy unikać zawsze i we wszystkich okolicznościach.
79 I, 4, | sumienia człowiek może się zawsze nawrócić i znów wejść na
80 I, 5, | czerpiąc swoją moc, stał zawsze w pierwszej linii na wszystkich
81 I, 5, | zakonnicy, przyjmując dawne, ale zawsze aktualne formy działania,
82 II, 2 | Wj 15, 2): życie jest zawsze dobrem ~
83 II, 4, | 34. Życie zawsze jest dobrem. Człowiek jest
84 II, 6, | jego sumienia przypomina mu zawsze o nienaruszalności życia —
85 III, 1, | oddzielać od miłości Boga: zawsze jest darem, który ma służyć
86 III, 2, | działania Boga» i pozostaje na zawsze w specjalnym odniesieniu
87 III, 2, | ta sama Tradycja Kościoła zawsze i jednoznacznie nauczała
88 III, 2, | ludzi wierzących zmierzała zawsze do pełniejszego i głębszego
89 III, 2, | do tego zagadnienia, było zawsze złączone nauczanie biskupów,
90 III, 2, | niewinnej istoty ludzkiej jest zawsze aktem głęboko niemoralnym.
91 III, 2, | niewinnej istoty ludzkiej jest zawsze złem z moralnego punktu
92 III, 3, | momentu. Tę oczywistą prawdę, zawsze uznawaną, (...) nowoczesna
93 III, 3, | się bezpośrednio, Kościół zawsze nauczał i nadal naucza,
94 III, 3, | cel czy jako środek, jest zawsze poważnym nieładem moralnym,
95 III, 4, | 66. Samobójstwo zaś jest zawsze moralnie niedopuszczalne
96 III, 4, | swą władzę, kierując się zawsze i wyłącznie zamysłem mądrości
97 III, 4, | pozostaje złem i próbą, zawsze może się stać źródłem dobra.
98 III, 5, | Dlatego prawo powinno wyrażać zawsze opinię i wolę większości
99 III, 6, | wartość absolutną: obowiązują zawsze i we wszystkich okolicznościach,
100 III, 6, | jego życia i wspomagając je zawsze, a zwłaszcza wówczas, gdy
101 III, 8, | aby nauka i technika były zawsze podporządkowane człowiekowi
102 III, 9, | niezwykle pięknym, cudem zawsze nowym i zachwycającym, wydarzeniem
103 III, 9, | życiu swoją misję, „nie zawsze te heroiczne matki znajdują
104 III, 10, | wezwanie i osąd zawarty w zawsze aktualnych słowach św. Jana
105 III, 10, | wspólnota, przeniknięta zawsze żywym poczuciem odpowiedzialności,
106 III, 10, | świadczy już starożytna, ale zawsze aktualna przysięga Hipokratesa,
107 III, 10, | dobru ludzkości, należy zawsze unikać eksperymentów, badań
108 Zak, 2, | sobie, że życie znajduje się zawsze w centrum wielkiego zmagania
109 Zak, 3, | łaskę przyjęcia jej~jako zawsze nowego daru,~radość wysławiania
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
110 Wprow, 0, | każda odkryta prawda jest zawsze tylko etapem drogi ku owej
111 I, 1, | oczywiście obwieszczona raz na zawsze w tajemnicy Jezusa z Nazaretu.
112 I, 2, | akt zawierzenia Bogu był zawsze rozumiany przez Kościół
113 II, 2, | oparcie w Bogu, pozostaje zawsze i wszędzie ukierunkowany
114 III, 1, | której Kościół przywiązywał zawsze wielką wagę: w głębi ludzkiego
115 III, 1, | stworzyłeś wszystkich ludzi, aby zawsze Ciebie szukali, a znajdując
116 III, 1, | prawdziwe, musi być prawdziwe zawsze i dla wszystkich. Jednakże
117 III, 1, | tych form żywe pozostaje zawsze pragnienie osiągnięcia niekwestionowanej
118 III, 2, | jednak przyznać, że nie zawsze poszukiwanie prawdy zmierza
119 IV, 2, | Kościół słusznie przedstawiał zawsze św. Tomasza jako mistrza
120 V, 1, | Pism Świętych, powinien zawsze pamiętać, że różne metodologie
121 V, 2, | dlatego, że zalecenia te nie zawsze były realizowane z pożądaną
122 VI, 1, | źródłem dla teologii musi być zawsze słowo Boże objawione w dziejach,
123 VI, 2, | sferze przyrodzonej, jest zawsze przynajmniej pośrednio otwarta
124 VI, 2, | rzeczywistości teologia zawsze potrzebowała i nadal potrzebuje
125 VII, 1, | Jezusie. Wcielenie pozostanie zawsze centralną tajemnicą, do
126 VII, 1, | Pismo Święte bowiem zakłada zawsze, że człowiek, choć splamił
127 VII, 1, | obiektywnie prawdziwe, nawet jeśli zawsze można je nadal doskonalić.
128 VII, 1, | określoną epoką i kulturą, zawsze można dostrzec i rozpoznać
129 VII, 2, | ujęcie Objawienia stawała zawsze przed zadaniem recepcji
130 VII, 2, (113)| znaczenie formuł dogmatycznych zawsze pozostaje w Kościele prawdziwe
131 Zak, 0, | wywiera silny wpływ, nie zawsze bezpośrednio odczuwany,
132 Zak, 0, | sprzeczne. Niech pamiętają zawsze o zaleceniu wielkiego mistrza
133 Zak, 0, | filozofii, aby idąc śladem zawsze aktualnej tradycji filozoficznej,
134 Zak, 0, | argumentacją. Niech dążą zawsze ku prawdzie i będą wrażliwi
135 Zak, 0, | człowieka, nigdy się nie kończy, zawsze odsyła ku czemuś, co jest
136 Zak, 0, | zachowując ją w swoim sercu, na zawsze obdarzyła nią całą ludzkość. ~ ~
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
137 I, | odwiecznym i pierwszoplanowym, zawsze aktualnym i wciąż na nowo
138 II, | Przemysł z kolei będzie polegał zawsze na odpowiednim zespoleniu
139 II, | upośledzająca — pozostaje zawsze sam człowiek. ~ ~
140 II, | stwierdzenia o pracy wyłaniały się zawsze z zasobów chrześcijańskiej
141 II, | bowiem podmiot pracy jest zawsze ten sam — to znaczy człowiek —
142 II, | wykształcenia sama z siebie stanowi zawsze doniosłe wyposażenie osoby
143 II, | ludzkiej. Nauka Kościoła zawsze poświęcała tej sprawie szczególną
144 III, | stosunku do której praca jest zawsze przyczyną sprawczą, naczelną,
145 III, | pierwszym etapem pozostaje zawsze stosunek człowieka do zasobów
146 III, | i nienaruszalnej zasady. Zawsze rozumiała je natomiast w
147 III, | własności starała się i zawsze stara zabezpieczyć prymat
148 III, | inicjatywą. Nauka Kościoła zawsze wyrażała to najgłębsze przekonanie,
149 IV, | na pracę, trzeba będzie zawsze mieć przed oczyma ów szeroki
150 IV, | tym samym zawodem muszą zawsze liczyć się z tymi ograniczeniami,
151 IV, | zawodów, wypada oczywiście zawsze mieć przed oczyma to, co
152 IV, | życia społecznego winny być zawsze zabezpieczone, w razie konieczności
153 V, | podmiotowym wymiarze jest zawsze działaniem osoby, actus
154 V, | Zmartwychwstania, znajdujemy zawsze przebłysk nowego życia,
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
155 I, 4 | Jesteśmy pewni, że nie zawsze był on oderwany od autentycznej
156 II, 3 | aby objawić miłość, która zawsze jest większa od całego stworzenia,
157 II, 6 | misjonarska zaczyna się zawsze w poczuciu głębokiego szacunku
158 II, 6 | budowaniem, choć praktyka nie zawsze odpowiadała temu wzniosłemu
159 III, 1 | Chrystus w tej tajemnicy raz na zawsze się zjednoczył. Każdy człowiek
160 III, 2 | swoje osobowe dzieje pisze zawsze poprzez rozliczne więzi,
161 III, 4 | haracz krzywd, poniżeń — jest zawsze człowiek. Fakt, że w bliskim
162 III, 4 | musi podejmować człowiek. Zawsze — człowiek. Dla nas, chrześcijan,
163 III, 5 | pogwałcenia i łączy się zawsze z większym jeszcze pogwałceniem
164 III, 5 | światopoglądów nie wysuwa się zawsze człowieka na pierwszy plan. ~
165 III, 5 | człowieczeństwa. ~Kościół zawsze uczył obowiązku działania
166 IV, 1 | zabłysła człowiekowi raz na zawsze nadzieja życia wiecznego,
167 IV, 2 | Bożą Rzeczywistość, mieli zawsze ci, którzy do tej prawdy
168 IV, 2 | taką teologię. Teologia zawsze miała i nadal ma ogromne
169 IV, 3 | 1), ale jednoczymy się zawsze poprzez zbawczy akt Jego
170 IV, 3 | prawdziwy Człowiek raz na zawsze dokonał. Eucharystia jest
171 IV, 3 | tę wspólnotę i jedność. Zawsze zaś buduje ją i zawsze odracza
172 IV, 3 | Zawsze zaś buduje ją i zawsze odracza na zbawczym zrębie
173 IV, 3 | prawdą jest, że Eucharystia zawsze była i być powinna równocześnie
174 IV, 3 | uczty eucharystycznej, to zawsze równocześnie ten Chrystus,
175 IV, 4 | zobowiązaniu przyjętemu na zawsze. Podobnie jak małżonkowie
176 IV, 5 | czerpie je od Chrystusa, który zawsze tego tylko pragnie, abyśmy
177 IV, 5 | co to znaczy, że Kościół zawsze, a Kościół naszych czasów
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
178 II, 1, | ówczesnego Kościoła i pozostaje zawsze szczególnym świadkiem lat
179 II, 1, | człowiekiem”. I tak było zawsze. Kiedy bowiem Kościół coraz „
180 II, 1, | Jednakże w tej czci zawiera się zawsze błogosławieństwo Jej wiary.
181 II, 2, | przepięknymi hymnami Maryję zawsze Dziewicę (...) Najświętszą
182 II, 2, | koleje losu, ale ich dzieje zawsze były przeniknięte żywym
183 II, 2, | wysławiać Ciebie, Bogarodzico, zawsze chwalebną i nieskalaną i
184 III, 1, | które na różny sposób, ale zawsze podporządkowany, uczestniczą
185 III, 1, | miłości Maryja pragnęła zawsze i we wszystkim być oddaną
186 III, 2, | synów i córek Kościoła, zawsze jako Matka tego Syna, „którego
187 III, 2, | pobożność ludu chrześcijańskiego zawsze dostrzegała głęboką więź
188 III, 2, | osoby. Stanowi o nim ów zawsze jedyny i niepowtarzalny
189 III, 2, | miłości Ojca i pragnie też zawsze i wszędzie pozostawać jej
190 III, 2, | Błogosławionej Maryi Dziewicy będzie zawsze kluczem do należytego zrozumienia
191 III, 3, | uczestniczą w kulcie Bogarodzicy zawsze Dziewicy” 144. Chociaż zaś
192 Zak, 0, | Odkupiciela,~Bramo niebios zawsze otwarta, Gwiazdo morza!~
193 Zak, 0, | pójścia, na sposób dawny a zawsze nowy, drogą „nieupadania”
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
194 Wprow, 0, | bowiem rozmach misyjny był zawsze oznaką żywotności, tak jak
195 I, 0, | Chrystus w tej tajemnicy raz na zawsze się zjednoczył”6. Tylko
196 I, 3, | odpowiedzialności. Zbawienie, które jest zawsze darem Ducha, wymaga współpracy
197 I, 5, | Ludzkiego serca, który jest zawsze „Dobrą Nowiną”. Kościół
198 II, 4, | mówi się wiele, ale nie zawsze zgodnie z sensus Ecclesiae.
199 II, 5, | ubogich i maluczkich, mając zawsze na uwadze pierwszeństwo
200 III, 4, | problem religijny i będzie zawsze pragnął poznać, przynajmniej
201 III, 4, | Chrystusa, którym jest Kościół. Zawsze bowiem jest to ten sam Duch,
202 III, 5, | i kierowany przez Ducha, zawsze odpowiadał na nie wspaniałomyślnie
203 IV, 4, | choć niezbyt dokładne i zawsze tymczasowe, pozostaje jeszcze
204 IV, 4, | wymiarze międzynarodowym, winni zawsze pamiętać o obowiązku dawania
205 V, 1, | narodowi, kulturze narodowej, zawsze jednak w wolności, którą
206 V, 2, | Boga. „Ewangelizacja będzie zawsze zawierać — jako fundament,
207 V, 2, | w Jezusa Chrystusa. Jak zawsze w dziejach chrześcijaństwa,
208 V, 4, | wspólnot. Pan wzywa nas zawsze do wyjścia z samych siebie,
209 V, 4, | szczególności należy do nich — zawsze zgodnie ze wskazaniami Biskupów
210 V, 4, | duszpasterskiej towarzyszyła zawsze troska o misje ad gentes.
211 V, 5, | ożywiają ją, pozostając z nią zawsze w jedności; zapuszczają
212 V, 6, | tradycjami kulturowymi, zawsze jednak w zgodności z obiektywnymi
213 V, 7, | uwypukliły, zaznaczając zawsze z naciskiem, że zbawienie
214 V, 8, | wszelkiego ucisku. Kościół zawsze umiał wzbudzać w Judach,
215 VI, 2, | jednak Chrystus Pan powołuje zawsze z liczby uczniów tych, których
216 VI, 2, | Ewangelii” 130. Misjonarze winni zawsze rozważać, jakiej odpowiedzi
217 VI, 2, | zaangażowania Kościoła, który zawsze potrzebuje poświęceń radykalnych
218 VI, 6, | posługa katechistów jest zawsze konieczna i posiada szczególne
219 VII, 3, | Wielkoduszność w dawaniu musi być zawsze oświecona i natchniona wiarą:
220 VII, 4, | świadomości, że winni być zawsze świadkami wiary i miłości
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
221 III, | wiarą w Jego obietnicę, jest zawsze tajemniczym i płodnym warunkiem
222 III, | uwikłani, potrafili jednak zawsze utrzymać nieskażoną prawowierność
223 IV, | program jedności i pokoju, zawsze szanowali zobowiązania swego
224 IV, | drugiej, była i pozostanie na zawsze ich wybitną zasługą. Zasługa
225 IV, | jak Konstantyn Filozof, zawsze uciekał się do dialogu z
226 IV, | prawowitość. W ten sposób na zawsze pozostanie mistrzem dla
227 IV, | Jezusa Chrystusa ma być zawsze jeden, święty, powszechny
228 VII, | Kościół lokalny winien być zawsze otwarty i uwrażliwiony na
229 VIII, | Posłannictwo Kościoła jest bowiem zawsze skierowane z niewzruszoną
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
230 I, | rozwojowi, dochodziła do głosu zawsze i na różne sposoby. Jednym
231 I, | Chrystusową. Jest zarazem zawsze nowe, gdyż podlegające koniecznym
232 I, | linie współczesnego świata — zawsze w perspektywie tego inspirującego
233 I, | Czas, jak wiemy, biegnie zawsze tym samym rytmem. Dziś jednakże
234 III, | znamionujących współczesny świat, aby zawsze z punktu widzenia rozwoju
235 III, | grupami ludów, które nie zawsze odpowiadają stopniowi rozwoju
236 III, | rozwiniętych, które nie zawsze, a przynajmniej nie w należytej
237 III, | nawet Czwarty Świat, to zawsze pozostaje bardzo ścisła
238 III, | ośrodków Północy świata, nie zawsze należycie uwzględniają priorytety
239 III, | grozy i ogromu cierpienia zawsze zachowują swoją ważność
240 IV, | nieustannych realizacji, które, zawsze poddawane w wątpliwość i
241 IV, | że właśnie człowiek jest zawsze protagonistą rozwoju54. ~
242 IV, | podczas gdy grzech, który zawsze zastawia na nas sidła i
243 IV, | przewyższa i określanej zawsze w odniesieniu do dzieła
244 IV, (62) | motywów, dla których Kościół zawsze sprzeciwia się każdej formie
245 V, | grzechu osobistym i stąd są zawsze powiązane z konkretnymi
246 V, | przeciwnym razie przepadną na zawsze. ~Solidarność pomaga nam
247 VI, | szczęścia — choć jest ono zawsze względne — szczęścia możliwego
248 VI, | wyjaśnić, że przepowiadanie zawsze jest ważniejsze od oskarżania.
249 VI, | środków żywnościowych, aby zawsze mieć do dyspozycji to, co
250 VII, | Poprzednika Pawła VI. ~Tak jak to zawsze czyniła pobożność chrześcijańska,
251 VII, | wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
252 Wprow, 0, | jego realizacji. Czuje się zawsze powołany do ewangelicznej
253 I, 5, | spotkania ekumeniczne prawie zawsze łączą się z modlitwą, a
254 I, 5, | właśnie odwiedzin prawie zawsze miało miejsce spotkanie
255 I, 5, | modlitewna wspólnota, pozwala nam zawsze odnaleźć ewangeliczną prawdę
256 I, 5, | jest wzorem dla wszystkich, zawsze i na każdym miejscu.~ ~
257 I, 6, | tylko wymianą myśli, ale zawsze w jakiś sposób „wymianą
258 I, 9, | wewnętrznym i osobowym musi się zawsze łączyć duch miłości i pokory.
259 I, 9, | Katolikom przychodzi z pomocą zawsze żywe Magisterium Kościoła.~ ~
260 II, 4, | bowiem w swych dziełach jest zawsze podziwu godny i należy Go
261 II, 4, | prawdziwymi dobrami wiary, owszem, zawsze może posłużyć ku doskonalszemu
262 II, 9, | Kościele by się znaleźli, są zawsze we własnym domu; ze wszystkich
263 II, 11, | spośród chrześcijan nie zawsze w ten sam sposób pojmuje
264 II, 11, | drugiej strony, towarzyszyła zawsze i wspierała je modlitwa
265 III, 3, | nieskończonym miłosierdziu potrafi zawsze wydobyć dobro nawet z sytuacji,
266 III, 5, | tej perspektywie należy zawsze na niego patrzeć. W niej
267 III, 5, | Wszystko to jednak musi się zawsze dokonywać w komunii. Gdy
268 Adh, 0, | modlitwę. Modlitwa powinna być zawsze wyrazem tego niepokoju,
269 Adh, 0, | jest możliwe, odpowiedź zawsze będzie brzmiała: „tak”.
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
270 Wprow, 1, | To posłuszeństwo nie zawsze jest łatwe. W następstwie
271 Wprow, 1, | Chrystusa i Jego Ewangelii. Zawsze żywa pozostaje w Kościele
272 Wprow, 2, | 4. Zawsze, ale zwłaszcza w ciągu ostatnich
273 I, 2, | życie w sobie i pozostaje zawsze obecny w Kościele i w świecie.
274 I, 8, | człowieka i tylko Jezus potrafi zawsze udzielić na nie pełnej i
275 I, 8, | łaski na nowe życie, jest zawsze obecny i działa wśród nas,
276 I, 8, | bowiem zadanie „głoszenia zawsze i wszędzie zasad moralnych
277 II, 1, | moralnej Kościół pamiętał zawsze o słowach Jezusa skierowanych
278 II, 1, | moralna Kościoła, prowadzona zawsze w świetle Chrystusa, „dobrego
279 II, 2, | dochodzi się, jeśli nie zawsze do negacji istnienia uniwersalnych
280 II, 4, | pochodzi od Boga i w nim ma zawsze swe źródło: mocą naturalnego
281 II, 5, | rozróżnienia odnoszą się zawsze do prawa, którego twórcą
282 II, 6, | dysputy o naturze i wolności zawsze towarzyszyły refleksji moralnej,
283 II, 6, | stare błędy, które Kościół zawsze zwalczał, ponieważ w ich
284 II, 6, | odniesienie do dobra osoby, którą zawsze należy afirmować dla niej
285 II, 6, | ludzkiej istoty pozostaje zawsze niedozwolone, to oddanie
286 II, 7, | rzeczą słuszną i dobrą — zawsze i dla wszystkich — służyć
287 II, 7, | obowiązują wszystkich i każdego, zawsze i w każdej okoliczności.
288 II, 7, | przykazania negatywne obowiązują zawsze i w każdej sytuacji, nie
289 II, 7, | godnością. Wreszcie, jest zawsze możliwe, że przymus lub
290 II, 7, | dopuścić się zła. ~Kościół zawsze nauczał, że nie należy nigdy
291 II, 7, | zaprzeczyć, że człowiek istnieje zawsze w ramach określonej kultury,
292 II, 8, | którego głos wzywający go zawsze tam, gdzie potrzeba, do
293 II, 10, | naszego sumienia kryje się zawsze niebezpieczeństwo błędu.
294 II, 10, | źródłem godności sumienia jest zawsze prawda: w przypadku sumienia
295 II, 10, | wolnością „od” prawdy, ale zawsze i wyłącznie „w” prawdzie,
296 II, 11, | nas do czujności: wolności zawsze zagraża niewola. Tak właśnie
297 II, 11, | wolności, urzeczywistnia się zawsze poprzez świadome i wolne
298 II, 11, | ludzkiej. Każda decyzja oznacza zawsze, że świadoma wola zajmuje
299 II, 13, | wzrastaniu nie pozostają na zawsze takie same, ale przechodzą
300 II, 13, | którym dobro jest jakoby zawsze zmieszane ze złem, a każdemu
301 II, 13, | należałoby traktować jako zawsze relatywne i dopuszczające
302 II, 14, | zachowania, których wybór jest zawsze błędem, ponieważ prowadzi
303 II, 15, | dążeniach i celach, mających zawsze także wymiar duchowy: to
304 II, 15, | intrinsece malum): są złe zawsze i same z siebie, to znaczy
305 II, 15, | niezależnie od okoliczności, są zawsze wielką niegodziwością ze
306 II, 15, | niegodny ludzkiej osoby”, zawsze i w każdym wypadku sprzeciwiają
307 III, 1, | już na to, że prawo Boże zawsze pozostaje jedynym prawdziwym
308 III, 3, | chrześcijańskim męczeństwie, które zawsze było i nadal jest obecne
309 III, 3, | Stanowczy głos sumienia zawsze przypomina człowiekowi,
310 III, 4, | nauczania, gdyż musi ją zawsze wypełniać jako wierna Oblubienica
311 III, 4, | przedstawienie prawdy moralnej winno zawsze uwzględniać głęboki i szczery
312 III, 4, | zła dobrem” 151, winien zawsze czuwać, by nie złamać trzciny
313 III, 4, | uznaje normy obowiązujące zawsze i wszystkich, bez żadnych
314 III, 5, | negatywnych, które zabraniają, zawsze i w każdym przypadku, postępowania
315 III, 6, | współpracy ludzkiej wolności zawsze pozostaje dla człowieka
316 III, 6, | łaski i mocy, by zachowywać zawsze, nawet wśród najpoważniejszych
317 III, 6, | który nawet jeśli zgrzeszył, zawsze może otrzymać przebaczenie
318 III, 7, | znaczy do głoszenia Ewangelii zawsze nowej i zawsze niosącej
319 III, 7, | Ewangelii zawsze nowej i zawsze niosącej nowość; do ewangelizacji,
320 III, 7, | swej pedagogii moralnej, zawsze zachęcał wierzących, aby
321 III, 8, | teologii moralnej należy zawsze oceniać w świetle podstawowego
322 III, 8, | to znaczy domagać się, by zawsze szanowane było prawo wiernych
323 III, 8, | katolickiej: „Pamiętając zawsze, że sam także jest członkiem
324 III, 8, | tych, które bez wyjątku i zawsze zakazują czynów wewnętrznie
325 Zak, 1, | swym sercu wydarzenia nie zawsze dla Niej zrozumiałe (por.
326 Zak, 1, | przypominanie nakazów moralnych — zawsze i wszystkim. Z tej samej
|